Ik ben een thuisblijf moeder met een dochter van 11 maanden. 's Avonds werk ik wel. En daar loop ik wel tegen aan op dit moment. Wat wat doen jullie (andere thuisblijf mama's) in godsnaam zo'n hele dag met zo'n ukkepuk? Mijn trukendoos is leeg en wij hebben geen kind met regelmaat. Slapen is momenteel een drama en van gekkigheid verveel ik me te pletter. Ik blijf rondjes lopen in de straat, waar ik niemand tegen kom. Ik vind het niet echt leuk meer om alles in mijn up te doen en bovenal raak ik echt helemaal hyperdepieper van het idee dat het leven van 's morgens vroeg tot 's avonds laat als een 78 toeren plaat lijkt. Ik heb werkelijk geen enkel moment meer voor mezelf. Ik baal er heel erg van, want ik word er niet leuker van en dat reageer ik weer af waardoor ik me dus enorm schuldig voel. Als ik dan 's avonds nog moet werken, ben ik echt he-le-maal afgedraaid. Hoe doen jullie dat?
heel herkenbaar. ik ben gedowngen thuis blijf moeder, terwijl ik voorheen nooit stil zat, was overdag en vaak savonds altijd lekker bezig. en nu........ nu kan ik dan ook niet veel meer, maar dat er buiten gelaten. ik ga vaak smorgens even naar de winkel om boodschapje te halen, of naar de stad. of we spelen in de tuin, wandelen met de hondjes, straks wil ik wat vaker naar de kinderboerderij. probeer wat huishouden te doen(meestal lukt dat niet)' of ik ga mijn vader vervelen hahahhaa die is ook altijd thuis. tja en voorderest proberen niet gek te worden, gelukkig is er internet (maar dat verveelt soms ook)
Ik zat ook thuis rond die tijd (heb geen vast werk helaas, dus soms een paar maanden werk en dan weer niet) maar rond die periode was het vooral overleven Ik vond dat echt een rotperiode. Ze kon nog niet lopen, wou wel van alles wat ze nog niet kon en zat zichzelf vreselijk in de weg waardoor ze veel boos, gefrustreerd en huilerig was.. En idd slecht slapen. We gingen zoveel mogelijk naar buiten. Wandelen, naar de eendjes, kinderboerderij, thee drinken bij de buuf, winkelen etc.
Ik werk momenteel twee ochtendjes in onze eigen praktijk, maar ik neem daarbij mijn kindje mee, dus eigenlijk weinig anders dan thuis, behalve drukker omdat ik dan werk. Ik vermaak me echt prima juist. Samen wandelen, fietsen, boodschapje doen, auto's kijken, buiten spelen, trucjes leren (handjes klappen enzo). lekker eten maken, uitgebreid in zijn badje spetteren. Okee, ik vind het ook best zwaar af en toe hoor en vind het ook dodelijk vermoeiend maar wij vermaken ons altijd wel! Heel af en toe kom ik in een sleur maar dan verzin ik weer iets anders. Ik kan mezelf ook altijd goed vermaken met een boek ofzo, of met foto's plakken bijvoorbeeld.
Overigens hier ook slecht slapen, nog slechter dan anders, dat herken ik wel, en ook het zat zijn en moe zijn en dat de dagen lang duren, maar vervelen? Nee, dat niet.
Foto's plakken? Met een gillend kind op de achtergrond? Hoe sluit je je daar dan voor af? Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het wandelen ongekend leuk en de kleine ook en natuurlijk samen ontbijten, lunchen, fruit eten en dat soort dingen. Wat me zo vreselijk tegen staat is het altijd alles maar weer alleen doen. Alle vrienden werken overdag en hebben het 's avonds erg druk, maar dan ben ik aan het werk (drie avonden). In de box wil ze niet lang en dus kruipt en scharrelt ze wel lekker op de grond, maar op zo'n moment vind ze alles waarvan je denkt dat het opgeruimd is en dus loop je daar continu achteraan. Even iets voor jezelf doen gaat dus heel lastig, je wordt er steeds afgehaald en dat vind ik heel lastig. En zo nu en dan een dagje zo is helemaal niet erg natuurlijk, maar dit lijkt een oneindig proces waar ik echt helemaal niet blij meer van wordt. Hoe relativeer je zoiets? Het is een fase, dat snap ik.. maar tjemig.. je zit er 24/7 middenin en dan is relativeren ineens niet zo makkelijk meer. En áls ze dan slaapt ben ik zo gesloopt van dat gestuiter alle kanten op, dat ik niet veel anders meer kan dan apathisch voor me uit zitten staren..
Herkenbaar maar dan bij m'n ventje van 16 maanden.. En vooral nu Emma geboren is en ik slapen in haar eigen bedje belangrijk vind weet ik vaak ook echt niet meer wat te doen. Vooral zo na martijns middagslaap tot een uur of half vijf als m'n vriend thuis komt rommelen we wat aan en 'vervelen' we ons.. Als het lekker weer is kunnen we ook nog in de tuin maar hij loopt ook nog niet los dus weten dan ook niet meer wat te doen. Dus ik lees hier even mee
Kan je niet een baan zoeken voor overdag? Ik zou ook gek worden als ik jou was. Heb echt werk en tijd voor mezelf nodig om het thuis leuk te vinden. Die afwisseling vind ik juist prettig. 24/7 met een kindje thuis en je zou me na een maand weg kunnen brengen
Dat gaat weleens door m'n hoofd maar dan voel ik me tekort doen. En ben bang dat ik mega spijt ga krijgen na een tijdje. En ik zou niet weten wat voor werk.
Ik werk maar 1 dag in de week, maar verveel me echt niet! Smorgens ga ik altijd even op pad, als het even kan op de fiets. Supermarkt, drogist, ergens koffie drinken, etc. Tijdens het middagslaapje een uurtje voor mezelf, en een uurtje huishouden ongeveer. Smiddags spelen, wat huishouden, of op visite, wandelen, fietsen, of nu met dit weer de kleine buiten spelen, en dan ga ik buiten staan strijken bijv.
Ik ben ook thuisblijfmama, maar ik moet zeggen dat we altijd wel wat te doen hebben (zowel alleen als saampjes). Hoe onze dag er gemiddeld uitziet: * opstaan en ontbijten * samen poetsen en met dit weer buiten spelen * Daarna gaat onze meid nog voor een uur of 3/4 (tja, hier nog wel een grote slaper) te bed, en dan kan ik de dingen doen waar ik onze meid niet bij kan gebruiken (dieren voeren, dweilen, kastjes uitdoen oid). * Als ze wakker wordt gaan we samen eten * s'middags gaan we 9 van de 10x ergens heen (visite of slenteren door de supermarkt) en anders spelen we samen buiten. * Tegen de avond gaan we samen koken (onze meid speelt dan ergens mee) * Dan met zijn allen eten rond een uur of 18.00 * En dan is het avondritueeltje begonnen (nou ja ritueel), spelen, verzorging, flesje en rond 19.30 naar bed. Op zich kunnen wij onze dag altijd volledig indelen, maar er zijn soms dagen bij dat we ons ook vervelen (regendag bijv), maar dan slaapt onze meid heel erg veel, puur omdat ze zich verveelt (geeft ze zelf aan). O ja, dit schema gaat al zo vanaf een maand of 11/12
Ik snap het wel. Ja me dochter is pas vier maanden. Maar heb ook een zoon van bijna 10 en heb het ooit overleefd hoe ja haha. Ging vaak een bakkie doen bij me zusje. vader/moeder rondje bus. Of wat dan ook. En toen die twee werd wel gelijk op een peuterspeelzaal gedaan. Daar was hij aan toe en ik ook. Maar je komt er wel. En ja mijn tijd komt er ook weer aan met een dreumus.
Hier ook een thuisblijf moeder. En ik snap je helemaal! Tuurlijk is het leuk om even op de fiets te gaan, stukkie wandelen, hond uitlaten, kleine boodschappies doen. Maar dat is het inderdaad dan ook. Ik heb geprobeerd om contact te leggen met wat mede moeders van kindjes rond zelfde leeftijd (klinkt zo wanhopig haha) maar het lijkt alsof alle andere mama's altijd hele dagen vol kunnen plannen met hun kids. Hier is het na het middag dutje redelijk 'saai' thuis. Manlief werkt, kleine vent heeft na een dagje al zn speelgoed wel weer gezien en ook de box is niet meer genoeg voor hem.
Wat ik het moeilijkste vind is dat ik hier inderdaad heel weinig contacten heb. Ik woon hier pas 3,5 jaar en ik kan maar niet wennen. We doen er werkelijk alles aan hoor, dat dan weer wel. Ik voel me soms best lullig als ik met die kleine buiten loop en dat daar dan een groepje moeders samen buiten zit, koffie te drinken en te kletsen. Dan is het eenzaam gevoel heel groot. Ik zeg altijd gedag en heb wel eens een praatje gemaakt hoor, maar mezelf uitnodigen, dat doe ik dan weer niet Mijn ouders wonen ruim een uur verderop met de auto, dus ook daar ga ik niet dagelijks heen. Nu lijkt het net een klaagzang. Ik wil niet in "zielig" kruipen hoor, maar ik vind het wel ontzettend moeilijk. Vooral om het alleen te doen. Uiteindelijk moet je het ook wel zelf doen natuurlijk, maar het zou fijn zijn om af en toe te kunnen delen en dan niet alleen via de mail zeg maar.
Ow wat herkenbaar! Ik heb altijd fulltime gewerkt en nu fulltime mama. Ik heb echt dagen dat ik denk had ik maar een dag of 2 werk dan ben ik er even uit. Ik ben net verhuisd en ken hier niemand. En inderdaad de supermarkt en de eendjes heb ik nu wel gezien. mauro speelt niet echt zelf, als ik even computer bv dan zit hij echt letterlijk aan mn been te trekken of blijft bij mn voeten zitten. Misschien de leeftijd.. Ik kijk stiekem beetje uit naar de peuterspeelzaal tijd, dan is hij lekker onder de kindjes 2 xper week en mama even tijd voorzich zelf want.. zelf het huishouden kom ik soms niet aan toe. En als je me dan gevraagd heb wat heb je gedaan? tsja.. heleboel maar wat haha
amen wil ook wel eens contact van persoon tot persoon. hier woont sinds half jaartje een jong gezin, dochtertje is 6maandjes ouder dan mijn zoontje en zij kwam ermee dat ze in zelfde situatie zit en graag contact wilt met anderen. maar zij is een persoon(en zei ze zelf ook) die niet snel contact maakt om even bakkie te doen ofzo. en zo ben ik zelf eigelijk ook niet echt. zou graag meer contact willen met anderen maar het liefst zou ik het zo aangeboden willen krijgen dan dat ik mezelf idd ga uitnodigen.
ik ben ook thuis bij mijn dochters van 2 en eentje van 11 maand.. we gaan altijd ffe naar de winkel elke dag... ze speelt in de tuin, reest doorde tuin met haar loopstoel... ik zet haar ook weleens op de grond in de woonkamer waar ze met blokjes speelt... in de box vermaakt ze zich ook prima.. in de kinderstoel voor de tv... je kunt dat soort dingen doen wanneer je zelf even wat moet doen of even wilt relaxen.... doe ik wel hoor...ze moet ook leren zichzelf te vermaken.... en dat gaat prima...