Heeft iemand misschien nog een gouden tip voor mij? mijn zoontje is nu bijna 5 weken en wil plots niet meer inslapen 's nachts. Tot voorheen sliep hij altijd wel redelijk snel in, vooral na de nachtvoeding, hij sliep dan ook soms al 6 a 7 uur door. maar nu sinds een paar dagen wil hij heel moeilijk inslapen... en hij wordt nu al een paar nachten al na 4,5 uur weer wakker voor zijn voeding, terwijl voorheen hij snachts door sliep. hij slaapt momenteel nog in zijn wandelwagenbak aan het eind van ons voeteneind. alleen als ik er bij blijf zitten dan is die rustig, zodra ik wil gaan liggen begint hij weer met jengelen. nu doe ik hem tegenwoordig verschonen voor zijn laatste voeding en dan geef ik hem bv en dan leg ik hem op bed, voorheen viel hij na een paar keer zijn speen in doen, gewoon in slaap. nu dus al een paar nachten niet meer. ik zit nu dus iedere keer 1.5 uur naast hem, nu vind ik dat 's avonds niet zo erg, maar 's nachts wel... omdat ik gewoon heel moe ben... nu heb ik hem bij zijn nachtvoeding al 2 keer uit wanhoop maar naast ons gelegd op een aankleedkussen en valt dan gelijk in slaap...maar jah... gaat hij hier niet aan wennen, ze zeggen wel dat da niet kan... maar toch??! ik denk misschien dat het een sprongetje is en dat het waarschijnlijk snel weer overgaat, maar ja heeft iemand tips voor nu??? bedankt alvast!!
Lijkt mij ook een sprongetje...zeker omdat hij het eerst niet deed. En het eerste sprongetje is met 5 weken ongeveer. Tsja tips, Irem valt nooit uit zichzelf in slaap eigenlijk, dus ik ben wel gewend dat ik er even mee bezig ben . Rondlopen werkt hier altijd wel redelijk goed, misschien dat hij daardoor sneller in slaap valt en dat je hem dan in zijn bedje kunt leggen? Wat betreft bij jullie in bed slapen: als hij daar wel goed slaapt, zou ik daar voor een paar dagen echt geen probleem van maken. Irem valt ook vaak na de borstvoeding bij mij op mijn borst in slaap en ik val dan zelf ook in slaap voordat ik haar terugleg, tsja, jammer dan, zo slapen we tenminste wel allebei. Ze zijn nog zo ontzettend klein, verwennen kan echt nog niet.
Als ik mijn zoontje 's nachts moet voeden (wat niet meer elke nacht is), vallen we ook samen in slaap in ons bed. Hij gaat sinds hij 6 weken oud is wel in zijn wiegje 's avonds (eerst sliep hij de ganse nacht bij ons) maar dus 's nachts of 's ochtends komt hij lekker bij ons liggen. Als hij dan slaapt, zou ik me er geen zorgen om maken, zelfs niet als hij al wat ouder wordt. Er zijn weinig 16-jarigen die nog bij hun ouders slapen, zenne.
Maar als je hem bij jullie in bed legt wel? Dan zie ik het probleem niet zo? leg hem dan gewoon voor een paar dagen bij jullie in bed als hij niet wil slapen en probeer het dan weer in zijn eigen bed over een paar dagen. Van niet slapen wordt niemand vrolijker, hij niet en jij niet.
Omdat ik eigenlijk vind dat hij in zijn eigen bedje moet slapen. Maar goed, zoals ik al zei, hoop dat hij snel klaar is met zijn sprongentje
Misschien moet je hem daar gewoon nog wat extra tijd voor geven, om zich veilig te voelen met die afstand tussen jullie en dus dat in zijn eigen bedje slapen . Hij heeft immers 9 maanden lang altijd 24 uur per dag, 7 dagen per week bij jou gezeten , al die tijd is ie bij jouw geweest, en nu ineens moet ie in zijn eigen bedje slapen. Das een heel grote overgang natuurlijk, ik zou zeggen gewoon lekker bij je nemen wanneer hij er behoefte aan heeft. Dat zelf in zn eigen bedje slapen komt echt wel.
Hoi hoi Wij hebben vanaf het begin dat onze dochter geboren is, haar gelijk in haar bedje gelegd 's nachts in haar eigen kamertje. Ik ben daar 2x vanaf geweken omdat ze erg last had van krampjes. Dat hij nu vaak wakker is kan misschien daarvan zijn? Ik zou er persoonlijk wel heel erg voorzichtig mee om gaan, met het bij je pakken in je eigen bed. Het is ook heel erg moeilijk om hem te horen huilen, maar is misschien toch iets wat doorbroken moet worden? Heb je al geprobeerd heb in zijn eigen bedje te leggen en dan kijken wat er gebeurd? Misschien dat hij na een kwartiertje zoiets heeft van, onee, mama komt niet, en dat hij vanzelf in slaap valt. Misschien als hij aan jullie voeteneind slaapt en even wakker wordt, hoort hij jullie wel, en wil hij weer aandacht. Ik zou gewoon proberen om hem op zijn eigen kamertje te leggen en kijken wat er gebeurd. Natuurlijk hem niet helemaal overstuur laten worden maar misschien valt het mee Straks ligt hij steeds bij jullie in bed, gaat hij eraan wennen, en hebben jullie je bed niet meer voor jezelf. Ik hoop dat je er wat mee kan, en dat je je eigen hart volgt. Huilende baby's gaan je aan het hart, kan erover meepraten
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Hij is nog zo klein, je kunt hem echt nog niet verwennen. Ayla had met 5 weken ook zo'n periode dat ze alleen maar bij me wilde zijn (ze sliep overigens wel gewoon in haar eigen wiegje, staat bij ons op de kamer). Ik heb gewoon gehoor gegeven aan haar behoeftes. We hebben dus bijna een hele week gezellig samen met zijn 2-en op de bank vertoeft. Ayla blij en daarom mama ook blij. We zijn nu een weekje verder en ze is weer gewoon zichzelf. Ligt nu na de ochtendfles in haar wiegje te slapen en kan weer wat beter op zichzelf zijn. Conclusie: neem 'm gewoon lekker bij je. Hij heeft behoefte aan jou warmte en veiligheid, geef 'm dat ook. Je zal zien dat ie straks gewoon weer lekker in zijn eigen bedje gaat slapen.
gewoon lekker bij je in bed nemen, hij is nog zo klein. als ie wat ouder is kun je hem weer terug in zijn eigen bedje leggen maar nu wilt hij gewoon veilig bij mama zijn en dat is niet zo raar. voor hem is het allemaal nieuw groot en eng en jij bent de gene en eingelijk de enigste die hij kent en zich vertrouwd bij voelt. wij hebben maddox tot 2 maanden bij ons laten slapen en daarna is hij in zijn eigen bedje in zijn eigen kamer gaan slapen. nooit geen problemen mee gehad. nu wilt hij niet eens meer bij ons slapen.
Een kindje van een ruim een maand kan nog LANG niet zo redeneren....ik weet niet wat je denkt, maar het zijn nog baby´s! Als ze zich echt niet goed voelen, waarom dan ook, zullen ze doorhuilen tot ze volkomen uitgeput zijn. Buiten dat dat nergens voor nodig is (vind ik) en enorm zielig voor zo´n kleintje missen ze dan ook het gevoel van geborgenheid. Irem huilt ook best vaak door darmkrampjes en slaapt overdag in de box, zodat ik haar in de gaten kan houden en kan oppakken als ze wakker wordt van de pijn. Hoe zou jij het vinden wakker te worden met buikpijn en een moeder die pas na een kwartier komt opdagen? ik zou me erg in de steek gelaten voelen... Nou ja het is een persoonlijke overweging maar ik vind niet dat je van zo´n kleintje al dingen kunt gaan eisen als ´je moet in je eigen bed slapen´ of ´je moet eerst een kwartier huilen voordat ik kom´. Als je kind 1 jaar is, is het wat anders, maar zo´n kleintje die net een paar weken op de wereld is?
@ Eylem, Je kunt me nu wel aanvallen over hoe ik het zou doen en me op die manier eigenlijk als een "niet" goede moeder neerzetten hier, maar je kunt ook mijn hele post gewoon even lezen. In het stukje dat je van me gequote hebt staat namelijk heel duidelijk dat je het kunt "proberen" . Ik heb mijn dochter gelijk in het begin in haar eigen bedje gelegd 's nachts. Krampjes herken je als het goed is wel, dat is anders huilen. Ik merk tenminste welk huiltje ergens bij hoort. Als het krampjes zijn, denk je nu werkelijk dat ik haar zo alleen in haar kamertje zou leggen? Natuurlijk niet! Baby's hoe klein ook, en je kunt zeggen wat je wilt, hebben heel snel dingen in de gaten. Voedingstijd herkennen ze ook heel snel, lekker warm vastgepakt worden ook. Ik heb alleen mijn mening gegeven, over iets wat geprobeerd zou kunnen worden, en wordt gelijk aangevallen. Dank je wel, maar heb echt niet het idee dat mijn dochter iets tekort komt.
ik val je absoluut niet aan. Ik geloof alleen niet dat een baby van een paar weken die puur op reflexen en instincten leeft al dit soort verbanden kan leggen ´ha laat ik lekker gaan huilen dan komt mama me weer oppakken´. Natuurlijk wennen ze aan dingen, mijn dochter weet ook dat als ze verschoond wordt er daarna een voeding komt. Maar dat is een logisch vervolg en geen causaal verband.
Als een kindje dat dan als logisch ervaart, dan ervaart het kindje dat toch ook als je bij hem of haar komt zitten steeds? Want dat kindje die gaat dat toch aan mekaar zien? Ze gaf zelf al aan dat als ze naast hem gaat zitten het kindje rustig is, en als ze weggaat het kindje weer gaat jammeren. Misschien zit ik er helemaal naast hoor, maar ik denk dat een kindje slimmer is als menig mens denkt En daarmee bedoel ik helemaal niet dat het kindje gelijk denkt van ow mama is er nu ben ik stil, mama gaat weg en ik ga huilen, maar denk zeker dat ze er wel een verband in gaan zien, ook al op heel vroege leeftijd. Als een kindje krampjes heeft, huilt het ook vaak heel anders, dan is het geen jammeren meer, maar echt heel intens huilen en schoppen met de beentjes. Als het niet als aanval was, dan wil ik mijn excuses aanbieden op mijn misschien felle reactie Ik gaf alleen mijn mening, omdat daarom gevraagd werd.
Vind het gewoon heel lastig, vandaag ook even op het cb er over gehad (moest voor de eerste keer langs). Hun raden aan om hem in zijn eigen bedje te leggen, omdat hij dan niet wakker kan worden van de omgeving. maar vind dat nog wel een hele stap, omdat zijn kamertje op een andere etage is dan de onze. Vannacht is het gelukkig redelijk goed gegaan. dus heb goeie moed voor vannacht vind trouwens het wel erg dubbel. ene kant heb ik altijd geroepen dat hij op zijn eigen kamertje moet liggen, maar alleen in de praktijk is dat lastiger dan ik had verwacht. maar idd zoals iedereen zegt, slaap is idd ook belangrijk... merk dat nu ik weer wat meer geslapen heb vannacht, ik een stuk uitgeruster ben en wat meer kan hebben. maar dank je wel voor jullie adviezen/meningen, toch wel heel fijn zo forum..
Wij hebben haar tot 8 weken in slaap gewiegd en dat afgebouwd van op de armen/schoot wiegen tot in de wieg wiegen tot niet meer wiegen en zelf in slaap laten vallen. En dat kan ze nu heel goed. Dit is ws. gewoon een fase, je zult zien dat het over een week of wat veel beter gaat