Een vriendin van mij is met een nanny opgegroeid. Niet helemaal volledig; haar moeder was steeds een week van huis (in het buitenland) en dan weer een week thuis. Haar vader werkte meer dan fulltime in hun eigen bedrijf. Ik weet van haar wel dat ze dat als kind af en toe best moeilijk heeft gevonden. Maar al met al is ze wel opgegroeid tot een heel evenwichtig en sociaal persoon die nu zelf heel succesvol is (cq 2 bachelors en 2 masters cumlaude en een functie bij McKinsey). Ik denk dus niet dat ze er slechter van is geworden, maar ze heeft dus wel te kennen gegeven dat ze het prettig had gevonden als haar moeder meer thuis was geweest.
Mijn ex-werkgever heeft mij voorgesteld om een aupair in dienst te nemen die zij eventueel voor een deel mee zouden betalen. Maar dat vinden wij geen oplossing voor ons. Ik zou op zich wel prima extra paar helpende handen willen, maar als ik af en toe ook thuis ben. Hier was de oplossing meer aangedragen omdat ik dan dus 24/7 beschikbaar zou zijn voor het werk.
Hoe toevallig! Mijn werkgever heeft dit ook voorgesteld. Ik heb het afgewezen omdat ik graag alles zelf wil doen. Ik wilde graag 4 dagen werken waarvan 1 dag thuis om mijn carriere-kansen aanzienlijk te houden en tegelijkertijd voldoende te zijn voor mijn gezin. Gelukkig heeft hij ermee ingestemd en na wat sceptische houding in de beginperiode is hij nu helemaal tevreden met deze keuze.
Ik neem aan dat je bedoelt dat jij het niks vind en niet dat het deeltijdwerken überhaupt niks is icm met een carriere. Ik heb dus een hele andere ervaring hiermee. Ik heb net zoveel kansen en mogelijkheden als een full-timer op mijn werk. Sterker nog: mijn bijdrage aan het bedrijfsomzet is hoger dan dat van sommige full-time collega's. Het is dus zeker mogelijk al hangt het sterk af van je eigen instelling, je psyche en je werkgever.
Tjah, dat is een lastige. Mijn ervaring is (wat ik dus om me heen zie) dat vrouwen die echt aan de absolute top van het bedrijf staan toch erg weinig tijd voor hun gezin hebben. Dit hoeft voor mij dus absoluut niet. Ik hoef dus niet aan de top te staan maar wel dichterbij het vuur!
Id hier. Sinds ik 4 dagen werk heb ik promotie gemaakt, heb nu een aantal collega's om aan te sturen, help mee aan het opbouwen van een nieuw kantoor en ben coach van een aantal talenten. Ze beginnen 32 uur hier bijna als full-time te beschouwen Maar ik moet zeggen, ik werk dus 32 uur facturabel, reis ong. 2 a 3 uur per dag en doe de rest er naat, dus werk feitelijk zo'n 45 uur per week. Ik moet zeggen dat ik ook altijd vergeet dat ik formeel gezien ook een deeltijd werker ben. Op de een of andere manier vind ik deeltijd pas bij minder dan 32 uur.
Trouwens dames, een fascinerend boek dat ik iedereen aanraad is de Sexeparadox van Susan Pinker. Zij laat zien dat een heleboel vrouwen die goed opgeleid zijn en alle kansen krijgen van man en werkgever bewust niet kiezen voor een carriere. Volgens haar zit er een fundamenteel verschil tussen mannen en vrouwen, en dat uit zich o.a. in het feit dat vrouwen zingeving belangrijk vinden, dus ook in hun werk. Zodra ze het idee hebben dat hun werk er niet toe doet, of dat het niet opweegt tegen de andere dingen die ze met hun tijd zouden kunnen doen, houden ze ermee op. Mannen zijn veel meer genegen om het een tijdje (paar jaar) aan te zien. Zij halen meer uit de status van hun werk, vrouwen meer uit de zin ervan.
Ik geloof dat voor een aantal berekeningen/definities 32 plus als voltijd wordt beschouwd. Maar ik heb ook 35 en 36 uur voorbij zien komen (vaker dan 32 uur).
Over het wegbrengen naar een kdv... Prima dat ze er zijn hoor maar een vriendinnetje van me werkt daar en wat voor verhalen ik soms hoor! Hun hebben nu een 'verlengd programma'. Dat wil zeggen dat de kids tot 19:00 blijven ipv tot 18:00. Het KDV geeft ze dan te eten en stopt ze in bad, trekken vervolgens hun pyama'tje aan en dan komt mams (of paps) ze halen... Lekker makkelijk vinden ze want dan hoeven ze hun kindje thuis zo maar in bed te leggen! Als ik zoiets hoor vraag ik mezelf serieus af waarom ze uberhaupt aan kinderen zijn begonnen?! En toen ze ook nog vertelde dat 1 van die ouders aan had gegeven dat het jammer was dat het KDV in het weekend gesloten was, omdat ze anders wat leuks met z'n 2en konden ondernemen, brak mijn klomp helemaal! Ik vind een vrouw die deeltijd carierre maakt echt TOP!
Mijn moeder heeft na haar bevalling van mij ervoor gekozen om de eerste jaren thuis te blijven. Mijn vader heeft een erg goede baan en financieel zouden we dus niets te kort komen dus die keuze was snel gemaakt. Vrienden van mijn ouders kregen 10 maanden later een dochtertje (geheel onverwachts) en wilden toch graag blijven werken. Ze hebben toen afgesproken dat hun dochtertje doordeweeks bij ons zou zijn (sliep 8 van de 10 keer wel gewoon bij haar ouders) maar dat mijn moeder ons dus naar school bracht, tussen de middag een broodje met ons at en haar rond 19.30 weer thuis bracht. Mijn moeder vertelde laatst dat zij dit vooral deed omdat zij het niet kon aanzien dat dat kleine meisje al die dagen naar een creche moest en dit dan een betere oplossing vond. Enfin, dit heeft geduurd totdat wij 11 waren (mijn moeder is overigens toen we 5 jaar waren wel gewoon deeltijd gaan werken) en het meisje noemde mijn ouders meestal gewoon papa en mama. Ze had echt weinig met haar eigen ouders en groeide volledig op binnen ons gezin, ze wilde vaak zelfs helemaal niet naar huis 's avonds en mocht dan ook vaak bij ons blijven slapen. Momenteel is ze 22 en heeft ze eigenlijk helemaal geen contact meer met haar ouders, wel met ons. Ze woont op zichzelf, volgt een studie en zegt eerlijk dat ze gewoon niet het gevoel heeft dat ze écht een gezin heeft gehad hoe fijn ze het ook bij ons vond. Ze heeft altijd het gevoel gehad dat haar ouders hun werk belangrijker vonden dan hun kind en ergens vind ik dat ook. Vandaar misschien ook mijn negatieve gevoelens wat 5 dagen per week opvang betreft en het hebben van een fulltime nanny. Overigens ben ik het met Lovely eens dat ik veel meer op kijk tegen vrouwen die hun werk écht combineren met het hebben van een gezin dan voor vrouwen die zich 200% storten op hun werk en de zorg voor de kinderen overlaten aan iemand anders.
Dat vind ik ook echt, maar de verhalen zijn er wel echt weinig. Tenminste, ik bedoel vrouwen die in een hoge functie terecht komen. Vrouwen die een keer promotie maken in deeltijd kom ik ook vaak genoeg tegen. Maar partner, raad van commissarissen etc... heel erg weinig.
Maar wat is dan precies "carriere maken"? Is een enorme promotie krijgen dan geen carriere maken? Of proberen het beste uit jezelf en je baan te halen?
Voor mij is dat laatste. Ik werk in een platte organisatie die bestaat uit 2 partners en verder alleen maar "gewone" medewerkers. Voor mij betekent een carriere maken idd het beste uit je zelf en je baan halen. Dit loont bij ons door het krijgen van steeds zwaardere projecten met een steeds hoger commercieel uurtarief en dus steeds betere loon. Maar wat ik vooral belangrijk vind is een topper worden in wat ik doe. Wat ik dus eerder zei: ik heb geen ambitie om aan de top van een bedrijf te staan, ik wil wel dichtbij het vuur zijn.
Ik ben het met je eens dat de Skando's veel zaken goed hebben geregeld (ben zelf een halve Skando dus vanzelfsprekend trots, gheghe ) maar je moet niet over het hoofd zien dat het leven daar zo duur is (woning kopen is echt heel duur, gewoon levensonderhoud is duurder dan hier) dat je ook niet een keuze hebt om thuis te blijven als vader of als moeder. Maar ik ben een voorstander van hun systeem hoor, je ziet ook veel jongere ouders die gestudeerd hebben dan in NL bijvoorbeeld. Van die jonge hippe Skado-ouders weetjewel...
Wow, we zijn idd echt een deeltijd-baan-land! Opvallend is dat ook zoveel mannen in Nederland een deeltijdbaan hebben! Interessant is wel het verband tussen een deeltijd-baan-land en 1 van de sterkste economie in Europa. Blijkbaar werken wij de part-timers wel heel efficiënt
Haha, ik meen wel eens gelezen te hebben dat we inderdaad vrij efficiënt werken in Nederland. In Amerika vergaderen ze bijvoorbeeld overdreven veel, wat relatief weinig geld oplevert natuurlijk. Overigens merkte iemand tijdens mijn presentatie wel terecht op hoe dat zit met de arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland, ongeacht het aantal uur. Wellicht werken we hier vaak in deeltijd, maar is het percentage werkenden onder de vrouwen wel een stuk hoger dan in landen waar fulltime werken de norm is. Ik heb geen idee
Hoi, Ik heb de afgelopen vier jaar steeds gestudeerd naast mijn baan. Waar sporten voor een ander een hobby is, is studeren voor mij een hobby. Ik werkte vier dagen naast de studie. Toen ik zwanger raakte en met verlof ging, ben ik 8 maanden niet aan het werk geweest. Bewust. Na de 8 maanden ben ik drie dagen gaan werken en daarnaast weer gaan studeren (minder intensief dan eerst) Afgelopen mei kreeg ik de kans om directeur op een basisschool te worden. Ik heb de baan uiteindelijk gekregen, maar blijf drie dagen werken. Heel bewust. Nu is het gekke; als ik zou kunnen (financieel) zou ik thuis blijven! Ik werk nu, maak carriere, maar als het zou kunnen bleef ik thuis. Ik weeg steeds af of ik het nog leuk vind wat ik doen, of ik genoeg tijd heb voor mijn gezin en hoe mijn man en kind erop reageren. Tot nu toe gaat alles naar volle tevredenheid. Mocht dit veranderen dan grijp ik direct in.
mejosje, maar als je zó graag aan de top wil komen als bijv. partner o.i.d. waarom begin je dan aan kinderen? Iedereen weet dat zo'n functie onwijs veel van je vergt... ik vind niet dat je kinderen dat aan kan en mag doen MITS je een partner hebt die het prima opvangt... Ik ben een voorstander van carriere maken & werkende moeders maar ik ben absoluut een tegenstander van kids krijgen & allebei fulltime werken (en je kids dus fulltime aan een ander overlaten...)
Dat is een goed punt. Ik denk dat in Zuid Europese landen het percentage van niet werkende vrouwen een stuk hoger ligt dan in het West en Noord Europa. Vrouwen die wel werken zullen dan wel over het algemeen full time werken.