Hoi allemaal! Even checken bij de mama's. Ik ben niet heiliger dan de paus, heb zelf ook wel eens opgeschept, maar vandaag had ik weer zoiets. Iedereen kent dat wel, je komt zo'n opschepmoeder tegen die je kent van bijv. zwangerschapsgym, school, werk, etc. Nog voordat je überhaupt hallo hebt gezegd begint het opscheppen over wat de kleine allemaal al wel niet kan (vliegen enzo ). En uiteraard wordt gevraagd of jouw kleine nou nóg niet kan zitten/lopen/praten/salto's maken... Hoe reageren jullie daar op? Ga je erin mee, zeg je er wat van of blijf je neutraal en loop je zsm weg? Mijn eerste reactie is eigenlijk om dan even flink te overbluffen en erin mee te gaan , maar ik hou me tegenwoordig erg in en beperk het tot een minimum. Vind het gewoon niet eerlijk tegenover de kids dat ze zo met elkaar vergeleken worden.... ook ontzettend onnodig! Ik maak dan ook zsm een einde aan het gesprek... Hoop van jullie te horen! Liefs!
"Die van mij is mijn oude wiskundeboek aan het uitpluizen" Dan is de toon meteen gezet Want ja, kan hij nu NOG niet dit, NOG niet dat, en zus en zo.. en dan is hij nog maar 6 mnd, zucht.. werd eerst nogal boos maar nu doe ik het zo werkt prima..
heb niet van zulke moeders om mij heen.. die ik om me heen heb die vertellen zulke dingen alleen omdat ze dan heel trots zijn maar dat is geen opscheppen.. als iemand dat zou doen dan laat ik ze lekker.. weet wel beter
Hahahah.. ik moet er altijd een beetje om lachen en zeg helemaal niets.. TOTDAT ze vragen hoe mijn zoontje / dochtertje het doet... en dan ga ik dingen zeggen als: - Ach, de aanmelding voor de universiteit is de deur uit (zoontje is nog geen 2) - Kick is druk met Obama om de oplossing voor het olielek te bedenken - Pom is heel nabij een manier om wereldvrede te bewerkstelligen etc etc Oh? Dat bedoel je (opschepmoeder) niet? Ze zijn lief en ze zijn van mij! DOEI!
Ik heb daar ook zo'n gruwelijke hekel aan Al merk ik stiekem dat ik mezelf ook soms schuldig ga maken nu de kids ineens van alles kunnen , maar ik probeer er altijd op te letten iig. Ik heb een nichtje met een zoontje van net 4 maanden. Zij wil (ik snap niet waarom) uit alle macht dat haar zoontje groter is dan mijn zoontje (= bijna 11 maanden). Beats me why???? Maar het moment dat ze bij ons komt gaat ze roepen welke maat kleren de kleine al draagt en dat ie al 4+ maat luiers heeft enz. En ze heeft echt geen groot kind, gewoon gemiddeld, geboren met 6 pond. Je ziet die kleren en luiers hangen aan die baby, ik vind dat stiekem zielig. Laatst heb ik haar gevraagd (toen ze zo aan de haal was) of ze de schoentjes wilde lenen die ik voor Aldin heb gekocht. Ze zijn maat 21 en Aldin past het de komende maanden niet, misschien dat haar zoontje ze even wilde dragen eerst Ik hoop dat het kwartje gevallen is
bij mij is vaak de opmerking.. goh hij is wel klein he voor zn leeftijd.. mijn zoon heeft een aangeboren hartafwijking en is niet 1 van de grootsten nee, maar zit wel in de lijntjes..(ga ik me me weer verdedigen) maar meestal zeg ik zoiets als ja klein maar fijn..of als ik et echt zat ben dan vaak : hij heeft een hartafwijking en het maakt me niet uit hoe groot of klein hij is : hij LEEFT!
Ik zeg altijd iets van goh, wat fantastisch allemaal zeg, het lijkt wel een wonderkind, wat zul jij trots zijn. Dan schamen ze zich meestal een beetje
ik wil hier graag op reageren.... Ik ben GEEN opschep moeder. Mijn kind is gewoon verdomd snel! En als iemand mij vraagt wat hij kan, dan vertel ik dat.. en 9 van de 10x geloven ze mij niet (tot ze mijn zoontje zelf zien) Ik baal hier hard van.. ik vind het dan ook moeilijk om mensen te zien als "opschepper". Omdat ik zelf in zo'n hokje geplaatst word, terwijl ik niet zo ben. Maar goed het gaat al snel zo als een kind meer kan dan hun eigen kindje! Ik ben super trots op mijn zoontje, maar geloof me.. ik had het soms wel wat rustiger en langzamer willen hebben!
Ben het met bovenstaande eens... Als je kindje iets niet kan is dat allemaal prima, maar zodra hij snel is ben je een opschepper zwaar frustrerend!
Hier ook een "opschepper" Ik begin er ook expres niet zo over, want ik voel me altijd zo'n vreselijke pocherd met "moet je mijn kind eens zien". Enige voordeel: ik heb mijn kind vaak bij me, dus ik zeg niks en krijg al commentaar "Ze kruipt wel snel he?" en vervolgens staat ze op en laat ze d'r handen los. Je ziet ze kijken, hihi, ik zeg niks. Maarrehh, even ontopic, ik had er laatst ook zo eentje. Loopt ze al los, vroeg ze. Ik zei, nou dat duurt nog wel even, want... En voordat ik kon vertellen dat ze wel langs de tafels loopt, kruipt, los staat etc, maar dat los lopen nog wel een ander verhaal is, begon zij al over haar zoontje die al stond 'dus het zal wel niet lang meer duren' (is 2 maanden jonger). Nou, ik heb maar instemmend geknikt en me er niet mee bemoeid. Ze komt er vanzelf achter dat het zo snel vast niet gaat Ik heb ook wel van die momenten gehad, denk ik dan!
Ik sprak laatst dus ook met een moeder die een kindje van een jaar heeft en die vroeg me of mijn meisje al omrolde en dingetjes pakte, want haar dochtertje kon dat al met 2,5 maanden. En maar doorgaan over hoe knap dat was en dat het CB ook had gezegd dat dat zo uitzonderlijk was. Ik antwoordde toen maar (met glimlach): "Tsja, mijn meisje is niet snel, maar wel heel gelukkig.." Antwoord terug was: "ooh euh... ja.....das natuurlijk het belangrijkste.." Hahaha, ik heb zo moeten lachen achteraf.
Hier hetzelfde. Mijn mannetje is niet zo snel en een beetje onhandig in dingen. De fysio (waar ik eerst niet aan wilde, maar nu toch blij mee ben) heeft ons een aantal trucjes geleerd om hem te helpen en hij schiet vooruit. Tegen sommige mensen durf ik dat amper te zeggen, omdat hun kind zo snel en goed is... Ik krijg bijna het gevoel dat het mijn schuld is, dat ons mannetje bepaalde dingen nog niet kan. Gelukkig geniet ik erg van hem en hebben we veel lol samen, als we het moeilijk omrollen oefenen!!!
"Mijn dochter is een karakter en doet alleen waar ze zin in heeft" Dat is eten, drinken, spelen en knuffelen... daar is ze dan ook verdomd goed in Rollen... ach ja, komt allemaal vanzelf wel. Wereldprobelemen oplossen, voor alles komt een tijd en misschien ook wel niet... immers de ouders zelf, wat hebben die nu helemaal bereikt? (spreek hier iig voor mezelf en kan in alle eerlijkheid zeggen met al mijn capaciteiten... die ik vast voor de helft heb doorgegeven... nog helemaal niets!) laat ze maar lullen, leuk dat hun kind al veel kan, die van jou leert het ook heus en misschien wel in 1 keer een stuk beter.
Waarom voel je je dan aangesproken? Zolang jij niet ongevraagd gaat vertellen wat jouw kind allemaal kan na dat je eerst een beetje medelijdend naar een ander kind hebt gekeken, ben je in mijn ogen geen opschepmoeder. Als ik aan iemand vraag van wat doet jouw kindje nu al allemaal, en dat kindje blijkt sneller te zijn dan die van mij vind ik die moeder geen opschepper hoor.
Hier kan ik me als TS helemaal bij aansluiten! Ik wil helemaal niet zeggen dat iedere moeder met een snel kind een opschepmoeder is hoor, integendeel! Mijn manneke is ook vlot met een hoop, maar ook langzaam met een heel aantal dingen. Zolang je idd niet te koop loopt met de prestaties van je kind, is er niks aan het handje, lijkt me . T gaat echt om die moeders die kinderen vergelijken om te concluderen dat hun kind 'beter' is. Bah...
Helemaal mee eens. Dat een kindje snel in de ontwikkeling is maakt een moeder geen opschepper. Een moeder die haar kind uit alle macht sneller wil doen overkomen dan het is, of die elke kans aangrijpt om te laten zien dat haar kind BETER is dan die van anderer vind ik een opschep-moeder.
Ik neem aan, TS, dat je vooral die moeders bedoelt die echt lopen te pochen, ermee lopen te pronken wat hun kind allemaal wel niet kan? En niet de moeders die gewoon vertellen wat hun kind allemaal kan, gewoon omdat het zo is? Heb zo'n schoonzusje, zoontje zou hoogbegaafd zijn, enz. Tja, hij is 6 net, we zullen zien. Als ik echt niet goed word van opschepperij, meld ik dat Thirza Homerus en Hemingway al verslindt. Dat ze dat zeer letterlijk doet, (hap uit de bladzijdes), vertel ik er dan niet bij
ik heb er niet zo'n moeite mee eigenlijk... Onze dochter was niet zo snel. Alleen met zitten... Maar verder met de grove motoriek (die toch vaak het meeste opvalt) was ze vrij traag. En als ik iemand hier die zat te vertellen hoe snel haar kindje wel niet gaat, dan kon ik daar vrij snel vertellen, ooooh dát doet ze hier nog niet hoor, en dat ook niet... Maar dat komt wel, het gaat allemaal al snel genoeg... Hoewel ik niet kon wáchten tot ze liep (en dat vind ik nog steeds érg fijn en een belangrijk punt -gewoon voor mij fysiek) merk ik het vanzelf allemaal wel. Ik weet dat ik geen snelle dame heb en dat vind ik eigenlijk wel prima. Ik vind haar verder bijdehand genoeg