hoi, ik herken het verhaal, echt ik heb ook eens 1 abortus gedaan en elke dag spijt van al is het voor mij al 10 jaar geleden en had toen echt geen kans, maar daardoor weet ik voor me zelf dat ik nooit meer zomaar zal doen. die man is je niet waard en misschien speeld hij alleen maar een spel om zo misschien toch zover te krijgen toch een abortus te doen waarom zou je anders wel eerst een toekomst hebben met hem en samen wonen zonder kind. je moet doen wat je gevoel je zegt. en met je moeder komt ook wel goed je bent geen 13 maar 23 dus een leeftijd waar veel mensen kinderen op krijgen, en je hebt het al moeilijk genoeg en hoop dan ook ze je zult steuenen in welke beslising je ook neemt maar neem de beslising die jij wilt en voelt en niet die iemand je op draagt. en er zijn zoveel manen die wel een normaal gezin willen en hoop je echt geluk vind wens je veel geluk met jou keuzen XX Taz
Hey Damiana, Pffffffffff, wat een heftig verhaal zeg. Dat zoiets kan gebeuren. Ik werd gegrepen door de woorden, Tranen en zwanger..... zo'n tegenstrijdigheid. Heb zelf op jongere leeftijd een abortus gehad. Ben nu wel wat ouder dan jij, 35, en gelukkig heb ik het proces van verdriet en boosheid achter mij liggen. Maar jij zit nu in een enorme emotionele periode en je hoofd koel houden is nu heel moeilijk. Ik lees dat je in gesprek gaat met je ex. Goed van je! Superknap dat je je emoties "even" aan de kant zet. Uit je verhalen en reacties kun je zo goed voelen hoe verdrietig en boos jij bent. Je hebt de afgelopen weken nogal wat meegemaakt. Je verdriet is heel herkenbaar. Ik heb zelf ervaren hoe het is om oplossingen te moeten zoeken met je verstand, terwijl je emoties alle kanten opgaan. Zo moeilijk. Mijn abortus daar sta ik nog steeds wel achter. Hoewel gevoel en verstand natuurlijk een enorme strijd hebben gevoerd, denk ik, nee vind ik dat ik een verstandige keuze heb gemaakt. Maar het gaat nu niet om mijn verhaal, maar om jou. Jij zit nu in een hele moeilijke periode. Als je wilt, wil ik je graag mijn ervaringen vertellen over het omgaan met emoties en het maken van keuzes. De keuze het je moeder te vertellen en de wijze waarop en wanneer. Wat is wijsheid, hoe ga je het doen? Je angst het te vertellen en aan de andere kant een soort opluchting, want dan weet je waar je aan toe bent. Je boosheid op je ex, je wilt hem slaan en schoppen, maar je verstand zegt je dat hij toch een deel van het leven van jullie kindje zal uitmaken. Hoe ga je daarmee om? Ik wil niet zeggen dat ik alles weet, zeker niet. Ik kan je alleen mijn ervaringen aanbieden en hopen dat je er iets mee kan. Dat het je ergens mee helpt. Nogmaals, supergoed van je dat je in gesprek gaat, zeker met een derde objectieve begeleider! Veel sterkte morgen! Maria
Lieve Maria, Ik stel je hulp zeer op prijs.. Ik wil wel je verhaal horen en ervaringen lijkt me een goed plan... Ik heb net een mail van hem gehad en het was heel zakelijk... Hoi Damiana, groeten E. Vroeger hoi schatje kus! voel me weer down... heel down het doet me heel veel pijn. Besef ik steeds weer. liefs Damiana
Hey! Ai, ja ik kan me voorstellen dat dat wel even hard aankomt! Het is zo confronterend wanneer je "ineens" zijn schatje niet meer bent en dat ook zo zwart op wit. Doet zeer he, zo'n besef. Je voelt je down, logisch. Aan de andere kant zou het ook een leugen zijn wanneer hij nu zou zeggen schatje. Gaan we weer he, verstand en gevoel. Laat je niet ontmoedigen door je downgevoel. Het is er, je voelt je zo maar het helpt je niet. Probeer daar aan te denken. Je bent volgens mij een sterke meid, met een sterke wil. Je kunt dit ook aan!! Koppie erbij meid!! Als ik een te hoog lieve mona gehalte heb, moet je het zeggen hoor! Ik moet even even vliegen, ik kom snel bij je terug!!! Sterkte!! Maria
Lieve Damiana, Heb je topic van begin tot eind gelezen en wat me opvalt is dat je met de dag als een sterkere vrouw naar voren komt! Knap hoor! Laat je niet te veel van de wijs brengen door zo'n zakelijke en afstandelijke mail. Hij is het NIET WAARD. Maar ja, da's wel makkelijk gezegd voor mij. Ik wens je veel succes morgen en de tip van Shadixxxx vind ik nog helemaal niet zo'n slecht idee
Thanks Female81, hoop dat het mee valt om hem te zien... misschien is het morgen wel de laatste keer en dan heel lang niet meer... veel liefs...
Lieve Fabsie, Ja ik voel me sterker worden, maar dat komt door al deze reacties en de mensen om me heen die me steunen... zowel op school als op mijn stage... iedereen die het weet is zo positief... En dat geeft me een fijn gevoel... Ik zag vandaag een baby in de metro... aaaah die was zooo lief he... verheug me op de mijne .... Ja zijn zakelijke mail ging me echt door het hart.. bedoel ja... ook al haat ik hem althans ook al wil ik hem haten laat me dat beter opschrijven kan hij best wel zeggen... Kus E. of liefs E. maar meteen groeten.. doet me gelijk denken aan Met vriendelijke groeten... sukkel... nu kan ik er wel om lachen maar toen ik hem las kreeg ik echt een brok in mijn keel... en voelde de tranen alweer komen... Pfff... Hij is nu in Groningen bij zijn ouders... hij zei dat hij het zijn ouders wilde vertellen wat er gaande was in het zuiden en westen... Ben benieuwd wat die gezegd hebben.. Mijn kindje wordt de eerste kleinkind van zijn vader (moeder is overleden) stiefmoeder heeft hij. Waarschijnlijk zijn ze het met hem eens dat hij het goed heeft gedaan mij te verlaten als hij zich niet lekker voelt in ons relatie... ze vonden me wel een een leuke schoondochter... Hij is het inderdaad niet waard... maar ondanks alle pijn en verdriet is hij momenteel nog steeds de man waar ik zielsveel van hou... Ook al wil ik hem zo haten.. dank je wel.. ik zal aan jullie denken als ik er zit weet niet eens hoe jullie eruit zien... maar in ieder geval aan jullie naam haha.. echt heel erg bedankt voor de steun... Die tip is wel een goeie Veel liefs Damiana
vrouwen kunnen ook slecht zijn $ Ow ja was je nou jarig joh.. zo ik heb er niet eens aan gedacht man sorry.. gefeliciteerd alsnog en dan een hand schudden.. )... Ik zal het proberen te "vergeten"..... liefs, Damiana
Lieve mama Taz, Bedankt voor je reactie... Ik denk dat het hem ook niet meer lukt om mij zover te krijgen dat ik abortus pleeg... Ik sta al volledig achter mijn besluit... Ik ga gewoon de confrontatie aan met mijn moeder en ja.. de tijd zal het leren... Dat toekomst hebben bestond sowieso niet, met een kind niet en zonder een kind niet... hij wilde me alleen maar abortus laten plegen en me vervolgens dumpen... dat was zijn ding... maar ja... balen mislukte poging... Nou ik hoop dat die vrouw morgen niet moeilijk gaat doen en moeilijkheden met kinderen gaat zitten bedenken want dan sta ik op en verlaat ik de kamer... Want aan moeilijkheden op dit moment heb ik niets aan... Ow ik kan er zo niet tegen als mensen zeggen... En weet je hoe moeilijk het is met een kind en dit en dat...:x alsof ik het allemaal niet besef... maar ik er zelf voor kies damnzzzz nu word ik zelf boos Maar ja... Thanks in ieder geval voor je lieve reactie... Morgen meer.... Veel liefs Damiana
Hey Damiana, Succes straks! Probeer er met een open mind heen te gaan! En eerlijk gezegd, je bent een volwassen vrouw. Dus feliciteer hem gewoon (en dat hoeft natuurlijk niet met een zoen!) in plaats van doen alsof je het bent vergeten. Is namelijk niet zo! Toon je sterk en volwassen! Je kan het! (open mind) Sterkte! Maria
Hoi allemaal... Zo ik zit weer op mijn werk/ stage. En ja ik zou het liefst nu richting mijn bed willen gaan... En liggen slapen en huilen en schreeuwen en verdwijnen... Ik was telaat bij het gesprek... Ik kon het niet vinden maar ja uiteindelijk is hij ergens op mij gaan wachten. Nou toen begon hij aan me te trekken weer en ik zei blijf van me af... raak me niet aan.. dus het begon eigenlijk al kut... Ik heb hem niet feliciteerd... Ik was al geirriteerd namelijk omdat ik het eerst niet kon vinden en vervolgens nam hij zijn tel niet op terwijl ik voor het gebouw ging staan waar hij soort van op me ging wachten... Hij stond er niet...pff heel gedoe... Daarna zijn we naar die plek gaan lopen waar we dus moesten zijn en ik liep op een behoorlijke afstand... Voordat we het gebouw in zijn gegaan duwde hij me bijna tegen de muur en zei... Ik heb mijn mail van gisteren terug gelezen en ja het sloeg ook nergens op dat ik zo afstandelijk deed... maar ik wist niet wat ik moest zeggen... Nou toen zijn we de lift ingegaan.. ik heb eigenlijk niets tegen hem gezegd... terwijl hij me iets vroeg.. weet eerlijk gezegd niet meer wat...mijn hoofd zit op dit moment zooo door elkaar... ik besef sommige dingen denk ik nog niet... maar het komt nog.. want de tranen verschijnen weer in mijn ogen.. en ik wil eigenlijk niet huilen.. omdat mijn make up geen waterproof is en ik zit op kantoor.... wel gelukkig even alleen... Nou op het gesprek zaten we naast elkaar en de maatschappelijk werkster tegenover ons.. Ik mocht beginnen met het gesprek.. en heb alles verteld wat jullie weten... Over dat hij in eerst instantie wilde dat ik bij hem ging etc etc etc... Toen begon hij... Hij moest huilen... ik trouwens ook hoor voor ik begon te praten... Maar hij nog veel meer... Hij zei over zijn oneerlijkheid... dat hij daar spijt van had maar dat hij het wel meende... En die toekomst die ik voor ogen had en waar ik van gedroomd had zou er niet zijn met een kind niet en zonder een kind niet... Hij heeft nooit echt lange relaties gehad... en nooit samengewoond omg ik moet weer zo huilen en toevallig komt er iemand binnen van ICT... pfff maar ja... Hij zei altijd het buitenbeentje te zijn in zijn vriendenkring wat vriendin en kinderen betreft... .. hij vroeg zich ook af waarom mensen daar uberhaupt aan beginnen... Met kinderen, hij heeft er niets mee... En wil ze gewoon niet. Hij heeft altijd jong willen blijven en op de een of andere manier voelt hij zich wel gelukkig alleen... Altijd al.... Deze woorden zijn van heel lang geleden dus de conclusie die ik trok was dat er nooit maar dan ook echt nooit iets verandert is. En dat heeft hij mij een paar keer duidelijk willen maken maar doordat ik hem ooit smeekte heeft hij de leugens doorgezet.. Maar nu wilt hij dat niet meer en wilt hij eerlijk zijn... Hij vertelde ook dat hij gisteren naar groningen was gegaan... En dat hij het zijn vader heeft verteld... ze vroeg wat zijn vader zei, en hij was niet echt duidelijk zijn vader vond het wel raar om opa te worden.. maar verder zijn ze daar niet op in gegaan... Ze zeiden tegen hem dat hij eerlijk had moeten zijn naar hun toe over onze relatie en naar mij maar voor de rest was hij niet echt duidelijk... Hij bleef maar doorlullen dat hij eerlijk moest zijn... Voor de rest heb ik zelf aangegeven op dit moment geen contact meer met hem te willen hebben... (hoewel dit nu wel heel officieel is omdat er iemand bij was en dat ook genoteerd heeft) hij moest er wel om huilen omdat hij wel contact wil blijven hebben... Maar ja.. zijn woorden hebben me net door de grond laten gaan.. een collega/ klasgenoot van mij is net naar me toe gekomen en vroeg of het wel goed ging met me.. en toen stortte ik in... Ik moest zo vreselijk huilen.. pffff gelukkig had ik mijn guerlain foundation en eyeliner bij me hahahahaha ik leek net een spook liet mijn tranen helemaal gaan.... Zo erg allemaal... terug naar mijn ex en ik toen we afscheid namen bij de maatschappelijk werkster nam ik afscheid van hem en toen hield hij me nog vast.. ik herhaalde wil je van me afblijven en liep weg.... En hij staarde me na, met korte voetstappen achter me... en dat is waarschijnlijk de laatste keer dat we elkaar hebben gezien... misschien binnenkort als ik mijn spullen ga ophalen maar dan is E. weg voor altijd uit mijn leven... onderweg heb ik alle smsjes gewist en zijn telefoonnummer... En ja... dat was ook een van de redenen waarom ik ingestort was... het is nou over... en voor altijd... van de ene dag naar de ander... 3 weken geleden waren we nog gelukkig en nu is er geen contact meer... hoe kan het leven zooo veranderen... Zucht... Tjah... Op 7 juli heb ik mijn 2de afspraak bij de maatschappelijk werkster en het gesprek gaat over hoe mijn moeder heeft gereageerd over de zwangerschap.. dus volgende maand gaat het gebeuren meiden. Veel liefs, Een verdrietige Damiana......
Hey Damiana, Allereerst even zeggen, wat goed van je dat je met een vervolgafspraak hebt ingestemd. Het klinkt alsof je wel iets aan deze afspraak hebt gehad. Valt me ook op dat er minder boosheid in je woorden zit, maar wel heel veel verdriet. Mag ik je iets vragen over het gesprek? Je zegt dat hij heeft gezegd eerlijk te willen zijn. Ik kan me voorstellen dat het ontzettend pijn doet om hem te horen zeggen dat er behalve de relatie als ouders voor het kindje geen andere toekomst is. Maar eerlijkheid, hoe pijnlijk ook, is op de lange termijn wel het beste. Het komt op mij over dat hij toch ook erg verdrietig is over de situatie, over wat hij jou heeft aangedaan (zijn leugens). Heb jij dat ook zo ervaren? Is misschien op dit moment geen goede vraag, maar het kan je helpen je verdriet een plek te geven. Zelf heb ik ervaren dat boosheid (op mijn ex) mijn eigen verwerkingsproces in de weg zat. Je zegt dat je op dit moment geen contact wil. Betekent dat dat je eventueel, wanneer deze ellende (want dat is het hoor, pffff, wat een bult verdriet is er over je heen gekomen) wat is geland, je wat tot rust bent gekomen en helder hebt kunnen nadenken, toch iets richting contact met je ex kunt denken. Het klinkt nu wat wrang, maar uiteindelijk sta je er niet alleen voor. Ik las eerder iets over erkenning van het kindje, toch? Erkenning is niet alleen in het belang van het kindje, maar ook in jouw belang. En jouw belang is nu ook belangrijk!! Je hebt zijn nummer gewist..... . Heb ik toen ook gedaan. Voelde aan de ene kant als een opluchting. Als een soort daad van....weg jij uit mijn leven! Maar aan de andere kant zo definitief. Is het gelukkig niet, je weet hem nog wel te vinden denk ik. Begrijp ik goed dat je in juli pas je moeder inlicht? Ai, dan zie je er wel heel erg tegenop. Zullen we je moed inpraten? Nou meid, laat lekker lopen die tranen!! Ik heb toen zo ontzettend veel gehuild dat ik op een gegeven moment gewoon klaar was met huilen. Ik had er geen zin meer in. Dikke rode ogen, zo niet charmant ha ha. Toen tegen mezelf gezegd. Nu is het over! Maria, de zon schijnt ook voor jou! Uithuilen en opnieuw beginnen zeggen ze toch! Makkelijk gezegd. Maar het gaat je lukken! Sterkte!! Maria
Lieve Maria, Ja. hij was ook heel verdrietig... en ik merkte wel dat hij er spijt van had.. maar dat had hij me eerder al verteld... Maar dan nog... hij laat me alleen in een periode waarin ik hem zo hard nodig heb... Ik had er zo verlangd dat hij van gedachten zou veranderen... en het toch zou willen proberen... Vandaag heb ik terug gedacht aan alle mooie momenten die we samen hebben gehad... (tranen die niet ophouden) En de laatste keer op die kruiwagen... toen ik hem daar trof, hij had zijn ogen dicht en het ontbijt klaar... het eerste wat ik deed was in zijn armen liggen... de plek die een ander zal nemen...hoe hij me vast hield... en ik hem vroeg blijven we voor altijd samen? waarop hij antwoordde ja. we blijven voor altijd samen.... en toen hield hij me zo stevig vast... en kuste hij me... Hoe nep kon dat dan zijn? ben ik zo erg aan het lijntje gehouden... kan het niet geloven... Hoe kon hij zo echt praten... met zoveel liefde en gevoel... en dan dit? ik leefde echt naar mijn weekenden om hem te zien... en nu zijn die er niet meer... Misschien 1 laatste keer om mijn fiets. kleren etc te halen.. en dan kan ik echt vaarwel zeggen tegen het huisje waar ik zo graag wilde zijn... en waar ik een warm huisje van wilde maken voor ons gezinnetje... Nu ben ik alleenstaand... En het ergste was dat zijn laatste woorden waren "ik hoop dat je geen spijt krijgt voor de keus die je maakt" daarmee heeft hij het gesprek beëindigd... Ik ben zelf opgegroeid zonder vader en dit had ik nooit voor mijn kindje gewild... en ook al zal ze/ hij contact hebben met de vader ze zal niet met hem opgroeien... en dat is hartverscheurend.. Het liefst zou ik nu willen verdwijnen... zucht... ik weet het even niet meer... voel me ellendig... Veel liefs, damiana