Als ik moest persen zeiden ze steeds "je moet je benen naar je toe trekken" en wat deed ik.... steeds m'n benen afzetten!!?? ik kreeg het niet voor elkaar om ze naar me toe te trekken, was zo'n automatisme om te duwen, maar goed, de verpleegkundigen hadden m'n benen vast en ik zat hun dus steeds in hun heupen te duwen hihi, toen zei de ene 'ik denk dat we de beugels maar even moeten pakken, want dit houd ik niet vol, whahaha, heb echt te vaak sorry gezegd hihi
Na een weeenstorm bleven de persweeen uit en moesten we naar het ziekenhuis voor weeenoppeppers. Als ik nerveus ben word ik altijd een beetje sarcastisch, alleen het personeel in het ziekenhuis vatte alles erg serieus op! De vk was bezig met het infuus dus ik maak de opmerking "stop er maar meteen iets lekker in"... waarop zij me heel serieus gaat uitleggen dat dat niet kan omdat je de weeen goed moet kunnen voelen enzo Ik had 5 vrouwen aan mijn bed staan (eigen vk, stagiaire, vk ziekenhuis, stagiaire ziekenhuis en verpleegkundige) en tussen de weeen door deed ik een keer mijn ogen open en merkte op "het lijkt wel een theekransje, wat gezellig" Omdat ik geen persweeen had moest ik het persen op eigen kracht doen, de vk merkte op dat er weer een wee aankwam. Ik reageerde dat ze haar mond moest houden, deze wilde ik overslaan, ik was er klaar mee! Toen ze me vertelde dat de kleine bij de volgende wee geboren zou worden vertelde ik haar dat dat leuk was maar dat die kleine dus ook wel een wee kon wachten.... ik sliep lekker verder mijn vriend zat naast me maar ik zat zo in mijn eigen wereldje... halverwege reageerde ik "oh, ben jij er ook nog?" De stagiaire van de vk was me aan het hechten en moest er een over doen... op een gegeven moment was ik er wel klaar mee! Ik vertelde haar dat ik niet wist wat zij er van vond maar dat ik klaar was met dat gevroet tussen mijn benen
Wahahahahaha het blijven briljante verhalen... we zouden er een boek van moeten maken. "Duik in je weeen, hoe het ECHT gaat"
Ik hoorde het Duitse liedje "Ich Bin Wie Du" in mijn hoofd toen ik een liedje probeerde te vinden om de laatste weeën weg te puffen. Zei dan ook hardop: "Wat gek, ik hoor dit liedje, ik ken toch nog wel leukere?"
Hilarisch !!!! Hier wat opmerkingen van mij tijdens de bevalling: - tijdens de weeenstorm tegen mijn man: "pak en kruik", pakt hij een kruik, roep ik "flikker op met die kruik". etc .... - Terwijl ik klaargemaakt wordt voor een ruggeprik (kon niet meer tijdens de weeenstorm en alleen maar rugweeen) is de anesthesist nog op de OK bezig en komt er zo aan. Ik verrek van de pijn en roep keihard: "hij moet godverdomme nu komen". - anesthesist zegt: "dit kan wel even pijn doen mevrouw"! Ik roep: "al geef je me een fucking openhartoperatie zonder verdoving, je ramt die ruggeprik er NU in"! - voordat ik mag gaan persen grijp ik de arm van de verpleegkundige vast en vraag: "hoelang laten jullie mensen persen, want ik kan niet meer". Zegt ze: "niet langer dan een uur", waarop ik tegen de gyn (die tussen mijn benen zit zeg: "ik kan niet meer, je knipt maar meteen, je moet knippen, je moet knippen en toen kwam de perswee en na 3 keer persen was hij er"!. - Meteen toen hij er was zeg ik tegen de gyn: "zo dat hebben we mooi samen ff gefixt". Waarop de gyn zegt: "zo jij hebt ook meteen weer praatjes he"! Groeten Jille
Ik weet nog goed dat ik een verdovende injectie had gekregen. In mijn leven nog nooit iets van drugs aan geraakt maar als ik nu het filmpje terug zie ben ik toch echt knetterstoned. Met als klapper op de vuurpijl de opmerking zie je wel je hoeft niet op een straathoek te staan om aan drugs te komen.De gynaecoloog en mijn man lagen dubbel.
Zo he, wat een geweldige verhalen allemaal! Heb ze vanaf het begin gelezen, heb er wel een paar uur over gedaan. Begin nu gewoon zin aan mijn bevalling te krijgen.. Dan nu mijn eerste bevallingsverhaal; Ik had de hele dag al een beetje last van harde buiken, geen idee dat het was begonnen. Om 22:30 werden de weeen regelmatiger en heftiger. Maar nee, vriendlief vond dat het bedtijd was. Moest maar gaan slapen, dan zien we morgen wel weer... Na 5 minuten op bed te hebben gelegen, vond ik het wel welletjes. Het was niet te doen op bed. Dus ik maar even naar de wc. Daar heb ik alles er uit gescheten, zo dacht ik nog; dat hoeft niet meer onder de bevalling gelukkig! Waar je al niet aan denkt.. Rond 23:30 uur het ziekenhuis gebeld en om 00:30 waren in het ziekenhuis. Onder de weeën moest ik ineens nodig plassen. Mocht niet van bed, want ik lag aan het CTG apparaat. Dus de verpleegkundige een po onder mijn kont schuiven. Ik plassen, maar onder het plassen kwam er weer een wee! Het was net een fonteintje die eindigde op de kleding van de verpleegkundige.. Oeps sorry.. Idd de hele tijd door mijn excuses overal voor aangeboden. Om half 4 in de nacht is ons dochtertje geboren. Vriendlief was de perfecte partner voor bij de bevalling.
Wat een briljant topic dit! Heb nu alles gelezen en vele van de verhalen ook voorgelezen aan mijn vriend haha... Kan hij zich ook alvast een beetje voorbereiden
Echt een geweldig topic. Heb alles gelezen, en zal ook eens wat over mijn bevalling vertellen: Ik maakte mijn man 's nachts wakker omdat ik weeën had, en hij vroeg me of ik de vk en het zkh al gebeld had. Nee, had ik nog niet gedaan. Dus ik gebeld, en het zkh vroeg of ik regelmatig weeën had. Ik zei: "Volgens mij niet", maar tussen het praten door zat ik de hele tijd te puffen, en de verpleegkundige zei dat ik meteen moest komen, omdat ik wél weeën had. Spullen had ik al klaargezet eerder die nacht, dus ik lag op het bed beneden, (die stond daar voor volledige bedrust tijdens zwangerschap). Manlief kwam naar beneden, aangekleed en al, vroeg me: "Kan ik nog een sigaretje roken?" Ik: "Ja doe maar, straks heb je er geen tijd meer voor!" In de auto, op weg naar het zkh, vroeg ik manlief of ie zijn portomonnee bij had. Nee! Oh shit, moesten we dus terug. Allebei superchagrijnig, en ik had vort zo'n pijn van die ellendige rugweeën, en lag te puffen als een gek. Vroeg mijn man: "Wil je soep?" Ikke, met een chagrijnige kop: "Waar slaat dat op?!" Later vertelde hij dat ie die reclame voor champignonsoep in zijn hoofd had, waarbij die vrouw zit te puffen en die man haar een kop soep geeft. Ik tijdens de bevalling: "Ik wil pijnstilling!" Mijn man was ook vort in paniek, zag ik aan zijn ogen. Maar ik kreeg niks meer. Huilend heb ik toen geroepen dat ik niet meer kon en wilde. En omdat ik niet goed pufte, ging de verpleegkundige me uitleggen hoe ik moest puffen. Was ik net goed in het ritme, zegt ze dat ik mag stoppen omdat ik geen weeën meer heb. Had ik niks van gevoeld. Op een gegeven moment dacht ik dat ik moest poepen, en zei dat dus ook, heel zielig schijnbaar. "Ik moet poepen!" En meteen erachteraan: "Ik zit op zijn hoofdje." Dus ik werd meteen neergelegd, en moest gaan persen. Verder geen gekke dingen gebeurd, maar dit was wel genoeg dacht ik zo.
Niet genant en officieel ook niet tijdens mijn bevalling, maar toch: Er was een stukje placenta achtergebleven dus moest ik naar de OK. Ik zou onder narcose gaan en vond dit behoorlijk spannend. Je hoort altijd van die spookverhalen van mensen die alles voelen en zo. Ik dacht nog, nou ja, ze hoeven gelukkig niet in me te snijden. hihi Dus de anesthesist vertelt me dat ze iets in mijn infuus spuiten en dan wordt ik duizelig. Dus ik zeg nog: Hee, ik ben nog niet weg hoor!! Hoor ik mijn man grinniken en zeggen: lieverd, je bent al klaar!
Hoi hoi dames, Wat een grappige verhalen lees ik hier. Ik weet dat ik tijdens mijn bevallig heel erg heb lopen schreeuwen (bijna letterlijk krijsen). En voordat ik zwanger was keek ik wel eens naar van die programma's over bevallingen. Als ik daar dan een vrouw zag die zo lag te schreeuwen dacht ik altijd: mens, stel je niet zo aan zeg! Dat zal ik nou nooit zo doen. Nou, en of ik het zo deed. Nog wel 10 x erger misschien Toen werd ik streng toegesproken door de vk dat ik echt rustig moest in en uitademen. Maar ik lag op dat moment aan de weeenopwekkers en er was gewoon geen houden meer aan, dat deed zo'n pijn! Ook mijn vriend had geen moment rust. Als hij even naar het toilet moest (op de kamer zelf) en er kwam bij mij een wee dan MOEST hij DIRECT terugkomen om mijn hand vast te houden! Hij direct afknijpen en naar mij toe gerend! Tijdens het persen was ik ook echt aan het gillen waardoor de gyn zei: ik wil je niet horen gillen! Mond dicht houden en persen! Tijdens het persen deed het ook zo zeer!! Ik riep meteen: IK SCHEUR UIT!! Ooohhh... achteraf heb ik me echt diep geschaamd. Wat zullen die mensen in het ziekenhuis wel niet van mij denken!! Wat overdreven zeg!! Een vrouwtje die ik ken van de zwangerschapsym moest diezelfde dag als mij bevallen en kwam de kamer naast mij te liggen. Zij hoorde mij op de gang zo vreselijk gillen en werd er zelf helemaal bang van!! Hopen dat ik bij de tweede mezelf wat beter onder controle kan houden. Liefs J
Oh ja Jelisa heel herkenbaar, ik dacht ook, wat een aanstellers, dat gekrijs. Nou daar ben ik van teruggekomen . Heb eerst de muur een paar keer een klap verkocht maar toen ik de weeen niet meer staand mocht opvangen maar op mijn zij moest gaan liggen was het niet meer te houden en heb ik het bij sommige weeen echt uitgegild, te erg gewoon, maar goed...Nooit van mezelf gedacht! Gelukkig waren de kraamsuites redelijk geluiddicht 8)
na een lang verhaal en eindelijk zijn haren in het zicht.. zegt de gyno, ik zie zijn haar.. man en ik beide blond.. vraag ik, is het een neger? mijn man en ik maakten altijd grapjes omdat toen ik zwanger ben geworden tijdens de huwelijksnacht we daarna op vakantie zijn gegaan.. en we dus de hele zwangerschap daar grapjes over maakten.. alleen het leek erop dat de gyno het grapje niet begreep later vertelde hij ons dat het dus echt vaker is voorgekomen dat blonde mensen een donker kindje krijgen.. daar denk ik toch niet aan op zo'n moment?
wat leuk dit heb even wat verhaaltjes gelezen .. nou dan zet ik t mijne er ook wel op . na een uur t hebben geperst kwam de gyn binnen . ze was nog in haar gewone kleding want haar diesnt begon net . ze riep goedemorgen !! heb gewone kleding aan maar ben wel dokter ik ga effe mn klompen aandoen en ben ik zo terug . nou na een paar min kwam ze terug en vertelde wat ze gingen doen .. britt moest met de vacuum gehaald worden . nou toen ze bezig was met knippen en de vacuum ging haar tel . iemand nam voor haar op en hied m bij haar oor. heel gesprek en ze zei ik bel zo terug ben even een bev aan t doen .tergelijker tijd was ze aan t trekken om britt eruit te krijgen met de telefoon tussen dr schouder en dr ook . ik zag dat en moest toch wel lachen t zag er echt niet uit .... nou britt was geboren en haar tel ging weer . ze vroeg mijn vriend m op te nemen en bij haar oor te houden en weer t zelfde ben ff aan t hechte bel zo terug hahahha t klinkt miss eerder een stom verhaal dat ze zo deed maar vond t wel grapping. ook zei ik toen ze aan t hechten was . wel weer mooi strak maken he !!!!!!! hahahhahaha
Tijdens het persen zei mijn man erg lief " het gaat centimeter voor centimeter he?" Waarom de uitermate vriendelijke verpleegster hem corrigeerde en aangaf dat het eerder millimeter voor millimeter was. Ik heb ze toen vriendelijk doch dringend verzocht dat soort opmerkingen achterwege te laten. "Ik weet best dat dat waar is, maar het is echt te frustrerend om nu te horen dat het zo langzaam gaat." Omdat het persen allemaal wat lang duurde en ons mannetje het wat moeilijk leek te krijgen werd besloten tot een vacuum extractie. Waar ik me op dat moment best in kon vinden, als hij er maar uit kwam. Het doet echter erg veel pijn als je kindje er bijna uit komt. Ik had me de hele tijd best aardig gedragen, niet gegild, niet al te vervelend gedaan, maar ik schrok zo van die pijn dat ik met mijn handen zwaaide. En toen dus de gynaecoloog een mep heb gegeven.
Geweldig, deze hou ik erin. Als ik ooit mag bevallen zal ik hier aan denken Zal mijn gelovige vriend leuk vinden
wow dat is wel heftig! ik dacht juist enorm te gaan gillen maar ik heb nog gewoon redelijk gesprekken kunnen voeren nog.. ook toen ik bijna volledige ontsluiting had. zo zie je maar dat het totaal niet in te schatten is.
Toen ik persweeen kreeg belde ik de verpleegkundige dat ik het echt niet meer kon houden. Dus zij vragen wat voel je dan enz. Dus ik zeg ja dat kind meot erg gewoon uit ik moet duwen. Zegt ze ja je moet het gevoel hebben dat je moet poepen en ze ging weg :S Ik volgende wee weer gebeld, dat het zo pijn deed en dat het kind er nu écht uit moest. Zelfde verhaal zij weer weg. Volgende wee, m'n man op die bel gedrukt en toen ze binnen kwam heb ik keihard geschreeuwd "Ik moet poepen!!" Toen ging ze heeel snel de gyneacoloog halen en mocht ik meteen gaan persen gelukkig. Na de bevalling toen ze gingen hechten lag ik met m'n benen in de beugels en zaten de gyneacoloog en de co-assistent samen tussen m'n benen omdat ze het nog moest leren blijkbaar. Af en toe deed het flink zeer en bewoog m'n been waardoor ik de gyneacoloog een paar keer tegen z'n hoofd schopte