Ik sta open voor een ruggenprik, maar ga uiteraard eerst zonder proberen. Op cursus werd ook uitgelegd dat op het moment dat je denkt ik trek het niet meer (mits alles volgens het 'boekje' gaat natuurlijk), je in de laatste fase van de ontsluiting zit en je bijna mag persen. Ik vond dit wel een geruststellende gedachte.
Hier bleef ik heel lang hangen (zo'n 3 uur) op die 9 cm en kreeg ook echt persweeen maar mocht nog niet persen, had het toen ook wel heel moeilijk.
Heb alle 3 de varianten gehad 1ste bevalling: eerst pethedineprik, reageerde ik allergisch op en met het breken van de vliezen (3 kwartier na t zetten van de prik) was de pijnstilling ook verdwenen.. Daarna de remifentanil pomp gehad, werkte voor mij niet en was achteraf icm de pethedineprik niet de juiste keuze ivm de hartslag (was te vlak) van onze zoon.. 2e bevalling: 3 uur nadat de wee-opwekkers aangezet waren heb ik gesmeekt bijna om pijnstilling.. En gekregen, al wilde de arts liever dat ik de remifentanilpomp nam, ik heb de ruggenprik gekozen en toen was daar binnen 2 uur ineens volledige ontsluiting (ipv 4 cm na 27 uur..)
Dat bedoelde ik inderdaad ook met volgens 'het boekje', want als het veel langer dan gemiddeld duurt, is het natuurlijk een ander verhaal en wordt het veel moeilijker. Ik weet natuurlijk helemaal nog niet hoe het is, maar als dit zo lang duurt kan ik me goed voorstellen dat je pijnbestrijding nodig hebt om het vol te kunnen houden.
Bij mijn eerste bevalling wilde ik in het zkhs bevallen zodat ik voor pijnbestrijding zou kunnen kiezen als het niet meer ging. Helaas heb ik nauwelijks ondersteuning gehad, anders dan 'het is druk, je moet nog wel 10 uur, ik kan nu niks voor je doen'. Toen de anaesthesist eindelijk kwam was het te laat. Ik ben in een sneltreinbevalling in 3 uur bevallen van mijn dochter en vond de pijn vanaf 4 cm echt ondraaglijk. De persweeen waren voor mij een opluchting, die gingen juist heel goed en ik kon heel goed meedoen. In 3x persen was ze eruit. Ze lag goed en was nogal licht (2880 gram). Ik vond de begeleiding echt te kort schieten.
Maar dat kan op dat moment niet meer. Ik heb ook moeten wachten met persen terwijl ik persweeën had. Dat is echt een hel, hoop het nooit meer mee te maken. De rest vond ik een eitje. Maar op t moment dat je persweeën hebt en op 9 cm zit, mag je dus geen pijnstilling meer. Dat was het moment dat ik erom vroeg, maar toen was 't te laat.
Ja ik ben 2 keer volgens dit boekje bevallen . Zonder pijnbestrijding. Alleen de tweede keer was ff pittig, omdat ik in mn hoofd nog maar op een cm of 5 kon zitten terwijl ik dus al veel verder was. Ik had nl 5 uur gedaan over van 1,5 naar 3 cm, en 1 uur over 3 cm tot volledige ontsluiting. Was wel een uurtje zonder pauzes, dus na dat uur was ik wel blij dat ik ineens veel verder was dan ik dacht.
De ontsluiting vorderde niet en ik was al zo lang wakker dat ik tussen de weeen in slaap viel en ze niet meer kon opvangen. Zat mezelf compleet in de weg. Toen hebben de verpleegsters aangeboden of ik pijnstilling wilde. Mocht kiezen tussen ruggeprik en pompje. Ik heb een pompje met Remifentanil gehad. Je krijgt dan door het infuus een kleine hoeveelheid constant in gedruppeld en een handpompje waarmee je zelf gecontroleerd kunt bijdoseren. Ik vond het wel een heftig gevoel (heel zweverig) maar had veel en veel minder pijn en ging in 2 uur van 2 naar 10 cm! Het werkte voor mij dus goed. Moest wel extra zuurstof en daarom in bed blijven. Maar ja, had toch niet kunnen staan, haha. Moest er wel van overgeven. Had achteraf wel het idee dat ik de persweeen niet zo sterk heb gevoeld, maar dat gaf voor mij verder geen problemen. Na een paar keer persen was mijn dochter er al. Ik vond het een verademing, maar ga het deze keer zelf thuis proberen te bevallen. We zien wel.
Mijn bevalling werd medisch en ik moest dus naar het ziekenhuis. Ikzelf heb niet besloten dat pijnbestrijding nodig was, dit werd voor mij besloten. Maar ik moet zeggen dat de Remifentanil wel een hemels spul was. Ik voelde me inderdaad wel vreemd, maar het wegpuffen van de persweeën ging toen redelijk goed. Dat was heel belangrijk omdat ik nog maar op 6 cm zat en dus nog even voor de boeg had. Als de bevalling niet in een spoedkeizersnede geeindigd was had ik ruim voldoende gehad aan dat pompje. De ruggenprik voor de spoedkeizersnede was trouwens nóg hemelser, en ik kon de anaesthesist wel zoenen.
Ik heb geen pijnbestrijding gehad. De bevalling deed niet zo heel erg zeer, vond het hechten pijnlijker. Daarbij was het aardig vol te houden omdat de bevalling niet erg lang duurde. Ik zou zo'n bevalling wel voor iedereen wensen
Herkenbaar! Ik werd ook pas echt boos van het hechten en het verdoven daarvoor. Ik heb geen pijnbestrijding gehad en ja, weeen zijn niet fijn, maar ik vond ze ook niet ondraaglijk veel pijn doen. Op een gegeven moment kon ik zel niet goed meer wegpuffen en was ik niet zo happy meer, maar dat waren al (heel vroeg) persweeen bleek toen de verloskundige kwam kijken!
Heb een ruggenprik gehad, net zoals bijna iedereen die in Spanje bevalt, en kan het iedereen aanraden. Ook zonder pijn, die niet nodig hoeft te zijn, kan je je meteen hechten hoor aan je baby, ik persoonlijk heb daar geen enkele moeite mee gehad.
Nouja ruggenprik is natuurlijk ook niet geheel zonder risico. je kunt er zelf zenuwschade door oplopen, en in het ergste geval verlamd raken. En het schijnt dat het kindje als het geboren wordt slechtere reflexen heeft na een ruggenprik. Dus dat het soms slechter ademt enzo, en niet goed wil drinken. Ik persoonlijk zou het eerst altijd zonder proberen.
Ik ook, ik zou nooit al van te voren beslissen dat je een ruggeprik wil. Ik was gewoon ook heel erg trots op mezelf dat ik het zonder pijnstilling gedaan had. Dat zou ik niet zo gevoelt hebben met denk ik. (niet dat daar wat mis mee is trouwens hoor, als je het niet aan kunt kun je het niet aan... maar vroeg naar pijnstilling grijpen vind ik zonde!)