Na lang wikken en wegen wil ik mijn 5 jarige laten onderzoeken. Het is een heerlijk kind, en ik hou zielsveel van hem, maar ik zit met m'n handen in m'n haar. Hij is zo ongecontroleerd druk, probeerd me continue uit tot hij met straf op z'n kamer zit. Slaat, schopt, spuugt, scheld niet normaal meer. Ik snap er niets van. Hij was altijd super lief tegen iedereen. Hij gaat nu overal tegen in. En als ik iets uitleg kijkt hij langs me heen. Hij maakt geen oogcontact en luistert niet eens. We hebben heel veel meegemaakt, aantal verhuizingen in korte tijd, z'n oom overleden, lig in scheiding, broertje erbij... Etc etc. Ik denk dat hij hierdoor echt een mega klap heeft gehad, wat hem zo veranderd heeft. Ik wil hem laten onderzoeken op ADHD en pdd-NOS. Ik heb zelf borderline en ADHD komt erg veel voor in mijn en mijn ex familie. Heeft iemand ervaring hier mee? Waar moet ik beginnen, hoe lang duurt het én heb ik en mijn zoon er iets aan??
Ik weet dat er een boek is over een 'innerlijke reis' voor kinderen.. dat klinkt zweverig, maar is het niet. vaak kunnen kinderen niet goed verwoorden wat er nu precies is.. zo is mijn vriendin er achter gekomen wat haar kind dwars zat, waarom hij zo verschrikkelijk uitprobeerde etc.. Het is een tip?
Ik vraag me een beetje af of er wel sprake van ADHD kan zijn als hij eerst geen probleemgedrag liet zien. En daarnaast weet ik eigenlijk niet of ouders hier zelf op kunnen aansturen, vaak gaat dit via de school. Ik zou even langs de huisarts gaan, die weet je vaak wel goed antwoord te geven. Ik denk eerlijk gezegd dat het gedrag meer te maken heeft met dat jullie veel hebben meegemaakt.
Ben het helemaal met Guppie81 eens. Lijkt mij eerder te maken hebben met alles wat hij heeft meegemaakt. Ik vind een etiket veel te makkelijk. Stel hij heeft alleen maar iets in korte tijd meegemaakt waar hij even hulp bij nodig heeft maar krijgt nu eerst een etiket. Kom daar maar weer eens vanaf. Plus dat je de kans loopt medicijnen voor hem te krijgen. Moet er niet aan denken.
ALs hij dit nooit heeft gehad maar nu opeens wel, lijkt t me stug dat t iets van ADHD is. Misschien zou je moeten kijken of een vorm van speltherapie voor hem is; dan kan hij dingen verwerken. Een goede therapeut kan daarbij wel zien of er ook iets in aanleg is (bv adhd) en hem daarop onderzoeken of doorsturen.
Bepaalde dingen heeft hij al van baby af aan, maar ik kan zelf niet bepalen natuurlijk of dat erger is geworden door wat we hebben mee gemaakt of dat het anders ook zo was geworden. Snappen jullie? Misschien is het idd geen ADHD oid, ik noem namelijk maar iets waar ik bekend mee ben zelf. Cb dacht misschien aan vorm van autisme oid. Het is moeilijk te zeggen, omdat ik niet weet hoe hij geworden was als dit niet allemaal was gebeurd. Maar bedankt voor de tip van het boek, ik zal die eens zoeken bij de bibiotheek. Maar ik zocht eigenlijk mensen die een beetje bekend zijn met de wegen die je moet bewandelen, voor wat voor therapie dan ook, en of het ook geholpen heeft. Btw over medicatie, dat is iets waar ik niet snel voor zou kiezen. Ik vind namelijk dat hij daar ook iets over te zeggen heeft. Ik heb voor hem nu valdisper kids, en dat werkt prima voor hem.
Oh ik zou niet te snel met het CB meegaan, zij weten daar echt niks van hoor! Als je kind echt autistisch zou zijn dat het zich op deze leeftijd al zo manifesteerd en de ontwikkeling bedreigd, dan was het je eerder al opgevallen. Ik zou je toch adviseren om langs de huisarts te gaan, want anders wordt het wel heel erg zoeken naar de juiste weg. Je kindje gaat ook al naar school neem ik aan? Kaart het daar dan eens aan? Met name de wat ervarene kleuterjuffen kunnen heel goed inschatten of je kindje afwijkend gedrag vertoont.
wat zeggen ze op school er van dan? mijn zus had ook al twijfels bij mijn neefje dat hij ook iets heeft (ppd-nos/asperge/add) zit in de familie en school gaf ook aan twijfels te hebben dus binnenkort word hij onderzocht. Hij wordt eind dit jaar 5
Klinkt alsof hij last heeft van wat er is gebeurd. Je zou eens kunnen proberen tijd met hem alleen door te brengen. Iets doen met hem samen wat hij heel erg leuk vindt. Dat hij de aandacht niet hoeft te delen, maar jou helemaal voor zichzelf heeft. Kan ook verschil maken.....hebben ze vaak heel erg nodig als er een nieuwe baby bij is gekomen. En een scheiding hakt er natuurlijk ook lekker in.....Hij vraagt aandacht, kan niet ( goed) verwoorden wat hem dwars zit en doet dan "stoute" dingen om aandacht te krijgen. . . . Sport hij ook? Zo niet kun je hem iets laten doen waardoor hij moe wordt, zich kan afreageren, uitleven. En als dat allemaal niet helpt kun je alsnog naar een psycholoog of iemand toe die diagnoses kan stellen... Succes ermee in elk geval!
Nou, ik ken genoeg verhalen van kinderen bij wie het ouders dus níet opviel en dat echt 'n buitenstaander erop moest wijzen dat bepaald gedrag niet normaal was... Geen ramp, maar 't is geen wet van Meden en Perzen dat elke ouder dat wel ziet of aanvoelt... Maar dat terzijde, verder ben ik 't helemaal met Guppie eens: Ik zou met het gedrag inderdaad wel wat doen, naar de HA om mee te beginnen. Ik zou niet gelijk aansturen op 'n onderzoek naar ADHD/ASS, om 't doodsimpele feit dat er zoveel gebeurd is in zijn leventje, dat het goed kan dat hij zich heel heftig af reageert. Maar dat het iets is om in de gaten te houden, dat lijkt me wel.
Hoi, Allereerst wil ik zeggen dat ik het erg vervelend voor je vind dat je problemen ziet bij je kleine. Dat is vast erg moeilijk voor je. En tegelijkertijd een eeste stap, want ouders hebben wel degelijk mogelijkheid om zonder de hulp van school hulp in te schakelen. Wat je kunt doen: - Voor jezelf op een rijtje zetten wat je opvalt aan het gedrag van je kind. Noteer wat je gedragsmatig opvalt en wat je lastig vindt. Noteer ook hoe lang dit gedrag al zichtbaar is, wanneer het evt, is ontstaan. Noteer ook of het op andere plekken dan thuis (school, bij vriendjes als hij daar speelt, de sportvereniging etc.) ook zichtbaar probleemgedrag is. Schrijf ook op wat jullie de afgelopen tijd hebben meegemaakt. Je maakt een analyse van wat je weet over je kind. - Vraag medewerking op school. Hoe gaat het daar? Wat valt de leerkrachten op aan zijn gedrag? Vraag ook naar de laatste resultaten van je kind (evt. Cito scores of observaties etc.). Dit heb je nodig bij een verwijzing naar de hulpverlening. - Ga naar de huisarts of (als dat er is) naar het inloopspreekuur van de GGD. Geef je zorgen aan en vraag wat je het beste kunt doen. - De arts / GGD kan je op weg helpen naar de juiste hulpverlener (bijv. Lentis / GGZ, psychiater, psycholoog etc.) - Ga op je eigen gevoel af en laat je niet afschepen. Tegelijkertijd is het ook niet goed om direct een 'label' te krijgen als kind. De balans moet je hierin vinden. - Wil een huisarts of GGD niet meewerken, dan kun je altijd nog particuliere hulp inschakelen. Dit zal je zelf moeten betalen (voor een deel). - Wachttijden zijn lang. Ik weet niet waar je woont maar houd rekening met wachttijden van minimaal 6 maanden. Een evt. diagnose (ADHD, ASS o.i.d) betekent niet dat de problemen weg zijn. Je hebt een verklaring en dan moet verder gewerkt worden bijv. met medicatie en gedragstherapie. Veel sterkte en succes gewenst!
In combinatie met de tips die ik in mijn vorige stukje gaf, kun je ook nog andere dingen doen: - Vraag hulp via het CB. Vraag of ze thuis willen komen observeren. Je kunt in aanmerking komen voor gezinshulp. Misschien is video-interactie-begeleiding iets voor jou. Hierbij wordt in je thuissituatie gefilmd en wordt op en positieve manier gekeken naar wat goed gaat en hoe het komt dat het goed gaat. Verder krijg je tips en je zult merken dat de VIB bijdraagt aan gedragsverandering / inzicht ik gedrag - Vraag steun bij je huisarts, ook als het niet uitdraait op een onderzoek naar ADHD o.i.d. - Heb je ondersteuning van familie? Vraag of je kleinste een keer bij hen mag zijn zodat je tijd hebt voor de oudste. Echte mama-zoon tijd waarin jullie samen bepalen wat je gaat doen en vantevoren duidelijke regels afspraakt. - Vraag hulp op school. School heeft (als het goed is) ervaring met gedragsproblematiek en kan je verder helpen.