Stuitligging

ik heb beeb laten draaien.. met 40+3 weken.
Waarom ik er voor gekozen heb is dat ik absoluut geen ks wilde.. maar ook geen stuitbevalling zag zitten..
dus ik had zoiets.. proberen te draaien in de hoop dat het lukt

Het draaien zelf vond ik pijnlijk.. arts hing dan ook met volle gewicht op mijn buik en dat deed gewoon pijn.
poging 1 mislukte.. op mijn verzoek heeft hij een 2e poging gedaan en die is geslaagd.

omdat de baby zich nog zo laat in stuit had gedraaid.. met 40+1 week.. hebben ze verder geen risico meer genomen en ik mocht bed niet meer af en ben gelijk ingeleidt.
Uiteindelijk door foutje van ziekenhuis een hele zware bevalling gehad ( dit stond los van de stuit), maar was erg blij dat ik gewoon vaginaal ben bevallen.

 

Je kan ook nog Moxa proberen (google maar eens op moxa en stuitligging) Hier moet je wel snel bij zijn nu.

Mijn baby lag in stuit maar is toch gedraaid net. Ik had me voorgenomen eerst moxa te proberen en dan een draaipoging. Maar bij die draaipoging had ik het niet oke gevonden als ze met 3 op mijn buik zouden hangen. Soms draaien ze best makkelijk en soms heel moeilijk. Vaak kan de vk inschatten hoe moeilijk het wordt aan de hand van hoeveelheid vruchtwater, houding van de baby etc. Als bv het kontje al (deels) is ingedaald heeft het geen zin.
Sterkte!

 

Hier ook een stuitliggertje. Ik zit met dezelfde vragen. Ik hoop dat er nog meer reacties komen..

 

En nog een dwarsligger. Hoofdje ligt tegen ribben rechts, kontje op linkerheup.
Bij vorige zwschap lag ons meisje in stuit, is zelf gedraaid met 36+3. 1ste lag wel meteen goed.

 

Zie hieronder het verloop van mijn stuitligging.. staat elders gepost, ik had namelijk dezelfde vragen... En ik ben blij dat ik NIET heb laten draaien, al zou ik dat wel bij een tweede kindje willen proberen ivm meer ruimte door eerste zwangerschap en ik zou NOOIT voor een stuitbevalling gaan ivm evt complicaties voor de baby..

Op 4 Juni ben ik opgenomen geweest ivm zwangerschapshypertensie. Ik had een bloeddruk van 170/110. Ik mocht dus gelijk blijven. Er was zelfs sprake van de baby te gaan halen ivm de verhoogde risico's voor mij. Na overleg met mijn partner hadden we besloten hier akkoord mee te gaan.. Ik werd 's ochtends 11.00 uur opgenomen en eind van de dag, na onze beslissing, werd mijn bloeddruk nog eenmaal gechecked en deze bleek 120/85 te zijn!! Dus kindje bleef zitten, veel beter natuurlijk, maar wel een emotionele achtbaan. Wel hele middag aan ctg gelegen en ik bleek ook harde buiken te hebben. Ik moest de nacht blijven ter observatie. Zaterdag ben ik naar huis gegaan. Zondagavond verloor ik een klein beetje bruin/rood slijm, dus heb ik het zh gebelt voor advies. Ik mocht langs komen en werd weer aan het ctg gelegt, tevens voelde de gyn hoever ik was. Baarmoedermond was wel zacht, maar nog niet verstreken en ik had geen ontsluiting en volgens hen geen echte weeen, maar oefenweeen. Dus na 4 uurtjes weer naar huis. Door het inwendig voelen vloeide ik wat na. Dit was alleen de volgende dag nog steeds zo dus ik weer eind van de maandag bellen hiervoor. Ik mocht weer lanskomen en werd wederom aan ctg gelegt en er werd weer gekeken. Uiteindelijk naar huis gestuurd met een slaappil en de mededeling dat het nog wel een paar weken kon duren, ik had last van oefenweeen. Die nacht sliep ik wel, maar ben ik 3 x uit bed geweest om te poepen.. Ik had wel wat kramp maar er zat geen duidelijk patroon in van min 1 min lang om de 5 min gedurende 1 uur lang.. Dinsdagmiddag 12.00 uur voelde ik me zo beroerd waarop mijn vriend zei dat we het zh weer gingen bellen of we langs konden komen. Ik ben gaan douchen en nadat ik de douche uitstapte voelde ik bloed tussen mijn benen stromen. Gelijk zh gebelt en zij belden terug of ik wel kon komen.. Gelijk schoonzus gebelt dat ze ons moest brengen ivm de bloeding. Teruggebelt door zh dat we konden komen (alsof ik dat afgewacht had!) Mijn vriend en ik zeiden dat we ons niet weer weg zouden laten sturen, niet wetende of vermoedende wat er werkelijk zou gaan gebeuren..

In het zh kwam ik op de verloskamer en zou de vk daar even voelen, maar ik moest eerst even naar de wc, hier verloor ik zoveel bloed, een hand vol! Men vermoedde dat de placenta ervoor lag en ik kreeg een inwendige echo. Toen hoorde ik:"ik zie zijn billetjes al"Je hebt 6 a 7 cm ontsluiting! Jeetje ik schrok me rot en riep dat ik de volgende dag een afspraak zou maken voor een ks. In 5 minuten tijd ben ik aan het infuus gelegt, uitgekleed en catheter erin en met een rotgang naar de ok gereden voor een ks. Daar kreeg ik een ruggeprik en binnen 5 minuten zag ik onze zoon....

Nou ja, ik ben nu 8 dagen verder en dolgelukkig met onze te vroeg geboren zoon, ik was 36 wk en 5 dagen zwanger. We zijn weer thuis. Al met al gaat de film af en toe nog door mijn hoofd. Ik kon in het begin bijna niet over de bevalling praten of foto's zien zonder te huilen. Ik merk dat ik nu eindelijk wat bijkom, ook lichamelijk.. al is dit nog wel een aantal weken iets wat moet bijkomen.

We waren totaal onvoorbereid en overdonderd door de komst van ons zoontje. Ik had niet megapijn en de artsen geloofden zelf en lieten ons geloven dat er niets aan de hand was nog. Ik ben blij dat ik niet een stuitbevalling heb hoeven doen... en dat ik niet heb laten draaien, want ik ben bang dat de bevalling dan sowiezo gelijk was begonnen..

De woensdag 9 juni hadden we trouwens een afspraak staan om de ks te plannen, na de 39ste week... Maar toen was hij er al ..
En de zaterdagochtend voordat ik weer naar huis mocht heeft de gyn nog een gesprek met mij gehad over de draaipoging en hij gaf op niet misverstane wijze aan dat hij het niet rationeel vond dat ik de baby niet wilde laten draaien en belachelijk vond en ik vooral niet op mijn gevoel kon laten leiden. Ben ik blij dat ik dat WEL gedaan heb!!

Suc6 met beslissen en volg je eigen gevoel!

Groetjes Ester

 

Veel succes!

 

hier lag dochter ook in stuit.
ze wilden het draaien,maar om een paar redenen kon dat niet.dus kon kiezen tussen een stuitbevalling en een keizersnee.
een (spoed)keizersnee is het uiteindelijk geworden(omdat ik hellp had)
maar zou de volgende ook x zeker niet kiezen voor een stuitbevalling.vind er te veel risico's aanzitten.

succes evt met het draaien,hoop dat je normaal kunt bevallen.

 

Ook wij hadden een stuitligger, die na een draaipoging nog mooi met z'n koppie omhoog lag! Ik vond de draaipoging heel erg meevallen. Niet pijnlijk (wel onprettig) en heb er echt nauwelijks last van gehad.
Ik heb gekozen voor een stuitbevalling omdat Luuk met zijn beetjes omhoog lag en dat een goede houding is voor een vaginale bevalling.
Het is ook ´beter´ voor volgende kindjes, omdat met een keizersnede je altijd een litteken in je baarmoeder houdt en dit risico´s met zich meebrengt voor evt volgende bevallingen.

Maar goed, ik heb dus gekozen voor een stuitbevalling en zie mijn onderschrift: daar word je niet blij van!!! Ik zal niet zeggen dat ons kindje overleden is doordat hij in een stuit lag, maar de bevalling heeft wel veel te lang geduurd en de gyn heeft echt te laat ingegrepen (had ook nog met een aantal andere factoren te maken), waardoor wij ons ventje helaas niet meer mochten zien leven.

Ik ben natuurlijk absoluut niet objectief meer, maar als jullie kindje niet draait, zou ik een keizersnede willen adviseren. Da's ook rot (een bevalling is al niet leuk, maar een stuitbevalling is ook echt geen pretje!!), maar ik vond de keizersnede echt heel goed te doen!!! Bij volgende kindjes heb je dan zelf als moeder wat meer risico, maar ja.... ik neem bij alle volgende kindjes dat risico wel!!!

 

Mijn oudste zoon lag ook in stuit, versie poging bij hem is mislukt omdat hij al te veel lag ingedaald. De versie poging was niet gevoelloos maar wel de moeite van het proberen waard, bij ks heb je tenslotte veel risico voor moeder en kind. Bewust gekozen voor een vaginale bevalling weer vanwege risico's en herstel is langer na ks. Uiteindelijk is de bevalling alsnog een ks geworden, helaas maar was niet anders.

Wil je nog even een tip meegeven; er bestaat een ondersteuningsband die gebruikt kan worden na een geslaagde versie (uitwendige draaiing), door je buik na de versie strak in te binden is de kans op terugdraaien kleiner, gynaecologen staan hier over het algemeen positief tegen over!
Daarnaast is er een ondersteuningsband op de markt die je direct na een keizersnede (als het zover mocht komen) kunt dragen om de pijnklachten aan wond te verminderen waardoor je meer van je kindje kunt genieten en de kans op een blaasontsteking neemt hiermee ook af.
Merk van de banden is dacht ik Abdomend.

Waar haal ik die wijsheid vandaan, ik ben O&G verpleegkundige en werk al jaren op de verloskamers in verschillende ziekenhuizen.

 

ik sluit me even aan bij dit topic.
ons kindje ligt ook al weken in onvolkomen stuitligging. 2 weken geleden moxabehandeling gehad, maar helaas nog zonder resultaat.
vanmiddag 2e liggingsecho en morgen afspraak bij gyn om te kijken wat onze mogelijkheden zijn.
ik verwacht ook een geplande ks te krijgen. ons kindje woog vorige week al 3200 gram en de hoofdomtrek was vergelijkbaar met een kindje na 39 wk zwangerschap. ben bang dat het te groot is om te draaien en daarnaast ook te risicovol wordt om in stuit te bevallen.
zou wel graag vaginaal bevallen, dus wil wel alles hiervoor proberen, zolang het maar veilig blijft voor die kleine.
weet dat het kan, want ben zelf stuit ter wereld gekomen, maar was wel een stuk kleiner dan ons kindje!

 

@evelientje,wat verschrikkelijk om mee te maken.

volgende x zou ik zo weer een keizersnee doen.je herstel duurt wel langer na de tijd.maar voor het kindje lijkt me het gewoon het minst gevaarlijk.(tuurlijk zitten er ook wel risico's aan)
je hoort zo vaak dat vrouwen al zo lang bezig zijn met bevallen,en dan lukt het uiteindelijk toch niet,dus word het alsnog een kz.
vaak moeten ze eerder ingrijpen vind ik.daar word ik dan zo boos van.

 

@rianne,ik vind zelf dat je een goede keuze hebt gemaakt.
als jij je er prettiger bij voelt.
ze houden je zo goed in de gaten.
ik heb er geen slechte ervaring aan over gehouden.
(alleen het herstel,en het is en blijft een buikoperatie natuurlijk)

 

Ja ik wil er ook nog wel even aan toevoegen dat het herstel mij ook zwaar valt van de ks.. Het blijft natuurlijk een zware buikoperatie waar je nog heeel lang last van houdt en je rust moet nemen. En de eerste 3 dagen had ik het gevoel alsof er een vrachtwagen over me heen geweest was.. Enne je kunt pas weer zwanger worden na een jaar ivm het goed helen van de wond in je baarmoeder!

Volg je eigen gevoel..

 

hm ik denk na alles gelezen te hebben dat ik toch een draaipoging ga laten doen mocht ze niet uit zichzelf draaien binnen 2 weken.
De risico's en herstel van een keizersnee lijken mij ook geen kattepis.
Ben er wel over uit dat een stuitbevalling hoe dan ook geen optie is. voor mij.
Dat lijkt me echt doodeng. (En mijn vk deed daar zo luchtig over, pff)

 

@Agnes: Het verschilt natuurlijk heel erg per persoon, maar ik vond het herstel van de keizersnede persoonlijk heel erg meevallen. 9 weken geleden ben ik bevallen middels een keizersnede wegens de stuitligging (voetligging) van mijn dochtertje en ik kan me nu bijna niet meer voorstellen dat ik 'm heb gehad. Tuurlijk is het pijnlijk die eerste dagen; de eerste keer opstaan en lopen is bijvoorbeeld heel zwaar. Maar ik ging na dag vijf al opknappen heen. Een keizersnede is fysiek niet altijd zwaarder/heftiger dan een vaginale bevalling. Ik ken genoeg meiden die langer moesten herstellen van een knip of ruptuur, dan ik van de keizersnede.

Vergeet niet dat je bij een geplande keizersnede 'sterk' de operatie in kan gaan en er goed uit kunt komen, omdat je van tevoren goed kunt uitrusten en dergelijke. Dat is toch een heel verschil met vrouwen die er al uren weeen op hebben zitten.

Voor mij was een geplande keizersnede de enige optie. Een uitwendige draaipoging zag ik absoluut niet zitten. Ik vond (en vind) de succes'rate' van 40% te laag. Daarbij - misschien ben ik wat zweverig hoor- geloofde ik dat mijn dochter niet voor niets in stuit lag en mijn gevoel zei daarom heel sterk NEE. En dat -als ik het goed uit mijn hoofd zeg- 70% van de stuitbevallingen alsnog in een keizersnede eindigt was voor mij ook een duidelijke overweging om er vanaf te zien het uberhaupt vaginaal te proberen. De belangrijkste reden om voor een geplande keizersnede te kiezen, is dat het voor de stuitbaby de veiligste manier is om ter wereld te komen.

Ik kijk met een zeer goed gevoel terug op de keizersnede en zou het -mocht ik ooit weer voor een dergelijke keuze komen te staan- precies weer zo doen. Het werd bij de geboorte trouwens duidelijk dat het maar goed was dat ik niet voor de draaipoging had gekozen: mijn dochtertje had een heel lange navelstreng, die helemaal om haar heen gedraaid zat. Daarbij had ik veel minder vruchtwater dan men van tevoren dacht.

Maar om een lang verhaal kort te maken: bij dit soort keuzes is het HEEL belangrijk om je gevoel te volgen/naar je gevoel te luisteren. Hetgeen je hart je ingeeft, klopt meestal als een bus. Succes met alles!

Liefs,
Lonit

 

ik heb gisteren een succesvolle draaipoging gehad!
en moet zeggen dat het me heel erg meegevallen is. het was niet echt fijn, maar zodra het pijn begon te doen stopte de gyn en toen ik op m'n zij ging liggen kon hij die kleine zo doordraaien. ben echt helemaal gelukkig!
nu maar hopen dat hij zo blijft liggen!

ps: van alle stuitbevallingen eindigt 30% in een keizersnede en als ze 't niet vertrouwen laten ze je echt niet de keuze om vaginaal te bevallen. als ons kindje niet gedraaid had kunnen worden, had ik sowieso een ks gehad i.v.m. de afwijkende houding van hoofd/nek.

 

je hebt nog tijd... Ties is met ruim 35 weken gedraaid, hopelijk doet jouw baby dat ook!