Ik ben dus er agressief bij. Het is niet zo dat ik iedereen in elkaar mep, maar de huisdieren krijgen flinke uitbranders en m'n oudste heb ik ook al een keer een tikv oro de billen gegeven en dat is NIETS voor mij, ik vind zo eng...
had jij die angststoornis al voor de depressieve gevoelens???? dat van die agressieviteit herken ik wel. Hoe vaak ik ingedachten iemand al niet een knal voor zijn kop heb gegeven!!! vooral kraamvisite omdat die zo blij deden en ik boos werd omdat ik niet aan het plaatje van de mooie roze wolk voldeed. (eigenlijk was ik boos op mij zelf). Mijn oudste wou ik ook weleens flink door elkaar schudden, gelukkig nooit gedaan. Ook heb ik vaak de drang om iets flink kappot te gooien. Misschien moest ik dat maar eens doen. Maar dat zijn zeker enge dingen vooral als je inderdaad normaal niet zo bent. Ben je al bij de ha geweest?
he meiden, nou ik herken het ook helemaal, drang om alles kapot te slaan, snel geiiriteerd, heel de dag door boos, slecht tegen jengelen van de kleine, heel de dag door hoofdpijn, piekerend in slaap vallen kan wel uren duren, nergens zin in, niet meer buiten willen komen, heel erggg aleeeeen voelen, voelen dat ik niet begrepen word, dichtslaan en niet over kunnen praten, moe moe moe, erg onzeker, huilen huilen emotineel enz enz gelukkig ben ik niet de enige soms durf ik het aan me eigen zelfs niet toe te geven dat ik volgens mij erggg depresief ben, maar meiden effe een vraagje merk dat julie ook neigingen kunnen heben naar julie kindjes, gelukkig valt bij mij meee zall eerder me eigen pijn willen doen.. maar ben soms ook bang om egt eerlijk vooruit te komen omdat ik dan bang en dat ze me kinders zullen weg nemen bij mij?? omdat je tog niet egt gezond ben? maar als ik hier nog zit is het egt dankzij me dochtersss, anders was het wel heel anders verlopen moed ik...
Ik herken het ook hoor...voor mij een goede reden om toch anti depressiva te gaan slikken. Ik wil niet dat het wel een keer mis gaat, want ik merk dat je er bijna geen controle over hebt.. @jammetje: ja, ik vind de bijwerkingen ook best eng, maar ik vind dat ik wel moet, vanwege bovenstaand stukje. Ik heb niet alleen de verantwoording voor mezelf, maar ook voor mijn gezinnetje... Maar ik begrijp ook best dat je het mooilijk vind ze toch te nemen. Ik krijg best veel begrip, alleen op mijn werk wordt het lastig uitleggen denk ik....maar dat komt ook wel goed! Heb een hele fijne huisarts die volledig meewerkt. En jij?
Mijn vraag is wat zijn de meest voorkomende symptonen. ik merk aan mezelf zonder een diagnose: altijd moe geen energie. veel gefrustreert last van mijn maag last van mijn darmen wel gek op de kleine maar blij als ik hem even los kan laten heel kort lontje telkens ziek voorheen niet last van nek hoofd enz. geen normale syclus meer het niet meer aankunnen toch niet goed kunnen slapen en dan weer enorm slaap tekort zweten rugklachten weet nu even niet of er nog meer zijn maar dit in elk geval. herkennen jullie dit?
zou ik dan toch Postnatale depressie kunnen hebben? ik twijvel gewoon heel erg omdat ik het nu gewoon heel zwaar heb en ik eigenlijk niet weet wat ik er mee aan moet.
@ Mirja.. hoe het is gegaan.. om eerlijk te zijn kreeg ik al vrij snel een beetje een nare bijsmaak van de arts.. hij begon natuurlijk eerst over mijn rug en bekkenpijn aangezien ik me daarvoor ziek had gemeld en pas vorige week heb erkend dat ik depressief ben en toen pas naar de huisarts ben gegaan.. dus dat had ik nog niet gemeld. hij werd meteen al boos en deed lullig dat ik nog niet naar de fysio geweest was dus eerst wilde ik uitleggen dat ik ga verhuizen en het onhandig is om dan eerst naar een fysio hier te gaan met intake en dan dadelijk weer bij ons nieuwe huis... werd meteen afgekapt dus toen schoot ik vol van als je me nu even laat uitpraten dat is niet het enige wat er aan de hand is ik kom bijna de deur niet uit omdat ik me slecht voel.. toen luisterde hij nog maar half om eerlijk te zijn.. en dat vond ik echt heel onprettig .. op den duur zegt ie ik ga niet akkoord met een depressie want er is teveel boosheid .. en dat alles baseerde hij op 1 ding omdat ik vertelde adt ik mijn baan verloren was ind e zwangerschap... vond ik ook al erg knap om daarom na 10min al meteen te zeggen ik ga er niet mee akkoord.. hij begon al meteen met dit kan ik je niet in de ziektewet houden en je betermelden.. ik vond dat erg knap na mij amper te hebben laten vertellen want hij probeerde meer op die dingen van die werkgever enzo in te gaan zodat hij het op boosheid kon gooien.. vond dat heel vervelend want ik kreeg niet de kans mijn verhaal te doen! Uiteindelijk heeft ie wel gezegd adt ik met spoed naar de psycholoog moet en dat hij me over een paar weken al terug wil zien omdat hij er een spoedje van maakt.. Hij zegt ik kan je zo niet lang ind e ziektewet houden dus we kijken eerst wel over het overgaat.. moet nu als ik in bed lig te piekeren 5 dagen lang er uit gaan, en opschrijven waarover ik pieker, en als ik niet meer pieker terug en al is dat 10x per nacht.. hij is er zeker van dat ik daarna goed zal slapen en volgens mij denkt hij ook echt dat ik me zo voel vanwege alleen niet goed slapen.. Maar het stommei s adt ie wel zei als de boosheid eruit is komt de depressie en hij ook zegt dat ik met spoed naar psycholoog moet dus vind het een beetje krom allemaal wat hij zegt.. en over mijn bekkenklachten vertelde ik hem dat de fysio in de zwangerschap zei adt mijn bekken scheef staat .. zegt ie: dat zeggen ze allemaal.. sorry maar dat lijkt me ook een hele misplaatste opmerking want hij heeft verder niet naar mijn bekken gekeken en waar slaat het op zoiets te zeggen? maar goed ik zie er wel enorm tegenop als ik weer terug moet komen want ik heb het idee dat hij me niet serieus meent maar vind het zo raar dat ie van de andere kant wel zegt dat ik met spoed naar psycholoog moet en dat na de boosheid de depressie komt.. buiten adt heb ik dus boekeng elezen over ppd en er zijn teveel dingen die overeen komen en mijn vriend had het ook al meerdere malen gezegd dat hij dat dacht en wie is hij dan om na een paar zinnen te zeggen dat het niet is ik maak me daar dus wel boos om! heb daar wel een flink potje zitten janken en mijn vriend zegt ergens denkt ie toch wel dat het zo is anders had ie je wel uit de ziektewet gegooid als ie met zijn grote mond zegt dat hij dat zo kan doen.. denk eerder dat het een beetje bangmaken is maar goed dat is dus iets waar ik nu heel slecht tegen kan... ik maak me al druk om zoveel dingen kan dit er eigenlijk niet goed bij hebben vind het erg dat dit zo kan om eerlijk te zijn.. maar mijn vriend zei ook al als je eenmaal bij psycholoog loopt en die erkennen het wel dan kan hij zeggen van niet maar heeft ie weinig te zeggen... dus hoop wel dat dit allemaal geen problemen op gaat leveren en ik gewoon zolang ik me zo voel ook die uitkering krijg want anders zitten we daar weer mee ind e problemen... ga zo even de rest hier bijlezen en reageren maar wilde het even uitgebreid vertellen hoe het gegaan was..
Als ik jou was zou ik naar de huisarts gaan, eens een goed gesprek hebben daar. Alle klachten daar ook aangeven en die kan je dan wel verder adviseren! Kan het echt aanraden, want in je uppie blijf je er maar mee rondspoken.
@Francis: Als jij, je er goed bij voelt moet je dat ook zeker nemen hoor. Ik merk dat ik me nu wat beter onder controle heb. In het begin van de ppd kon ik echt gewoon niet denken zo raar was dat. Als of mijn hersenen het gewoon niet deden. Elke dag met de kids was een drama, het liep gewoon steeds verkeerd, ik kon gewoon geen planning maken, heb jij dat ook? Nu kan ik dat steeds beter en dat geeft me nu weer iets meer vertrouwen. Ik voelde me echt een waardeloze moeder, een boterham smeren en een flesje geven kon ik een paar weken geleden gewoon niet aan. Ik heb ook een hele fijne huisarts, deze is toen het helemaal fout ging bij mij thuis geweest om te praten. Daarna beldde ze elke week om te horen hoe het met me ging, dit deed ze ook bij mij partner (om dat ik in het begin nogal eens dicht klapte). Nu belt ze om de twee weken. Op mijn werk is iedereen erg begrip vol. Mijn leidinggevende belt regelmatig om te vragen hoe het gaat, en verwacht mij nog lang niet terug op de werkvloer, ik moet eerst maar voor mezelf zorgen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik op mijn eerste werkdag een paniekaanval heb gehad, ik had het gevoel dat ik flipte. Dus iedereen heeft ook (helaas) letterlijk kunnen zien hoe slecht het met me ging. Ook de bedrijfarts is erg begrip vol hij heeft ook als eerste de diagnose gesteld. Morgen moet ik er weer heen vind ik toch altijd wel lastig. Hoe denk je zelf over therapie?. Ik heb er veel aan, ze zien de dingen toch net ff anders. @Mirja: je hoeft je er niet voor te schamen, Ik was ook erg bang voor mijn vreemde gedachtens ik dacht bijv; wat gebeurt er als ik hem nu laat vallen? of wat gebeurt er als ik je nu uit het raam gooi? Maar weet dat ik dat noooit zal doen.Het is ook heel dubbel want ik heb ook paniekaanvallen gehad dat ik dacht dat mijn baby dood ging zomaar uit het niets. Ook heb ik een paar keer bij de dokter met hem gezeten en in de wachtkamer dacht ik dan waarom zit ik hier???????.Het is niet zo dat je niet van je kindje houd en niemand zal ze van je afnemen. het hoort bij de ppd het zijn de hormonen die een loopje met je nemen. Ik ben al wat verder en die nare gevoelens en gedachtens gaan echt over.
Ja ik krijg seroxat (ben nu alweer als de dood voro de bijwerkingen, pfff... ga hier echt weer dagen over doen om genoeg moed te verzamelne te beginnen) en ga binnenkort de psych ook weer bellen, helaas is mijn psych niet meer ind epraktijk,m aar er si vast een ander waarmee ik kan praten.
Ik heb 3x eerder ad gehad. 1x prozac, werd ik heel erg ziek van, wist van voor niet meer dat ik van achter leefde, doodeng, en daar heb ik nog een bijwerkingen fobie aan over gehouden 2x cymbalta, 1e x super geholpen, 2e x minder en beide keren moeten stoppen omdat ik zwanger werd en je dat niet mag slikken met zwanger en bv Nu dus 3e x en ik knijp hem weer helemaal... ik weet dat het voor mij goed kan werken, maar die eerste periode is zooooooooo killing en eng... bah. Zoals je leest, ikv ind dat het moet en ik weet dat het werkt, maar ik ben nog flink moed aan het verzamelen.
oh snap je helemaal. Ik heb de ad al ruim 3 weken in huis, maar heb ze niet genomen. Geen eerdere ervaring mee gehad, maar shrok me rot van de bijwerkingen. Doe het nog steeds zonder. Heel af en toe een oxazepam. Gaat nu iets beter, maar als het nog slechter ging had ik ze wel genomen. Ik hoop dat je de moed kunt vinden. Hebben ze de vorige keer goed geholpen? hoop dat je de klik vind met de nieuwe pysch.
de 1e x cymbalta was geweldig, maar toen waren ze echt het laatste zetje na een lange periode therapie de 2e x minder, maar toen had ik er ook geen therapie bij en zaten minden in het ziekteproces van mn vader (k) die fgelopen juni overleden is ook geen best jaar dus...
Tja bijwerkingen, ze moeten alles opschrijven he, maar als je je er niet druk om gaat zitten maken of je al wat voelt dan valt het meestasl wel mee.
Dat is inderdaad heftig, dan zitten de dood en leven erg dicht bij mekaar. ja het meeste zal inderdaad wel in je hoofd zitten. Denk dat ik daarom ook wel de goede keuze heb gemaakt. Maar mocht ik nu ineens weer zo naar beneden kletteren dan neem ik ze meteen!!! Ik heb venflaxine gekregen, zeg jou dat iets?.
Even reageren op alle andere reacties.. anders komt het er niet van.. @ Francis78 Wat fijn dat je de knoop hebt doorgehakt! Moet je nu elke 2 weken naar de huisarts op controle? Wel balen dat je zon slechte dag had, maar herken het wel soms denk ik ook echt kind hou op, ze is heel rustig over het algemeen maar voelt het perfect fijnloos aan als ik niet lekker in mn vel zit en op mn tenen loop en dan kan ik ook niks hebben :s wel fijn dat je huisarts zo begripvol was, hopelijk slaat de AD snel aan! @ Jammetje Wat fijn dat je vaker een goede dag hebt, want dat onrustige gevoel is echt vervelend! Wat ik precies voel vind ik erg moeiljk te verwoorden maar sowieso geirriteerd, boos, lichtgeraakt, niet kunnen relativeren, soms ook heel onrustig en niet stil kunnen zitten, inet na kunnen denken, idd moe moe en nog eens moe, mn hoofd voelt alsof hij vol zit maar ik krijg het niet op een rijtje, geheugen als een zeef idd overal liggen hier briefjes met dingen die ik niet moet vergeten, soms ook paniekerig, en geen beslissingen kunnen nemen.. nog wel wat meer maar nu even teveel om over na te denken sorry.. hier is nog niks gezegd over AD heb het idee dat huisarts het nogal luchtig oppakt (gezien zijn reactie toen ikb elde voor verwijskaart psycholoog.. ) maar goed moet over paar weken terug dan kan ik meer vertellen in 20min is echt nog niet alels gezegd... en ik raak dan de kluts kwijt als ik onderbroken word en vergeet gewoon dingen omdat mijn geheugen een zeef is. en ik soms zelf niet eens snap wat ik precies voel.. @ mirja ik herken wat je zegt ook ik wou het eerst niet toegeven omdat ik als de dood was dat ze dan mn kind van me af zouden willen pakken ofzo.. huisarts zei ook dat ik het bij cb moet melden maar ik ben nu al bang voor wat hun gaan doen, dadelijk jeugdzorg ofzo op mijn nek :s zulke dingen wil ik echt niet... maar moet er donderdag heen en hij heeft gezegd dat ik het moet melden dus dan doe ik dat maar.. 　 vandaag sleutel van nieuwe woning gehad, ja het laatste wat je moet doen met depressie is verhuizen heb het gelezen maar wij moesten wel, urgentie gekregen en snel huis gevonden maar gelukkig zegt mijn vriend ivm mn rugklachten dat ikn iks mag tillen en hij gaat zelf meer schilderen dan ik aangezien er ook iemand voor de kleine moet zorgen.. dus ik kan t grootste deel van de dag met haar doorbrengen .. vandaag was het al even teveel voor me toen ik opgehaald werd om daar ook ff heen te komen vind zulke dingen echt even te veel.. morgen ga ik ook pas smiddgas erheen mijn vriend al sochtends, dan hoop ik smiddgas wel wat te kunnen gaan schilderen maar zie er als een berg tegenop.. vandaag weer psycholoog proberen te bereiken nam weer niemand op op dr bandje zegt ze adt ze terugbelt maar heb inmiddels al 2x ingesproken en nog niks gehoord.. dus nu ook een andere gemaild die heeft op site staan dat er geen wachtlijst is maar daar staat niet bij of je de kosten voro moet schieten of alleen 10 euro bijdrage moet betalen en dat is voor mij wel eve van belang want mijn uitkering is geen vetpot en die ene die ik op het oog heb heeft dus gewoon alleen 10 bijdrage en rest gaat via verzekering... dus hoop haar morgen wel te spreken voro afspraak .. want de man van uwv zei ook dat ike r spoed achter moet zetten maar ja als het niet lukt haar te bereiken word het wel lastig
stampvamp@ nou nou wat een eikel is dat niet bij de uvw zeg balen dat hij je niet eens laat uitpraten en zelfs niet sereus neemt snap er egt nietsss van hooor!!!! natuurlijk kijk je er nu tegenop om er weer heen te gaan bah bah moet je maar weer je verhaal doen aan een misselijke vent die je gauw weer aant werk wil zetten!!!! zou eens goed uitleggen aan de huisarts misch dat hij ook een briefje ofzo kan maken?? nou ik zit er nu ook wel tegenop te kijken heb natuurlijk wel een werkgever maar die uvw zit ook gelijk aan je gat aan.. had al eens van een vriendin gehoord dat de uvw moeilijker deed dan de arbo omdat natuurlijk de uvw ons moet uitbetalen bah bah... soryy ja snap zkr dat je geen puf hebt om bezig te zijn met je nieuwe huis maar misch ook wel een leuke afleiding straks als het klaar is om lekker weer gezellig te maken .je moet ook niet meer energie insteken als je kan hoor straks zit je weer met lichamelijke klachten meid. denk aanjezelf