Ik heb ook een aardig "prikkelgevoelig" (hield van een strak schema) kindje gehad (nu is hij geopereerd aan zijn oren en kan hij weer oren en heeft ie het minder nodig) als ik daarbij fulltime was gaan werken had ie er aan onderdoor gegaan, ik heb hem in het verleden 2 middagen weggebracht naar KDV maar dat is niet bepaald een goede plek voor dat soort kindjes is mijn ervaring en hij reageerde er heel slecht op (logisch als je niet kunt horen op zich) maar thuis ging het prima (ook met andere kindjes) maar rust en regelmaat kan dan erg belangrijk zijn... en op een KDV vind ik het daar van allebei ontbreken (hele "normale" kindjes kunnen hiervan al "prikkelgevoelig" worden...)
Ik zou willen dat ik die luxe had Helaas moet onze kleine straks naar het KDV voor 3 daagjes per week, anders krijgen we het financieel niet rond.
ja maar 3 dagen is nog wel weer wat anders als fulltime natuurlijk, en voor het geld ook (alhoewel ik dan ook eerder parttime zou gaan werken zoals jij doet)
Heb helaas geen andere keuzen om fulltime te werken. Daarbij werk ik dus 2 avonden en 1xper 14 dagen op de zaterdag. Dus ben ook veel overdag thuis. Ik werk vast op de dinsdag en woensdag overdag. Wij hebben een gesprek gehad op het kdv over Quinn, over zijn prikkelgevoeligheid, en ze doen waar mogelijk natuurlijk zoveel mogelijk om het voor Quinn een structuur in te houden. Dat werkt erg goed, bv Quinn gaat op donderdagmiddag naar het kdv, als hij aankomt maakt hij eerst altijd een puzzeltje, drinkt wat en gaat dan pas slapen. Dit is iedere donderdag dus zo.
Wat gaaf dat het KDV daar aan meewerkt! Zo is het dus wel te behappen? Wij kiezen bewust voor een opvang die gerelateerd is aan de vrije school en die denkwijze, met kleine groepen en alle ruimte voor het kind, en hopen daar goed aan te doen. Maar ja, je weet nooit hoe het kindje reageert natuurlijk!
ik denk dat het juist lastiger wordt als je er zoveel leeftijdsverschil tussen laat zitten... je zoontje zit dan op school en dan heb je nog een babytje thuis die de nodige aandacht en liefde nodig heeft... je bent dan heel druk met het halen en brengen van je zoontje wel 6 keer heen en weer op een dag... dan zit je al in de knoop met de slaapjes van je babytje... tenminste zo dacht ik erover en ben daarna dus ook gestopt met de pil in de hoop dat we weer zwanger mochten worden.... nu hebben we 2 kleintjes in de luiers en dat is best pittig maar het is wel zo dat als mijn oudste straks op school zit een jaartje daarna mijn jongste ook gaat... en ze zijn vlak achter elkaar uit de luiers, en ze hebben wat aan elkaar.... dat was een beetje mijn gedachte erover... maarja er zijn ook zat ouders die bewust pas kiezen voor een tweede als hun kindje 4 is geweest... en die vinden dat weer prettiger..... dus tja de keus is aan jezelf....
Ik weet niet of ik het egoistisch mag noemen, maar als ik uit mijn eigen ervaring spreek dan ben ik dolblij dat mijn moeder 10 jaar na mijn komst toch nog gekozen heeft voor een kindje... Ik ben zo blij met mijn zusje en ik zou het vreselijk hebben gevonden als ik haar niet had gehad.. Een fijne gedachten dat ik haar (hopelijk) nog heb mocht er wat met mijn ouders gebeuren. Ik vind het zelfs jammer dat ik maar 1 zusje heb.. Het lijkt me juist fijn om nog meerdere zussen/broers te hebben. Mijn nicht is enigst kind en die vind het ook heel jammer dat ze geen broers of zussen heeft...
Mora: Daar kun je gelijk in hebben qua heen en weer, school is hier niet al te ver weg (al zou ik het nooit alleen thuis in bed laten) en heb natuurlijk mijn moeder en de buren die hun kindjes daar ook hebben!! Vind het zo moeilijk...haha!! En daarbij ik ben fulltime thuismoeder en er kan makkelijk iemand bij ook zou ik in de toekomst terug naar school gaan om nog een opleiding te volgen...Maar als ik dat doe dan zou dat pas kunnen als de kinderen op school zijn en als we er voor kiezen om nog een kindje te krijgen dan zou dat pas over 2 a 3 jaar zijn en dan weer 4 jaar wachten maakt alles ook zo ver... DILEMMA!!!
En nee mijn moeder heeft niet haar kindjes daar alleen de buren voor de mensen die het verkeerd lezen
Wij weten nog niet of we er een kindje bij zouden willen. Sowieso willen we ermee wachten tot ons zoontje wat ouder en zelfstandiger is en we verhuisd zijn. Mijn gevoel zegt wel dat ik graag nogmaals zwanger zou willen zijn en nog zo'n mooi wondertje van ons 2tjes zou willen leren kennen. Verstand zegt: nog even wachten. Wat ik lastig vind, is het volgende. Mijn zus en zwager kunnen geen kinderen krijgen en gaan voor een toekomst met z'n tweeën. Als wij geen kind meer krijgen, zal mijn zoon dus vaak het enige kind zijn op bijzondere dagen. De zwager en schoonzus hebben wat moeite met kinderen krijgen, maar ik heb goede hoop dat zij wel een mooi wondertje op de wereld zullen zetten. Alleen zien we hen nauwelijks, we hebben gewoon niet zo'n goede band. Mede daarom zou ik in toekomst toch wel graag een broertje/zusje voor mijn zoon willen.
Hallo allemaal, Wij hebben op dit moment nog 1 kindje. Inmiddels al een hele kleuter van 4,5. Hier hebben we bewust voor gekozen. Zo heb ik rustig de tijd gehad om weer helemaal bij mezelf te komen en genoeg aandacht aan onze dochter en ons gezin te besteden. Omdat ik met een deeltijdstudie van 4 jaar ben begonnen is het op dit moment wel goed zo.(gezin/werk/studie/sociaal leven goed te verdelen zo) Maar het klapperen van de eierstokken is toch hardnekkiger geworden de laatste tijd . Daarom hebben we besloten dat we vanaf dit najaar wel weer voor het echie kunnen gaan proberen. Dat is nu ook wel weer met school en dergelijke te combineren. Dus ik vind 1 kind helemaal niet zielig. Eigenlijk is dat een situatie afhankelijke vraag. Zoals meerdere hier al gezegd hebben.