Mijn ouders pap/mam en jij. Schoonouders pa/ma en u. Opa en oma spreek ik aan met jij. Mijn kinderen zeggen straks tegen ons papa, mama en jij. Tegen mijn ouders opa/oma en jij en tegen mijn schoonouders opa/oma en u (heel andere familie dan mijn familie). Mijn broers en zussen zullen ze ook gewoon met de voornaam aanspreken, zijn broers en zussen met oom en tante..
ik spreek mijn ouders aan met papa en mama en als ik wat nodig heb mammie dan weet ze genoeg haha... ook zeggen wij gewoon Je, Jij of Gij mijn schoonouders noem ik wel gewoon bij hun namen.. ik heb maar 1 papa en mama en dat zijn mijn eigen ouders dus ik zou hun nooit pa en ma noemen (eigen mening hoor) ook noem ik ze gewoon je en jij... jamie moet ons ook aanspreken met mama en papa... alhoewel hij nu een hele dag Meeiikkel roept (maikel is zijn papa) omdat hij dat van mij hoort... ik zeg altijd nee! papa! maar hij vind het geweldig
Papa/mama en je/jij. Schoonouders tot voor kort u, maar een paar jaar geleden hebben ze besloten dat hun kinderen oud genoeg zijn en ze ze mogen tutoyeren. Er floept af en toe nog wel een u uit. Mijn ouders zullen getutoyeerd worden door mijn kinderen, schoonouders ook denk ik. Volgens mij doen mijn nichtjes dat ook.
Pa is helaas overleden maar mijn moeder noem ik gewoon ma en jij en je.. Tegen andere moest ik altijd wel u zeggen. Mijn zoontje mag tegen mij en mijn vriend gewoon je/jij zeggen maar tegen andere word het u
Mijn moeder noem ik mam/mama en mijn vader pa/papa. En gewoon je/jij. Mijn oma's noem ik allebei oma, de ene tutoyeer ik en de andere niet. Mijn dochter gaat later tegen mijn ouders je/jij en opa/oma zeggen, tegen mijn oma's (ik hoop dat ze er nog zijn als mijn dochter praat!) moet ze wel u zeggen.
Dat vind ik ook,hoor! Ik nam een keer de telefoon op en het was mijn schoonvader. Hij zei ineens: hoi, met pa.... Ik was gewoon even stil.... Tja, ik heb eigenlijk al niet echt een close band met hem en dan zegt ie dat ineens Hij zou het ook willen dat hem zo noem, maar dat kan ik gewoonweg niet.
Ik spreek mijn ouders aan met Pa en Ma. Ik heb zelf niet geleerd om u te zeggen tegen mijn ouders, maar leer dat mijn kinderen wel.
pap en mam en jij, schoonouders bij voornaam en ook jij. Ons meisje zegt ook jij tegen ons en opa's en oma's en ooms en tantes worden bij voornaam genoemt
pap/mam en jij/je mijn schoonouders bij voornaam.. die kwamen pas paar jaar geleden in mijn leven en toen ging pap/mam me te ver. manlief noemt mijn moeder wel mam, omdat ze het vreselijk vind om bij voornaam genoemd te worden
Mijn ouders spreek ik aan met jij/je en niet bij de voornaam (alleen als ze me niet horen en ik duidelijk wil maken dat ze echt even moeten luisteren... ), maar pap(a) en mam(a). Zo wil ik ook graag aangesproken worden door mijn kinderen. Mijn schoonouders noem ik bij de voornaam (en dat doet mijn vriend bij mijn ouders ook) en mijn vriend spreekt ze aan met pa en ma, maar dat laatste vind ik echt verschrikkelijk (weet niet waarom, heb er een aversie tegen als mensen hun ouders zo noemen) en ik hoop niet dat mijn kinderen mij zo zullen gaan aanspreken.
Heit & Mem en je/jij, maar we tutoyeren eigenlijk niet voluit... mn zusje en ik proberen het rechtstreekse je/jij niet te gebruiken, onbewust hoor. Eingelijk is het vaak iets als "Heit, hest'e ....???" Beetje zoals "heb'ie dit of dat" Ik heb wel een poosje zakelijk samengewerkt met mn vader... en ja dan is het Hendrik.... half uurtje later kom je thuis en is het weer Heit Schoonmoeder is ook Mem, maar "u". Schoonvader leeft niet meer. Wij zeiden/zeggen nog steeds u tegen opa (oma's en andere opa leven helaas niet meer) Trouwens ik zal tegen vreemden ook niet direct je-en en jij-en. Ben opgevoed dat je fatsoenlijk U zegt en dat je pas gaat tutoyeren als het wordt gezegd. Ons meisje mag tegen ons gaan je-en en jij-en, maar wel Heit & Mem etc. Niet bij de voornaam noemen.
wij zeggen nog altijd u tegen ouders schoonouders enz. wij hebben geleerd om u te zeggen,en dat leren we niet zomaar weer af. persoonlijk vind ik jij-jou echt heel raar klinken.. mijn kinderen moeten ook u gaan zeggen.. verder zeg ik mam-mama pap-papa. ik zal ze nooooit bij de voornaam roepen,dit is voor mij echt not-done
met jij en je. als sophie een van ons roept en dus papa/mama zegt, en we reageren na een aantal keer niet, noemt ze ons bij de naam in de hoop dat ze dan wel gehoord wordt.
Ik ben in de minderheid hier lees ik, want ik spreek mijn ouders altijd aan bij de voornaam (ik denk ongeveer vanaf de middelbare school). Mijn man zijn ouders trouwens ook. Het is voor mij helemaal geen teken van afstand of gebrek aan respect, ik heb juist een hele goede band met hen. Dit is gewoon de manier waarbij we ons allemaal het prettigst voelen. Voor ons zoontje zijn we op dit moment nog mama en papa, maar als hij me later bij de voornaam wil noemen, vind ik dat geen enkel probleem. Naast mama ben ik toch ook gewoon Emme? Oh ja, en ik zou het echt niet in mijn hoofd moeten halen om mijn ouders of schoonouders 'u' te noemen. We zijn immers familie, waarom zou je dan zo formeel doen...