Hier nog een verhaal. Afgelopen donderdag gaat de buurvrouw van mijn moeder naar de HA. Ze heeft hevige buikpijnen en voelt zicht niet lekker. Ha zegt: buikgriepje, ga maar uitzieken. Volgende dag buikpijnen worden heviger. HA weer gebeld, die zegt nog steeds ,ga het buikgriepje ,maar gewoon uitzieken. Zaterdag buikpijn is niet meer te houden en haar man belt de HA post, die komen er aan ,want buurvrouw is niet meer in staat zelf te reizen. HA post geweest en buurvrouw moet met spoed met ambulance naar het zkh. Wat blijkt in het zkh, buurvrouw heeft een gescheurde aorta in de buik. Ze had niet veel later moeten komen of ze was dood geweest. Ze is met spoed geopereerd en wordt nu kunstmatig in coma gehouden. Hoezo simpel buikgriepje???
Ook hebben we nog een eigen verhaal, van gelukkig een alerte huisarts, maar een arts in het zkh die info achterhield. Mijn moeder gaat eind maart met vreemde afvalklachten naar de HA. De ha constateert een vergrote lever en stuurt mijn moeder door voor een buikecho. 2 dgn later komt onze HA bij mijn moeder thuis ,met het vreselijke nieuws uitzaaiingen in de lever. Ze komt bij de maag/lever/darm arts en die start allerlei onderzoeken ,om de primaire tumor op te sporen. Nu gaat ze door de hele mallemolen en uiteindelijk zegt de maag/lever/darm arts dat ze kanker heeft ,maar wel 1 van het betere soort, bij deze soort schijnt het er volgens hem ook niet toe te doen waar de primaire tumor vandaan komt en hij weet dit ook niet zegt hij. Dit blijkt achteraf niet alleen de verkeerde diagnose ( want mijn moeder heeft niet die betere soort te zijn kanker),maar op de dag dat hij vertelde dat hij niet wist waar de primaire tumor zat ,bleek dat hij dit al zeker 3 wkn wist aan de hand van de scan. ( het zit namelijk in de longen) Waarom deze arts deze info heeft achtergehouden is zowel voor de oncoloog/longarts en ons een heel groot raadsel.
ik ken nog veel meer verkeerde dyagnoses van mijn huisarts maar die slaan op mijn zus al jaren klagen over pijn in de rug die uitstraalt naar de benen. vroeger heeft ze een heupbroekje gehad inv lengte verschil in der benen en hier was alles aan te wijten. ze was toch nog erg jong en hernia nee daar moest ze echt niet aan denken. zit ook in de familie op jonge leeftijd maar nee was niet erfelijk en niks aan de hand. fysio, pijnstiller en klaar.uiteindelijk toen ze echt niet meer kon van de pijn een andere huisarts en bleek dus mooi een hernia te zijn. 2 maal geopereerd en helaas was de schade al zo groot door het blijven doorlopen ermee dat ze nu niet meer eraan geoppereerd kan worden. ze moet leven met de pijn, slikt morfine en dagelijks inbuprofen 800 om wat van der leven te maken. ze heeft 2 kleine kinderen om voor te zorgen. werken zit er niet meer in en dat ondanks dat ze het altijd graag deed en is nu afhankelijk van de maatschappij. ze is net 28. tja als de huisarts eerder had geholpen had het zo ver niet hoeven komen. 2e verhaal, zelfde zus. gaat naar de huisarts op de fiets met der zoontje want krijgt geen lucht. dokter weet het niet helemaal zeker en laat der op der fiets met zoontje van toen 4 even naar de eerste hulpt fietsen. daar bleek al snel een spoedopnamen want ze had een klaplong. als door de druk der andere long was geklapt dan was mijn zus er nu dus niet meer geweest. dat hij haar op de fiets naar het ziekenhuis heeft laten gaan omdat een belletje naar een ambulance te veel moeite koste en hij hier blijkbaar geen tijd voor had had het heel anders kunnen aflopen. ze kon amper ademen en verging van de pijn. na ruim 1 week ziekenhuis is ze er weer bovenop gekomen. niet veel later weer een klaplong en nu zijn der longen geplakt waardoor de kans op herhalling wel erg klein wordt. wij hebben een zeer hoge pijngrens en zitten cht nooit bij de huisarts als het om ons gaat. (als het om de kids gaat ga ik liever te vaak) waarom wordt je dan toch zo afgewimpelt is mijn vraag. altijd als ik naar de huisarts ga heb ik bijvoorbeeld verwaarloosde blaas of keel ontstekking omdat ik maar doorblijf lopen etc. gewoon pas gaan als de pijn te erg wordt. voor een griep ben ik al helemaal nooit bij de huisarts geweest of kan dus niks meer binnenhouden. zelf als ik 3x flauwviel op een dag zag ik dat als normaal want ja lag aan de drukte thuis.
wat is dat dan voor een belachelijke arts geweest zeg. ken het hele gebueren met koortstuipen onze dochter heeft het nu 5 keer gehad. ik heb het idee dat dit in ned niet echt seriues word genomen. hier in dld zitten ze er veel meer bovenop. al was het bij ons de eerste keer ook slecht. ze was net 2 en de weekend arts zei och een koortstuipje kom morgen maar langs met spreekuur. een wk later had ze het weer maar dit keer had onze eigen arts dienst en die liet ons alle minuut een ambulance bellen want het satopte niet,. de noodaerts was heel erg kwaad op dei arts van de wk ervoor dat ik geen diazepam gekregen had want daarmee kan ik eht zelf stoppen. ze heeft erna 3 dagen in het ziekenhuis gelgen aan monitoren. hier moeten ze 48 uur koortstvrij zijn willen ze weer naar huis mogen. en ze worden overal op gechekct. zowiezo moeten ze op nekkramp gecheckt worden want dit geeft heel vaak een koorststuip. alles word dus altidj onderzocht. en ik heb nu nog altijd medicijnen mee overal waar we gaan. ze is inmiddels 4 jaar maar het kan nog voorkomen tot het 6e levensjaar dus moet er nog ff mee rondlopen. de stuip op zich is neit gevaarlijk maar dr kan dus wel een gevaarlijke infectie achter schuilgaan. dus als je het mij vraagt heeft deze arts er veelste licht over gedaan.
Topicstarter, misschien heeft je huisarts toch niet gelogen. Ik denk dat je een monstertje hebben genomen, en dat dat huidweefsel bleek te zijn. Een embryo heeft immers ook huidweefsel? Dus waarschijnlijk hebben ze alleen een klein stukje onder de microscoop bekeken en door de structuur gezien dat het huidweefsel was? Kan het even goed nog een miskraam (van 1 van de 2?) zijn geweest. (althans ik denk dat het zo werkt?)
Zoiets is ook heel lastig te herkennen, weet verder niet het ziektebeeld van de buurvrouw van je moeder, had ze een hoge bloeddruk? Soms is er sprake van een aangeboren zwakke plek. En dagelijks bellen er mensen met buikpijn, vooral wanneer het heerst en dan stuur je die tientallen mensen ook niet direct door naar het ziekenhuis. Wanneer je echt zoveel pijn hebt moet je op je strepen blijven staan en je niet af laten schepen. Wanneer de aorta scheurt ben je meestal binnen een paar minuten al dood.
Ik ben een paar jaar terug ook ineens "iets" verloren. Was best groot, ik helemaal in paniek want ik dacht dus ook dat het een miskraam was. Maar ook bij mij was het een stukje weefsel, en geen babytje. Ik zou ook niet kunnen bedenken waarom je arts zou liegen.
@Tessa. Wat erg voor je moeder! En raar dat die arts niet gewoon zegt waar het op staat en eerlijk is. Zeker in zo'n situatie wil je vertrouwen hebben in je arts en ga je er vanuit dat hij eerlijk tegen je is. Verschrikkelijk, veel sterkte voor je moeder, en jezelf natuurlijk. @Marline1983. Tuurlijk is dat doodeng, dat probeerde ik ook echt niet tegen te spreken. ZOu niet weten wat ik zou doen als het om mijn eigen zoontje zou gaan, maar denk toch dat ik ook naar het zkh ga. @Moonchild82. Jee wat een verhaal zeg. Kan me voorstellen dat je enorm kwaad bent. En zeker als dit zo achter je rug om gaat. Dan kunnen ze het beter eerlijk tegen je zeggen. Hoop dat ze ingezien hebben dat ze er naast zitten en jullie nu gewoon met rust laten. @lovewinnie. Raar dat ze je zus gewoon met de fiets naar het zkh lieten gaan zeg! Er had vanalles mis kunnen gaan. Vind dat nou echt niet kunnen. De ambu bellen is een kleine moeite. Jammer trouwens dat we TS hier niet meer gezien hebben. Ze is nog wel online geweest.
Ja inderdaad, je kunt niet iedereen doorsturen. En ik snap ook wel dat ze hier niet aan dachten omdat een scheurtje in de aorta vaak geen klachten geeft.
nee, kunnen ze ook niet bij iedereen aan denken die buikpijn heeft, maar een huisarts is er wel om DOOR te vragen en als hij het niet vertrouwt (had hij niet moeten doen als hij waarschijnlijk antwoorden op zijn DOORvragen gehad had) en minimaal een huisbezoek had moeten afleggen. 'Bij een aorta dissectie ontstaat er een klein scheurtje in de aorta wand (door bijv. plotselinge hoge bloeddruk) en het bloed in de aorta duwt door die scheur op de middenlaag van de aorta. Zo kan bij lichamelijk onderzoek van de buik boven de navel een kloppende zwelling gevoeld worden. Maar meestal komt een aneurysma aan het licht bij een echografie of rontgenonderzoek van de buik. Een enkele keer veroorzaakt het aneurysma van de aorta abdominalis vage rugklachten en pijn in de buik. Dit kan betekenen dat het aneurysma dreigt te scheuren (dreigende ruptuur).' Tuurlijk moet je niet bij iedereen met buikpijn op de hoogste alertheid zitten, maar met zo'n zin als jij schrijft wordt het ook vaak afgedaan. Heel regelmatig worden allerlei ernstigere dingen toch afgedaan (vrij direct) als een griepje, buikgriepje, virusje. Dit zonder ook maar enig onderzoek gedaan te hebben of doorgevraagd te hebben. Dit heeft een behoorlijk risico natuurlijk.
Doel dit niet op 1 van jullie. Maar er zijn heel veel patienten die liegen over hun klachten. Die maken het net allemaal even wat erger dan het eigenlijk is, of laten dingen weg omdat ze niet willen dat een arts het weet, of verzinnen er gewoon klachten bij in de hoop dat ze dan krijgen wat ze willen, dit maakt het voor een arts heel lastig om een goede diagnose te stellen. En een arts zit vaak tussen 2 vuren in, patienten worden kwaad (en soms zelfs agressief) omdat ze verwezen willen worden. Maar verwijzen ze terwijl dit niet goed medisch onderbouwd is dan belt de specialist op waarom de arts ze dom was om ze voor zo iets te verwijzen.
Tuurlijk, als hij de klachten niet begrijpt moet er wat mee gedaan worden. En je moet zéker doorvragen en niet bij buikpijn meteen denken "dat zal wel niks zijn". Maar wat je zegt over een huisbezoek. Helaas in de gezondheidszorg te duur geworden om bij buikpijn een visite te rijden. Het is echt niet normaal meer wat er aan kosten bij komen kijken. En de inkomsten worden steeds lager omdat er steeds maar weer besloten wordt dat ze voor bepaalde dingen geen geld meer krijgen. Bv een recept aanvragen. Dat leverde een arts vorig jaar nog 4.50 op, nu niks meer. En zo is dat met veel dingen. Dus er is gewoon geen geld om zoveel visites te rijden als vroeger.
Het was toch echt een scheur, hij was gelukkig nog erg klein en daardoor verloor ze langzaamaan bloed. Hoge bloeddruk durf ik niet te zeggen. Snap dat niet iedereen die belt wordt doorgestuurd naar de ha ,maar deze mevrouw is 2x bij de ha geweest en hij stuurde haar weer weg. de 3e dag is haar vriend gelukkig op zijn strepen blijven staan en toen kwam de ha post bij haar thuis, die gelukkig alert reageerde en het dus niet vertrouwde. Ach het zal een samenloop van omstandigheden zijn geweest. Gelukkig hebben ze deze mevrouw nog op tijd kunnen opereren. Het is wel de raag hoe ze hier uit gaat komen zeiden de artsen aangezien ze 81 is.
@suzie, bedankt voor je reactie. Wat de beweegredenen van de arts was, zal altijd een raadsel blijven en het veranderd ook niks aan de eindconclusie, maar het was fijn geweest als het gewoon normaal verteld was. Wij zijn gelukkig heel blij dat onze ha zo alert was. Ze krijg nu chemo en hopelijk mag ze nog heel wat jaren bij ons zijn
Wat ik irritant vind als je tegenwoordig bij de huisarts komt is dat er gevraagd wordt van wat denkt u zelf dat u heeft mevrouw? Euhmm, geen idee daarom kom ik hier. En als je dan toch zegt wat je denkt dan wordt het weggewuifd. En achteraf blijkt dan ook nog dat je gelijk had :s Ik denk dat er bij heel veel huisartsen wel fouten gemaakt worden(ze zijn ook mensen), maar opzettelijk liegen?? Ik vraag me af wat hij daar voor baat bij zou hebben.
haha mama G, moest wel lachen om jouw reactie, het is ook irritant. Volgens mij is dat nieuwerwetse scholing, dat ze dat vragen. Ik heb bij mijn vorige huisarts in het kennismakingsgesprek aangegeven dat ik graag die vraag niet hoor (wat je zelf denkt), omdat ik niet begrijp wat de achterliggende gedachte is van zo'n vraag. Zeg je wat je denkt, dat ben je internetverslaafd of teveel ermee bezig toch. Ik zeg ook dat ik het niet weet. Het is toch niet goed. Dus ik had liever die vraag ook niet. Maar volgens mij (omdat het tegenwoordig zo vaak voorkomt) is het een nieuw iets in een cursus ofzo (denk ik).
Het komt vaak ook dat ze het vragen (heb het nu niet over jullie) omdat veel mensen met een probleem 10x komen. De arts zegt dan een aantal keer dat het wrs niets is. En als mensen toch blijven komen is dat een manier om er achter te komen waaróm ze nou zo vaak komen. Bij veel mensen werkt het wel. Maar het is niet handig om dat maar bij iedereen te doen. Sommige vinden het niet fijn, en andere kunnen die vraag gewoon echt niet beantwoorden.
Tsjah, ook ik heb minder vertrouwen in mijn huisarts en meer vertrouwen gekregen in mijn eigen gevoel en intuïtie. In oktober/november ( toen de Mexicaanse griep opkwam ) werd eerst mijn man ziek, daarna de kleine. Gelukkig een mild griepje van 2 dagen en daarna was het over. Geen hoge koorts of i.d. Tot ik ziek werd, en dat ging echt helemaal mis. Ik ben tot 3x toe bij mijn eigen huisarts geweest, die alles afdeed alsof er niks aan de hand was. Neem maar een paracetamol en rust maar uit. Maar het ging helemaal niet goed. Ik moest zoveel hoesten tot ik er van ging overgeven ( zo'n 15 x per dag ) ik kon niks binnen houden, koorts, echt helemaal op zijn lichamelijk. En ik maar roepen, 'het is echt niet goed, ik voel het!'. Ook op de HAP wuifde ze mijn klachten weg. Gelukkig bleef mijn man mij wel geloven. Uiteindelijk heb ik de VK gebeld ( want ik was dus 3/4 maanden zwanger ) Ik bleek erg uitgedroogd te zijn. Direct naar het ziekenhuis, daar 4 dagen gelegen omdat ik en uitgedroogd én een longontsteking had. Uit de testen daar bleek ik dus de Mexicaanse griep te hebben. Ik vind het nog steeds zo erg dat de huisarts gewoon NIET naar mij geluisterd heeft. Ik ben echt nog nooit zo ziek geweest, ik stikte er onderhand in. Heb echt op bed gelegen dat ik dacht dat ik dood ging. Ik vertrouw nu wel veel meer op mijn eigen gevoel en intuïtie. En het liefst bespreek ik nu zo weinig mogelijk met mijn HA, of ik ga naar de andere HA. Ik heb er totaal geen vertrouwen meer in bij hem, en dat is toch wel erg jammer!
haha ja dat is wat, als je het wist dan zat je er niet toch? Maar volgens mij heeft ts helemaal niet meer gereageerd of wel?
ik kan me die vraag wel voorstellen in de huidige maatschappij. Veel mensen gaan met klachten eerst zelf zoeken -en als ze dan iets vinden, waarvan ze denken: Dat zal het zijn! Dan gaan ze naar de huisarts (voor bevestiging of medicatie) . Ik heb op fora diverse malen meegemaakt dat mensen zó overtuigd waren van hetgeen ze hadden vóór ze bij de huisarts kwamen, dat eigenlijk ál het andere dat hij zei, niet aangenomen werd, omdat ze voor zichzelf de diagnose al gesteld hadden. Als de arts dit weet, kan hij het ontkrachten of -mogelijk gezien de argumenten- er verder onderzoek naar doen (in geval van familiekwesties o.i.d) . Belangrijk is en blijft dan alleen wel als ze die vraag stellen, dat ze ook wat met dat antwoord doen. Hier wel enkele foute of te late diagnoses meegemaakt, maar eigenlijk heb ik daar nu ik terugkijk niet echt problemen mee. Van het ene, weet ik zéker dat er van geleerd is - en de diagnose zou nooit 'goed' geweest zijn, alleen mogelijk 'iets minder slecht' . En van het andere.. tja, dat was gewoon vaag. Hoewel ik geen 'klik' heb met mijn huidige huisartsen, vind ik ze goed genoeg om niet te switchen. De reacties van degene die dokters-assistenten zijn, kan ik me eigenlijk wel goed voorstellen... En ja, de goede zijn altijd de dupe van de slechtere (in geval van patienten) .