Ik moest elke 3 á 4 uur naar de wc om te proberen plassen van de verpleegsters.De eerste keer (+/- 6uur na de bevalling) het op een po-stoel geprobeerd, maar het lukte niet dus hop een catheter erin.
Verspreid over meerdere dagen heb ik in dit topic gelezen en gelachen, maar nu ben ik er dan doorheen. Ter voorbereiding op mijn eigen bevalling werkte het lekker ontnuchterend. Hopenlijk kan ik binnen korte tijd hier ons eigen leuke, memorabele bevallingsverhaal vermelden!
bij de eerste was ik thuis aan het bevallen en riep erg luid "nu hou ik er mee op, ik wil nu naar huis!!!!!! en tijdens het hechten gvd wat heb jij kut werk (letterlijk en figuurlijk) bij de tweede vk onder geplast en weederom wou ik weer naar huis, terwijl ik thuis was
Jup, retentieblaas, had ik ook. Ik maar denken, ik HOEF gewoon niet, komt er 1,5 liter uit met de catheter Heb er wel een paar dagen mee in het zh gelegen helaas.
Er schiet me nog iets genants binnen. Was niet tijdens de bevalling maar erna. Weet niet of jullie dit herkennen maar ik had na de bevalling enorm veel last van mijn darmen,was enorm winderig Omdat ik medisch in het zh ben bevallen kwam ik op zaal te liggen met nog 3 meiden. En nu ben ik niet zo'n type die alles maar laat vliegen dus lag ik daar met een enorme buikpijn van het inhouden. Kwam er weer zo'n verpleegster vragen hoe het ging,tja heb erg veel buikpuin. Ach meid dat zijn naweeeen dat komt omdat je zo snel bevallen bent ja ja ik wist wel beter. Het frustrerende was dat die meid tegenover me er ook zo'n last van had maar die liet ze gewoon vliegen Mijn man dan ook iedere keer van zie je wel dat hoort erbij laat nu maar gaan,ja daag. Wat was ik blij dat ik na een nachtje naar huis mocht. Kan zeggen dat de buikpijn zo voorbij was
Ik was ook nogal 'luchtig' na de bevalling, maar ik het niet tegenhouden hoe hard ik het ook probeerde 's nacht kwam een verpleegster helpen met aanleggen.Ik moest me op m'n zij draaien(mocht niet uit bed) en liet een dikke scheet terwijl ik me omdaaide...schaamde me kapot
Ik had ook moeite met het inhouden van mijn scheetjes. Dat komt denk ik van je bekkenbodemspieren die verslapt zijn. Volgens mij gebruik je dezelfde spieren voor het inhouden van een scheet als voor het ophouden van je plas.
Ik bedenk me nog ineens wat. Ik was al ruim 2 uur persweeën proberen tegen te houden. (vanaf 4cm) Toen ik eindelijk mocht persen (en het praatje kreeg over hoe te persen etc) vroeg ik: Voel ik die perswee dan wel? Ik had zoveel gelezen over als het hoofdje stond dat het zo'n pijn deed, dat ik er van overtuigd was dat ik daar doorheen de perswee niet zou voelen. Nou, ik heb ze gevoeld en wat was het heerlijk om te mogen persen. Met 3 kwartier was ze geboren, mijn mooie dochter die alweer bijna 1 wordt............zucht...
Jep, ik heb er gewoon om gesmeekt.. en blijkbaar gekregen... Ik was al 30 uur bezig en was echt aan het eind van mijn latijn. Ook omdat ik al vavanf het begin weeen had van 3 a 4 minuten om de 2 minuten. Ze hebben me toen uiteindelijk een ruggenprik gegeven zodat ik even op kracht kon komen.. Anders had ik echt de kracht niet gehad om te persen..
Niet mijn eigen verhaal, maar mijn collega vertelde: Haar zus was aan het bevallen en het duurde enorm lang. Op een bepaald moment zat haar man naast het bed en begon te gapen, waarop zij riep: " JA, JE ZAL WEL MOE ZIJN, HÈ ?????!!!!!"
Haha,leuk topic... ik had ook iets ergs hoor...: ik was thuis aan het bevallen en bij het persen stond de kraamhulp naast me mijn rug te ondersteunen ,op het moment dat het hoofdje stond(oehh,als ik er weer aan denk...)heb ik zoooo hard in de boven arm van de kraamhulp geknepen dat toen ze de volgende dag weer kwam en haar jas uitdeed had ze een blauwe handafdruk in haar arm....oeps....ze vond het echt niet erg zei ze,maar toch voelde ik me heeeel schuldig,hebben er eigenlijk de hele week om moeten lachen maar toch maar een heeeeeele grote bos bloemen gegeven!!!!
Hahahhaha ik heb hier echt hilarische dingen gelezen! Ik heb me niet echt misdragen tijdens mijn bevalling. Ik was ook wel bang dat ik ging poepen, maar op een gegeve moment was de druk zo groot dat ik zelfs heb gedacht, laat die keutel er nou dan ook maar uitkomen hahaha. Gelukkig toch niet gepoept! Ze hebben ook echt 10 keer nieuwe opvangmatjes onder me moeten leggen, zoveel vruchtwater kwam eruit. Ook had ik een aantal keer flink liggen piesen, maar dat voelde ik geeneens meer na de bevalling voelde ik dat mijn blaas op knappen stond. AL eens op de bel gedrukt, maar er kwam maar niemand. Mijn zus zei toen dat ik het gewoon moest laten lopen, maar dat ging me echt te ver. na anderhalf uur kwam er dan eens iemand Po onder mijn kont. Ik heb haar een paar keer moeten vragen of er wat uitkwam want ik voelde het gewoon niet. Waarschijnlijk door de verdoving.
Na de bevalling wilde ik mezelf douchen. Een stagiare zou me hier bij helpen. Terwijl ze me helpt mijn kleding uit te doen zegt ze ineens wauw wat heb jij een mooie tattoo op je rug Dacht alleen maar wat interreseert mij dat nou help me nou maar dan kan ik zo mijn bed weer in. Ze liet me trouwens ook alleen lopen van het bed naar de douche en toen van de douche naar een bed op de gang waarna ik naar de afdeling werd gebracht. Kreeg ze nog commentaar van haar leidinggevende dat ze me maar moest helpen met lopen. Wilde ze me het laatste stukje nog helpen,dacht laat maar zitten ik red me wel. Wilde alleen maar mijn bed in.
Prachtig topic! Grappig hoe je zo anders wordt tijdens je bevalling... Ik heb wel continu gedacht: ik moet me netjes gedragen, niet gaan schreeuwen, niet onredelijk gaan eisen. En dat is me goed gelukt ook Wel eerst wat vervelends gebeurd: Ik had 18 uur gebroken vliezen, maar nog maar 1 cm ontsluiting (waarbij de vk thuis de prachtige woorden nors uitsprak: goh, ik ben nog niet echt onder de indruk hoor) Grrr! Kan ik er wat aan doen! In het ziekenhuis kreeg ik weeënopwekkers, maar ik had net gehoord dat mijn oma was overleden en ik was helemaal overstuur en kon de weeën absoluut niet opvangen, ik lag alleen maar te gillen en over te geven. Toen vroeg ik een ruggenprik, direct alle mensen in beweging om er eentje geregeld te krijgen voor mij. Ze hadden ook wel door dat het op deze manier geen doen was en dat de concentratie zo niet terug zou komen. Er werd me verteld dat de anesthesist in een operatie was en pas over een uur kon komen. Toen heb ik ze verteld dat hij a la minute moest komen en dat hij dan een knuffel van me zou krijgen. Vijf minuten later kwam hij binnenlopen. Ik heb 'm geen knuffel meer gegeven, want hij wilde dat ik midden in een wee stil zou blijven zitten en niet meer zou gillen. Grr! Stommerd! Helaas kreeg ik door de ruggenprik enorme persweeën (vanaf 4 cm), die heb ik vijf uur lang weggepuft. Nouja, puffen, meer heel hard kreunen. En ondertussen m'n vriend af en toe lachen, 'want het was zo grappig'. En ik maar sorry zeggen... Vervolgens kwam met 10 cm ontsluiting de vk-ploeg binnen en maakten ze zich netjes klaar voor de bevalling: schortje om, handschoentjes aan. Nou mevrouw, u mag gaan persen! "Wat? Maar hoe moet ik dat dan? Ik weet toch echt niet wat ik moet doen! Help je me wel een beetje? " Toen m'n zoontje twintig minuten later geboren werd heb ik heel vaak achter elkaar geroepen: het is echt een kindje! Ik heb een kindje! Er zat echt een kindje in m'n buik! Het is echt een kindje! (And so on... ) Och lieffie, kom maar bij mama. Huh? Ben ik mama? Het is echt een kindje! (high van de ruggenprik? kan dat?) En na een paar minuten vroeg de verpleegkundige wat zijn naam is: eh... weet ik niet? Geen idee! Gelukkig wist m'n vriend het nog Ook wilde ik weten wat het tijdstip van de geboorte was, 'want ik ben vergeten te kijken' (niet zo verwonderlijk, ik had wel wat beters te doen )
Bij mijn eeste bevalling was ik tijdens het persen heel erg aan het poepen en er hing een lucht aan dat wil je niet weten ik werd er zelf misselijk van hahahaha schaamde me dood!! En me schoonmoeder en schoonzus en man natuurlijk stonden er ook bij. Maar de VK zei joh maak je niet druk maak dit elke dag wel mee maar ja voor mijn echt een genant moment Bij de tweede was ik rond een uur of 18.00 naar het ziekenhuis gegaan me man kwam van zijn werk en had nog niks gegeten rond 23.00 kreeg hij echt honger dus de zuster gaf hem de goudengids en zei dat hij gewoon kon bestellen want dat deden de zusters en dokters ook wel vaker. Nou me vriend een shormatje bestelt en dat duurde best wel lang uiteindelijk mocht ik persen en wij die bestelling al lang vergeten werd er op de deur geklopt de zuster liepn er naar toe en daar stond de bezorger met zijn helmpje op de zuster riep '' ff wachten ik kom er zo aan en gooide de deur weer dicht na 3 min was onze dochter eruit en rekende me man zijn shormaatje af maar hij had gelijk geen trek meer hahahahaha Owja ik was bij de tweede ook een beetje ingescheurd dus de VK hecht me en me man zegt kan je ff een steekje extra geven nah wou hem een mep verkopen iedereen lachen natuurlijk.
hahahahaha ja geef de ruggenprik maar gewoon de schuld hihihih denk dat het gewoon al die adrenaline waren ofzo en je bent natuurlijk dol enthousiast
oooh het blijft toch echt geweldig om allemaal te lezen.. voor mij alweer bijna een jaar geleden.. waar blijft de tijd.. ga toch maar eens mijn bevallingsverslag opvragen bij het ziekenhuis.
Toen de bevalling begon had ik niet het gevoel dat het echte weeen waren. Ik had gelezen dat als je een warme douche zou nemen, het af zou nemen als het oefen weeen waren. Maar het werd heftiger dus toen had ik in de gaten dat het begonnen was. Ik heb me afgedroogd en alleen het big shirt aangetrokken wat ik gekocht had lees geen ondergoed aangetrokken. Vrienlief opgebeld dat hij naar huis moest komen. Die heeft de vk gebeld en ze zou er met een half uurtje zijn, toen heb ik toch maar een onderbroek aangetrokken omdat ik bang was wat ze van me zou denken als ze zou komen en ik zou geen onderbroek aan zou hebben maar al in mijn blote k*nt rond zou lopen