Lieve Damiana, Ik heb je in het begin al een keer een berichtje gestuurd en heb nu weer even mee zitten lezen. Ik wil je ook even zeggen dat ik je een erg sterke vrouw vind. Laat nu eerst lekker je tranen stromen, huilen mag je inderdaad na dit alles. Probeer dan naar de toekomst samen met je kindje te kijken. Strakjes als je moeder het aan je moeder hebt verteld kun je misschien weer even adem halen. Ik hoop zo voor je dat je moeder je gaat helpen. Het zal wel allemaal wel als makkelijk praten zijn maar wilde het toch even tegen je zeggen. Ik duim voor je dat je strakjes ook van je zwangerschap kunt genieten. Want het is zo bijzonder. Mocht je ooit wat nodig hebben vraag het me dan. Je mag me altijd een pb sturen. Meid wat ben je moedig!
Lieve Sanka, Ik heb net zoveel tranen gelaten... En ik heb de brief voor mijn moeder geschreven... Ik zat te twijfelen in het Portugees of Nederlands... heb uiteindelijk in het portugees geschreven... Heb het uitgeprint.. nu nog in envelop en onder haar kussen stoppen een van deze dagen... Ik voel nu meer dan ooit dat ik het moet vertellen.. wil me niet meer zo onzeker en kut voelen.. wil nu weten waar ik aan toe ben. Ik ga de brief vertalen en het jullie laten lezen... misschien kan ik nog wat tips gebruiken... duim voor me.... Veel liefs Damiana
Mama, Ik heb gebeden, gebeden en gebeden om alle begrip die ik nodig heb van je te krijgen. Ik weet dat je me misschien zal haten als ik je vertel wat ik je al een tijd wil vertellen. Maar ja ik moest het op een dag vertellen. Een tijdje terug heb ik je verteld dat het over is tussen mij en E, Ik weet dat je toen misschien wel blij was, maar ik niet, mijn hart gaat helemaal stuk van binnen, ik dacht altijd een toekomst met hem te hebben en ooit met hem te gaan samen wonen. Maar onze relatie had helaas geen toekomst omdat hij niet van mij hield als ik van hem. De keren dat ik stil was (misschien heb je dat gemerkt) kwam omdat ik me zo verdrietig voelde van binnen. Nu ik je deze brief schrijf voel ik dat ook weer.. zoveel verdriet. Ik ben iemand kwijt die me altijd heeft gesteund in alle dingen die ik deed.. en het doet me zeer... Ik heb altijd gedacht met hem te gaan trouwen en samen te wonen, maar hij heeft het nooit zo gezien als ik. Ik weet dat je je nu waarschijnlijk afvraagt waarom ik dit tegen je zeg of naar je schrijf maar het vreet me van binnen... Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik het moet zeggen, en ik durf je niet eens in de ogen te kijken straks.. maar ik moet het je vertellen ik lijd namelijk eronderdoor. Mama, hij heeft me verlaten omdat ik momenteel een kind verwacht van hem, ik weet dat je ontzettend boos op me zult worden, maar het is de waarheid, ik verwacht ook geen glimlach omdat ik weet dat je die niet zult geven....Ik weet dat je je zult schamen voor je dochter die nog op school zit die niet kan koken en eigenlijk niet echt handig is met baby's. Maar ja ik wil mijn kind niet aborteren omdat ik mijn kindje zijn leven beroof iets wat god me gegeven heeft ook al ben ik alleen... En er zijn zoveel vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen... het zou oneerlijk zijn. Ik wil zeggen dat het me spijt, ik weet dat ik jong ben en op school zit.. maar mijn school zal ik afmaken, ik zal studeren tot ik mijn kind de toekomst kan bieden die hij/zij verdient ook al is zijn/haar vader er niet. Al zul je me haten of een hekel aan met hebben. ik zou willen dat je me zou steunen want je hebt geen idee over hoe ik me op dit moment voel..voel me zo slecht en zo verdrietig..... En ik weet dat het mijn eigen schuld is, ik ben zo dom geweest om te denken dat ik de man van mijn leven had gevonden en die me voor altijd gelukkig zou maken.. Maar nee hij heeft me verlaten voor altijd. De keren dat we aten, at ik niet goed omdat ik me zo ellendig voelde en niet omdat het eten niet lekker was zoals je dat zei. zucht... als ik naar mijn zus kijk en haar partner en de kinderen vraag ik mezelf af waarom he me niet gegund is ook zo gelukkig te zijn. Zeker omdat ik nooit de vader heb gehad die ik ooit heb willen hebben had ik graag gewild dat mijn kinderen in de toekomst die wel zouden hebben... maar helaas... nooit verwacht dat het anders zou lopen. Mama, ik hoop van harte dat je me niet het huis uit stuurt omdat ik nergens terecht kan op dit moment. Alleen thuis kan ik mijn studie afmaken en daarna op zoek gaan naar een huis. ik vraag je niet om voor mijn kind te zorgen, ik vraag je alleen om me wat tijd te geven zodat ik mijn HBO diploma kan halen waar ik altijd van gedroomd heb, en die ik zeer zeker zal halen.... Ik hoop dat je het accepteert ook al word je boos. Ik weet dat ik had moeten nadenken voor dat ik iets deed, maar ja zoals ik je eerder verteld heb ik dacht de man van mijn leven te hebben.. het was niet geplant de zwangerschap maar desondanks dacht ik samen met hem te blijven en bij hem te gaan wonen. Maar ja hij heeft een paar dagen na de test uitslag het uitgemaakt.. vergeef me alsjeblieft. Ik hoop dat je net zoveel van mijn kind zult houden als die van mijn zus. Nogmaals, alleen met je steun kan ik mijn school afmaken... Nu ik zijn support niet meer zal krijgen.. Ik wil je ook niet kwijt. geef me 3 a 4 jaar zodat ik mijn studie kan afmaken en dan zal ik vertrekken... Ik heb alleen tijd nodig. En ja nu zal ik volwassener moeten worden en meer leren.. laat me alsjeblieft niet alleen. vergeef me Veel liefs Damiana PS: ik schrijf je deze brief omdat als ik het je face to face vertel ik nooit de kans zal krijgen mijn verhaal te doen.
E., Wat heb ik het moeilijk gehad de afgelopen dagen. Al die lange gesprekken tussen ons... Ik wilde je nog feliciteren voor je verjaardag... vond het jammer dat ik dat gisteren niet kon doen... was zo kwaad... Kwaad om alles wat er gebeurt... alles wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt. Gek dat we 3 weken geleden nog gelukkig waren en nu geen contact meer met elkaar zullen hebben... Het gesprek van vandaag heeft heel veel met me gedaan...Ik heb nu de keiharde waarheid uit je mond gehoord. Je hebt zowel met en zonder kind een toekomst met me gezien... wat kwam dat hard aan zeg... maar ja op een gegeven moment moet ik het accepteren... toen ik vandaag op mijn stage kwam stortte ik in... ik moest zo vreselijk veel huilen omdat het allemaal zo definitief is... Ik heb al je sms-jes uit mijn telefoon gewist en je telefoonnummer... en alle oproepen die ik van je heb gehad... En ik besefte pas later dat wij nooit meer bij elkaar komen. Dat alle mooie momenten samen nooit meer terug zullen komen.. en dat ze allemaal in het verleden liggen...of alleen nog maar mooie herinneringen zullen zijn... Ik heb de tijd van mijn leven met je gehad... en ik heb altijd gedacht dat het echt was... en ik blijf geloven dat ergens wel liefde van jou kan hing... Ik blijf geloven dat jij wel van me gehouden hebt... anders kon je me niet zo vasthouden en kussen als je dat altijd hebt gedaan... Een moment die me altijd zal bij blijven.. is toen je in de kruiwagen lag.. en ik naar je toe liep en in je armen nestelde... en later vroeg of we voor altijd samen zouden blijven waarop jij ja antwoordde "we blijven voor altijd samen" wat gaf me dat een fijn gevoel...En momenten die ik nooit zal vergeten zijn de keren dat we het bos in zijn gegaan en daar veel plezier hebben gehad... Onze uitjes naar belgie op zondag... Acheltje... waar we zo lekker hebben gegeten... en die avond in het bos met Pasen toen we die ster opstaken... ik voel me echt zo gelukkig he... En in turkije toen we werden aangevallen maar daarna een hele leuke avond hebben gehad, en toen je me het water in gooide... Allemaal momenten die ik nooit zal vergeten... Ik zal dat later aan ons kindje vertellen... dat we zo een fijne tijd hebben gehad samen... Ik zal niet negatief zijn over jou... Vandaag in de lift had ik je willen omhelzen en vragen waarom je me dit aandoet... Je meisje (zoals je zei)... het gaat me allemaal zo door het hart he... Ook al hield ik me groot vandaag tijdens het gesprek... ik vond het trouwens fijn dat je zei dat het nergens op sloeg die mail van jou... Dat moment was het enige moment dat ik je even diep in de ogen kon kijken... omdat ik bang was in te storten.. te huilen terwijl je voor me te staat en mijn tranen niet weg kust zoals je dat vroeger deed... Ik zal nooit vergeten toen je Rotterdam kwam om bij me te zijn toen ik die darmonderzoek had... en helemaal op de fiets ging naar het ziekenhuis... terwijl mijn zus en moeder thuis waren en me niet eens gevraagd hebben hoe het met me was gegaan... bedankt daarvoor... En de keren dat je ziek was en ik zomaar in Eindhoven verscheen en bij jou in bed ging liggen terwijl je zo ziek was... toch werd ik niet ziek.... toch konden we zo fijn met elkaar vrijen en van elkaar houden... Ik weet niet hoelang ik nog verdriet zal hebben... maar voor voorlopig stopt het niet... ik zou gisteren bij je moeten zijn waarschijnlijk hadden we een fijne tijd gehad op je verjaardag... Ik bedacht me ineens de kaarsjes die je voor me aansteekt als ik examens moet doen... al die jaren heeft dat enorm geholpen... en nu zul je geen kaarsje meer voor me branden.. en wie kan ik bellen 10 min voor mijn examens?.... jou fijne stem gaf me zoveel vertrouwen... jij was de enige die zoveel vertrouwen in me had... ik heb door jou al mijn dingen gehaald tot nu... Ik respecteer je eerlijkheid... ondanks de pijn die ik nu voel... Jij zult het gauw verwerken omdat jij uiteindelijk degene bent die voor deze situatie kiest...maar ik zal het moeilijk hebben.. zeker als mijn buik straks groter en groter wordt en je warme handen er niet op zullen rusten... en je warme lippen geen kusjes erop zullen geven... Dat je me niet meer vol kan proppen met sprinkels, popkorn, prince stars, fruitonbijt, en croasants met uitjes sla en tomaat... Ik ga je zo ontzettend missen.... Ik ga de tijd missen waarin in me zo mooi voor je opmaak en me zo mooi voor je aankleed... voor de lol terwijl ik alleen maar in de auto zit naar je en misschien bij jou meteen naar bed ga na een paar biertjes.... Kerst waarin je zoveel cadeautjes hebt voor me.... in het zwembad als ik me verdronk en jij me kwam redden als een vis onder water... de laatste wildwaterbaan waar we zo vaak in zijn geweest in sunparks... waar jij toen je hoofd stootte en ik zo moest lachen terwijl je zo een pijn had... De avonden waarin jij wakker bleef en wachtte tot ik sliep zodat je gerust kon snurken... Het is zo pijnlijk he om dit zo te schrijven... als een soort van afscheid van alle mooie momenten... Een week voor je naar Australie ging en wij voor de 2de keer op het land van een boer hebben gevreeën en ik daarna zo moest huilen omdat jij wegging zonder mij.... En het sms-je die ik je in december stuurde (in 2010 ben jij degene die ik niet kwijt wil) en toen stuurde jij die terug naar me... terwijl ik in de les zat en in mijn telefoon keek en glimlachte... Het dat allemaal bleek dus niet echt te zijn.... Ik hoop dat je me niet zult vergeten, ook al was ik niet de liefde van je leven... En wie weet verander ik van gedachten en gun ik je de kans om ons kind te zien... Hoewel mijn wens was dat je tijdens mijn bevalling bij me zou zijn... En ook al hebben we niets mag je er ook bij zij als je wil... misschien voel je je meer tot je kind aangetrokken als je haar of hem ziet geboren worden... Misschien kunnen we vrienden blijven en toch tot een overeenstemming komen... Het heeft geen zin bedenk ik me nu ineens om boos te zijn... Jij bent inderdaad de vader... en misschien moeten we maar het erbij neerleggen... Jij hield niet van me en je bent nu eerlijk en ik hou wel van en wil je niet straffen door je te verbieden je kind te zien... En ik weet dat je contact wilt hebben met me... en ergens wil ik die ook met jou... maar ik ben bang dat ik ooit te horen krijg dat je een nieuwe vriendin hebt terwijl ik nog van je houd... dat zou me pijn doen... daar ben ik bang voor... ach ja we zien het met de tijd wel... Veel liefs, ....
Jeetje meid, de tranen lopen over mijn wangen terwijl ik dit lees. Ik ken je niet eens, maar jouw situatie grijpt mij erg aan. Je hebt het heel mooi verwoord! Petje af!
pfff... zo he, prachtige brieven meid, deze woorden komen allemaal recht uit je hart. Ik hoop zo dat je moeder het begrijpt, ik ga voor je duimen. Je bent een sterk persoon en je zult het zeker gaan redden. Maar nu eerst door deze fase heen en die is heel zwaar. Veel sterkte meid, ik hoop dat de zon voor jou snel zal schijnen.
Lieve meid, wat heb je dat toch prachtig geschreven Het grijpt me zó aan... Het liefst zou ik een warme deken om je heen slaan en zeggen dat alles wel goed komt. Maar één ding weet ik wel: jij bent heel sterk, volgens mij kan je veel meer dan je zelf denkt. Ik heb het al eerder gezegd, maar zeg het nog een keer: je bent niet alleen Jij en je kindje zijn altijd samen, de kracht die je haalt uit de liefde voor je kind is nu al zo sterk en het zal je alleen maar sterker maken. Ik hoop dat je moeder die kracht en liefde inziet. Ik wil je één ding op het hart drukken: ik woon in de buurt van Rotterdam. Mocht het nodig zijn, wéét dan dat je nooit ook maar 1 nacht op straat hoeft te slapen....
Tjee, ja dat is inderdaad heel tegenstrijdig, het kruiwagenmoment en dan een afscheid. Haast te tegenstrijdig. Kan het misschien zijn dat hij heeft bedoeld, wij gaan hier samen een oplossing voor vinden, samen voor het kindje. Ik heb geloof ik eerder in dit forumgesrpek gelezen dat hij aanbood om bij hem in de buurt te gaan wonen. Het lijkt mij dat hij jou op zijn manier wil steunen. Ik ben sterrebeeld weegschaal en een eigenschap van weegschalen is dat ze altijd een situatie vanuit twee kanten proberen te bekijken. Ik kan alleen afgaan op jouw verhaal en probeer vervolgens het handelen van je ex te begrijpen. Als je dat vervelend vindt, moet je dat maar even aangeven hoor. Ik bedoel het echter wel goed. Heb het beste met je voor. Ik heb je al verteld dat ik zelf een abortus heb gehad, maar nog niet dat ik nu wel moeder ben. Mijn ex man is echter zomaar (nou ja, hij was wel overspannen in die tijd, dus misschien iets van excuus) vertrokken en daar stond ik. Jeetje ik was zo boos en voelde me zo in de steek gelaten. Maar uiteindelijk schoot ik daar niets mee op. Eerst een tijdje afstand genomen, toen ik tot rust gekomen was met hem in gesprek gegaan van hoe dan wel "samen" verder. Niet samen als in een stelletje, maar wel als vader en moeder van ons kind. Moeilijk hoor, absoluut. Maar nu is het mij zoveel waard dat we het contact goed hebben, voor ons kind. Natuurlijk blijft het moeilijk. Dat wat was is nu niet meer. Maar wat ik nu heb is altijd beter dan helemaal niets. Maar nu weet ik wel dat ik niet meer in een leugen leef. Ons samenzijn was gewoon niet goed. Zag ik eerst niet, maar nu wel. Ik heb er zelf ook baat bij dat wij contact houden. Alleen voor je kind zorgen is echt zwaar. Vergeet dat niet. Zeker op jouw leeftijd met al je schoolplannen (compliment trouwens, dat je daar nog zo vol voor wilt gaan!). Je kunt alle hulp en steun gebruiken, neem het ook aan! Snap je een beetje wat ik wil zeggen? Kan zijn hoor, dat het nu nog te vroeg is om je over je boosheid en verdriet heen te zetten. Het is nog zo vers. Laat het er eerst nog maar even zijn. Eerst je moeder! Mooie brief.....maar 1 ding. Je bent niet slecht. Je schrijft dat ze je zal haten. Ik geloof niet dat een moeder haar kind zal haten. Ze zal verdrietig zijn, bezorgd, maar je haten nee. Jij zal jouw kind ook nooit haten. En nu ga ik iets heel gewaagds zeggen, ik denk zelfs dat je uiteindelijk je ex niet zult haten. Wanneer ga je de brief geven? Veel sterkte voor dat moment! Maria
Hey Damiana, Ik lees net je brief aan je ex. Damiana, ik zou je willen omhelsen. Wat een prachtige brief heb je geschreven. Een brief zonder boosheid en verwijt. Maar vanuit je hart. Dit is echt een hele sterke Damiana die je laat zien. Pfffff, je brief aan je ex raakt mij. Wat een omslag in je denken en voelen. Heel heel knap. Je hebt een stap gezet naar de toekomst voor jullie kindje. Compliment! Lieve groet, Maria
Lieve Mariagras, Ik ben ook weegschaal van sterrenbeeld en hij is stier... pfff het lijkt erop dat hij nog meer twijfelt dan ik.. Echt een drama... Maar ja... ik snap wat je bedoeld... Ik neem je woorden niet kwalijk ik begrijp heel goed wat je zegt... en ja... inderdaad aan eerlijkheid heb ik meer... en boos zijn heeft geen zin.. ik krijg hem toch niet meer terug zoals ik hem wil... Bedankt dat je mijn brief mooi vind.. ik heb hem niet terug gelezen en wat veel typ fouten of weggelaten woorden hahahaha... in plaats van geen toekomst met en zonder kind schrijf ik juist een toekomst en zo zijn er meer van die dingen maar ja.. jullie begrijpen vast wat ik bedoel hahahaha... ik heb het gemaild naar hem hoop dat hij ook begrijpt wat ik bedoel hahaha... Nou ik ga nu gauw verder met mijn portfolio... Bedankt voor je reacties, Veel liefs... Trouwens ik weet nog niet wanneer ik de brief ga geven... zit een dag te bedenken dat ik niet thuis ben ofzo.. maar dat gaat voor voorlopig niet gebeuren... ik duw hem binnenkort wel onderhaar kussen als ze gaat slapen dan vind ze hem wel... ik laat het sowieso weten... Veel liefs, Damiana.
Lieve Sjanienu1, Toen ik deze 2 brieven schreef huilde ik miljoenen tranen... zelfs nu als ik het terug lees doet het me zo een pijn... zucht... veel liefs... Damiana
Lieve Fontana, Ik heb net je eigen verhaal gelezen... En ja dat wat jou relatie belemmerde was precies ons probleem... De irritaties die ik uitte op sommige momenten... Soms boos om kleine dingen... Wat voor mij heel normaal was maar voor hem niet... Maar soms echter niet onterecht... In zijn ogen altijd.... Maar ja... die 7 jaren... precies... wat je schreef... er moest toch wat van liefde zijn van zijn kant... dacht ik.. kan toch niet dat je een relatie volhoud zonder van iemand te houden? Hoe kunnen ze? ik had het allang al uitgemaakt maar ja... Ik begrijp jouw situatie ook.. ik kan me daar volledig in vinden... dat waren vooral de obstakels in onze relatie... de ruzies hoewel we wel altijd na een ruzie (als we samen waren) met elkaar vrijden en het zo goed maakten... Soms als ik zo kwaad was.. trok hij aan mijn truitje en zoende hij me zodat ik mijn mond kon houden.... moet je nagaan... soms dacht ik dat hij nog meer van me hield dan ik van hem... verwachting is de kortste weg naar teleurstelling. We hebben zoveel gedaan samen... films branden die al jaren lang uit zijn... en op zolder (waar hij een bioscoop heeft gebouwd) alle bioscoop stoelen opzij hebben gezet en daar een bed hebben gemaakt met popcorn en bier films gekeken... en gevreeën. als je ons samen zag dan zou je nooit zeggen dat er geen liefde was... En toch... zoals je zegt, je merkt het niet... en na 7 jaar spreken ze het meer dan ooit duidelijk dat ze niet van je houden... terwijl je zwanger bent en juist die liefde wilt die je toen gehad hebt toen je niet zwanger was... Tjah, ik ben nog jong.. en denk ook... wie wilt mij nou straks als ik een kind heb... maar ja... wie weet, hoeveel vrouwen wonen niet meer met de vader van hun kinderen en toch weer een nieuwe vriend hebben... Je bent nog maar 28 jaar... jong genoeg...Misschien zal het duren maar je krijgt vast een nieuwe soulmate...wat ik natuurlijk uiteindelijk ook voor mezelf hoop.. Bedankt voor je lieve reactie, Veel liefs, damiana
Lieve Female1, Je bent erg lief, bedankt dat je zo met me meeleeft... Ik heb inderdaad een knuffel nodig en een schouder om te janken.... Dat besefte ik gisteren ook.. Waar ik ook heen ga mijn baby zal hopelijk altijd bij me zijn... iemand die hopelijk echt van je zal houden... iets waar je nooit bang voor hoeft te zijn... Ik hoop ook dat mij moeder in me geloofd en me accepteert... bedankt dat je dat laatste zinnetje schrijft... echt heel lief... Veel liefs, Damiana.
Nou mensen, E, reageert op dit moment op de brief die ik hem geschreven heb ik zal die ook hier plaatsen... tot morgen... Veel liefs, Damiana.
Damiana, Dank je voor je openhartige brief. Ik vind het erg heftig om te lezen. Kreeg er tranen van in mijn ogen. Je hebt erg mooi geschreven. Dat kun je ook zo goed. Zoals je weet, kan ik niet zo mooi schrijven. Ik begrijp dat wat ik tegen je zeg, de pijn en het verdriet niet kan verzachten. Ik zal dat ook niet proberen. Ik kan nu alleen maar eerlijk zijn en jou daarmee duidelijkheid geven. Duidelijkheid en eerlijkheid die ik jou veel eerder had moeten geven. Het spijt mij dat ik niet van jou heb gehouden, zoals jij van mij hebt gehouden. Jij verdient iemand die om je geeft en die jou mooie en vooral eerlijke momenten kan geven. Ik word geconfronteerd met de gevolgen van mijn leugens, maar ook met het feit dat er een kind van mij op de wereld komt. En ook al kan ik niet de vader zijn zoals ik vind dat een vader zou moeten zijn, ik ben de vader. Ik voel mij machteloos en realiseer me goed dat mijn rol als vader afhankelijk zal zijn van jou keuzes. Dit is een situatie die ik niet kan veranderen of beïnvloeden zonder weer in leugens te vervallen. Hoe mijn vaderschap er in de toekomst uit kan gaan zien weet ik nog niet. Er is echter nog voldoende tijd voor om daar een juiste modus in te vinden waar we beide gelukkig mee zijn en rust en vrede mee hebben. Je opening naar contact betekent veel voor mij. Ik begrijp dat dit voor jou erg moeilijk is. Dat we beide 12-5 op gesprek waren in Rotterdam vond ik heel erg waardevol. Het gesprek was erg confronterend en ik weet dat de woorden die ik sprak, jou diep raakten. Nogmaals, het is nu belangrijk dat ik eerlijk ben en eerlijk blijf. Eerder was je nog zo kwaad. Het geeft me nu veel rust als ik lees dat je niet negatief over mij wilt spreken tegen ons kind. Er zijn zoveel gedachten en emoties door mij heen gegaan de laatste tijd en dit is bij jou niet anders. En, als dat is wat jij op dit moment wil, het met de tijd aanzien, dan zal ik dat respecteren en daarnaar handelen. x E.
Lieve female81, Ja het gaat wel weer, Gisteren kon ik het gewoon niet meer en sms-te ik hem... Toen ik geen reactie kreeg belde ik hem... Ik heb weer 2 uur aan de tel gehangen.. pff deze maand wordt echt betalen aan vodafone... maar ja... het was moeilijk weer... hij zei nog eens zulke pijnlijke dingen.. en hij sprak zo haastig... gewoon totaal niet de man die ik ken... dat zei ik ook tegen hem... toen begon hij wat rustiger te worden... Ik ben echt zooooooooooo dom geweest om hem tijdens het bellen te verleiden...... en toen besefte ik van wat doe je nou... waarom doe je dit... hij zei ook heel zacht "niet doen" met de hese stem die ik zo goed ken.. en toen dacht ik neee Damiana dit moet je zeker niet doen... Hij is niet meer de man die dat vroeger zo fijn vond... Het is nu anders.... en ik ben heel erg eerlijk geweest... Goede vrienden zullen we nooit worden... omdat wij altijd iets speciaals met elkaar zullen hebben op de een of andere manier zal ons kindje ons verbinden mocht het contact blijven... en ik zei ook dat ik gek ben op hem ik hou gewoon zielsveel van hem en ja... er zijn momenten dat we toch samen moeten zijn... als hij tijd met zijn kind wilt doorbrengen straks als het nog zo klein is... en ik daar bij moet zijn en misschien een keer blijf logeren... "als goede vriendin" en dat ik als goede vriendin gebruik zal maken van de situatie... door hem weer te verleiden omdat ik weet dat ik dat zo goed kan... en ook al duurt het even voor hij meewerkt... hij werkt uiteindelijk wel mee... ik ken hem zo goed... En door dit soort dingen ga ik mezelf alleen maar meer pijn doen... Dus bedacht ik weer om toch geen contact met hem te hebben.. maar ja zooooooooooooooooooooo moeilijk... En vanochtend dacht ik van.. Damiana verlaag jezelf toch niet zo... hij wilt je niet punt uit. Doe gewoon normaal en stop met die verleidelijke spelletjes richting hem... Nou dat heeft me toch even goed gedaan die gedachten.. Bovendien is hij de papa van mijn kind dus ons band moet wel goed zitten op den duur... en daarnaast kan ik hem goed gebruiken als ik mijn opdrachten moet maken... hij namelijk docent op een universiteit... komt perfect uit. Er ging dus weer een lampje branden boven mijn hoofd.... En ik sms-te hem of hij me aanstaande zondag wilde helpen met nog een paar evaluaties en feedback kon geven op een aantal van mijn opdrachten... ik ben momenteel zo druk bezig ben met mijn portfolio en ik moet nog zo ontzettend veel evaluaties schrijven ... Toen wij nog wat hadden heeft hij ook een aantal evaluaties voor me geschreven ... dus heb ik weer gevraagd of hij er nog een paar wilde schrijven omdat de deadline volgende week is... en dan moet mijn examen portfolio gewoon klaar zijn... en hij zou nog feedback geven op een aantal dingen... zijn woorden stijl is ook zo anders dan die van mij... dus extra professioneel ja ja.... Maar ja ik moet er wel bij zijn zodat hij de formulier handmatig kan invullen. En hij vond het goed... ik kon een gat in de lucht springen... maar ik zal nietssssss doen... zal gewoon heel braaf zijn... en zakelijk doen.... net of het docent en leerling is. Mijn stagebegeleider heeft gewoon helemaal niets van feedback gegeven... en ze moet er nog zoveel... dus ik moet maar sommige dingen gaan faken... anders red ik het gewoon niet... Nou, a.s zondag middag ga ik dus naar Eindhoven en dan gaat hij me helpen mijn portfolio af te ronden... Ik heb hem beloofd, hem niet te verleiden.. etc etc... zucht... Nou... ik hoop dat jullie me niet uitgescheden om mij stommiteit.. maar ja... het is allemaal nog zo vers... en ik moet het nog allemaal echt los laten.... echt sorry dat ik me zooo verlaagd heb door hem te willen verleiden. Veel liefs, Damiana
Ja hoefde niet te huilen dus ik kan er blijkbaar mee leven hij heeft het nu al zo vaak gezegd dat mijn hart bijna van staal word ach ja ik moet het lekker laten gaan... hij is nu zo duidelijk.... Er is geen hoop meer... Veel liefs, Damiana