Hallo, ik heb een vraagje voor mensen met borderline, sinds kort werk ik op een woonvoorziening voor verstandelijk gehandicapten, en daar woont ook een vrouw met borderline, nu mijn vraag, ik vind het lastig om mijn houding naar haar te bepalen, omdat ze zoveel wisselend gedrag vertoond en ik niet weet wat echt is en wat niet. Nu wil ik jullie niet vergelijken met een verstandelijk gehandicapte vrouw, maar ik wil graag met respect met haar omgaan en haar serieus nemen. Hebben jullie ervaringstips voor mij, wat vind je zelf het fijnst hoe mensen met je omgaan en wat moet ik echt niet doen? Ik snap ook dat het lastig antwoorden is en ik wil niemand kwetsen!
Hebben ze op je werk niks met handvaten hoe je haar het beste kan begeleiden? Gezien haar verstandelijke beperking, zal de begeleiding anders zijn dan bij een normaal begaafd iemand met borderline. Ik zou het eens navragen op je werk. Ik wil je anders wel eens wat sturen. Ik werk met lvg jeugd en bij 1 meisje is pas de diagnose borderline vastgesteld. Wij hebben van de gz psycholoog mooie handvaten gekregen mbt de begeleiding van borderline met een verstandelijk en sociaal emotionele beperking. Ik kan je er echter wel pas over 3 weken mee helpen, want heb momenteel vakantie. Ik heb zelf de literatuur vluchtig doorgelezen, dus het is niet blijven hangen. Wat ik je wel al kan mee geven is bewaak je grenzen goed en geef je grenzen duidelijk aan en leg verantwoordelijkheid bij ze zelf neer.
ik heb zelf borderline maar als je gehandicapt bent liggen de grenzen denk ik nog anders maar hier bij mij vind ik het fijn dat mensen gewoon zich zelf blijven en eerlijk tegen mij zijn als ze iets niet fijn vinden dat ze het durven te zeggen en me niet zien als iemand die gek is omdat ik zo wisselend kan zijn van mijn stemming
Haar gewoon neit behandelen als borderliner maar als mens, helpt ook vaak. Gewoon voor de rest laten gaan, voor er wat gebeurt.
je moet proberen altijd dezelfe houding aan te nemen, zodat zij weet hoe je zal reageren.... is wel moeilijk maar het werkt wel....
hier ben ik dus echt mee eens vaak word een borderliner niet behandeld als een mens maar als een ding die elke moment kan ontploffen dat is jammer want wij zijn ook maar mensen maar met kleine gebreken
Ik heb gewerkt met mensen met borderline (of borderline trekken) en een verstandelijke handicap... En ze waren allemaal anders.. Belangrijkste vond ik dat je de afstand moet bewaren, maar ook weer niet te ver.. Borderline is vaak niet het "probleem" maar emotioneel zijn ze vaak zwakker waardoor het lijkt dat de borderline heftig aanwezig is.. Maa doordat ze emotioneel zwakker zijn kunnen ze zich al moeilijk uiten.. Ik heb jaren met plezier gewerkt met ze! Oké heb 1x een ontploffing naar mij toe meegemaakt, nee dat is niet leuk, maar de band tussen ons daarna is wel sterker geworden doordat ze wist dat ik ook niet wegloop als zij boos is..
mijn beste vriendin heeft het, maar ik doe gewoon zo tegen haar als dat ik tegen alle andere mensen op de wereld doe. ja oke zij is mijn beste virendin dus daar ben je closer mee. maar ik heb ook ooit een collega met dat probleem gehad kon ik ook heel goed mee overweg. je mag ze laten merken dat je begrip hebt voor de situatie. en je mag ook gerust tegen ze zeggen dat je het moeilijk vind om een jusite manier te vinden om het best met ze om te gaan. dat hebben ze liever dan dat je er bijv. anders door gaat gedragen. doordat ik mijn vriendin gewoon in haar waarde laat merk ik veel minder dat ze het heeft,bij andere vriendinnen die haar lieten merken dat ze geen begrip hadden ging ze juist heel overdreven doen om maar aardig gevonden te worden en zoiets werkt juist averechts. dus blijf gewoon lekker jezelf. ik maak er met mijn vriendin zelfs altijd grapjes over hierdoor is het een heel normaal ding wat gewoon ook bij der leven hoort. succes ermee... maar je moet er niet te veel bij nadenken... gewoon lekker doen wat je moet doen.
Zodra er iemand in mijn omgevng achter komt dat ik borderline heb ( pas een half jaar geleden is mijn bio vader erachter gekomen en ik heb de diagnose 5 jaar geleden gekregen) behandeld hij steeds meer als een alien/uitschot enzovoort. Ben een mens met gevoelens, wat afwisselender dan die van een normale mens, k kan huilen om niks ( vergelijkbaar met zwangerschapshormonen) ik kan lachen na de zon en me de hele dag supergelukkig voelen, maar zodra er een wolkje voor komt ben ik zo depri dat de trein toch aardig zacht lijkt. Gelukkig weet ik mezelf onder controle te houden met de "mindere punten"en geniet ik van het moment dat d wolkje weer voor de zon weg is.
Wat hier al werd gezegd: behandel haar als mens. Dat is heel belangrijk. Maar let wel op het ontploffingsgevaar, dat staat altijd op scherp. Ik heb een goede vriendin, zij kent mij zoals ik echt ben. Het gekke is dat ik tegen haar echt vaak tekeer ben gegaan, juist omdat ze zo dichtbij staat. Ze kan het hebben en zou me nooit laten vallen. Dus als je haar wilt vertrouwen wilt en haar steunen, moet je laten zien dat je niet weg gaat na een uitbarsting. en er vooral NIET tegen ingaan op zo'n moment!!
Oh en zodra ze merkt dat je haar echt serieus neemt dan leer je haar echt kennen. Dan zal ze ophouden met mooi weer spelen. Maar daar kan tijd overheen gaan.
Bedankt voor alle reacties! Ik vind het juist fijn om tips te krijgen van mensen die weten hoe het is.en ik vind het ook mooi om te lezen dat jullie jezelf ook accepteren zoals je bent, ook al lijkt het me niet makkelijk. Wat ik voor haar erg moelijk vind is dat ze met tijden echt ongelukkig is, gisteren liep het zo hoog op dat ze mij aanviel, En daar ligt ook een twijfel, (is dit juist een goed of een slecht teken?) En ik merk dat ze best wel verhalen verzint of aandikt en daar zelf heel erg in gelooft, (en ik ook wel8))ik denk ook dat zij door haar verstandelijke handicap haar emoties ook minder onder controle heeft) Zij zei dat ze zich niet lekker voelde, lichamelijk, ik verwachte van haar dat ze wel naar haar werk ging, heb ook gezegd dat ik snapte dat ze zich echt niet lekker voelde en dat ze zich als ze het niet ging me mocht bellen, dit ging dus helemaal fout, na enig puzzelen bleek er heel veel psychische stress dwars te zitten, toen heb ik haar haar verhaal laten doen, en ze werd rustiger. Later hebben we nog teennagels gelakt, dus een positieve activiteit. vandaar mijn vraag, omdat het zo onvoorspelbaar is hoe ze reageert, ik wil haar zo graag serieus nemen, maar er ook niet teveel in mee gaan.
Je bent wel een nieuw kleurtje rijker op je teennagels, gewoon een beetje laten gaan, wil ze praten dan wil ze praten, wil ze het niet dan lekker niet. Ik wil ok niet alijd praten soms dan ga ik in een hoekje zitten en dan gaan ze zeuren "wat is er nou"waarom wil je niet praten, praat nou met me. Op dat moment wil ik in dat hoekje zitten, meer niet, zonder iemand erbij. En als ze me laten kom ik altijd daarna met mijn problemen bij ze.
Hier ben ik het, zelf ook een borderliner, helemaal mee eens... blijf jezelf en behandel die andere, met borderline, ook als mens en niet als psychiatrisch gestoord geval! Succes ermee...
Ontploffen doen ze meestal bij iemand die ze vertrouwen, dus opzich een goed teken want jij bent vetrouwd Ik heb wel geleerd om geen 1 verhaal te geloven zolang je het niet zeker weet en "bewijs" hebt.. Oké je kan wel meegaan in het verhaal, als je maar niet te diep mee gaat.. Voorbeeld: Bewoner komt thuis en zegt te zijn aangereden. Je luisterd naar het verhaal, verteld dat je het vervelend vind dat het is gebeurd, maar gelukkig valt het mee. En er dan verder niet op in gaan. Dus niet te veel doorvragen hoe en wat, want juist dan kunnen ze ontploffen want ze willen niet uitgehoord worden
Vreemde zin... "ik niet weet wat echt is en wat niet" Lees wel meer met dat soort zinnen Zijn mensen met bordie leugenaars???
Ik noem het geen leugenaars maar mensen die hun eigen verhaal sterk geloven, terwijl het niet echt is gebeurd. Of er is wel wat gebeurd, maar ze maken er een eigen verhaal van, en dan geloven hun zelf ook.. (snap je wat ik bedoel? staat een btje krom volgens mij)
dat is wel fijn om te horen want ik werk er nog maar 2 maanden, ik zeg ook niet dat mensen met borderline leugenaars zijn, dat heb ik ook niet gezegd, maar ik merk bij deze mevrouw dat ze in een andere waarheid gelooft. en als je het navraagt blijkt dat het verhaal toch anders is als zij vertelt. bijv. ze moest en zou alleen boodschappen doen,en haar pinpas meekrijgen, werd ook erg boos op mij toen ik dit weigerde, zei dat ze het met PB er had afgesproken, dus toch maar meegegeven. en later bleek er dus niets van waar te zijn. Ik wil haar dus ook heel serieus nemen, als een "normaal"persoon (want wat is normaal) en nogmaals iedereen bedankt voor de reacties en tips, heb er veel aan.
Op zo een moment heel duidelijk zijn dat jij het niet kan terug vinden, en dat jij met haar pb'er hebt afgesproken dat ze dit soort dingen op schrijft. En dat je haar anders ( pb'er) even belt om het te checken.. Heel stom, maar dit voelen hun wel als veilig, want jij reageerd net zoals de rest..
eh even voor de duidelijkheid niet elke borderliner liegt of maakt het verhaal sterker dan het is ik heb nog nooit gelogen en ook nooit een verhaal sterker gemaakt dan het werkelijk is er zijn wel vele die dat doen maar gelukkig ben ik er zelf geen want ik kan daar echt niet tegen