Hoi dames, Ik zit met een probleem en weet niet goed wat ik ermee aan moet. Heeft iemand advies? Mijn ouders wonen op 160 km van mijn huis en eigenlijk zijn de verhoudingen altijd al verstoord geweest. Mijn vader heeft manisch/depressieve neigingen, mijn moeder fysiek mishandeld en zegt zelf altijd te kwakkelen met zijn gezondheid. Mijn moeder is echt een schat maar zit dus al jaren in deze relatie, is heel erg neerslachtig en is ook in het verleden misbruikt in haar thuissituatie. Dit heeft natuurlijk behoorlijk veel invloed gehad op zowel mij als mijn zusje. Mijn zusje en ik hebben dan ook niet een hele sterke band. Mijn zusje gaat komende woensdag trouwen en dan ben ik getuige. Mijn vader gaat niet naar de trouwerij omdat hij niet achter haar keuze staat...een verhaal op zich waar ik jullie niet mee zal vermoeien. Wat eigenlijk mijn probleem is, is al volgt. Mijn ouders hebben aangeboden op de kleine te passen als ik weer aan het werk moet omdat ze een KDV niet zien zitten. Ik ben opgegroeit in de randstad en daar werdt ik zelf ook niet blij van het beeld van de KDV. Aangezien ze op 160 km afstand wonen zou dat beteken dat ze op zondag al naar mijn huis zouden komen en op dinsdag weer zouden vertrekken. Dit zag ik dus direct al niet zitten en heb dat ook aangegeven. De afstand die nu tussen ons zit, is eigenlijk heel goed. Zo kan ik redelijk de vrede bewaren en afstand nemen als het escaleert. Mijn schoonmoeder kwan een tijd geleden met het zelfde aanbod. Op weg naar mijn werk kom ik praktisch langs hun huis en dit is ook op 10 min rijden van mijn werk af. Mijn schoonmoeder hefet het aan haar hart, dus ideaal is het niet. Maar voor mij gevoel al veel beter dan een KDV of mijn ouders. Ik ben dus ook in gegaan op dit aanbod.Inmiddels heeft ze een kamertje ingericht en al. Helemaal leuk. Mijn ouders zijn hier natuurlijk ook van op de hoogte gesteld en je raad het al... de poppen zijn aan het dansen. Mijn vader zegt dat ik door deze keuze heb gemaakt mijn ouders negeer en op een zijspoor plaats. Dat ik heel duidelijk hun positie aangeef en ze dus niet de grootouders kunnen zijn die ze willen. Ook heb ik een reactie van mijn moeder binnen, die zelf verwijten maakt naar mijn schoonmoeder. Ik weet niet meer hoe ik ermee om moet gaan....... Voorlopig heb ik maar even niet gereageerd. De band met mijn schoonouders is overigens erg goed. Wie heeft er wijze woorden? ikk an ze zelf even niet meer bedenken Groetjes
Is jullie verleden enigzins bespreekbaar? Kun je aangeven dat je het moeilijk vindt jullie kleintje bij hun achter te laten door wat er gebeurd is? En dat het misschien wat later wel mogelijk is maar dat je eerst wilt kijken hoe zij er mee omgaan en dat dit erg belangrijk voor je is.
Je vader klinkt als mijn schoonvader, die weet het ook altijd beter en het moet altijd anders en dan wel op zijn manier. Hij kan ook van die vreemde opvattingen hebben en belangrijke evenmenten in de familiesfeer gewoon boycotten. Mijn man heeft het er ook moeilijk mee, maar houdt wel (heel veel) afstand om ons gezin te beschermen. Over het oppassen; 160 km zou ik nooit doen, dan "maar een kdv" (er zijn ook wel fijne hoor!) en met zulk gedrag zou oppassen helemaal geen optie meer zijn. Jullie zijn de ouders en juliie bepalen, klaar!
hee Wat een vervelende situatie zeg, echt niet leuk. Ik denk dat je een hele goede keus hebt gemaakt door je schoonmoeder op te gaan laten passen i.p.v. het KDV of jouw eigen ouders. Als dat voor jouw gevoel het beste is, dan is dat ook zo. Ik denk ook dat je er heel goed aan gedaan hebt om voorlopig nog even niet te reageren, anders reageer je uit je primaire emotie en die is niet altijd even handig . Misschien kun je je gevoelens/gedachten eerst eens voor jezelf op papier zetten, zodat je duidelijkheid krijgt in waarom precies je deze keus hebt gemaakt. Er zitten natuurlijk emotionele aspecten aan, maar ook zeker praktische voordelen! Praat er ook met je man/vriend over! Misschien kun je dan ook naar je ouders toe meer duidelijkheid geven. Gewoon duidelijk vertellen dat dit de meest praktische keus is, dat je ze niet bewust hebt willen buitensluiten en dat je graag wilt dat ze een opa/oma rol spelen in het leventje van je kleine, maar dat structureel oppasdienst het gewoon niet gaat worden. Ik zou denk ik de emotionele lading eraf proberen te halen, omdat je anders misschien een vat opentrekt waar je niet vrolijk van wordt. En mocht de situatie daar zijn dat je ouders het echt niet begrijpen, vrees ik dat dat heel jammer is, maar dat jij daar verder niet zoveel aan kunt veranderen. Het is JOUW kindje en jij maakt ook de keuzes, zij hebben daar mee te leven. En de verwijten naar je schoonmoeder toe, daar zou ik niet eens op ingaan, dat heeft er niks mee te maken, komt waarschijnlijk voort uit een gevoel van frustratie of boosheid. Ik hoop dat je er wat aan hebt, zo niet, ik leef iig met je mee! Hier zit je echt niet op te wachten! Liefs en succes!
Hoi Meisje1982, Oh, lastig he voor jullie??? Als ik mijn mening mag geven denk ik dat jullie de beste beslissing hebben genomen hoor. Hierbij voelen jullie je het beste en ik kan dat best begrijpen. Dat je ouders zich gepasseerd voelen begrijp ik ook ergens wel. Zij hebben zich er waarschijnlijk al op in gesteld om straks op de kleine te gaan passen. Nu dat niet doorgaat laten ze jullie die teleurstelling weten. 160 k.m. is bovendien niet om de hoek en zal op den duur ook best tegen gaan staan, denk ik. Ik woon sinds kort zelf in Limburg en dat is 200 k.m. bij mijn eigen familie vandaan. Door de verhuizing van m'n moeder ben ik er een aantal weekenden naartoe gereden op vrijdag en zondag's weer terug. Kan je zeggen dat dat me best is tegen gaan staan. Nu lijkt het voor je ouders een fijne oplossing, maar op termijn denk ik dat dat anders uitpakt. Buiten dat wonen je schoonouders op je weg naar 't werk en dat is erg practisch natuurlijk. Ook kreeg ik het idee, n.a.v. je verhaal dat je niet altijd op goede voet staat met je ouders. Daarnaast beschrijf je zelf dat de thuissituatie van je moeder vroeger ook z'n uitwerking heeft gehad op jullie, als gezin. Ik denk dat dat jullie ook een beetje ongerust maakt, m.b.t. het oppassen op jullie eigen kindje? Al zijn opa's en oma's vaak echte lieverd's!!! Maar in de situatie waar je ouders nu al een tijd zitten, weet ik dat niet. Weet je, je moet echt je hart volgen hoor!!! Je wilt je kleine straks met een goed gevoel achterlaten, terwijl je werkt. Geloof me, ik spreek uit ervaring! En je ouders hadden zich op iets anders ingesteld, maar ze kunnen nog steeds opa en oma zijn, al is dat niet deels inwonend. Als ze toch geen probleem maken over de afstand kunnen ze toch bijvoorbeeld om het weekend een dagje langkomen? Ik noem maar iets hoor. Als jullie 100% achter jullie beslissing staan dan zou ik daar inderdaad naar je ouders toe open kaart over spelen. Het is gewoon practischer zo en ze het gevoel geven nog steeds welkom te zijn (voor een bakje koffie dan). Ik hoop voor je dat de situatie een beetje verbeterd en ik wens je nog een fijne laatste paar weken van je zwangerschap! Zet 'm op! Dikke knuf, Claire!
Dank jullie wel voor alle reacties. en zo snel al. Ha dik niet verwacht. Het is ook ons kind en onze keuze, af en toe moet ik dat mezelf nog even vertellen om na te gaan of ik mezelf nou iets kan verwijten. Het verleden is bijna niet bespreekbaar, tenminste niet als je hier een eigen mening over hebt anders die dan van mijn vader. Natuurlijk heeft iedereen fouten gemaakt en moeten we hier allemaal van leren, maar in mijn vaders ogen maken wij alleen fouten en moeten we hiervoor gestraft worden. Hij daarintegen kan alles maken zonder consequenties. Incl. het mishandelen van mijn moeder en recentelijk aanvliegen van mijn zusje (bij de keel gegrepen). De argumenten die ik heb aangedragen, een tijdje geleden om voor de keuze voor mijn schoonouders te gaan heb ik ook alleen praktisch gehouden om het emotionele aspect ver buiten beschouwing te laten. Helaas heeft dit niks geholpen. Ik eb ontzettend veel medelijden met mijn moeder, maar zolang ze zelf niet uit de negatieve spiraal stapt, kan ik niks voor haar doen. Uit angst om te primair te reageren, heb ik ook geen reactie gestuurd. Het allerliefst zou ik zeggen dat ze eens volwassen moeten worden en moeten kijken naar wat ze wel hebben in plaats van alle negatieve dingen te belichten. Dat ze in ogen moeten houden wat reeel is. Als ik dat doe, denk ik dat er voorlopig helemaal geen contact meer is. (voor de zoveelste keer) Heerlijk zo dit gedoe, 6 weken voor de bevalling, 3 dagen voor mijn zusjes trouwen en ook nog midden in een verbouwing. Zwangere vrouwen hebben toch altijd last van huilbuien?? ik kan eigenlijk alleen maar boos zijn en alles zit even op slot lijkt wel.
Ze zouden toch moeten snappen dat je je kind niet 160 km verderop gaat brengen of zij 160 km er voor moeten rijden, dat is toch helemaal niet praktisch??!!! Je kunt daarnaast ook nog inbrengen dat je evt. jullie kindje wel eens een dagje kunt brengen, (als je dat wil dan he) en dat dat misschien nog wel veel leuker is, omdat ze dan 'echt' opa en oma kunnen zijn omdat ze niet de taak van opvoeder hebben op dat moment. Nou, leuker kan het toch niet? Wel de lusten, niet de lasten! (En bedenk wel (vooral zij ook!) dat, hoe moeilijker zij doen, hoe moeizamer dat zal zijn voor de relatie met hun (klein-) kind... Ze hebben het zelf in de hand dus, kies maar, zou ik zeggen!) Pffff.... (aanstaande) opa's en oma's zijn soms maar moeilijk hoor! Succes!
Hoi claire, De band met met ouders is inderdaad verstoord. Alle keuzes die ik maak in mijn leven worden negatief belicht. Daar wordt ik op een gegeven moment moe van en dat leid weer tot een ruzie. Ik snap hun teleurstelling ook wel, natuurlijk hadden ze dat graag gewild. Maar het is logistiek niet mogelijk. De afstand is te groot en de financiele belasting zou ook te groot worden. Een KDV zou bijna goedkoper zijn. Ze zitten beide als 10 jaar thuis en moeten van weinig rondkomen. De auto is continue stuk (blijkbaar maakt hij rara geluiden, die wij niet horen en de garagehouder ook niet), mijn vader voelt zich altijd slecht etc etc... Natuurlijk zullen het een lieve opa en oma zijn,maar het liefst bescherm ik mijn kind natuurlijk tegen de negativiteit. dit heb ik alleen nog geen rol laten spelen in de keuze die ik gemaakt heb. eigenlijk heb ik hier geprobeerd niet over na te denken. Ik kom niet echt uit mijn woorden merk ik... moet nu even naar een bespreking. Groetjes
Je moet aan je kind denken en je kindje voorop stellen en dan is de keuze makkelijk gemaakt meid... Luister naar je gevoel in je instinct want die zegt je volgens mij dat je kindje absoluut niet naar je ouders moet gaan!! Het is een lastige situatie maar je moet puur aan het belang van je kind denken meid!!!
hoi hoi, hier ongeveer hetzelfde verhaal, mijn ouders wonen 200 km bij mij vandaan, de verstandhouding is wel goed oveigens. Als ik jou was zou ik er nooit aan beginnen!!!!!! want jouw ouders komen dan al op zondag, je vertelt dat de verhouding niet optimaal is, oei oei. Mijn ouders komen regelmatig en blijven dan 2 nachtjes over, ik merk dat ik na 1 nachtje eigenlijk al meer dan genoeg van ze heb, heel gemeen maar je bent helemaal jezelf niet meer in je eigen huis, begrijp me niet verkeerd het zijn schatten van mensen, ze bemoeien zich absoluut niet met de opvoedong van mijn zoon of prive, maar zelfs dan vindt ik het na 2 hele dagen echt genoeg. Dus bedenk goed wat je doet eenmaal iets geodgevonden is het echt bijna niet meer terug te draaien. Komen ze dan al op zondagmorgen want die kans is groot als ze gek zijn met de kleine, dat betekent ook dat je nimmer meer je eigen gezinnetje hebt op zondag, en anders altijd rekening moet houden met hoe laat ze komen. Vraag je schoon moeder, wel zo makkelijk als ze dichtbij woont, en als je pap zich voorbij gelopen voelt zul je dat naast je neer moeten leggen, daarbij komt dat ze toch niet dichtbij wonen dus als de verstandhouding verslechterd heb je ze niet steeds om de deur, beetje gemeen gezegd maar zo bedoel ik het niet. Gastouder is dat geen idee? helft bij je schoon moeder, helft gastouder, en trouwens dan heb je ook niemand in je huis terwijl je er zelf niet bent... succes met je keuze...
Hoi meisje1982, Bedankt voor je reactie! De keuze die je hebt gemaakt is denk ik ook gewoon de beste. Jullie staan er dus voor 100% achter en ik hoop dat jullie je ook hierin kunnen berusten in deze erg drukke tijden voor jullie. Probeer te genieten en in ieder geval woensdag een fijne trouwdag voor je zus! Zet 'm op! Groetjes Claire
Ik zou zoiets al niet eens als optie zien, elke week 160 km heen en dan weer terug, elke week vanaf zondag tot en met dinsdag je ouders in huis, je gaat ze niet vragen geld neer te leggen voor het eten, want ze passen op, maar opeens 2 extra volwassen mensen in huis zijn toch wel flink wat boterhammen extra. Geen privacy die dagen. Het is toch veel praktischer om dan op de weg naar je werk even te moeten stoppen en terug weer een keer, lijkt me ook geen aanvallend iets wat ze persoonlijk op kunnen vatten maar een hele logische keuze. Mijn opa was een eikel voor mijn oma en mijn moeder, maar een geweldige opa voor mij, dus zijn gedrag zegt niets, maar als je er zelf mee bekend bent zou ik me er toch niet fijn bij voelen mijn kind bij iemand te laten die geweld niet schuwt.
Meisje, als je vader je zusje naar de keel gegrepen heeft snap ik best dat je niet staat te juichen bij het idee dat ze straks op jullie kind passen. Je moet uitgaan van wat het beste is voor jullie kind, volgens mij heb je dat al gedaan door voor je schoonmoeder te kiezen. De keuze is (gelukkig voor jullie) niet aan je ouders en je moet in dit geval rationeel beslissen denk ik en je niet laten beinvloeden door je vader. Heel veel succes en het komt vast allemaal goed. Die 160 km zijn in jouw geval denk ik wel lekker. xx
Begrijp niet dat iemand zich als oppas kandidaat stelt met een afstand van 160 km.... mijn ouders wonen 116 km verderop.... Tja en dan zich gepasseerd voelen als er een betere kandidaat is, begrijp ik al hemaal niet.... en heb ik het niet eens over het verleden, maar gewoon een afstand kwestie.... Tis toch net als bij een baan..... vacature: oppas en diegene met de beste kwaliteiten en middelen.... krijgt de vacature... is toch gewoon veel practischer...??? je zou maar opeens een dag extra moeten werken... of ruilen ofzo..... komen ze dan ff op en neer gecrossed.... kost ze toch ook nog klauwen vol met geld... bezinegeld... ennuhhh wat de psychische dingen.... (ken het, hoor) maar kijk eens naar jezelf wat jij er van over gehouden hebt? of wat het met je gedaan heeft? dat wil je toch niet voor je kind(eren)....... je bent oud genoeg om keuzes te maken voor je kind....en NIEMAND ook je ouders niet.... bepalen het meer voor je.. je bent nu volwassene en zelf ouder!!
Meisje, het is toch veel practischer om de kleine bij je schoonouders langs te brengen als je er langs komt op weg naar werk? Je ouders snappen toch ook wel dat het onrealistisch is om 160km er voor te moeten reizen EN daarnaast jou er ook mee belasten door 2 nachten per week bij jullie in huis te komen. De verstandhouding met je ouders - zoals jij beschrijft - lijkt me op dit moment al niet perfect. De oplossing die zij voorstellen kan gewoon niet goed gaan in deze situatie.
Dank jullie voor jullie reacties. Moest ook even gewoon horen dat ik de juiste keuze heb gemaakt denk ik. Inmiddels hoor ik niks meer van mijn ouders. Morgen de trouwerij van mijn zusje. Ik probeer me maar even op andere dingen te richten, anders weet ik het ook niet meer.
mied laat gaan en laat hun zich maar lekker druk maken, jij hebt wel belangrijkere dingen nu om je druk over te maken hoor.... Denk aan jezelf en je gezinnetje dat is uiteindelijk het enige wat telt!!
Meisje, je hebt gelijk. Laat ze maar even. Hele veel plezier op de bruiloft morgen, het wordt mooi weer volgens mij. Probeer maar te genieten.
Ehhh als ik het woordje mishandeling al lees in jouw ouders huis.. Hoe groot is de kans dat je vader zn handejes thuis houdt bij jou kleine? Jij beschermd je kind en dat is je goed recht. Doet alle moeders en dus ik ook.. En jij hebt voor je schoonmoeder gekozen wat zeker een goeie beslissing is! Eerst wou ik graag dat mijn schoonmoeder op me dochter gaat passen tijdens de zwangerschap maar nu Katie er is en schoonmoeder haar niet met rust kan laten, gaat het feest niet door en blijf ik thuis tot ze 4 is. Puur berscherming! Ik en mn vriend zijn bang dat Katie mama tegen haar zegt ipv tegen mij want ze doet nu ook op straat alsof het haar dochter is ipv kleindochter. Mij niet gezien dus