Ha meiden, Toen ik mijn vriend jaren geleden leerde kennen woonde hij nog bij zijn ouders. Weliswaar in een groot huis. Maar met 1 ingang en 1 deur van ons verwijdert. Maar elke avond werden wij verwacht bij het avondeten en moesten gezellig met zijn allen in de tuin zitten met het mooie weer of met zijn allen in 1 auto als we naar dezelfde verjaardag toegingen. Snel na ons samenwonen in dit huis werd het idee geopperd om elders in het land een boerderij te kopen en dit te verbouwen tot woonhuis waarbij zijn ouders en ons eventuele gezin zouden gaan wonen. Zodat mochten zijn ouders minder mobiel worden dat kunnen wij (lees: ik) voor hen gaan zorgen, zoals zijn ouders voor hun ouders hebben gedaan. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het een heel mooi iets als je voor je (schoon) ouders kan en mag zorgen. Maar dit is gewoon niet voor mij weggelegd. Ik kan dit psygisch niet aan. Hell no, ik heb dit toen tegengehouden. Mijn privacy is weg. Geen rust. Altijd bemoeienissen en ongewenst commentaar. Helaas krijg ik van mijn schoonmoeder te horen dat ik haar droom in duigen heb laten vallen. Nu laat ze vaak schemeren dat ze dit toch weer op den duur wil, ik heb dit met manlief besproken en hij staat ook nog steeds open voor dit idee. En nu ben ik bang, bang dat dit toch gaat gebeuren. Telkens als manlief een boerderij of een ander groot woonobject heeft gevonden speelt dit in mijn achterhoofd. Het maakt mij achterdochtig, angstig, gestressd en wat al niet meer. Ik hou zielsveel van mijn man. Maar het idee dat hij mij niet wil begrijpen over waarom ik dit niet wil, maakt mij erg verdrietig. Wat zouden jullie doen? Alvast bedankt.
Als ik de reactie van je schoonmoeder lees, is dat voor MIJ een extra reden, om het helemaal niet te doen..... "dat je haar droom in duigen laat vallen"...... uhhhh klinkt als "schuldgevoel" aanpraten..... (?) ze zou ook kunnen respecteren, dat jij er anders over denkt.....en het gewoon "jammer vinden".... Je leeft toch je eigen leven...... Tja.... en als het NU al spanningen geeft tussen jou en je man, denk ik dat het straks niet veel beter wordt.... En dat de ouders destijds voor hun ouders hebben gezorgd... dat was destijds toch hun eigen keuze???
Ik kan me voorstellen dat je schoonouders dit een geweldig idee vinden. Lekker thuis op je oude dag ipv een bejaardenhuis of nog erger een verpleeghuis met 4 op een kamer. Lekker kunnen doen wat je wilt en wanneer je het wilt. Niet om 7 uur wassen en 1x per week douchen maar wanneer zij er zin in heeft! Lijkt mij ook wel wat als ik een oud omaatje zou zijn. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat jij niet op haar zit te wachten! Pfff komt aardig wat bij kijken en zo te lezen klikt het niet helemaal 100% geweldig tussen jullie. Vervelend dat je man niet wilt begrijpen dat er toch een hoop meer aan zit voor jou en dat je het gewoon niet ziet zitten. Ik zou mijn poot stijf houden (net als je schoonmoeder dus doet...) Volgens mij moet je dit alleen doen als jullie er alle 4 voor meer dan 100% erachter staan, anders wordt het uiteindelijk een gigantische ruzie!
Als zij haar zin krijgt valt toch ook jouw droom in duigen (fijn met je eigen gezin wonen en privacy hebben) Ik kan me voorstellen dat je het heel vervelend vindt dat je man niet achter je staat. Ik zou eens een ernstig gesprek met hem aangaan en duidelijk maken dat jij dit absoluut niet wil en dat het ook niet gaat gebeuren. Je moet je er ook echt niet toe laten dingen hoor, de kans dat het dan gaat escaleren is echt heel groot. Ik zou het ook echt niet willen, ik word al akelig van het idee. Mijn ex-schoonouders woonde heel dichtbij en hadden de sleutel. Dat vond ik al vreselijk, laat staan dat ik met ze in een huis had moeten wonen.
Niet aan beginnen. Als je eenmaal toegeeft zul je er nooit van loskomen en zul je nooit je eigen leven kunnen opbouwen zoals jij het wilt. Jij hebt jouw leven en zij die van hun... en dat moet je gescheiden houden!
Op zich vind ik het idee van voor je ouders zorgen op hun oude dag niet gek. Daarnaast hoef je niet alles te doen voor ze natuurlijk, je kunt daar buurtzorg voor inschakelen. Mijn tante heeft mijn opa ook in huis genomen zodat hij niet naar een tehuis hoefde. Ze zorgt dus ook voor hem. Maar wassen ed dat doet de buurtzorg. M'n tante die zorgt voor het eten en alles. Als m'n tante een paar dagen weg gaat met haar vriend, gaat m'n opa naar een logeerhuis, wat voor hem ook weer een heel uitje is. En als je een grote boederij hebt dan heeft iedereen heus zijn eigen plekkie. Maar dit is mijn menig. Als ik de middelen zou hebben om een groot huis te kunnen kopen zou ik ook zeker later voor mijn ouders zorgen, en voor mijn schoonouders ook.
Ik zou dit ook wel voor mijn moeder willen doen. Maar onze band is ook erg goed, en tussen haar en mijn man gaat het ook prima. Maar als mijn man er niet achter zou staan, dan zou ik het echt nooit doen.
het is denk ik idd erg belangrijk dat jullie er met zn 4en achter staan! miss een keer een goed gesprek met jullie 4en??? waarbij je dan ook echt je eigen gevoelens laat horen!
Dit soort dingen zijn voor mij ook helaas niet weggelegd. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en ik doe dat echt nooit maar dan ook nooit meer. Gelukkig ben ik wel recht voor zijn raap en zou ik ook altijd zeggen (en erachter blijven staan) dat ik dit niet wil. Niemand kan jou dwingen om iets te doen wat jij niet wilt. Daarnaast ben ik ook weer zo koppig om alleen maar omdat je schoonmoeder dat heeft gezegd het niet te doen. Jij bent niet degene die haar dromen moet vervullen?!
Ik vind het nogal wat wat ze van jou verlangen. Begrijpt je man niet dat de zorg grotendeels op jouw schouders terecht komt? En dat het besluit dus eigenlijk helemaal niet aan hem is? Of gaat hij zijn baan opgeven tegen de tijd dat ze hulpbehoevend zijn?
Dit dus.. Ik zou zelf wel openstaan voor zoiets. Maar iedere situatie is anders. En je moet heel goed kunnen opschieten met je (schoon)ouders wil dit werken. En daarbij moeten iedereen elkaar niet teveel gaan claimen.. Lastige situatie hoor, want er kan geen oplossing komen waarmee iedereen tevreden is..
mee eens eigenlijk dwingt ze je hiermee een beetje. Ik begrijp dat het voor hun heel fijn zou zijn. Maar ik zou het persoonlijk niet finjn vinden als ik weet dat mijn schoondochter liever niet bij me onder 1 dak wil wonen. Ik vind dat ze je probeert een schuldgevoel aan te praten en blijkbaar werkt het ook, want jij volet je rot over deze situatie. Ik zou heel duidelijk zijn meid, anders blijft dit maar knagen aan je.
Pfff net een heel verhaal getijpt druk op reageren. Alles weg omdat mn kabel er niet goed inzat.... Ik snap je keuze heb het bij mn schoonmoeder gezien. Ze kon niks doen mocht niks doen. Op ten duur had ze erggg veel verzorging nodig en dat heeft echt aan dr gevreten. Tis leuk zolang ze een beetje mobiel zijn maar daarna.... (dit is mn verkote versie zeer kort)
Dankjewel voor jullie reacties !!! Het doet mij goed dat velen van jullie hier hetzelfde over denken. Het is en blijft een moeilijke situatie. Ik hoop dat ik ooit de ballen krijg om te zeggen wat ik vind en hoe ik me hierbij voel zonder emotioneel te worden of uit mijn dak te gaan.