het vervelendste uit mijn kraamtijd was.... *Dat we na 2 dagen een super leuke kraamhulp gehad te hebben een andere kregen die alleen maar over zichzelf zat te praten en verder weinig deed. *Dat ik niet happy was met de buitenversiering. Wat maakte ik me daar druk om zeg..terwijl het heel erg leuk was achteraf. *Dat mijn schoonouders na 2 weken kwamen vertellen dat ze besloten hadden definitief uit elkaar te gaan... En vervolgens kwamen mijn schoonzusje en zwager ook vertellen dat ze ook uit elkaar gingen. Daar ging de hechte familie band van ons zoontje... Al met al geen leuke kraamtijd door een hoop emoties die ook mede kwamen door de keizersnede. Inmiddels genieten we volop van onze tijd samen met de kleine man.
hmmm alweer een tijdje geleden maar het vervelendste vond ik de kraamhulp. ik had 3 verschillende vrouwen als hulp. en er was zo ontzettend weinig te doen (mn vriend en ik deden bijna alles zelf als ze er niet waren) dus zaten ze daar maar in mn huissie te hangen. ik heb toen voor de minimale uren gekozen dus 3 uur en nog was dat teveel. ze wilden ook niet eerder weg hoe lief ik het ook vroeg.. " volgens mij is alle hier al gedaan hoor als je wilt kun je gaan, lekker van het zonnetje genieten..(vorig jaar juli) maar nee hoor. zuuchhtt!! en de tussen de benen koekeloeren controles.
Baby 6 weken te vroeg geboren dus ze lag nog 2 weken in het ziekenhuis met alle spanning en emoties die er bij horen. Visite die onaangekondigd dezelfde avond van de bevalling bij m'n bed stond. Andere visite die het maar niet begreep dat we geen bezoek wilden in het ziekenhuis en ook niet de eerste week toen we thuis kwamen. Kolven als een dolle.. Borstontsteking. Flinke naweeen, zere doos. Een waardeloze kraamhulp de eerste 2 dagen die terug wou komen als onze dochter uit het ziekenhuis kwam. Heb ik een stokje voor gestoken maar gaf wel veel gedoe. Mensen met idiote opmerkingen (wel lekker dat je niet tot het einde hoefde, ben je je kilo's ook zo weer kwijt!..). Opdringerige schoonfamilie. Ik vind een kraamtijd echt ruk. We doen nu dus ook een aantal dingen anders. Waaronder een kraamfeest En een voorgenomen relaxtere houding van mezelf. Speelt ook mee
de kraamtranen! tjonge wat heb ik lopen huilen, verschrikkelijk! (en werkelijk om niets want alles ging super) Ik weet niet hoe het kwam maar ik bleef zo huilerig, zeker twee weken lang. Uiteindelijk is het min of meer over gegaan, zullen toch wel de hormonen zijn geweest.
Het aller ergste vond ik ook mijn hechtingen. Dat was nog niet het ergste er zat na drie dagen ook een ontstoken plekje tussen. Oh wat heb ik een pijn gehad, nog erger dan de bevalling. En dus drie keer per dag met mijn blote kont in de tummytub in de badedas moeten gaan zitten. De kraamhulp mij er elke keer in en uit helpen want dat kon ik niet zelf. Als ik er nu nog aan denkt brbrrrrr.
De pijn van de hechtingen viel me ontzettend tegen. Ik heb dagen als een oud omaatje gelopen. En de kraamvisite, ik kon ze echt niet hebben. Na drie dagen hebben we de stekker er gewoon uit getrokken en kwam er niemand meer langs. En verder vond ik het heel erg irritant dat de kraamverzorgster steeds mijn hechtingen wilde checken. Ik weet het, het is nodig, maar ik voelde me er echt niet prettig bij.
vervelendste vond ik de laatste keer mijn kraamhulp zelf.. heb der ook naar huis gestuurd. ze was aardig hoor.. dat was het niet.. maar ze deed nix.. en als je vroeg of ze wat wilde doen.. kreeg je stevast antwoord dat dat niet tot der taken behoorde. Moest der echt vragen de slaapkamer te zuigen etc. verder veel koffiedrinken... heb der echt moeten entertainen naar mijn gevoel. heb de uren dus terug laten brengen want had ook geen behoefte aan vervanging.. en op het laatst haar gezegd de overige uren wel te schrijven, maar dat ze maar vrij moest nemen.. nee.. dat heeft mijn kraamtijd behoorlijk verziekt
Het vervelenste vond ik dat ik niet kon lopen.. mijn zoontje lag verkeerd en heb zo hard geperst (terwijl hij er zonder hulp niet uit kon) dat ik mijn bekken een grote optater heb gegeven, 45 min daarna hechten was niet bevordelijk voor mijn bekken) Ik kon dus niet lopen (en niet zitten door de hechtingen en aambeien) en dat was voor Dean zielig... ik mocht 7 dagen de trap niet af.. dus daar lag ik dan. Wilde er zjn voor de oudste, die het best moeilijk had en dan kon mama niks.. bah!
Het eerste wat mij binnen schiet is het kraambezoek. Blehh... ik had daar echt helemaal geen zin, terwijl we niet eens overdreven veel bezoek hebben gehad. Maar ik ergerde me gewoon aan iedereen en kon ze na 5 min wel weer wegkijken. En dat ik de eerste weken na de bevalling moeilijk kon staan, ik moest zeg maar tegendruk geven op m'n doos, anders ik het gevoel had dat m'n buikinhoud eruit viel (was het resultaat van bijna 2 uur persen + veel hechtingen) Dus ik stond vaak met m'n hand in m'n kruis naar m'n kind te kijken die een ander in bad of bed deed.
*Schoonouders die op dag 1 al gelijk beginnen te zeiken dat ze hem de fles willen geven. Wat ik absoluut niet wilde en dan gaan zeggen je moet niet te bezitterig zijn is niet goed voor een kindje. Mens fl*kker op het is mijn eigen kind wat een paar uur oud is wat ik zelf de fles wil geven. Ik was woedend! En met al die extra hormonen en een bevalling van een paar uur geleden sprong ik bijna uit me vel. *Schoonmoeder die elke dag op de meest onmogelijke tijden langs komt als je zelf een middag dutje doet en de kleine ook slaapt. Stiekem even kijken in de babykamer en heel gek dat hij dan juist op dat moment net wakker wordt als zij in het kamertje is....toen ik daar achter kwam de kraamhulp opdracht gegeven om haar niet meer binnen te laten als ik slaap. Oh en daar was ze het ook nniet mee eens dat ik haar bij haar klein kind weg wilde houden. Kan er nog vreselijk pissig om worden...en het is nog steeds een vreselijk mens
Kraamtijd, help me even, wat is dat ook alweer? Kortom: niet echt gehad. Mini in het ziekenhuis de eerste week, toen ze thuis kwam een DRAAK van een kraamhulp. Ze zat de hele dag te sms-en, bloemetjes te tekenen in het kraamboek, feest te organiseren en in mijn tieten te knijpen om Mini te dwingen aan de borst te drinken waar Mini gewoon nog te zwak voor was na zh-opname en ziekte en ze kon mij niet aan: ik liep al een week rond als een hinde omdat ik toch naar het zh moest voor de kleine, maar ze had me gewoon in bed moeten douwen met Mini en me er niet meer uit moeten laten komen. Echt, echt ontzettend waardeloos. Ik had mijn mond open moeten trekken maar ik was daar echt niet toe in staat helaas. En de voeding liep voor geen meter en de verlos zou komen want de kraamhulp kon niks en dat heeft uiteindelijk twee dagen geduurd omdat andere bevallen vrouwen voorgingen want ik was in het zh bevallen en niet onder hun begeleiding. Dus dit plus die k*t van een kraamhulp gaf me op een gegeven moment wel echt het gevoel dat ik er niet toe deed en ze me maar aan hebben laten modderen... Maar hoe dan ook: Mini is het allemaal waard geweest!
Helaas hier ook geen kraamtijd gehad, mijn mannetjes waren 12 weken te vroeg en hebben 8 weken in het ziekenhuis gelegen. De 1e drie weken moesten we iedere dag 180 km rijden om bij hun te zijn, terwijl ik nog herstellende was van de keizersnee.
Kun je nagaan! Dat mens kan echt het bloed onder je nagels vandaan halen. Ze is verder wel lief voor de kleine en zo, maar ze is zo bezitterig...irritaties op en top.
dat lijkt me zo erg als je zo over je grenzen heen gaan, en dan geef je het aan en dan ook nog boos worden:x Met al die hormonen in je lichaam hahhaha het is dan nog een wonder dat ze het uberhaupt heeft overleefd of niet? ze mag je wel dankbaar zijn
de tweede nacht diepe tepelkloven en toch gevoed, waardoor Luca midden in de nacht zichzelf helemaal onder had gespuugd met melk vermengd met bloed. Ik schrok zo! Ik dacht dat hij iets had of zo! Was het de te zwaar gevallen melk. Och wat een schrik. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, maar het heeft wel indruk gemaakt.
hier ook wel het kraambezoek... had er soms echt geen zin in en wilde liever met zn 3tjes zijn...ook mensen die te lang bleven plakken iedereen wil je kind vast houden, mensen die niet op afgesproken tijd kwamen... en ik nog vol van mn hormoonmonsters en ook de hechtingen elke dag controleren...voelde me zo'n kijkdoos.. had 2 kraamverzorgsters... van de 1 vond ik het vervelend dat ze niets zat te doen. en van die andere vond ik het vervelend dat ze wegging ooow wat een lief mens was dat heb gehuild toen t mn laaste kraamdag was
Ik heb ook 2 kraamverzorgsters gehad, dat is inderdaad ook vervelend. Zeker omdat onze eerste echt geweldig was, hele leuke meid, hielp super met alles. En de tweede was een wat oudere vrouw, die alleen maar de controles deed en de badkamer en dan ging zitten en zei "kan ik nog iets voor je doen". Ja er viel genoeg te doen maar ik ben niet iemand die zegt, zuig even het huis en vouw de was op. Uiteindelijk heeft ze veel minder uren gemaakt omdat er zo dus maar weinig werk te doen was
ik heb op zich best een fijne kraamtijd gehad maar toch wel een paar dingetjes die ik absoluut niet leuk vond. mn wasmachine ging stuk en mn droger stond bijna in de fik (kwam manlief gelukkig op tijd achter). zo`n spierpijn dat ik me niet kon bewegen en toen kwamen ook nog eens mn schoonouders, schoonzus en oma van mn man. heb ze echt weg zitten kijken en hun snapten mn hints echt niet en bleven dus zitten tot mn man het ook zat was. deze keer gaan we het dus ook anders doen. de visite mag best snel komen, maar als ik het aangeef (al is dat na 10min) dan gaan ze naar beneden en kunnen ze wat mij betreft daar de hele avond zitten zolang ze mij maar met rust laten. liefs doris
Ik heb op zich een hele fijn kraamtijd gehad. Ik had alleen onwijs last van m'n schaafwond (door de bevalling opgelopen) als ik moest plassen. Het leek dan net alsof ik in brand stond. Daardoor durfde ik nauwelijks te drinken, terwijl ik vanwege de bv juist heel veel moest drinken. Ik stelde het plassen steeds zo lang mogelijk uit en ik zat er de hele tijd maar tegen aan te hikken.