WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHH IK BEN ZWANGER!!! Ik kon niet meer slapen en lag te stuiteren in mn bed. Toen maar een test gedaan. Dit is het resultaat! Duidelijk al he?! Ik hoefde maar heel weinig geduld te hebben want hij kwam direct!! Bekijk bijlage 77321 Ik hoop dat jullie de foto zien.
@Liedjepiedje, GEWELDIG meer roze/blauw hihi meis, ik wens je een prachtige zwangerschap toe. @Luca geweldig meid dat je je zo goed voelt. Hoop zo dat het allemaal goed gaat en dat je een stralende echo hebt. @ Lolieke, zolang er nog hoop is, blijven we hopen snap dat je het zat bent. dat zou ik ook zijn. @here, deze week mijn vruchtbare week hihi maar ben er idd niet zo mee bezig. We klussen wanneer we zin hebben. Niks geforceerd en we zien het wel. Ohw ja baby nr.. is ook geboren afgelopen weekend een jongetje wij mogen zometeen beginnen aan een marathon van kraamvisites Manlief en ik willen toch echt op vakantie gaan, maar op korte termijn gaat het niet lukken. Maybe na de zomervakantie. al die tijd dacht ik ohw maar als ik zwanger ben kan ik pas na 3 maanden etc. Ga geen rekening meer houden met een eventuele zwangerschap. Het houdt ergens op.
Super liedjepiedje! Gefeliciteerd! Laten we die positieve vibes vasthouden!!!!! Ik hoop toch zo dat ik komend weekend niet ongi ga worden!!! Heb geen test in huis! Zou ik het volhouden?
Hallo allemaal, Ik wilde mijn verhaal ook toevoegen. Sinds april 2008 gestopt met pil, was toen 25 jaar. Maart 2009 was het raak, naar een hoop gedoe met lange cyclussen. Eindelijk zwanger! Na 10 weken en 2 echo's rijker hebben we het aan iedereen verteld die het maar hoorde willen verteld dat we zwanger waren. Ondertussen voelde ik me onzetten angstig dat het mis zou gaan, maar drukte steeds dat gevoel weg. Bij 13 weken ook een echo gehad en alles zag er prima uit...... 2 weken later, ik was 15 weken zwanger over de magische grens van 3 maanden, bloedverlies. We konden die ochtend meteen terecht bij de echoscopiste maar helaas ons kindje was al overleden. En toen ging alles in een stroomversnelling meteen door naar het ziekenhuis wordt er gevraagd of je wilt wachten dat het vanzelf komt of opwekken. Wij hebben voor het laatste gekozen. Ik moest die middag meteen een pil innemen om de hormoonaanmaak stop te zetten, ik heb een half uur met die pil in mijn hand gezeten en ik kon het niet om hem in te nemen. Het is dan zo definief. Volgende dag naar het ziekenhuis en werd het opgewekt, na 6 uur kwam ons mannetje ter wereld +/- 12cm groot. Helaas kwam niet alles goed los en moest ik alsnog een curretage. Na een nachtje in het ziekenhuis mocht ik weer naar huis, helemaal kapot. Ik ben 2 weken thuis geweest en toen weer gaan werken. Nu 1 jaar later na de miskraam zijn we nog steeds bezig om opnieuw zwanger te worden, maar het wil nog niet echt vlotten, slechte cyclussen spelen daar een hoofdrol in. Gelukkig heb ik een goed gynacoloog die ons goed ondersteunt om zwanger te worden, erg fijn! Wat mij vooral bezig houdt is kan ik ooit mijn lichaam weer vertrouwen? Slechte cyclussen, miskraam etc. In ieder geval we blijven door klussen!
Manokok, wat een ontzettend verdrietig verhaal. Het lijkt me vreselijk om het op deze manier mee te moeten maken, dat je al zo ver in je zwangerschap bent, heel erg zwaar moet het geweest zijn. En dan ook nog dat het nu een jaar later nog steeds niet gelukt is. Ik wil jullie heel veel sterkte en geluk toe wensen. Hopelijk kun je hier je hart luchten wanneer dat nodig is.
Manokok, welkom hier. Wat een vreselijk naar verhaal zeg. Wat moet je je rot gevoeld hebben. En nog steeds wachtend. Dat doen we hier momenteel ook bijna allemaal. Al zijn een paar van ons nu net zwanger geworden. Ik hoop voor jou ook dat het snel weer raak mag zijn. In ieder geval veel succes gewenst!
Manokok wat een verdrietig verhaal. Wanneer je denk dat je gerust kan zijn nemen ze je alsnog je kindje af. Pff, het is gewoon niet eerlijk. Ik ken het wanneer je je vertrouwen in je lichaam verliest het is me zo net overkomen. Hoe ik dat moet herstellen? Geen idee... Hier is het écht niet goed. Meer rood bloedverlies en stolseltjes. De pijn valt mee. Ik vraag me af wat ik nu moet verwachten? Iemand ervaring mee?
@Manokok: welkom hier. Helaas kan jij je ook hier aansluiten. Wat een vreselijk verhaal. Ik hoop dat je snel goed nieuws kan komen brengen hier!
Jeetje meid, wat een onzekerheid. Meer bloed, en met stolseltjes klinkt inderdaad niet goed. Ik weet niet wat ik zeggen moet....
Bij mij begon het bloeden op donderdag avond. Pas zaterdag avond zette het echt door.... Het is natuurlijk bij iedereen wel anders, maar dit is mijn ervaring (ik was 6w1d)
Merciekes knuffel... Dan wacht ik nog even af. Dan zou het tegen volgende week toch geklaard moeten zijn. Had je veel pijn toen? Want momenteel heb ik echt niks pijn. Zelfs geen zwaar gevoel in de buik. Mijn maag is wel heel erg lastig maar dat heeft er waarschijnlijk niets mee te maken. Het gaat wel met mij. Na dit neem ik 1 of 2 maanden pauze zal het bekijken maar ik wil minstens één keer een normale menstruatie gehad hebben. Ondertussen lekker aan mezelf werken. Ik wil niet bij de bakken blijven neerzitten.
Manokok. Welkom. Helaas moet/mag je je hier melden. Wat afschuwelijk dat je al zover was en het alsnog moest verliezen! En wat afschuwelijk dat je al zo lang aan het wachten bent. Wel fijn dat je een goede gyn hebt. Lolieken. Wat afschuwelijk dat jij er nu weer middenin zit. Wat een onzekerheid. Ben je thuis of moet je gewoon werken? Ik vind het zo heftig voor je! Ik hoop dat het snel achter de rug is voor jullie. Hoe is je man eronder? Wat super dat je toch positief bent. Wij zijn na de laatste miskraam lekker op vakantie geweest. Dat was echt goed om gewoon lekker samen te zijn! Hopelijk kunnen jullie het goed delen samen.
Ik wil vooral dat het voorbij is... En er vooral niks achterblijft! Maar ik moet nog even afwachten want echt doorgezegt heeft het nog niet. Ik wil positief blijven ja. Ooit moet dat 2de wondertje toch komen he... Ooit. Mijn wens was kort op elkaar maar ik zal die los moeten laten. Nu direct proberen zwanger te worden omdat ik die wens heb is zinloos. Soms denk ik dat het is omdat mijn baarmoeder nog niet goed schoon was ofzo... Ik heb nooit echt hevige menstruaties zelfs niet na mijn laatste miskraam vorige maand dus ik hoop (heel gek gezegd) nu goed te bloeden zodat alles schoon is... Het komt wel we moeten er blijven in geloven. Ik wist wel niet dat mijn borsten zo pijn konden doen. Ik dacht dat de symptomen net verdwenen bij een miskraam?? Maar goed ik zal weer dat "specialleke" zijn. Hopelijk lost mijn lichaam het nu allemaal zelf op dat is alles waar ik voor wens.