Kreeg net het volgende mailtje in mijn mailbox. (deze krijg ik elke maand). Geen tips, maar mischien wel een beetje geruststellend. HET LANGE AFSCHEID Scheidingsangst hoort bij deze fase van de ontwikkeling. De angst zal in het openbaar duidelijk zijn, maar kan ook zijn slaapgedrag beïnvloeden. Aangezien hij geen gevoel van tijd heeft, zal je kleine nog niet begrijpen dat welterusten geen afscheid betekent. Plotselinge scheidingsproblemen 's nachts komen vaak voor en moeten voorzichtig Plotselinge worden om goede slaapgewoontes te behouden. Als je nachten opeens weer verstoord worden, dan is dit misschien door de angst van je baby om uit elkaar te zijn. In de maanden voor je baby's eerste verjaardag, zal hij misschien wat verlegen zijn tegenover anderen en aanhankelijker dan normaal worden. Dit kan lastig zijn om mee om te gaan, maar het is normaal en een gezonde stap in je baby's ontwikkeling. Terwijl z'n sociale wereld zich uitbreidt en hij leert om zich alleen voort te bewegen, begint hij geleidelijk de angst te krijgen om gescheiden te worden van de persoon die hem veiligheid en liefde biedt. Het is net alsof je baby er bang voor is dat hij je nooit meer zal zien, wanneer je uit z'n gezichtsveld verdwijnt! De angst die je kindje voelt, kan soms zijn slaap beïnvloeden. Door je steeds naar z'n bedje te roepen wanneer hij wakker wordt en ontdekt dat hij alleen is, stelt hij zichzelf gerust en weet dat je er nog bent. Wees niet ongerust, dit is maar tijdelijk, hij heeft gewoon wat meer geduld en aanmoediging nodig dan normaal, terwijl hij door deze fase van onzekerheid gaat. Het zal niet lang duren voor hij zich weer zeker begint te voelen.
Deze ook nog: IN BEWEGING Baby's van negen maanden zijn altijd in beweging. Geef een baby van negen maanden een omgekeerde stoel of een wandelwagen en na verloop van tijd vindt hij het prachtig om deze voort te duwen. De aandrang om rechtop te gaan staan en vooruit te komen is erg sterk. Maar pas op: als baby's vooruitgang boeken op motorisch gebied, gaan ze vaak wat achteruit op slaap- en eetgebied. Veel nieuwe ouders zijn bang dat hun baby's deze vaardigheden niet meer terugkrijgen. Op dit punt in de ontwikkeling lijkt je baby een beetje ongeorganiseerd, omdat hij heel druk bezig is met het leren van nieuwe dingen.
we zijn het hier ook tegengekomen, maar ik kan het gewoon niet, nacht laten huilen.. Ik ga er op zon moment dan af en toe heen, maar dan haal ik hem er NIET uit, maar troost hem in zijn bedje. Dat werkt ook prima. Geen drinken, geen rondje lopen, maar over de bol aaien, lieve woordjes en een kusje.
@ TS: We gingen wel bij hem kijken. Ik denk om de 5 a 10 minuten. Dan troostte ik hem even (maar liet hem wel in bed!) en liep dan weer weg. De eerste keer duurde het wel een uur geloof ik voordat ie het opgaf, maar dat werd al snel minder en na een tijdje huilde ie zelfs helemaal niet meer maar ging ie gewoon rustig slapen. Dat doet ie nu nog steeds. Als ie overprikkeld is, wordt ie nog steeds wel eens huilend wakker. Dan laat ik hem ook even gaan en meestal slaapt ie na 5 minuten alweer.
Wel goed lezen he? Dat is het algemene advies aan ouders van pasgeboren babys. Maar voor huilbabys is dit geen goed advies benadrukt orthopedagoge drs. Erna Brinkman. Het betreft pasgeboren HUILbaby's. Dat is heel wat anders. In dat geval is laten huilen inderdaad niet goed. Maar er is nog nooit aangetoond dat laten huilen bij gezonde baby's niet goed zou zijn. Daarom zei ik ook tegen TS, weet zeker dat er niets anders aan de hand is. Ik kon bij mijn zoontje heel duidelijk merken dat het probleem het zelf in slaap vallen was. Ik heb hem ook regelmatig bij me in bed genomen als ik merkte dat ie gewoon even uit zijn hum was (doordat ie ziek was, een tand of kies doorkwam of gewoon niet goed in zijn vel zat, ook overdags).
Hoi, Wij hebben hetzelfde gehad. Bij ons hielp het gelukkig goed. Na 1 nacht 3 kwartier laten huilen ging het al een stuk beter. Nu hoeven we eigenlijk alleen even een speentje te geven en dan slaapt ze weer binnen 10 minuten. Maar wij hebben nu een probleem overdag en savonds om in slaap te komen. Dat doet ze dus niet zelf, ze wil de laatste tijd in slaap gewiegd worden. Moet je ze overdag ook laten huilen? Hoe gaat dat bij jullie? GRoetjes
@ ldm: juist overdags hielp het laten huilen hier goed. Het was in het begin altijd heel veel gedoe om hem in slaap te krijgen en dan was ie binnen mum van tijd weer klaarwakker. Nu valt ie 19 van de 20 keer zelf in slaap (af en toe heeft ie nog wel eens van die momenten dat ie er geen zin in heeft) en slaapt ie ook beduidend langer.
Wij paste ook de 5-10-15 minuten regel toe. Wij haalde haar echter wél uit bed, want in bed kregen we haar niet getroost. Als ze weer kalm was. Ging ze weer terug. Op naar de volgende tijd.. En we hebben echt tenenkrommend in bed liggen luisteren naar het gebrul. Maar zelfs in het begin, haalde ze al heel vaak die 15 minuten niet. Wij tilde haar op, maar spraken verder niet. Alleen bij ons houden en lekker even kroelen tot ze echt rustig was en dan ging ze weer terug. Wel ging de deur demonstratief dicht. Dat is nu nog een teken van: oke, slaaptijd. Ook is er dan net wat minder omgevingsgeluid.
Onze meid heeft ook heel af en toe dat ze 's nachts wakker wordt. Als ze rond een sprongetje zit, niet helemaal lekker in orde is of een drukke dag heeft gehad. En soms wordt ze gewoon 's nachts wakker en wil dan vermaakt worden. Wij laten haar altijd huilen, soms duurt dat wel een half uur, en dan valt ze weer in slaap. Als ze echt van streek is troost ik haar, maar altijd in haar kamertje. Je hoort wel aan het huilen wat er aan de hand is, zo heb ik haar vanacht een flesje gegeven omdat ze bere honger had, ze hadweinig avondeten gehad en dan heb je dat soms. Ik merk wel dat zo nu rond de 15 maanden donders goed weet dat uit elke actie een reactie volgt, en haar gewenste reactie is lekker geknuffeld worden en bij pappa en mamma in bed liggen. En daar beginnen we dus niet aan, dat hebben we een tijdje gehad en dan is het einde echt zoek.
Bij Aaron is het probleem niet dat hij niet in slaap kan vallen, want 9 van de 10 keer valt hij meteen in slaap. Alleen wordt hij dan na een uur hartstikke overstuur wakker. In bed laten liggen om te troosten werkt dus niet. Maja, daarna wil hij dus per se niet terug naar bed. Dan zet hij het op het krijsen en klampt zich helemaal vast aan me (wat ik stiekem ook wel schattig vind). Ik weet niet zo goed waar ik de grens moet trekken. Voor mijn gevoel wordt hij niet wakker omdat hij wil spelen of honger heeft. Moeilijk dit. Gisteravond ging het weer goed. Toen sliep hij vanaf 20.00 tot 8.00. Misschien moet ik voor mezelf gewoon een termijn stellen wanneer het afgelopen moet zijn en daarna de 5-10-15 minuten methode gaan gebruiken. Aaron zit nu in een sprong en hij krijgt tanden (2 in een week tijd al). Dus ik wacht het nog even af en als het niet verbeterd, neem ik wel maatregelen.
een huilbaby is wel iets anders dan waar we hier over praten gelukkig. huilbaby's huilen dag én nacht jarenlang. mijn oudste was een huibaby die later geewoon autistisch bleek te zijn. ik ben blij dat ik haar altijd troost heb gegeven al betekend dat wel dat het mijn huwelijk gekost heeft en mijn spieren overbelast raakte. toch zou ik nu weer precies hetzelfde doen. een kind huilt niet zonder reden zoveel. ik ben blij dat ik altijd naar mijn eigen gevoel heb geluisterd. nu krijg ik comlimenten dat ze zover is in haar ontwikkeling en zo sociaal voor een autist en dat ze kunnen zien hoeveel energie ik erin gestoken heb. op dit moment doet ze examens en ook dat lukt haar. ik ben mega mega mega trots op haar. wat dat artikel ook schrijft. je krijgt geen goed hechting tussen ouder en kind als je ze maar aldoor laat huilen. het kind voelt zich beroerd en niet geborgen de ouders voelen zich nog beroerder.nee hoor hier geen nachtjes laten huilen en wekkers en toestanden. gewoon menselijk warmte troost en liefde. wat Chantal ook zegt het gaat vanzelf weer over. ga jezelf na, je bent overstuur en je man zet een wekker." zo schat ik kom over een kwartier nog weleens kijken of je al wat gekalmeerd bent". het idee alleen al, niks voor mij. het cb mag zeggen wat ie wil maar ik ga mijn kind geen nachten overstuur laten huilen.
wat jij beschrijft klinkt als beginnen met dromen en dat kan heel beanstigend zijn voor een kindje. ik zou hem niet meer uit bed halen maar erbij gaan zitten/liggen proberen hem liggend te houden en de troosten en zachtjes wat liedjes te zingen tot je merkt dat zijn weerstand minder wordt. om huilbaby's rustig te krijgen doen ze vaak in ziekenhuizen 1 hand op de buik of rug leggen en de andere hand bovenop het hoofd op het haar. blijf zo rustig zitten of liggen en begin heel zachtjes wat te zingen of te neurieen. de spierspanning moet dan snel minder worden.(met gedemd licht en zonder te praten verder) daarna gaf ik hem altijd mijn hand die hij met zijn vingertjes omklemde of legde mijn hand op zijn schouder en ging zelf weer in bed liggen. als hij echt heel erg overstuur was van het dromen nam ik hem weleens een uurtje of 2 bij me in bed en deed of ik zelf sliep. tegenwoordig is het voldoende om bij de eerste paniek meteen te reageren. zodat hij niet kan gaan staan hij is dan veel sneller rustig en slaapt sneller weer in. en het komt nu nog met periodes. toevallig deze week ookal weer 3 nachten maar niet veel steeds een beetje snikken en veel draaien. het wordt al minder dus. en dan heb je weer weken ertussen zitten dat het goed gaat. zijn echt sprongen volgens mij.
Ik heb zelf het idee dat het inderdaad van dromen komt. Overdag wordt hij namelijk niet overstuur wakker. Het is echt alleen 's avonds als hij echt gaan slapen zeg maar. En in bed troosten heb ik al vaker geprobeerd, maar hij gaat dan of nog harder te keer of als hij dan rustig is en ik draai me om om weg te gaan, begint hij weer te krijsen. Aaron was de eerste 3/4 maanden een huilbaby (krampen etc). En dat is inderdaad heel wat anders. En laten huilen gaat zo tegen mijn gevoel in, omdat ze juist veiligheid en geborgenheid nodig hebben om dat moment. Moeilijk dit.
Dan zou ik gewoon je gevoel volgen en je verstand aan de kant schuiven. Je bent bang dat je hem verpest, maar dat komt alleen maar omdat mensen tegen je gezegd hebben dat je hem zo verwend toch? Rond deze tijd begint er ook weer een sprong waar ze veel last van kunnen hebben, tandjes, dromen enz.... En misschien is het wel gewoon honger? Wij hebben altijd getroost (en nog steeds), maar absoluut geen verwende kinderen hoor! Ze hadden/hebben ons dan gewoon nodig en we zijn er voor ze. Laten huilen hebben we dan 1 keer gedaan op aanraden van het cb. Maar nog steeds spijt van. Het werd alleen maar erger en ik wil mijn meiden het gevoel geven dat we er altijd voor ze zijn en ze niet laten huilen/zelf laten uitzoeken als ze zo klein zijn!
Nee hier geen nachtje(s) laten huilen. Mij lijkt het ook echt niet goed om je kind te laten huilen. Een kind valt dan van uitputting in slaap, niet omdat het dan "begrijpt" dat het moet gaan slapen. Als je zelf het idee hebt dat je je kind "verwent", kijk dan eens wat je overdag misschien kan veranderen. En dit is wel een moeilijke periode waar je in zit. Kan het zijn dat je kindje last heeft van verlatingsangst? Krijgt het tandjes? Is het overprikkeld? Allergien? Ik zou eerst alles uitsluiten voordat ik het advies van het CB zou overnemen.
Toen mijn dochter huilde om te huilen zeg maar hebben we dat wel gedaan. Ik ging wel ALTIJD kijken om te kijken of er niks was. Dan wachtte ik weer even, dan terug, troosten IN bed. Dan weer wachen etc. Wij zijn overigens vanaf het begin heel strikt geweest, slapen is in bed en altijd in haar eigen bed. Dus nooit in box, reiswieg of wat dan ook. Wij hebben altijd een kindje gehad dat prima op haar eigen kamer sliep. Het was bij ons gewoon even een fase die ze heeft gehad maar zelfs toen ging ze zonder morren naar haar eigen bed het was meer dat ze steeds wakker werd. Als er echt iets is, ziek of wat dan ook dan pak ik haar wel even op om te troosten natuurlijk. Het is niet altijd zwart/wit. Kijk ook naar je eigen gevoel en vooral naar je kindje. Wat voor ons gewerkt heeft hoeft voor jou helemaal niet zo te zijn.
je moet hem op dat moment ook niet laten huilen meid. kun je niet proberen om samen met hem in je eigen bed te gaan liggen zodat hij nog steeds het signaal krijgt dat er geslapen moet worden. je legt hem tegen je aan arm er omheen of wat je prettig vind en doet zelf net of je slaapt. misschien nog zachtjes wat zingen om het snikken op te laten houden. als hij dan een uurtje ofzo rustig is weer proberen terug te leggen. dan hoef je hem niet te laten huilen maar geef je toch het signaal af dat er geslapen moet worden.
Hier doen we ook het bovenstaande als het troosten in eigen kamer niet helpt. En ook omdat we op gegeven moment zat zijn om constant uit bed te komen. En nog nooit meegemaakt dat ze dan niet terug wilden in eigen bed.
Zoals al door iemand anders aangegeven, huilbaby's zijn duidelijk erg ongelukkig om een 1 of andere vaak onverklaarbare reden. Vaak schuilt er iets achter die je als ouder niet ziet. Een allergie bijvoorbeeld, of het KISS syndroom. Mijn zoontje huilde omdat hij moeite had zelf in slaap te komen (en hij doet het ook als ie overprikkeld is). Dat had dus geen medische oorzaak, evenmin was hij een ontevreden kind (hij huilde verder praktisch niet). Dat is heel wat anders ja. Zoals ik al zei, laten huilen is alleen niet goed gebleken bij huilbaby's, dus kinderen die overmatig veel huilen op een dag.