wat heb ik alweer een rotochtend gehad en hij is nog niet zo lang bezig dus dat word nog wat. Ik heb net mijn zoontje naar de peuterspeelzaal gebracht en hij wou weer terug met mijn mee naar huis,maar ik moest gaan werken om 9.00 uur en ik ben alleen op mijn werk dus kon ook niet later beginnen. Hij heeft wat afgehuild en mijn nek vast gehouden om maar niet daar achter te blijven... Wat kan een moederhart dan toch zeer doen. De juffrouw heeft hem van mijn overgenomen en ik ben vlug weg gegaan omdat ik anders weer te laat op mijn werk kwam. Dus nu zit ik hier alleen met een gebroken hart en kan mijn verhaal niet kwijt dus vandaar dat ik hier even mijn hart lucht.....
Bel even naar de psz en vraag hoe het nu gaat. Grote kans dat hij lekker aan het spelen is. En dan zit jij ook met een geruster hart op je werk.
oh herkenbaar! dat doet mijn dochter ook als ik haar wegbreng... ik heb afgesproken met de juf dat wij altijd iets later komen zodat alle ouders wegzijn en het overzichterlijker is en ik dan mijn dochter een kus geef en zeg dat ik straks haar weer kom ophalen, haar aan de juf geef. ze begint dat heel hard te schreeuwen en te huilen, ik ga dan gauw weg en de juf leid haar af met dingen. ik voel me dan ook zo naar bah! ze belt me altijd na een kwartiertje even op hoe het dan gaat. en ze is altijd na een paar minuten weer vrolijk aan het spelen.. en als het niet over zou gaan zouden ze me ook bellen en dan kom ik haar gewoon weer ophalen... het is en blijft naar om je kindje zo achter te laten he... bel er anders gewoon ffe heen joh!
je moet gewoon even bellen. meestal is het leed al voorbij nog voor jij de poort van het terrein uit bent. maar het is inderdaad vreselijk ze zo achter te laten. maar hoe langer jij het rekt hoe erger het wordt. probeer dat moment dus zo kort mogelijk te houden.
Hier het omgekeerde: per uitzondering bracht ik onze dochter naar het KDV (gaat ze nog maar een weekje hoor) en van zodra ze op de arm van de kinderverzorgster zat, bestond ik niet meer. Enkel de kindjes om d'r heen waren nog interessant. mama kon fluiten naar haar laatste zoentje
Oh wat vervelend, zeg... Dit is waarschijnlijk alleen maar goed voor hem, ook al klinkt dat heel stom Zo leert 'ie wel dat hij af en toe afscheid moet nemen, maar dat je hem later lekker weer komt ophalen Beter dit, dan dat hij scheidingsangst krijgt en eenkennig wordt! Heel veel sterkte vandaag, want het zal best enorm moeilijk zijn!
De laatste tijd wil mijn zoontje ook niet 's ochtends. Dan blijft hij echt om mijn nek hangen en dan moet ik echt moeite doen om hem los te peuteren. Hij huilt niet meer, dat heeft hij ook nog een tijdje gedaan. Maar meestal was dat ook al weer over voordat ik bij de auto was. Aan de andere kant wil hij 's middags ook niet mee naar huis omdat hij zo fijn aan het spelen is.... Niet fijn om je kindje zo achter te laten, maar 9 van de 10x is het verdriet echt maar van korte duur. En zoals Yinte ook al zei: hou het zo kort mogelijk. Klinkt hard, maar zodra ze jou niet meer zien, is het verdriet vaak al weer vergeten. Heeft niks met jou te maken, maar zo werkt het vaak wel.
ooh wat vervelend zeg!!!!!!!!!!!!! Heb er zelf geen ervaring mee hoor , maar miss kun je idd even bellen!? Grote kans dat hij nu lekker zit te spelen!!!!
dat krijgt ie toch wel da's namelijk een heel natuurlijk proces in het opgroeien. vrijwel elk kind en zijn ouders krijgen er in minder of meerdere mate mee te maken. sommige zelfs 2 keer.
Ja ik herken het helaas vanmorgen was het bij ons ook raak! Maar dan met onze beide jongens eentje van 21 maanden en ander van 3,5 maar die van 21 maanden is nu aan het wennen samen met broertje misschien gaat het wat makkelijker maar nee hoor! Me man zei al tegen me aaah is die nog niet wat te klein/jong om nu al te gaan. uurtje later belde ik op hij was heerlijk aant spelen!
vervelend gevoel zeg lijkt me. Heeft hij dat vaker dan? of gaat het normaal wel goed. Heeft hij nog lekker kunnen spelen vanochtend?
Ja dat lijkt me ook erg vervelend zeg, voel je je nu al wat beter? en hoe heeft je kindje het vanochtend gehad? Zie als een berg op dat wij dat moment ooit ook krijgen..
Ow ik herken het helemaal Noel was ook zo verdrietig huilen en zo erg dat ik gewoon niet weg kon,de keidster zei dan ook Pat ga maar daalijk gluren door de raan en dan is ie heerlijk aan het spelen,en ja dat deed ik dan ook en dat was ook echt zo,maar om hem daar huilend achter te laten echt dat was echt hartverscheurend ik heb heel wat ochtenden zitten huilen,en na een half jaar was dit pas echt over en steeds als ik ging kijken na 2 min door de raam zat dat manneke heerlijk te spelen. Toen ging het harstikke goed en toen ging hij naar de kleuters en daar was het 10 keer zo erg hij gaf gewoon over en al,we hebben hem toen maar 3 keer in de week gebracht en halve dagen,en zo hebben we het de eerste maand gedaan na 6 weken ging hij met plezier,maar het was keihard om daar weg te gaan,mijn manneke een emmer onder zijn mondje houden en dan alsnog weggaan,ik heb wat afgejankt hoor,en nu in het weekend wil hij zelfs naar school en heeft hij de tijd van zijn leven. Heb je nog gebeld?
Ja ik had nog gebeld en hij was lekker zijn fruit aan het eten en weer fijn aan het spelen. Hij gaat pas vanaf 17 mei naar de peuterspeelzaal dus hij is nog niet zo vaak geweest en dit was de eerste keer dat hij zo tekeer ging. En het kan nog erger worden zei de juf ,maar dat hoop ik niet. Belde ik net mijn vriend op met het verhaal en dus ook dat ik moest huilen krijg ik de opmerking van hem: nou dat hoeft dan ook weer niet... bah mannen...............
hoi mijn zoontje doet dit altijd als ik hem wegbreng naar het kdv, want normaal brengt mijn man hem altijd, en als ik hem breng dan is mijn man meestal op dienstreis, dus dan is mama de laatste strohalm die dan ook nog weggaat. Dat is iets te moeilijk voor hem. Ik geef hem altijd aan de juf en ga dan toch weg, want ook als ik het uitstel is het steeds huilen geblazen. Ik ben een keer op advies van de juf, achter de deur blijven kijken, en dan blijkt dat zodra ik uit het zicht ben, dat het huilen al over is. Moet je ook eens doen, even stiekem kijken, dan zie je dat het zo over is, en zit je rustiger op je werk.
Buddy Goed dat je hebt gebeld,was je wel opgelucht om te horen dat hij nu lekker zat te knabbelen. het kan inderdaad moeilijker worden meid,maar dat komt ook wel weer goed,het is gewoon erg moeilijk. En mannen grrrrrrrrrrr