Eh.. Ik kan me wel vinden in de uitspraak van tulip. Voor een hoop kinderen zou het juist heel gezond zijn om niet de hele dag bij hun moeder/vader te zijn maar in een veilige en kindvriendelijke omgeving waar ze ook een andere kant zien van mensen. Maar dat krijg je missschien eerder als je kinderen hebt zien opgroeien tussen de kattenstront, bierflesjes en agressieve ouders
We hebben idd wel eens kinderen die 5 dagen per week zijn geplaatst omdat de ouders niet capabel genoeg zijn om de kinderen de hele week thuis te verzorgen/opvoeden. Heel sneu maar bij een k.d.v. zijn ze dan nog beter af dan thuis...
De resultaten vind ik niet onverwacht, maar ik ben het eens met diegene die zei dat het per kind verschillend is hoe ze reageren op een KDV. Voor mijn zoontje zou het totaal niet geschikt zijn. Die is al snel overprikkeld en dat zou voor hem echt too much zijn.
ondanks dat ik wel benieuwd ben naar alle resultaten van het onderzoek sta ik niet meteen te springen om deze conclusie. Niet dat het me persoonlijk raakt, maar of het nou goed is voor de maatschappij... Niet iedereen kan zijn of haar eigen conclusies trekken.
Vooropgesteld dat de ouders geen verslaafden zijn maar gewoon ´kundige´mensen vind ik de uitspraak van Tulip BS. Wa Als je aan een baby zou vragen waar hij/zij het liefste zou zijn dan luidt het antwoord waarschijnlijk nog altijd 'bij mama'. En als kinderen nou 24/7 thuis zijn, nou en?? Daar worden ze toch geen slechter mensen van. Integendeel.
Ja dat kan ik me ook wel voorstellen.. En vooral bij pasgeboren baby's... Daarom zijn mijn kindjes altijd vanaf hun 1e jaar pas naar de opvang gegaan..
Uiteindelijk is het ook maar net hoe de vraagstelling precies geweest is en op welke manier ze het onderzocht heeft. Het valt me wel op dat er steeds vaker alleen onderzoeken uit deze richting veel meer publiciteit krijgen, terwijl dit echt niet het enige is dat onderzocht wordt en enige nieuwswaarde heeft. Natuurlijk is het wel zo dat kinderen dan meer 'stress' ervaren (alhoewel dat zelfs in een onderzoek een rekbaar begrip is) op een kinderdagverblijf. Waarschijnlijk zullen kinderen dat ook hebben in een gezin met veel kinderen, bij een moeder die veel stress heeft of waar de relatie van de ouders onder grote spanning staat. Daarnaast, vind ik, dit weer zo'n extra vingertje om het schuldgevoel van werkende moeders lekker aan te wakkeren. Ik vind het sowieso idioot dat je als moeder een schuldgevoel moet hebben als je gaat werken, zijn er uberhaupt vaders die dat ook zo sterk hebben? Daarnaast zijn er ook talloze onderzoeken geweest die een kinderdagverblijf juist toejuichen. Nogmaals, het is dus maar net wat er in het 'nieuws' komt en wat door de desbetreffende journalist besloten wordt wat zogenaamd enige nieuwswaarde heeft.
Mijn zoontje zit vanaf dat hij 3 maanden was op het kdv en hij heeft het daar heerlijk. Merk totaal geen stress o.i.d bij hem. Ik voel me dus ook totaal niet schuldig als hij daar is. Ik moet werken voor het geld en nee niet voor de luxe. Jammer dat ik zoveel reacties lees dat het "logisch"is dat kinderen stress hormonen aanmaken op het kdv. Ik vind dat helemaal niet logisch namelijk. Bij ons op het kdv is er rust, gezelligeheid, veel tijd om met de kindjes te knuffelen en te spelen, etc, etc. Als een moeder thuis blijft bij de kinderen...lekker doen als jij en je kind daar goed bij voelen. Wil of moet je werken en voelt je kindje zich daar goed bij...ook goed. Ieder zijn mening hoor, maar breng dat dan ook als JOUW mening en ga niet verkondigen dat het pertinent beter is als de kindjes de hele dag bij mama zijn en dat het bijna logisch is dat je als moeder een schuldgevoel hebt als je kindje naar het kdv gaat en dat je dingen goed moet praten. Je hoeft niks goed te praten of te vergoeilijken als werkende moeder.
Daarnaast zijn er ook talloze onderzoeken geweest die een kinderdagverblijf juist toejuichen. Nogmaals, het is dus maar net wat er in het 'nieuws' komt en wat door de desbetreffende journalist besloten wordt wat zogenaamd enige nieuwswaarde heeft. Amen Prrrsam. En wat je zegt, een vader die 5 dagen per week werkt omdat mama thuis wil blijven is wel heel goed??
Precies! Ik heb even gezocht op internet naar andere geluiden betreffende KDV; Meer dan 30 uur is natuurlijk ook wel erg veel. En ik vind die 64 baby's ook niet representatief voor die duizenden kinderen die naar een KDV gaan. Het lijkt me ook niet dat je uit alleen het speeksel van een kind op kan maken dat het stress heeft.. Kortom, ik vind dat je zeker dit soort onderzoeken kan betwijfelen.
Nou, dat denk ik dus ook. Het ene kind wordt inderdaad overgeprikkeld, het andere kind vind die "drukte"juist heerlijk. Mijn zoontje heeft het echt hartstikke leuk daar, dus doe eens een nuttig onderzoek zou ik zeggen
chebu, ik beweer ook niet dat het voor geen 1 kind goed zou zijn om 24/7 bij hun moeder te zijn, dan heb je niet goed gelezen, ik zeg eerst al dat het per kind heel verschillend is en ik zeg dat ik kinderen zie waarvan ik denk dat het beter zou zijn dat ze niet 24/7 bij hun moeder zouden zijn. Daar zijn ook ernstige gevallen bij, maar vanuitgaande van de moeders die jij bedoelt die het allemaal redelijk op een rijtje hebben staan, dan zijn er nog waarvan ik denk, jij wordt echt op heel jonge leeftijd al "verpest" (misschien groot woord) maar verwend door je ouders en het is goed dat die naar een kdv gaat om ook wat sociale vaardigheden te leren. En ook al voor 1 jaar ja. Ik ben zo iemand die er van overtuigd is dat je kindjes onder een jaar best kunt verwennen. Dat kun jij bullshit vinden, maar dat is mijn mening. Jammer dat je mij niet kunt horen maar dan kon ik dit voorbeeld wat geluidseffect bijzetten ik heb een kindje in mn groep die niks anders gewend is dan bij elk kikje haar zin te krijgen. Ze hoeft maar iets van geluid te maken en dan wordt er meteen eten aangedragen of ze wordt opgepakt. Ze is nu 11 maanden en op dat gebied een vreselijk kind. Als wij onze 16 kindjes aan tafel zetten en zij heeft besloten dat ze nu eten wil, dan gilt ze echt niet normaal (dit geluid had ik dus graag gedemonstreerd.) ze blijft gewoon doorgaan tot ze gehad heeft. Als ze klaar is met fruit doet ze hetzelfde voor haar sap en ga zo maar door. Verder ben ik er van overtuigd dat dit liefhebbende ouders zijn, het beste voor hebben met hun kind en van een goed milieu om het zo maar te zeggen. Wij vrezen nu al voor de tijd dat het een peuter is, want als dit zo doorgaat dan wordt je er niet vrolijk van denk. Ik vind het normaal dat kindjes aangeven dat ze honger hebben of willen kroelen en tuurlijk doen ze dat door roepen, want ze beschikken nog niet over de woordenschat, maar gillen alsof je strot wordt dichtgeknepen, daar heb ik maar 1 woord voor: verwend.
en wat bedoel je met integendeel, dat suggereert dat het voor een kind beter is om altijd bij mama te zijn, dat vind ik bs.
Een kind is per definitie toch niet 24/7 bij je? Ik neem aan dat het lekker in zijn/haar eigen bedje slaapt? Weetje, als jouw kind er wel bij vaart, dan is dat toch prima. Waarom moeten moeders onderling elkaar toch zo veroordelen? Ik snap dat echt niet.
@Tulip, dat kan wel zo zijn maar ik ken genoeg kinderen (mijn eigen neefjes en nichtje bijv.) die maar alles kregen omdat moeders moesten werken en uit schuldgevoel maar alles kocht. Is dat dan niet verwend? Ik geloof echt niet dat al die kinderen die vroegah bij moeders thuis bleven verwende kinderen waren. Of sociaal onvaardig. Of sociaal weet ik veel wat. En drammen kan ook een stuk in het karakter zijn. Dat hoeft toch niet perse verwend te zijn. Ik ken een kindje hier, die vanaf de 4e maand naar de crèche is gegaan in Duitsland (een uitzondering want hier hebben de meeste mama's na de bevalling een jaar vrij met uitbetaling van een deel van het loon maar die moeder is studente en daar geldt die regeling niet voor) en dat kind is nu 19 maanden en dramt ook hoor. Schreeuwt en krijst als ie zijn zin niet krijgt of niet dat lekkere koekje. Terwijl het al 15 maanden naar de crèche gaat en dus eigenlijk zou moeten weten hoe het zich 'sociaal' zou moeten gedragen.
Ik vind het geen gekke uitkomst. Maar ik breng Evy er nog steeds naar toe. Ik heb een blij vrolijk meisje aan het eind van de dag als ik haar ophaal, dat vind ik het belangrijkste meetpunt. Maar er heeft zoveel mee te maken zoals het aantal uren/dagen, soort opvang, kwaliteit en omgeving. Maar ook ouders die zich schuldig voelen en hun kind verwennen in het weekend. Dat zorgt ook voor verwende asociale 4,5 jarigen. Elk kind is anders, dus wederom kijk naar je eigen kind en maak een afweging op basis van jouw kind.
thanks, dat bedoel ik dus ook steeds te zeggen, dat sommige kinderen er niet beter van worden. Er zijn genoeg kinderen die altijd thuis zijn, krijgen wat ze willen en wanneer ze willen en zich dan nog heel sociaal kunnen gedragen. Maar niet voor ieder kind werkt dat zo, maar volgens mij komt mijn boodschap niet helemaal over.
Wordt er ergens gesuggereerd dat het niet gezellig, leuk etc kan zijn op een kdv?? Ik heb het nergens gelezen hoor.... Iedereen moet gewoon toegeven dan de situatie op een kdv anders is als de situatie thuis. Natuurlijk wordt er met alle liefde voor je kind gezorgd, maar dat wil nog niet zeggen dat je kind het daar prettig vindt? Misschien kan het niet tegen wat meer herrie en onrust. Misschien wil het juist niet geknuffeld worden door 'vreemden', misschien moet het wel wennen aan al die andere geluiden en kindjes om hem heen. Dan kan de intentie zo goed zijn, het kdv zo gezellig en rustgevend. Je kind geeft altijd zelf aan of het het ook zo ervaart... Het is dus gewoon afwachten hoe het gaat. Ik heb zo vaak enthousiaste ouders gehad bij de intakegesprekken bij wie het toch 'vies' tegen viel de eerste weken, omdat de baby vreselijk moest wennen. Terwijl hele sceptische ouders met veel 'commentaar' juist kindjes hadden die zonder problemen gelijk meedraaiden in de groep. Het blijven altijd twee kampen: de ouders die er ('gedwongen' vanwege hun situatie) v00r 100% er voor gaan. En de ouders die er gewoon tegen zijn. Die moet je ook absoluut niet tegenover elkaar zetten, want daar kom je toch nooit uit. Als je voor 100% achter je eigen beslissing staat zou ik er de energie niet in steken om iemand anders proberen te overtuigen. Je kiest er zelf voor en wat doet het er toe als een ander dat niet zo doen? Het gaat toch om je eigen kind en niet om het kind van een ander? Jij weet altijd zelf het beste welke beslissing voor jezelf en je kind het beste is!