ben ik weer even! Heb vandaag geen last gehad van het weer, echt helemaal niet! Yukl, als het goed is (zeiden ze net bij de NOS) houdt het mooie weer nog aan..
Olaf zijn kamer is af! Hij ligt nu (als het goed is) te slapen! Ik vind het wel raar hoor, dat 'zijn' kamer nu ineens leeg is! Morgen maak k even een paar foto's Fijne avond allemaal nog en weltrusten!
He, wat super K*t zeg Bah..... Hier is de fysio ook naar elke 2 weken gezet (ook lekker voor mijn beurs, ) om dezelfde reden.... Ik zei al: ik laat de volgende keer gewoon schroeven in mijn bekken zetten, dan kan het in elk geval niet meer verschuiven Alleen eh.... hoe moet je dan bevallen....
Eh...... ik wil die details wel horen eigenlijk.... Vind het namelijk te gek voor woorden, een vent die tijdens je bevalling gewoon ligt te slapen
Niet overal, ik zat de vorige zwangerschap in een rolstoel en kreeg géén hulp! :x Vond, en vind, dat echt belachelijk!
Alsjeblieft Maar hee, het is echt zo hoor! Let maar op, als jij het straks achter de rug hebt, dan denk je er net zo over
Een waterrat is het zeker. Ik had vanmiddag een emmer gevuld, zo 1 van 5 liter (kleintje dus), en hij presteerde het dus gewoon om daar in te gaan zitten. Eerst stond hij bij de emmer en was toen al zeiknat. Hij vind het leuk om dan net zijn gezicht in het water te laten zakken en komt dan lachend overeind! Heel schattig maar niet handig nu dus. Zijn haar is ook een grote zandbak op het moment, en gel is nie nodig, staat gewoon overeind door de zoetigheid En dan te bedenken dat het nog 2 dagen duurt voordat het weer nat mag worden
Ik vond het ook niet normaal hoor, ik heb nog ergens een verhaal getikt in de tijd over mijn bevalling en daar komt hij niet zo heel veel in voor. Met dat verhaal heb ik toen hier op zwangerschapspagina nog kaartjes gewonnen voor de 9 maandenbeurs Zal eens zoeken voor je waar het staat en dan plaats ik hem hier wel.
Thuiszorg zit altijd krap met financieen he, hebben heel vaak een stop. Ik las trouwens vandaag ergens dat ze mensen die PGB aanvragen, dat niet meer kunnen doen dit jaar omdat het geld op is Vind dat echt belachelijk
De Bevalling van Thijmen Het is dinsdagavond, eigenlijk voel ik me niet zo lekker. Al een hele week slaap ik niet lekker en ben veel aan het draaien in bed. Mijn man moet gewoon werken dus ik besluit vannacht maar eens op de bank te slapen. Zo krijgt mijn man toch zijn rust. Helaas kan ik niet slapen, ga wat surfen op internet om de tijd te doden en uiteindelijk is het 6 uur. De wekker gaat en ik loop naar boven om mijn man wakker te maken. Heb je niet geslapen? Vraagt hij. Nee lieverd, ik was totaal niet moe en ga zo even slapen. Om een uur of 7 gaat hij naar zijn werk en ik duik lekker het bed in tegen een uurtje of 8 in de morgen. Gatver, de bel gaat. Kijk op mijn wekker en het is 2 uur in de middag. Mijn opa komt even een kopje koffie doen, even wat afleiding. Ga koffie zetten en nog steeds voel ik me niet fit, kan er niet precies de vinger opleggen wat er scheelt. Zeg niets tegen mijn opa en doe alsof er niets aan de hand is. Tegen 4 uur gaat hij weg en ik ga beginnen met het eten. Jakkes, krijg ik rugpijn? Pff de buik zit me ook zo in de weg, voel me ook loodzwaar... Mijn rugpijn komt en gaat, maarja rugpijn zijn geen weeen dus ik besluit om het tot de bevalling maar wat rustiger aan te gaan doen. Ik schil de aardappels en zet de boontjes klaar, een heerlijke speklapje erbij en dan vanavond lekker bankhangen met mijn man na het eten. Mijn moeder belt me even en ik vertel dat ik rugpijn heb. Ze vraagt wat door en we hangen op. Een kwartiertje later komt mijn man thuis en gaan we eten. Weer de bel, wie is dat nou? Mijn moeder staat voor de deur. Ze kijkt me doordringend aan en zegt: Nou meid, je gaat bevallen hoor. Ach mam, doe niet zo gek, heb alleen een beetje rugpijn en voor de rest is er niets aan de hand. Mijn moeder laat zich niet wegsturen en ik nodig haar uit om ook mee te eten. De rugpijn blijft maar komen en gaan. We gaan nog even naar de winkel, en mijn moeder wil graag haar haar geverfd hebben vanavond. Nou vooruit dan maar. Tijdens het haar verfen moet ik steeds stoppen omdat de rugpijn niet meer te harden is. Maar ik blijf ontkennen dat de bevalling begonnen is, ik ben er nog niet klaar voor blijf ik maar herhalen. Mijn moeder en man besluiten de verloskundige toch maar te bellen omdat ze vinden dat mijn rugpijn wel heel erg regelmatig terugkomt. De verloskundige is er om half 11 en ik heb 3 centimeter ontsluiting. Dus de bevalling is echt begonnen... Tijdens een wee hang ik steeds over de box, mijn moeder masseert dan mijn rug. Oh mijn rug doet zo vreselijk veel pijn en opeens zakt het dan weer af en lijkt alsof er niets aan de hand is. Het is inmiddels al 1 uur s nachts en ben al enkele keren onder de douche geweest. Mijn rug voelt zo gebroken aan, en ik voel me zo machteloos. Er is helemaal niets te doen tegen die pijn, wegzuchten heeft helemaal geen zin. Doe niets anders dan tijdens een wee over de box heen leunen en gewoon te wachten tot mijn rugpijn weer weggaat. Ben benieuwd hoeveel centimeter ontsluiting ik nu ongeveer heb en mijn man belt nogmaals de verloskundige. Ze komt en verteld dat ik 3,5 centimeter ontsluiting heb. Ik zie het niet meer zitten, zoveel pijn gehad voor een halve centimeter... De verloskundige besluit om mijn vliezen te breken. Als ik loop voel ik het vruchtwater gewoon lopen, het lijkt net of ik telkens in mijn broek plas. De weeen zijn nu nog veel erger en ik voel dat het niet meer gaat. Begin overstuur te huilen omdat ik heel graag zonder pijnstilling had willen bevallen, maar die pijn blijft maar komen, ik kan het echt niet meer. De verloskundige word gebeld en we gaan naar het ziekenhuis voor pijnstilling. Tijdens de rit leun ik over de achterbank om de weeen iets dragelijker te maken. In het ziekenhuis krijg ik een infuus en een knopje in mijn hand om zelf de medicatie te regelen. Ik slaap tussen de weeen door en als ik voel dat er een wee aankomt druk ik heel vaak op het knopje. Dit heeft totaal geen zin, maar het lijkt het dragelijker te maken. Opeens schrik ik op, mijn moeder vraagt wat er is. Mama, ik moet persen, ik weet het zeker. Er komen mensen aan mijn bed staan en ik mag rustig mee gaan persen. Opeens mag ik niet meer meepersen maar moet de persweeen wegzuchten. De hartslag van de baby gaat omlaag en de gyn moet komen om te helpen. De persweeen blijven komen en ik probeer uit alle macht om niet te persen. Ik laat heel wat oerkreten om het tegen te houden maar mijn lichaam zegt dat ik moet persen. Het lijkt alsof ik mijn eigen lichaam niet meer in de hand heb. De drang om te persen is zo verschrikkelijk groot... Eindelijk, daar is de gyn. Ik mag weer meepersen en weer gaat de hartslag omlaag. Er is dus haast geboden en ze zetten een knip. Mijn moeder zegt enthousiast, kom op, je kunt het. Ik pers nog 1 keer uit volle macht en eindelijk, daar is het kleine ding. Mijn moeder roept meteen, HET IS EEN JONGEN, ze is helemaal ontroerd. Mijn man is ook ontroerd en we zijn allemaal op slag verliefd geworden... Maar hij huilt niet, zeg ik verdwaasd. Alle babytjes huilen toch als ze geboren worden? Ze stellen me gerust, en opeens zet het kleine babyjongentje een keel op... Gelukkig, hij huilt. Mijn man knipt de navelstreng door en Thijmen word zijn naam. Hij is geboren op 6 november om kwart voor 6 s morgens. Hij weegt 2540 gram en is 45 centimeter. Thijmen had de navelsteng om zijn nek, waardoor tijdens een wee zijn hartslag omlaag ging. Na 3 daagjes mogen we naar huis en ik realiseer me.... Mijn leven is veranderd, ik ben verantwoordelijk voor dit kleine mannetje en ik zal er alles aan doen om zijn leven gelukkig te maken... ik ben moeder geworden!!!
Daar is mijn verhaal, als ik dan nu teruglees dan weet ik het allemaal weer precies. Voor mij is het ook heel erg emotioneel om terug te lezen omdat mijn opa, die voor mij als een vader was, vorig jaar overleden is. Dit keer kan hij niet meer komen koffiedrinken en niet meer zo trots zijn op het nageslacht . In mijn vorige zwangerschap kwam hij echt heel erg vaak koffieleuten bij me, en ik vond dat zo heerlijk. Als hij een paar dagen niet was geweest belde hij me altijd om te vragen hoe het ging, of we nog wat samen gingen doen. Na de bevalling was hij hier niet weg te slaan, hij was echt zo trots. He jakkes
Oh jee, dat zou mij ook aan mijn moederhart gaan hoor! Jeetje Keileuk, zo'n nieuw katje, maar ze moeten toch nog leren wie de baas is! Hoe is het nu met Thijmen?
Ik zou je aanraden het helemaal nóóit zonder verloskundige te doen.... Lijkt me echt totaal onverantwoord. Je hoort wel eens van die spoedbevallingen, waarbij de verloskundige te laat is, maar dat zijn júist de bevallingen waarbij niets mis gaat... dus eh, nee, ik zou je dat niet aanraden