Lieve meiden, Ik zit nogal in een rotsituatie en ik krijg het er steeds moeilijker mee. Ik zal het uitleggen; ik ben zelf 24, mijn vriend is 43, een groot verschil dus, we hebben samen een prachtige meid van 10 maanden, mijn vriend heeft uit zijn vorige huwelijk nog 2 kinderen, een jongen van 14 en een meisje van 12, ze wonen bij hun moeder maar zijn om het weekend bij ons voor 2 nachtjes. Hij heeft dus al 3 kids en ik 1. In de eerste instantie wilde hij helemaal niet nog een kindje, hij vond het wel genoeg 2 kinderen en had alleen maar bezwaren. Naarmate de jaren verstreken en we het er vaker over gehad hadden, begon het toch bij hem ook weer te kriebelen en hebben we besloten om samen ook een kindje proberen te krijgen. Nou dat is helemaal gelukt en nu hebben we dus samen onze Fay. helemaal geweldig, ik ben de gelukkigste van de wereld, alleen voel ik mij nog niet compleet. Ik wil nog een kindje, niet vandaag, niet morgen maar ik zou wel over een paar maanden graag weer willen proberen om zwanger te worden. Maar, mijn vriend absoluut niet, hij wil geen kinderen meer. Ik snap dit eigenlijk best wel, hij is 43,en is nu wel een beetje klaar met de kleine kindjes. Hij heeft er 3, mooi aantal. Maar ik heb er maar 1, ik ben 24 en voor mij is het dus niet genoeg, zeker niet nu ik weet hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en mama te zijn. Ik vind het zo geweldig, ik wil het nog een keer en nog een kindje om zielsveel van te houden en voor te zorgen, ( dit alles uiteraard als het mag lukken om nog eens zwanger te raken he) Hij is echt resoluut, ik heb gewoon pech en hij zegt ook weleens tegen me dat ik me wel kan laten steriliseren enzo, ik vind dat helemaal niet leuk dat hij dat zegt. Ook zegt hij steeds dat ik de spullen wel kan verkopen, maxi cosi, fay haar kleine baby kleertjes enzo, ik wil dit helemaal niet, sowiezo niet maar ook niet omdat ik het misschien nog wel een keertje nodig zal hebben. Als ik iemand zie die zwanger is of een pasgeboren babytje heeft dan wordt ik gewoon helemaal warm en zie ik mezelf alweer gaan met een dikke buik. OMG wat moet ik hier nou mee, mensen zeggen tegen me, je hebt toch een gezond kind, ja natuurlijk maar die wens is gewoon zo groot en lijkt met het uur wel groter te worden...
Lastig, als je echt zeker weet dat je nog een kindje wil en je vriend/man zeker weten niet, wil je dan nog wel met hem verder? Als het toekomstbeeld van mijn man compleet anders was dan dat van mij weet ik niet of wij samen zouden blijven. Wij willen allebei een beetje hetzelfde. En dat is denk ik ook nodig in een relatie.. Veel sterkte ermee in ieder geval!
He meis, we hadden het er laatst al over he op msn. Wat een rotsituatie idd. Ik weet eigenlijk ook niet echt wat je hier nou mee aanmoet, dus ik hoop dat iemand anders hier wel een 'tip'/advies voor je heeft. Ik leef iig met je mee en blijf je topic volgen. Liefs
ik ken gedeeltelijk jouw gevoel, mijn vriend is bijna 43 en wil ook geen kinderen meer. Hij vind het wel goed zo 1 kind. In het begin had ik ook zoiets van 1tje is goed zo, maar nu ze bijna 14 maanden is begint het mij te kriebelen. maar ik kan hem niet dwingen, het is moeilijk. Het is geven en nemen. Is de kinderwens zo groot dat je hem er voor gaat verlaten? of is jullie relatie er op gebouwd om het hierbij te laten en jezelf erbij neer te leggen dat het maar 1 kindje blijft van jullie beiden. heb je hem verteld hoe groot die wens is van jouw? Bij mannen moet je echt alles duidelijk voorkauwen en geen hints geven
o meis... kan me helemaal voorstellen dat het zo pijnelijk is. Heb je hem echt eerlijk je gevoelens verteld, en dan echt je hart uitgestort? En je zou met hem kunnen afspreken dat jullie de beslissing even parkeren, maar ja, over 2 jaar is hij 45 en wilt ie het dan wel? Dus ik snap je probleem... Phoe... ik wil je een hele dikke knuffel geven.. Je hart spreekt in je verhaal.. misschien dat je hem dit stukje kunt laten lezen?
Oh lieverd! Ik begrijp je gevoel hoor! Ik wou dat ik de oplossing voor je had! Ik kan alleen maar zeggen dat het heel logisch is dat jij er nog niet klaar mee bent. Je bent nog jong en na zo'n prachtige dochter, wil je dit graag nog een keertje meemaken. Kan het niet zo zijn dat hij wat meer tijd nodig heeft? Een kleine kans dat hij naar mate de tijd verstrijkt, hij bij trekt? (moet natuurlijk niet te lang duren... ). Sterkte meis! Ik pb je snel! Liefs
dit vind ik een hele goede opmerking dat moet je je zelf afvragen. klinkt heel hard mischien maar als mijn vriend geen kids had gewild dan was ik niet bij hem gebleven. ik heb als vanaf kleins af gezegt als ze aan mij vroegen wat wil jij worden als je later groot bent. dan zei ik moeder.
Hetzelfde probleem is al vaker voorgekomen op het forum. Het is bij jou natuurlijk wel het nadeel dat hij al 43 is. Maar hebben jullie het er niet over gehad van tevoren? Als hij eigenlijk al geen kinderen meer wilde, dan is het toch vooral ook mooi dat hij er toch wel een wilde. En verder is het waarschijnlijk ook tijd, als ik het goed zag is je kleintje pas 9 maanden. Veel mannen zijn er dan nog lang niet aan toe en beginnen het pas net een beetje leuk te vinden. Dus wie weet komt het nog wel.
tja, mijn eerste reactie was: dat is het nadeel van zon (groot) leefttijdsverschil. mijn schoonzusje is 27 en haar vriend is 40, zij heeft nog alle tijd, hij wordt ouder.(zij ook natuurlijk, maar je begrijpt wat ik bedoel.)
Ik vind het juist een hele vreemde opmerking. Met mijn man ben ik uit liefde getrouwd en heb ik beloofd trouw te blijven. We zijn dolblij dat ons huwelijk toch nog met de kinderzegen bekroond is. Meer zou ik erg fijn vinden. Maar als het niet zo mag zijn, ga je toch niet scheiden?! Het idee alleen al.
Vraag is waarom hij niet nog een kindje wil, wat zijn zijn argumenten. Vertel ook eerlijk hoe jij je voelt en jouw argumenten. Uiteindelijk moeten jullie samen hier uit komen. wil hij nog steeds niet en jij wel dan moet je denk ik afwegen wat je voor hem voelt en wat dat opweegt tegen het niet krijgen van een tweede kindje samen. Heel veel sterkte en wijsheid in je beslissing!
Ik heb niet alle berichtjes gelezen, maar degene die ik heb gelezen ben ik wel van geschrokken. Mijn vriend was ook al vader, wij hebben het er voor die tijd ook over gehad. Wist hij zeker dat hij geen kinderen zou willen, weet ik niet of ik bij hem was gebleven. Na de geboorte van onze zoon waren wij er vrij snel over eens dat we nog een tweede wilden (en gelukkig ook weer zwanger). Maar of dat ik mijn vriend had verlaten als hij geen tweede had gewild? Nee, echt niet! Wij hebben er samen voor gekozen om een kindje op deze wereld te zetten en daar moeten we dan ook samen voor zorgen. Wat ik uit jouw berichtje begrijp is dat hij in eerste instantie helemaal geen kinderen wilde, dit is natuurlijk een risico bij een oudere man met kinderen. Begrijp me goed, ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Ik ben het helemaal eens met pinkpuma en kiddie! Geniet in ieder geval lekker van Fay en wie weet draait hij straks wel weer bij... Liefs, Sam
Bedankt voor jullie reacties, er is natuurlijk van allebei de kanten wat van te zeggen, voor zowel mijn kant als de zijne. Hij heeft toendertijd altijd tegen mij gezegd dat hij met mij een kindje wilde, nou dat is zover gekomen en ze is er nu, en natuurlijk ben ik dolblij met haar, maar ik had toch ook niet verwacht dat ik nog een kindje zou willen? Ik bedoel je weet niet alles van tevoren. En ja, ik wist het van tevoren, maar hij wist ook van tevoren dat als je iets begint met een jongere vrouw, dat die kans natuurlijk erg groot is dat zij kinderen wil. Ik leef ook maar 1x, en de kans dat iemand nog een kindje wil als ze er eenmaal 1 heeft is ook groot. Ik heb ook altijd gezegd, ik zou nooit iemand verlaten om een kinderwens, dit zei ik een paar jaar geleden nog, maar ik weet wel hoe sterk zo'n wens kan zijn nu, maar ja de andere kant is, het gaat mij om een kind van hem, niet het moeten hebben van nog een kind met wie dan ook. Alleen met hem wil ik nog een kind. Soms heb ik wel eens het idee, en ja dat zijn allemaal risico's van een oudere man, dat ik veel moet inleveren, hij heeft het allemaal al eens meegemaakt, het was wel bijzonder nog een kindje voor hem, maar het is niet zo speciaal als dat je de 1e krijgt, hij weet hoe het is, hoe het gaat en het is gewoon anders. Zo wil hij ook al niet trouwen, iets wat ik ook best wel had gewild, hier heb ik me inmiddels wel bij neergelegd maar het zijn wel van die dingen. Ik begrijp trouwens dat dit gewoon iets is tussen mij en hem en dat jullie er niks mee kunnen, maar ik wilde gewoon even mijn hart luchten, in ieder geval allemaal bedankt voor het luisteren en reageren !
tjsah het is een beetje dubbel ik begrijp hem wel dat hij nu zoiets heeft van voor mij is 3 voldoende. en ik begrijp jou ook want voor jou..ja je bent nog jong en om een eventuele volgende zwangerschap nu al uit te sluiten is best hard hoor. er zit niet veel meer in dan goed met hem hierover te praten en hem uit te leggen dat jij toch echt nog een kindje erbij wilt en dat hij hopelijk jouw wens kan vervullen. Ik weet van mezelf dat ik ook nog een kindje wil. Als mijn vriend zou zeggen dat hij het absoluut niet meer wilt, dan kan ik nog zoveel van je houden maar ik verbreek de relatie dan. als ik wat ouder was geweest (ben ook 24) dan had ik er mischien nog mee kunnen leven. maar nu absoluut niet. maar goed dit is geen advies dat ik je geef he, dit is alleen wat ik zou doen als mijn vriend geen kinderen meer wilde.
jeetje wat een lastige situatie!!! Ik begrijp het advies van laat het even rusten, maar ik kan mij ook voorstellen dat je niet nog jaren in die onzekerheid wil blijven zitten. Ik zou nog eens een goed gesprek aangaan en duidelijk je gevoelens aangeven. Dan kun je een bepaalde periode afspreken waarin hij er nog eens goed overnadenkt. Het antwoord kan dan misschien wel nee zijn, maar dan weet je iig waar je aan toe bent.
Het is idd een lastige situatie maar de reacties vind ik wel erg heftig! Je kan toch niet je relatie verbreken als hij geen kinderwens meer heeft.. En het kind die je samen hebt dan? daar heb je wel samen voor gekozen. Dan kan je toch niet zeggen ik verbreek m relatie omdat ik nog een kind wil zou ik wel egoistisch vinden. Ik denk dat je daar in het begin van je relatie heel goed over gepraat moet hebben zeker als de leeftijdsverschil groot is en hij al meerdere kinderen heeft.Ik lees namelijk ook hij had het kunnen verwachten dat die drang er zou kunnen komen voor een 2e kindje maar jij had ook kunnen verwachten dat dit zijn besluit zou zijn. En ik snap je heel goed hoor want weet hoe is het de drang naar een 2e (of meer) kindje. Ik zou er echt nog even heel goed over praten en vertellen wat je hier heb verteld en geef hem de tijd om na te denken. Succes! en ik hoop dat er over een tijdje een mooie zwangerschapsbanner onder je naam te zien is
Hier ben ik het mee eens. Je wist aan welke voorwaarden je je relatie met hem begon. Dat de wens naar een tweede toch sterk blijkt en dat deze wens niet zal worden vervuld, kun je niet anders dan accepteren vind ik (nadat je het er natuurlijk goed en uitgebreid met hem over hebt gehad). Hij is vanaf het begin erg duidelijk geweest. Maar goed, gezien je posts geloof ik niet dat je overweegt de relatie te verbreken
Ten eerste, als jij het echt graag wilt, dan moet je duidelijk zijn naar hem toe en hem vertellen hoe groot jouw wens is. Ik kan me voorstellen dat het voor hem genoeg is, mede vanwege zijn leeftijd, maar dit soort uitspraken: Als HIJ geen kinderen meer wil, dan laat HIJ zich maar steriliseren. Vind niet dat hij het recht heeft om dit soort dingen te zeggen. Overigens zal geen enkele arts jou steriliseren als jij nog een kinderwens hebt, zeker omdat je nog zo jong bent.
Jojo, het klinkt wel herkenbaar. Hij weet al wat het is om een kindje te hebben en op te voeden. 1 voordeel, mannen vergeten weer veel (die van mij in ieder geval), dus het lijkt voor hem of alsof het de eerste is . Ook mijn vriend wil niet trouwen, terwijl ik dat wel graag zou willen. Ooit, wellicht... Fijn te horen dat je kinderwens losstaat van het bij elkaar blijven. Het is al eerder gezegd, bespreek het nog een keer en probeer echt duidelijk te maken waarom je het wilt en hoe serieus het voor jou is. Heel veel succes en ik duim voor je!
ik persoonlijk vind dat dat wel kan. hoe zit het met je eigen wensen dan? dus omdat hij het niet wilt moet jij je er maar bij neerleggen en de rest van je leven toch nog spijt hebben ervan? dat gaat mij niet gebeuren. ja je hebt dan wel samen een kind maar dat wordt zovaak als " excuus " gebruikt. ik blijf echt niet bij iemand alleen maar omdat we samen een kind hebben en mischien klinkt het lullig maar dan blijf je om de verkeerde reden bij elkaar. (ik heb het nou niet over de situatie van ts) en mischien is het egoistisch maar evengoed kun je dan ook zeggen dat hij egoistisch is.