bang voor een keizersnee

Ik heb een spoedkeizersnede gehad en ik vond het helemaal niet eng. Van tevoren was dat ook het ergste wat me kon overkomen, maar ik was nu blij dat ik eindelijk van de pijn af was en mijn dochter geboren werd.
De ruggeprik deed geen pijn en het infuus en katheter inbrengen ook niet.
Het is wel raar dat je alles nog voelt, maar niet teveel bij nadenken en het is echt zo gebeurd. Binnen 5 minuten was ze er!
Wat ik wel vervelend vond, was dat ik haar maar even zag en daarna werd ze naar een andere (warmere) kamer gebracht. Pas een uur later, zag ik haar weer en kon ik haar vasthouden. Dit heeft er wel voor gezorgd dat ik minder snel een band met haar had (na 2 dagen was het er al wel hoor).
Ik moest 5 dagen in het ziekenhuis blijven. Het herstel viel me wel tegen. Thuis heb ik zeker nog 6 weken veel pijn aan mijn buik gehad en tot een jaar na de bevalling voelde ik het nog bij teveel inspanning.
Niet teveel over piekeren hoor. Vaginale bevalling heb je natuurlijk liever, maar als het niet anders kan is een keizersnee echt wel goed te doen.

 

Ik heb 2x een ks gehad, 1x spoed en 1x gepland. Alhoewel ik liever vaginaal had bevallen, ben ik blij dat er tegenwoordig zo veilig een ks gedaan kan worden! Beide dames had ik nl. niet kunnen baren en dan hadden we hoogstwaarschijnlijk beide het loodje gelegd...
Er wordt idd een hoop aan je gesjord en gerukt.
Bij een geplande ks voel je werkelijk helemaal niks van pijn, want de spinale ruggeprik legt je hele onderkant plat. Bij een spoedks kan je nog wat voelen als de ruggeprik van de bevalling alleen wordt opgetopt.
Als de baby geboren wordt, kan je hem/haar even zien en dan gaat het mee met de kinderarts, terwijl jij gehecht wordt.
Bij mijn oudste was is 's avonds bevallen en mocht ik meteen terug naar de kamer. Bij mijn jongste overdag en moest eerst even naar verkoeverkamer.
Beide keren heb ik 3 dagen in het zh gelegen.
Bij de 1e was ik na een week of 4 wel weer redelijk in staat om iets te doen en bij de 2e na zo'n 2.5 week. Toch uitkijken dat je niet teveel doet!
Succes en als je nog vragen hebt, mag je me ook PBen!

 

Hoi,

Ik heb 3 weken geleden een keizersnee gehad.
Moet zeggen dat ook ik er echt niet op zat te wachten.
Ons kindje lag in stuit en wilde niet draaien, dus had ik eigenlijk gekozen voor een stuitbevalling. Maar ze liet wel heel lang op zich wachten. Ook inleiden wilde niet baten. Uiteindelijk hebben ze met 42 weken en 1 dag een keizersnee geadviseert.
Ik moet zeggen dat het me erg meegevallen is. De keizersnee zelf heb ik echt niks van gevoeld. Na de bevalling moest ik ook eerst naar de verkoeverkamer. Daar zorgde ze dat mijn pijn verdragelijk werd. En ik kreeg een morfinepompje, die ik de eerste dag zelf mocht bedienen. (is blijkbaar niet overal zo).
Op dit momten ben ik wel weer een heel eind hersteld. Ik kan eigenlijk al bijna alles weer. Mijn man is nu nog thuis en neemt de komende week (weken) nog een paar dagen ouderschapsverlof op. Dus ik hoef ook niet alles alleen te doen. Mijn oudste dochter is nu 15 maanden en loopt nog niet. Dus die moet je nog tillen. Dit mag ik nog niet, maar doe ik al wel. Ik heb het idee dat als het niet pijn doet ik het wel kan. Tot nu toe gaat dit ook allemaal goed.
Ik ben overigens 3 dagen in het ziekenhuis geweest.

gr Suzanne

 

Misschien kan je kijken naar mogelijkheden om te draaien, zoals een moxa-behandeling of n draaipoging in t ziekenhuis

 

Hier ook een dwarsliggertje, ben wel een weekje minder ver, maar ik maak me er wel druk over.
De VK niet, maar goed ik ben ook ontzettend bang voor een operatie.

 

Ik kreeg een keizersnede ivm niet vorderende ontsluiting.
Ik was er best bang voor toen ze me dat kwamen vertellen. Maar lichamelijk gezien vond ik het echt meevallen. Ik had al een ruggeprik die haalde de scherpste kantjes van de weeen af, maar toen ze de vloeistof voor de keizersnede erin spoten was het echt een opluchting.
Ik vond het zetten van de ruggeprik absoluut niet pijnlijk. De catheter erin vond ik ook niet pijnlijk en ik had al zoveel infusen gehad dat deze er ook nog wel bij kon.
Het lichamelijke herstel ging bij mij superrap, binnen een week liep ik al weer vrolijk rond.
Het psychische aspect vond ik minder. Ik heb het heel erg gevonden dat ik mijn kindje niet op mijn buik heb gekregen. Hier heb ik al die 9 maanden zo over gefantaseerd hoe mooi dat moest zijn en dat heb ik heel erg gemist.
Maar wat betreft pijn etc...ik vond het echt peanuts. Denk dat ik minder vrolijk zou zijn met hechtingen van onder.

 

Mijn man mocht mee met mijn dochtertje naar een andere kamer. Dus die heeft het eerste contact met haar gehad. Ze werd niet gelijk weggehaald, eerst mocht ik haar nog wel even zien, maar daarna ging ze snel weg omdat het in een operatiekamer erg koud is.

 

Mijn man is meegeweest met alle controles en heeft dit ook op video. Hij mocht ook nog de navelstreng doorknippen (gyn knipt 'm dan langer af en hij knipt het nog korter).
Ook dit is vastgelegd op video.
De bevalling/operatie zelf is vastgelegd op foto!

Overigens heb ik het huid op huid contact bij de 1e ook gemist, dus er een extra punt van gemaakt bij de 2e! Toen ik terug ws op de kamer, hebben ze haar uitgekleed en alsnog bij me gelegd. Ook zijn we toen meteen gaan borstvoeden...dus binnen het uur!

 

Ik heb 10 weken geleden een spoedkeizersnee gehad i.v.m. foetale nood. Was nog het bangste voor de ruggenprik, maar daar heb ik werkelijk niks van gevoeld. Omdat het een spinale ruggenprik was heb ik ook niets van getrek of gesjor aan mn buik gemerkt, voelde echt helemaal niets in mn onderlijf (dat vond ik trouwens heel bizar, ik wilde mn knie optillen maar dat ging gewoon echt niet, je bent totaal verlamd).
Man zat naast mn hoofd, ook achter het doek, maar mocht opstaan om te kijken toen mijn zoontje uit mn buik werd gehaald. Dat vond ie heel bijzonder. Verder heeft de anesthesist heel veel foto's gemaakt, dus ik kon achteraf alles terugkijken, vond ik heel fijn. Toch het idee dat je er echt zelf bij was. Zoontje werd snel gecheckt door kinderarts en daarna in een dikke deken gewikkeld, binnen 10 min. lag ie in mn armen. Tijdens het hechten heb ik zoon dus continu bij me gehad. Daarna na de verkoeverkamer voor een min. of 20 en daar werd zoon al gelijk naakt op mn borst gelegd. Ik heb mn kindje dus eigenlijk geen seconde hoeven missen. Heb in totaal 3,5 dag in het zh gelegen. Herstel vond ik behoorlijk pittig, maar dat komt mede doordat ik al een kleine heb rondlopen. Ik denk dat ik pas na een week of 5 echt weer alles kon zonder veel pijn te hebben. Als ik nu een drukke dag heb gehad en mn oudste zoontje (bijna 15kg) veel heb getild, voel ik het van binnen nog wel wat trekken (geen pijn meer hoor). Maar de gyn heeft gezegd dat dat nog wel een half tot een heel jaar kan duren. Daarna ben je pas weer helemaal de oude.

Succes ermee!

 

De eerste 24 uur blijf je plat in bed liggen, je wordt dan gewassen door een verpleegkundige. De dag erna 'moet' je eruit, pleister wordt dan ook van de wond gehaald, auchh). Je moet dan proberen te lopen wat niet echt soepel gaat, vergelijk het maar met een 80-jarige met boggel. Het doet nl. een beetje pijn om rechtop te staan, douchen is dus niet echt gelijk aan te raden. De eerste keer uit bed komen is trouwens geen pretje (understatement ). Ik heb op woensdagavond de ks gehad en volgens mij op zaterdagochtend pas voor het eerst echt gedouched, met haren wassen en alles erop en eraan. Eerder had ik daar echt geen energie voor.

 

Hahaha...
Hier ook nog geen zekerheid of ik een keizersnede moet
Daar krijgen we vandaag hoop ik meer duidelijkheid over.
Voor alle zekerheid las hier gelijk even met je mee

 

Onze fotoos waren allemaal mislukt, diegene die de fotoos maakte had er kennelijk geen verstand van. Echt een grote tegenvaller.

Het heeft hier ruim twee uur geduurd voordat ik Sven bij me had. Nog zo'n tegenvaller. Mijn vriend en zus waren bij Sven en ik lag daar maar in mn uppie. Bij een volgende ga ik dit vantevoren ook al aangeven.

 

Bij een normale bevalling hou jij je babietje warm met je eigen lichaamswarmte. Bij een keizersnede kan dat niet omdat je buik open ligt.
Dus het is heel ff snel kijken als de baby eruit is, dan gauw controle door de kinderarts en in thermosdoeken wikkelen en dan nog heel even bij mamma en dan gaat de baby weg om aangekleed te worden.

 

Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad. Onze zoon lag bij 10 cm ontsluiting toch in een stuit en moesten we met spoed naar het ziekenhuis.

Daar kreeg ik meteen allemaal infussen enz. En werd ik klaargemaakt voor de ok. De ruggenprik was voor mij juist fijn, aangezien ik met persweeen zat maar niet mocht persen. Door de ruggenprik was ik verlamd en voelde ik mijn weeen niet meer.

Daarna even wachten en onze zoon was er. mijn man mocht de navelstreng doorknippen, ik heb hem heel even in mijn handen gehad en daarna waren man en kind weg.

Ik heb ruim een uur op de coeverkamer gelegen. Dit was niet fijn omdat ik daar in mijn uppie lag en mijn kind nog steeds niet bij mij had. Dit zal ik de volgende keer ook echt anders willen.

Ik heb uiteindelijk 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Op dag 3 ben ik gaan douchen. Maar dat viel nog behoorlijk zwaar en was blij dat ze een stoel in de douch hadden staan.

Daarna ben ik eigenlijk vrij vlot hersteld. En is het al met al meegevallen.

 

Ik heb een zeer voorspoedige keizersnede gehad. Op donderdag 15.03 is Kyra geboren en de volgende dag stond ik lekker te douchen. Dat was ook wel nodig want ik had al de sportdrank over mijn haren uitgespuugd in de ambulance. Ok ik liep niet als een kieviet, de vergelijking met een gebochelde bejaarde is best treffend, maar op zich ging het allemaal best. Ik mocht zaterdag ochtend al weer naar huis. Van tevoren is het heel moeilijk in te schatten hoe je er lichamelijk op gaat reageren. Ik zou me dus niet meteen al op het ergste instellen, wie weet valt het erg mee.

De ruggenprik was overigens een verademing waar ik niets van heb gevoeld. Het infuus prikken was vervelender, maar ik ben ook best moeilijk te prikken.