Sterretjes van in januari 2011 uitgerekende mama's

Karin, helaas welkom en heel veel sterkte

 

Hallo dames,

Ten eerste wil ik alle meiden hier heel veel sterkte wensen met het verlies van hun kindje.

Zo ik ook was 1 januari uitgerekend, was niet echt gepland maar super welkom.
We hebben een schitterende zoon van bijna 2 en een half. Na de bevalling van hem kwam mijn menstruatie constant door de pil heen en heb ik totaal 4 verschillende pillen gehad en allemaal het zelfde verhaal. Hierna door gestuurd naar de gynaecoloog en na een inwendige echo was meteen duidelijk dat ik endometriose in me eierstokken heb. Heb toen een prik gehad voor een korte menopauze dus eigenlijk me lichaam even rust geven en weer opnieuw laten opstarten en die prik zou de kiesten in me eierstokken doen krimpen. De prik zou 3 maanden aanhouden maar dit werden er 6. Ons was verteld dat we waarschijnlijk niet meer spontaan zwanger konden worden dus dat het of iui of ivf. Maar omdat de prik zolang bleef werken kreeg ik een echo en daar was te zien dat de kiesten zo goed als weg waren dus dat wij het toch op de normale manier konden proberen. 2 dagen hiervoor sex gehad. was hiervoor wel 1 dag wat bloed verloren maar dat niet als een ongesteldheid gezien. maar een echte ongesteldheid bleef dus uit. 5 weken erna nog niet dus dacht doe een testje is hij negatief kan ik hem weg gooien en op me pretweek wachten. Na 5 minuten wil ik de test pakken om hem weg te gooien en zie gewoon 2 strepen, nou wist niet waar ik het zoeken moest. (ik zou over een paar maanden een rugoperatie krijgen en wilde tot erna wachten en we dachten dat de prik nog werkt) echt een wonder zo voelde het. de week erna kreeg ik een bloeding dus kreeg een echo en daar was niks op te zien dus week erna een echo en hier op was een vruchtzakje op te zien maar de gynaecoloog dacht dat het waarschijnlijk wel een miskraam zou worden omdat me hcg bijna niet steeg. maar ik moest de flessen wijn nog maar niet optrekken. week erop weer een echo en tot onze grote verbazing was er een schitterend vruchtje met sterk kloppend hartje te zien, ze had het echo apparaat er nog niet in en je zag het hartje bijna eerder dan het vruchtje. zo mooi! zou 2 weken erna (2 weken terug) een nieuwe echo krijgen, me buik was lekker gegroeid een vriendin mee, maar had wel een raar gevoel. echo apparaat er in en ik zag het meteen wel een mooi vruchtje op goede grote maar geen hartje, ik storte echt even in elkaar daar. nog een ander gyn erbij ja echt slecht nieuws. Ik heb er voor gekozen het met een curretage uit te laten halen. 31 mei om half 8 s morgen ging ik de operatie kamer in en een half uur daarna niks meer. zo vreemd dat ik naar buiten liep had meer het gevoel dat ik op controle was geweest, hierdoor heb ik ook nog niet echt het gevoel gehad dat ik een kindje verloren heb. Totdat ik hier op het zwangerschaps forum van iemand foto,s zag van een vruchtje die ze verloren was met ook 9 weken als echt een kindje. Begint nu echt door te dringen en zit nu ook in een vreselijk dip. zo moeilijk.
Had dit gedichtje geschreven vorige week maar voor nu echt pas de emotisch erbij zo hard, ik heb er wel vrede mee omdat ik weet dat het kindje waarschijnlijk niet levensvatbaar was en waarschijnlijk gen mooi leven gehad zou hebben en dan heb ik liever dat het kindje nu rust heeft en geen ellende of pijn, hoe moeilijk dat ook voor ons is.http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-16-weken/211657-kindje-alleen-mocht-niet-zijn.html
Sorry voor het lange verhaal maar moest het echt even kwijt.
Heel veel sterkte voor iedereen hier

liefs miranda

 

Miranda, heel veel sterkte met jou verlies!
En wat een prachtig gedicht heb je geschreven

 

Karin en Miranda welkom hier. Ook van mij veel sterkte gewenst.

Silsa hoe is het nu bij jou? Wil je kleine je al loslaten?

En Beehappy bij jou? Merk je al iets van gisteren?

Hier alles rustig. Net met tranen in mijn ogen het mooie gedichtje van Miranda gelezen.

 

Hallo allemaal,

nou... het is gebeurd. Ik was vanochtend om 8.30 in het ziekenhuis en om 10.00 lag ik in de OK. De mensen in het ziekenhuis en mijn vriend waren echt super lief.

hoe gaat het met jullie?

xxx

 

Lieve meiden,

Wat is er weer veel gebeurd.

@ Karin, Fijn dat ze allemaal zo lief waren voor je en dat je nu een stapje verder bent. Hoe gaat het nu met je?

@ Nemo, Oh wat moet jij je rot gevoeld hebben. Goed dat je uitgesproken hebt waar de spanning door komt en voor jezelf hebt gekozen door weg te gaan. Wat je nu allemaal door maakt is zo verschrikkelijk heftig. Dat moeten ze maar begrijpen (zelfs al hebben ze geen idee wat er speelt). Heel veel sterkte meis en vind dit absoluut geen ego berichtje! We zijn hier voor elkaar.


Gisteren ben ik bij de gyn geweest. Ze wilde me in eerste instantie over een week terug laten komen om te kijken of er toch niet nog een goede zwangerschap was. De vk had beloofd alle informatie te sturen, maar heeft dat niet gedaan. Ik had me inmiddels helemaal voorbereid op die tabletten en om het dit weekend samen met m'n mannetje op te wekken. Mijn ouders zitten helaas in het buitenland en m'n mannetje werkt 1 1/2 uur rijden hier vandaan. Naast dat het me niet lekker zat word ik gek als ik er helemaal alleen voor sta. Gelukkig wilde ze wel overleggen met een andere gyn. En kreeg ik direct een 2e onafhankelijke echo. Met mijn verhaal erbij (ovu + zw testen)en het feit dat er al geen vruchtje meer te zien was (ma + di wel van 7 wkn), sloten ze de kans op een mogelijke goede zwangerschap toch uit en kreeg ik de tabletten mee.

(Snap dat ze zo voorzichtig zijn, maar ben heus niet ineens pas 5 weken zwanger.)

Gisteravond die tabletten ingebracht. 't is een heftige nacht geweest maar voel me inmiddels stukken beter. De krampen zijn nu zo goed als weg en heb flinke proppen verloren. Hopelijk is het er nu helemaal uit.

Beehappy, Miranda, Faith, Angelica, hoe gaat het met jullie?

 

Hallo allemaal,

- lieve Nemo, ik snap je gevoel. Je hebt veel verdriet en dan is een blije gelegenheid zoals een bruiloft niet makkelijk. Ik zou het ook niet trekken. Ik heb hetzelfde op mij werk. Allemaal zwangere collega's die alleen maar over zwangerschap en baby's kunnen praten. Ik gun het iedereen van harte maar is nu toch wel moeilijk om al die verhalen aan te horen.

- lieve Silsa, kan me voorstellen dat het een heftige nacht voor je was. Ik hoop dat je snel geen krampen meer hebt. Ik had ze gister en vandaag alleen af en toe. Als het te heftig is mag ik een paracetamol innemen. Ik wens jou en je vriend heel veel sterkte!

- ik voel me vandaag best ok. Heb alleen af en toe buikkrampen maar die zijn gelukkig snel weg. Ik heb vanmiddag de babyspulletjes (kaartjes, cadeautjes, zwangerschapstest, boeken etc) opgeruimd. Werd er ontzettend emotioneel van. Wat ook wel confronterend was was dat ik ineens geen gevoelige/zere tepels meer heb. Ook toen kreeg ik tranen in mijn ogen... besef toch steeds meer dat deze zwangerschap afgelopen is ook al weet ik dat al ruim een week

xxx

 

ff snel, ik heb nog niet bijgelezen
Hier weer thuis na een een weekendje heerlijk genieten met ons gezinnetje. We hebben het echt heerlijk gehad!
Ik kon met mijn mobiel wel meelezen op zwp, maar helaas niet reageren, dat werkt niet.
Vrijdag ben ik echt onwijs misselijk geweest van de MTX, maar gelukkig zakte dit tegen de avond weer weg. Verder nog steeds een zwaar/pijnlijk gevoel rechts onder in mijn buik. Verder niet veel bloedverlies meer alleen wat bruinverlies nog steeds. Ik ben benieuwd donderdag, woensdag hcg bepalen, ik hoop echt dat het hcg nu aan het dalen is!

 

Hallo dames,

hoe gaat het met jullie? Silsa, ik las dat je sinds gisteravond weer veel pijn had. Ik hoop dat dat snel afgelopen is.
Hier op zich alles prima. Had vanochtend beetje krampjes maar die zijn sinds vanmiddag weg. Ik voel me sinds 2 dagen weer "normaal"; niet meer zwanger dus... zullen de hormonen wel zijn.

xxx

 

Hallo dames, ik kom er ook nog even bij. Kwam op de valreep bij het januari 2011 topic, en nu hier...... Ik was uitgerekend op 31 januari, maar begon vanaf zaterdag bruin te verliezen. In de zwangerschap van mijn dochtertje deed ik dat ook wel dus ik maakte me nog niet veel zorgen. Heb gisteren toch even de gynaecoloog gebeld en kon tussendoor langskkomen. Een inwendige echo gehad en het hartje mooi zien kloppen! En een uur later begon de miskraam Ik denk dus niet dat ik ooit nog tussendoor een echo laat maken, ze waarschuwen altijd wel dat het een momentopname is maar om het zo mee te maken, het is zonde van de emoties en de opluchting die je voelt.

Nou, vandaag maar even de poli bellen om te vragen of er verder nog wat moet gebeuren, of ze me nog even moeten zien, en dan maar verder gaan. Ik ben wel heel verdrietig maar meer vanwege het feit dat er nu in januari geen kindje komt, ik had nog niet echt het idee dat ik nu op dit moment al een kindje heb verloren. Klinkt dat een beetje logisch?

 

Jeetje Juul dat is ook heel vervelend! Zelfde soort gevoel als dat je test pos is en je daarna bloed gaat verliezen.... Alleen dan nog een stapje erger. Maar kan wel begrijpen wat je zegt dat je nu nog meer verdrietig bent dat je in januari nu geen kindje krijgt. Ik had dat ook wel. Je had al zo vooruit gekeken naar hoe en wat te plannen etc en nu valt dat weer allemaal weg.

Welkom hier en veel sterkte voor de komende tijd! Knuffel

 

@Karin
Fijn dat je je alweer wat beter voelt en dat de hormonen zo goed als je lijf uit zijn! Ik vond het heel vervelend om 2 dagen nog misselijk te zijn terwijl je weet dat de zwangerschap niet meer goed is.

@Silsa
Hoe is het met jou meid? Ik heb ook wat gelezen dat je veel pijn hebt gehad. Ik hoop dat je je inmiddels ook weer wat beter voelt en je weer wat meer kan richten om het verdriet een plekje te geven.

@Beehappy
Hoe is het bij jou? Alleen nog bruinverlies of ook al meer krampen en bloedverlies gehad? Ik duim voor je dat woensdag/donderdag de hcg bepaling goed is.

Hier gaat het redelijk goed. Eergisteren kwam nog weer even het verdriet ineens sterk naar boven. Dat soort momenten zullen nog wel vaker komen. Als het goed weer is gaan we aankomend weekend ook een wensballon op laten. Vinden we echt een super idee!

 

@ Karin. Hoe gaat het nu met je? Voel je je nog steeds best ok? Kan me goed voorstellen dat je alles hebt opgeruimd. Ik heb ook alles in een tas onder, achterin de kast gezet. Alleen die ene foto staat er nog. Gelukkig kwam MvM ook net langs om de kratten op te halen. Stonden al in de schuur maar toch confronterend.

@ Beehappy. Wat fijn dat je zo'n heerlijk weekend hebt gehad. Belangrijk om ook iets leuks te doen met je gezin jullie krijgen het al genoeg voor je kiezen. Hoop voor je dat je Hcg morgen heel hard gedaald is. Ga voor je duimen.

@ Juul. Helaas welkom hier. Jeetje wat balen dat je vlak daarvoor het hartje nog hebt zien kloppen. Dan ga je er niet vanuit dat het direct erna toch mis gaat. Wat gemeen. (Weet je trouwens zeker dat het foute boel is, of mogen we nog een beetje hoop voor je hebben? sorry, moet het toch vragen)
Ik zou zeker maar even de poli bellen. Hopelijk mag je gelijk langskomen en maken ze nog een echo. Of is dat inmiddels gebeurd?
Heel veel sterkte!!

@ Faith. Oh wat mooi die wensballon. Logisch dat het verdriet af en toe sterk naar boven komt. Laat het maar lekker komen en huil maar flink uit. Heb je mensen om je heen waar je bij kan uithuilen?

Hier inderdaad gekke dagen gehad. Nadat zaterdagmiddag het grootste stolsel eruit was voelde ik me ineens stukken beter. Had zin in wat te doen en dat heb ik ook gedaan. (We waren nieuwe kasten in de studeerkamer aan het ophangen om ruimte vrij te kunnen maken in de babykamer) We waren nog niet van plan om de babykamer al in te richten maar de ruimte wat efficiënter indelen was hard nodig. Is hier niet zo groot. Zondag ook lekker mee verder gegaan. Niet hard gesleept, maar gewoon rustig bezig geweest. Zondag ook nog een stuk met de hond gelopen. Ging dus echt wel lekker.

Helaas voelde ik me zondag avond en gisteren helemaal niet meer zo goed. Kon amper zitten en lopen van de buikpijn. Vond het echt een te groot contrast. (Elders op het forum ook vragen over gesteld) Uiteindelijk gyn gebeld en mocht direct langskomen. Uitgebreid onderzocht maar niets kunnen vinden. Baarmoeder was helemaal schoon op wat slijm wat er vanzelf uitkomt na. Goed nieuws dus en prettig om te weten. Waar die pijn ineens vandaan kwam geen idee dus. Misschien wel iets teveel gedaan, misschien mazzel gehad dat ik me daarvoor zo goed heb gevoeld. Geen idee. In ieder geval liever geen antwoord dan dat ze ontdekt hadden dat er iets mis was.

Vandaag gaat het wel weer, tussen zondag en maandag in qua pijn. Dus gaat de goede kant op. Ik ga in ieder geval rustig aan doen ook al heb ik moeite om stil te zitten. Ben wel een beetje geschrokken.

Emotioneel gaat het ook ok. Af en toe m'n moeilijke momenten met een traantje, maar dat hoort er bij. Merk wel dat ik pissig ben op m'n mannetje. Was gisteren aan het klagen over zijn hoofdpijn en dat hij slecht heeft geslapen en of ik ajb wil koken en zijn brood wil smeren. Hij heeft het even niet begrepen. Heb dat gisteren aan hem duidelijk gemaakt. Toen ging hij gelijk naar boven en hebben elkaar niet meer gesproken (zit nu op zijn werk). Toen de mk vrijdag op gang kwam lag hij te slapen op de bank. Ik kom huilend van de wc, plof neer en zet de tv uit. Is hij blijkbaar toch wakker, reageert pissig waarom ik de tv uitzet en laat het daarbij. Die tv was mij even teveel op het moment en kon eigenlijk wel een knuffel gebruiken. Heb er toen ook niet om gevraagd. Was verdrietig dat de mk gestart was en boos dat hij dat zelf niet kon bedenken. Aan de andere kant is ie dinsdag na het slechte nieuws meteen naar huis gekomen. Misschien weet hij zelf ook niet zo goed wat hij met de situatie aan moet... Moest het toch even spuien want zit me toch wel dwars.

Liefs,

Sil

 

Ik mocht vandaag wel langskomen, maar dan kunnen ze nog niet zien of ik schoon ben, ik bloed nog te veel. En het is echt wel mis hoor, ik heb net in mijn maandverbandje het vruchtje gevonden. Ook wel bizar, wat doe je daarmee? Ik wacht maar even tot mijn man thuis is om te overleggen, doortrekken door de WC of met het verbandje in de prullenbak vond ik ook zo iets. En in de tuin begraven kan nu nog niet want ik heb 4 schilders rond het huis die de buitenboel lopen te schilderen.

Dus ik ga donderdag even naar de reguliere poli, kunnen ze controleren of alles schoon is.

 

Ha Juul,

Wat een triest nieuws, vind het heel erg voor je. Ik heb het niet kunnen doorspoelen. Was compleet onherkenbaar maar weet wat het was. Spoel m'n kindje, want zo voelt het toch, niet door de wc. Ik moet het nog begraven. Misschien kan je wachten tot de schilders weg zijn of een plekje ergens in de natuur zoeken. Ik ben dat laatste van plan. M'n mannetje vond het in eerste instantie een beetje gek, maar begreep het al snel volledig.

Sterkte en een dikke knuffel
Sil

 

Ja, dat gevoel van niet door kunnen spoelen had ik dus ook......maar tegelijkertijd heb ik met het in de tuin begraven ook zo'n kanariepietjes idee, daar begroef ik vroeger altijd m'n dode hamsters (nu klink ik heel gek, sorry) Plekje in de natuur is helemaal geen gekke optie volgens mij, had ik nog niet aan gedacht.

Hoe is het met jou, zakt de pijn al wat af?

 

Hallo allemaal,

@ Sil; lichamelijk voel ik me ok... heb alleen heel af en toe nog buikkrampjes maar dat stelt weinig meer voor. en geestelijk... tja... vond dat ik me tot nu toe goed houd... heb wel 1 keer op een dag een momentje.... en vandaag heb ik er wel meer dan 1. Voel me sinds vanmiddag best emotioneel.... begon allemaal toen een collega maar bleef zeuren dat ik vorige week iemand was vergeten om te bellen.... was niet eens iets belangrijks.... maar ze bleef zeuren.... nou toen knapte er iets. Alsof ik vorige week niets belangrijkers aan mijn hoofd had... nou ik heb het tegen haar gezegd en toen krabbelde ze wel terug.... maar goed...

@ Juul: lijkt mij ook een mooi idee om het in de natuur te begraven

@ Faith: wat een prachtig idee zo'n wensballon

@ dames, weten jullie hoe lang het duurt voordat het hcg uit het lichaam is? ik heb vandaag zwangerschapstesten (kv 2 voor 5) gekocht... ga toch af en toe testen aangezien ik niet terug hoef naar de gyn of HA.

ik heb eigenlijk nog een vraag.... vorige week dacht ik dat het wel een tijd zou duren voordat ik weer zin in seks zou hebben...kon het me niet voorstellen om daar zin in te hebben. ik had vrijdag mijn curretage en sinds zondag heb ik dus echt mega zin ik weet dat het niet mag en doe het ook nog niet (ik bloed sinds vrijdagavond al niet meer en heb nog maar amper bruine afscheiding)........ erg vaag

xxx

 

hey hallo dames,

Wilde even weten hoe het allemaal gaat hier?
Laatste dagen heb ik alleen even mee gelezen, heb in allebei me oren en in allebei me ogen een ontsteking dus zit hier met een dubbel bluh gevoel. Maar oke het gaat weer over.

Wilde even hier iedereen weer sterkte wensen met alles wat er gebeurd is en wat er nog te gebeuren staat.

@ faith inderdaad erg mooi idee van die ballon, ga ik misschien met me man samen ook doen, mooi ritueel om het misschien een plekje te geven.

@ juul jeempie meis was heftig allemaal. Voor dat bij mij de curretage had plaats gevonden was ik er ook zo bang voor dat het er uit zou komen. En heb toen wel met me man besproken als het er wel uit zou komen wij het in het bos een plekje wilde geven. Heb je al wat met je man besproken? Het idee al om me kindje door te moeten spoelen werd ik al misselijk van.

@ silsa hoe is het nou met je? is je man al wat bij gedraaid of nog niet? lullig he die mannen. heb precies zo een man hier, echt drama af en toe. En dan zeggen ze dat vrouwen erg zijn hihi.

@karin1982 hoe voel je je nu? erg he die sex drang had ik ook al heel snel na de curretage. Ik bloede na 1 dag al niet meer en hebben na ander halve week weer sex gehad. en over de hcg. Ik heb 7 dagen na de curretage een zwangerschapstest gedaan en daar was nog een hele duidelijke streep op te zien en gister weer een test en daar kwam een heel licht tuur streepje na 10 minuten dus is bij mij zo goed als weg. waren ook 2v5 van de kruidvat.

Nou heb van het weekend een heel goed duidelijk gesprek met me man gehad omdat ik er niet meer tegen kon dat het over kwam dat het hem niks deed en dat deed mij veel verdriet. Hij zegt dat het hem wel degelijk wat doet maar moeilijk weet wat hij met zijn gevoelens moet omdat hij mij niet wil opdringen omdat hij vindt dat ik de gene ben die verdriet moet hebben en niet hij. Aan de ene kant vond ik het vreselijk lief maar aan de andere kant was ik best boos. waarom zou hij geen verdriet mogen hebben? hij is toch ook een kindje verloren. We hebben er heel lang over gesproken en ik weet nu wat hij voelt en hij belt nu iedere dag meerdere malen van zijn werk om te vragen hoe het gaat en iedere dag uit zijn werk praten we gewoon even 5 minuten over de dag en of we nog met de miskraam zijn bezig geweest erg fijn. we waren vorige week donderdag 5 jaar getrouwd en hebben een reisbon voor een weekend weg gehad, nou kon niet beter uit komen. We hebben ook besloten toch weer voor een kindje te proberen. GA nu eerst even kijken of ik met ovulatietesten mijn cyclus kan spoten. Weet dat namelijk niet. Ben na de bevalling van me zoon niet meer goed ongesteld geweest. Nou meiden moeten zeggenlucht wel lekker op even hier alles eruit gooien.

Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat en blijft gaan en dat we snel allemaal hier kunnen melden dat het ons gegund is en een mooie dubbele streep hier kunnen neer zetten

fijne dag allemaal
groetjes

 

Hallo allemaal,

Ik zou op 11 jan uitgerekend zijn, maar kreeg op wo 2 juni te horen (8 wkn en 1 dag) dat het vruchtje al bij 6 weken gestopt was met groeien. Omdat we die vrijdag op vakantie zouden gaan snel contact gehad met de verloskundige, erg netjes door allebei te woord gestaan, namen het allemaal erg serieus, ook veel aandacht voor het psychologische aspect. Ze gaven aan dat ik gewoon op vakantie kon gaan. Afgelopen weekend teruggekomen en er is dus de afgelopen 2,5 week niks gebeurd, totaal geen bloedverlies, af en toe een krampje maar dat was het. Heel raar, want als ik dus geen echo had gehad had ik nu gedacht zo'n 11 weken zwanger te zijn.

Nu moet ik woensdag naar ziekenhuis om de mogelijkheden te bespreken. Ik twijfel erg, ik dacht eerst aan medicijnen omdat het vruchtje nog erg klein was. Curretage vind ik best wel heftig, ook omdat ik het dan op mijn werk moet vertellen denk ik, en daar heb ik helemaal geen zin in. Maar goed, ik lees best wel veel verhalen over behoorlijke bloedingen en krampen, dus wat is wijsheid?

Ik had ook het meeste moeite met het feit dat de plannen niet doorgingen, je stelt je er toch helemaal op in. Vandaag gehoord dat vrienden een tweeling krijgen de eerste week van januari...

Verder ben ik ook benieuwd naar de echo, heb nl het gevoel dat baarmoeder nog wel doorgroeit, mijn buik is 's avonds behoorlijk groot. Symptomen zijn eigenlijk wel helemaal weg.

Hele rare situatie is dit hoor, bij een miskraam denk je aan bloed, niet aan bijna 5 weken helemaal niks.

Gelukkig hebben we al een kindje, dat scheelt echt enorm veel. Vakantie was ook lekker. Maar ik wil nu wel verder, heb nu een gevoel van half zwanger zijn, schiet ook niet op.