Die ken ik wel inderdaad. Ik ga elke week naar een groepje moeders, en de leidster van die club promoot die methode vanuit de welzijnsorganisatie. Regelmatig ben ik het gewoon wel eens met die aanpak, zonder dat ik dat eerder wist.. Dus als ik ergens bij zou moeten horen, doe dan die methode maar
Bestaat een website van http://www29.triplep.net/?pid=2089 . Hier in belgie wordt dat door cb 'gepromoot'. Even kort iets van de website Met Triple P krijg je meer inzicht in hoe je gezin in elkaar zit. Je leert door wat je zegt, denkt, voelt en doet: - een stabiele, ondersteunende en warme omgeving te creëren voor je kinderen -gewenst gedrag te stimuleren -ongewenst gedrag op een positieve, consequente en besliste manier aan te pakken -vooraf te plannen en zo mogelijk moeilijke situaties de baas te kunnen -voor jezelf te zorgen als ouder
Hier volgen we geen bepaalde methode. Waar wij ons aan houden in de opvoeding en de verzorging van onze kinderen zijn vooral 1) hoe is het voor ons de meest natuurlijke manier om hiermee om te gaan en het te doen en 2) hoe is het voor de kinderen het fijnste, meer dan die twee dingen volgen wij eigenlijk niet. Vooral dus kijken hoe we het het fijnste vinden, hoe de kinderen het het fijnste vinden en zo gaat het nog altijd goed eigenlijk ! Gewoon zo fijn mogelijk voor de kids en daarbij dus voor papa en mama.
Ik ben vooral consequent, en verder heb ik niet echt een vaste methode. (kan ook niet als ze zo klein zijn imo, omdat ze zo snel veranderen dat ik mijn methode ook steeds aanpas )
Wij hebben geen bepaalde methode die we hanteren. Het enige wat we echt doen is consequent zijn, zo weet ze wat ze van ons kan verwachten. Toen ze wat jonger was (rond de 5 weken) heb ik een tijdje de methode van Ria Blom geprobeerd (rust en regelmaat). Dit werkte echt perfect. Onze dochter moest je echt laten huilen, want elke keer als je weer bij haar kwam kreeg ze weer nieuwe prikkels en viel ze weer niet in slaap.
De Miepie-methode!!! Ik ben veul te eigenwijs om van anderen iets aan te nemen over hoe ik mijn kind op zou "moeten" voeden dus daar begin ik niet aan. Mijn lijfspreuk is ook: ik "moet" helemaal niks... (alhoewel ik wel streng ben in de opvoeding denk ik, dus Mini hoeft met die lijfspreuk de eerste 20 jaar niet aan te komen, zo hypocriet ben ik dan ook wel weer... )
Geen idee, ik doe maar wat . Hahaha, nee hoor. Veel zelf ontdekken, met de veiligheid van bepaalde 'regels'. Consequent zijn, goed gedrag belonen en vrij laten wat betreft voeding. (Dus, niet precies om de vier uur eten, dat doe ik zelf ook niet) Verder heb ik een hekel aan kinderen die om alles moeten janken om hun zin te krijgen. Op gemiep (niet huilen, maar echt miepen) ga ik bijna nooit in, soms doe ik haar zelfs na . Ik wil haar veel zelfvertrouwen geven en genoeg de ruimte geven om haar eigen wereld te ontdekken. Maar wat sommige al hiervoor zeiden, luisteren omdat mama het zegt geldt voor mij ook. Ik wil dat ze ook later 'Mama' zegt en me niet bij mijn voornaam noemt. Ik ben niet haar beste vriendin, maar haar moeder.
Dit lijkt mij ook vanzelfsprekend. Ik ken overigens niemand die haar moeder bij voornaam noemt, zelfs van mijn leeftijd niet. Zou ik zo respectloos vinden. Wij zoeken nu ook onze weg naar de juiste opvoeding straks. Ik wil heel graag dat ze op de juiste manier met elkaar leren omgaan. Ook al weten ze nu bijv niet dat het fout is, reageer ik altijd als ze brupt elkaars speelgoed afpakken. Als de ander begint te huilen daarom (afgepakt speelte) krijgt ie altijd het speeltje terug. Dan ga ik de 'afpakker' afleiden en iets anders aanbieden. (mijn moeder doet dat dus andersom en dat vind ik niet goed) En daarnaast vind ik respect voor ouders heel belangrijk, maar ook respect van de ouder naar de kinderen toe. Ik merk dat wij de situaties van kinderen veel reflecteren op onszelf, zoals: 'hoe zou ik het vinden als....' En dan kan ik m.i. een oplossing vinden die veel fijner is voor het kind. Klinkt vaag hahaha En nu ik toch bezig ben .. Ik wil ze graag een positief gevoel geven bij het eten. Ik was zelf een moeilijk eter en vrij klein en fijn als kind. maar mijn ouders hebben mij vanaf het begin gedwongen om bepaalde dingen en hoeveelheden te eten. Daarom heb ik heel lang eten als 'moeten' ervaren en het was altijd strijd. Daarom dwingen wij kinderen nooit om iets op te eten, wij bieden het aan, als ze niet willen wordt het later aangeboden (ik ben dan ook weer niet van 'dan helemaal niet'). Ook als ik iets in mijn mond stop en zij geven aan dat ze het willen proeven mag dat altijd (als het verantwoord eten is voor hun), dus niet alleen op vaste tijden. Eten moet iets aangenaams zijn, en de hongergevoel kan niet op de klok worden gezien vind ik.
Dat heb ik ook! Ik ben ook zo opgevoed met het eten en sindsdien kan ik gewoon niet eten als het 'moet'.. Ik ben er juist een hele moeilijke eter door geworden.
Jep hier ook een moeilijke eter door de ouders. Bah daarom dwing ik me kinderen ook niet wil je niet hoef je niet wel proberen. Zeker me zoon van 9. Maar als de het echt niet wil no problem. Wel wat strikte geworden met eten er na anders denkt hij van krijg toch wel wat anders. Soms wel tuurlijk. Daarom blijf ik zeggen opvoeden doe je met je gevoel en en gezond verstand. Moet je mij horen, hihi hier de laatste tijd opvoed drama.s met zoon van negen. Dus het wiel heb ik echt nog niet uitgevonden. Wel veel praten postief behandelen. En soms toch echt straf uit delen. Soms kan je niet anders
Hier geen bepaalde methode maar onze eigen ideetjes en opvattingen. Gelukkig zitten mijn man en ik wel grotendeels op 1 lijn dus daarover (bijna) geen discussies. Hier is het zo dat wij beiden van huis uit redelijk streng en beleefd zijn opgevoed, zoals: altijd met 2 woorden spreken, u zeggen tegen mensen die je niet kent, luisteren 'omdat papa en/of mama het zeggen', op vaste tijden eten en ook samen aan tafel, televisie alleen 's avonds (Charlotte kijkt bv nooit tv), respect voor de medemens, ongeacht ras of afkomst. Wat ik wel zou willen proberen is meer naar mijn kind te luisteren. Mijn moeder (en mijn schoonmoeder bij mijn man) hadden vroeger de gewoonte om heel lang door te gaan met 'omdat ik het zeg' en daar hebben we ons beiden rond het 16-17e jaar ontzettend tegen verzet. Dat willen wij later niet doen met Charlotte omdat we dat allebei als erg vervelend hebben ervaren. Een kind ontwikkelt zich al veel eerder in een mensje en daarin willen we haar steunen en begeleiden. Dat hebben we beiden helaas zelf een beetje gemist.
Hier geen boeken of methodes voor de opvoeding. We vinden beide dat we een goede opvoeding hebben genoten en deze liggen ook vrij dicht bij elkaar dus we doen wat wij zelf geleerd hebben. Hooguit dat we wat accenten verleggen. Zo vind ik de verzorging van tanden belangrijker dan mijn moeder dat vond en is mijn man erg van 'zuinig zijn op spulletjes' ... prima dat komt er dus bij. Ik wil dat mijn kinderen: - zich veilig voelen (altijd) - altijd bij ons terecht kunnen - grenzen goed kennen (en dus weten wat de consequenties zijn wanneer ze deze over gaan) - beleefd zijn en respect hebben voor mens en natuur - fantasievol en energiek zijn - doorzetten en nieuwsgierig - heel veel lol hebben! etc etc Voor de verzorging gebruiken wij de eerste twee jaar Gina Ford en dan in afgeslankte vorm (oftewel .. niet zo letterlijk!)
Ik kan me hierin heel goed in vinden! Al denk ik dat je voor de een-na-laatste twee punten net de karakter van je kindje mee moet hebben (kunt hem moeilijk fantasievol MAKEN), maar de mogelijkheden kun je natuurlijk wel volop aanbieden. Maar wat ik wilde vragen, wat is Gina Ford?
als baby hebben we amy-lynn niet zo zeer omdat het moest maar meer omdat wij er een goed gevoel van kregen opgevoed met veel rust en vaste tijden slaap eten spelen enz. nu nog steeds vaste tijden uit en in bed ontbijt lunch tussendoor avondeten in bad in bed. uitzonderingen daargelaten uiteraard. ik probeer mijn nee ...nee te laten blijven. en voorderest doen we gewoon ons best om haar beleefd en normaal op te voeden. liefde en waardering staan zeker voorop. en een kind moet ook kind zijn door te ontdekken .
ik doe aan opvoedmethode Maia & J. heb oei ik groei wel deels gelezen, Tracy Hogg ook, maar ik kan me eigenlijk gewoon nergens in vinden. Ik doe gewoon alles op mijn gevoel en tot nu toe groeit ze goed, huilt ze nauwelijks tot nooit, is ze heerlijk vrolijk enzovoorts dus het gaat vast prima. En onze normen en waarden krijgt ze op die manier vanzelf wel mee.
Ik geloof niet dat manlief en ik een bepaalde opvoedmethode gaan volgen. We zitten allebei in het onderwijs, dus kennen we kennen er wel een aantal. Maar ik denk dat het voor ons toch zo is dat we die dingen eruit pikken die het beste bij ons EN straks bij ons kind passen. Wel zijn er een aantal dingen vanuit de visie van onze school, die ik waarschijnlijk ook in de opvoeding zal meenemen, omdat ik me daar heel goed bij voel. Wij verwijzen vaak naar 'resilience'. Beetje lang verhaal, maar de kernpunten waarvan wij denken dat het voor ieder mens (volwassene of kind) belangrijk zijn: - gedragenheid (Het gevoel dat andere mensen, zoals je ouders, er voor je zijn en je steunen - LIEFDE!)) - zingeving (Nadenken over de zin van het leven of van bepaalde gebeurtenissen, maar ook: waarom zijn bepaalde dingen, bijv. regels, zoals ze zijn) - vaardigheden (zelf dingen kunnen en mogen doen) - eigenwaarde (het gevoel dat je het zelf kan, dat je ergens goed in bent) - humor (spreekt voor zich, denk ik) Verder weet ik uit ervaring dat consequent zijn ontzettend belangrijk is... maar ik denk ook dat het als leerkracht een stuk makkelijker is om consequent te zijn dan als ouder! Maar goed, we gaan toch ons best zijn om ook een stukje consequent zijn en structuur in te brengen.
Ik ben op het moment erg veel aan het lezen over opvoeden, omdat het hier op het moment niet zo lekker loopt. Ik lees ook op een ander forum en daar zijn ze erg van het Attachment Parenting. Ik heb een tijdje geprobeerd of ik daar wat mee kon, maar dat is het toch niet voor ons hoor. Ik ben geloof ik toch meer van het ouderwetse opvoeden, papa en mama zijn de baas en wij stellen de regels vast. En daar heeft het kind zich aan te houden, hoewel ik altijd wel bereid ben om te kijken of regels veranderd kunnen worden. Ik merk ook dat mijn kinderen op die houding veel beter reageren dan op het lossere opvoeden van andere methodes. Blijkbaar hebben ze die grenzen toch wel nodig om zich zeker te voelen. Alleen het is wel vermoeiend, je moet voortdurend consequent zijn en de regels ook handhaven, anders werkt het nog niet.
leuk topic!! Via mijn werk op een mkd heb ik kennis gemaakt met het eclectisch werken. Het samenvoegen van verschillende stromingen en opvoedmethodes tot een werkbare methode die toepasbaar is op 101 verschillende kinderen. Met als uitroepteken een positieve benadering. Helemaal mijn ding en dat is ook echt hoe ik thuis ben. * Zo wil ik graag mijn meiden zelfvertrouwen geven door ze veel complimentjes te geven en zelf te laten doen en ervaren. * Duidelijke regels en dagritme. * Ik wil ze leren dat het hebben van emoties heel normaal is en ze helpen met het uiten van deze. Ik hoop dat ze daardoor evenwichtige mensen zullen worden die bijv. goed kunnen omgaan met terleurstellingen en tegenslagen. * repectvol omgaan met anderen en dieren * ik hoop dat ze later het gevoel hebben dat wij er altijd voor hun zullen zijn en dat thuis echt een veilige haven is. ik probeer dat nu te doen door veel nabijheid te bieden en er voor ze te zijn als ze het moeilijk hebben. verder zitten mijn man zeker in de grote en belangrijke zaken op 1 lijn maar vind ik het ook heel mooi dat bepaalde dingen van papa wel mogen en van mama dan weer niet en andersom. Zo zou ik nooit met mijn dochter van 2 op schoot en stukje gaan rijden, maar mijn man wel en mooiiiii dat ze het vind. nou heerlijk toch!
Hier in de praktijk nog niet echt mee te maken, hoewel we er nu wel een beetje regelmaat in beginnen te krijgen. Hier een aantal dingen die ik anders wil doen als mijn eigen opvoeding. Ik vind het heel belangrijk dat ons kindje zich veilig voelt bij ons, met alles naar ons toe durft te komen en wij haar heel veel liefde geven. Verder ben ik van het consequent zijn. Respect vind ik belangrijk maar ze hoeft geen u tegen ons te zeggen. Wel tegen oudere mensen. Ik denk dat ik aan de ene kant streng zal zijn, maar aan de andere kant vind ik heel belangrijk dat je kindje de ruimte heeft om zijn/haar mening te geven. Ik ben opgevoed met 'ik ben de baas en je hebt naar mij te luisteren en daar heb je niks tegen in te brengen', zo wil ik het niet. M'n nekharen gaan gelijk al weer recht overeind staan. Ik vind dat je als ouders ook respect moet verdienen, dat kun je niet afdwingen. Regels zijn prima maar ik denk dat je als ouder ook uitleg verschuldigd bent waarom die regels er zijn. Ik hoop dat ik de dingen zoveel mogelijk van een positieve kant kan benaderen en heel veel complimentjes ga geven. Hier wordt straks eten ook niet gedwongen, wel denk ik op vaste tijden en niet eten, is ook geen eten meer. Wij zijn ook gelovig en van daaruit hopen we haar ook normen en waarden mee te geven en ik hoop dat we het geloof op een positieve manier kunnen meegeven. Geloven is iets moois en een meerwaarde in je leven. Ik ben opgevoed met angst voor God en dat wil zeker voorkomen. Verder zien we wel hoe het hier straks gaat lopen.