Hmm tsjah, leuk om te weten maar je kan er natuurlijk niet veel mee... Ik bedoel, zelfs als je echt superbang bent, dat kun je natuurlijk niet zomaar even uit zetten. Word je door dit artikel nog banger hihi.
is zo.... maar misschien wel een (extra) reden om gewoon te genieten van je zwangerschap.... en niet met alles in de stress te schieten.... "o, heb dit gegeten, mag dat wel..." en je om alles en nogwat druk te maken....
ik denk dat het er meer te maken mee heeft dat je er gevoelig voor moet zijn of niet vrouwen die normaal al snel angstig zijn of stress ervaren zullen eerder dit gevoel krijgen dan vrouwen die dit niet hebben. En idd als je eenmaal die angst ervaart is het heel lastig om dit "zo even" van je af te zetten.
ik denk dat het een beetje verschillend is bij elke vrouw hoor. ik was ook heel bang. heb bij de eerste HELPP in het laatste stadium gehad en dan zit je echt niet gerust in je volgende zwangerschappen. vooral de laatste was ook weer erg spannend en vol angst en beven zeker in de tweede helft van de zwangerschap. maar ze zijn alledrie toch prima op gewicht en alles behalve klein en helemaal gezond. angst is niet iets wat je zomaar even uit kunt schakelen. zeker niet als je al traumatische ervaringen hebt gehad of miskramen hebt gehad. je kan proberen dingen ter ontspanning te doen maar that's it wel zo'n beetje.
Ik ben het helemaal met jou eens. Ik heb dus in de vorige zwangerschappen een mk gehad en een bbz in mijn eierstok die zie niet gevonden hebben met gevolg dat mijn eierstok geexplodeert is en ik heel veel bloed heb verloren. Het is dat mijn partner mij naar het ziekenhuis heeft gebracht en onderzoeken had geeist, want op dat moment had ik al 3L bloed verloren. Gelijk er na weer zwanger maar de angst zat er behoorlijk in en heb dus niet van mijn zwangerschap kunnen genieten daardoor, maar mijn dochter zat toch op goed gewicht (3660 gr) bij de geboorte.
psychische problemen noemen ze het... het is toch normaal dat je bepaalde angsten hebt bij een zwangerschap/bevalling.. de eerste keer natuurlijk meer.. en iedereen ook in verschillende maten... maar om het nu psychische problemen te noemen?
Hier ook veel angst gehad in de zwangerschap (vanaf 20 wkn wilde meneer er uit). Uiteindelijk met 38.2 weken geboren met een gewicht van 3780 gram. Misschien maar goed dan dat ik wat angstig was
ik was ook angstig hoor had een mk gehad en dan ga je toch niet gerust de zwangerschap in en bij de 2e weer eerst een mk, maar allebei mijn kids waren 8 pond.
ons meisje had een groeiachterstand in de baarmoeder en de gyn heeft mij echt bang gmaakt. door met 24 weken zwangerschap te zeggen dat ze het misschien moesten halen omdat ze tekort kwam. Dan zei hij de placenta is niet goed, dan was het vast het downsyndroom. Iedere keer was het vast iets anders. zei iedere keer tegen me goed in de gaten houden of je leven voelt. Heeft me daar zo bang mee gemaakt. Dus gyn heeft me stress bezorgd terwijl dat misschien niet helemaal nodig was. is goed dat ze het zekere voor het onzekere nemen, maar heb een vervelende zwabgerschap gehad hierdoor(storm in een glas water) uiteindelijk ben ik met 38 weken ingeleid en bevallen van een gezonde dochter 2715 gram dus niet groot, maar wel kerngezond. Nu ook zwanger en veel minder gestresst omdat ik nu meer vertrouwen heb in mijn eigen lijf.