Het percentage werkende vrouwen ligt juist in het Zuid Europa veel hoger... uit noodzaak! Dit is een van de redenen waarom in Nederland het systeem 'achterloopt'.. WELVAART!
Welvaart zal vast een hele belangrijke reden zijn, maar volgens mij speelt een diepgewortelde deeltijdcultuur ook mee. Als het niet nodig is, dan werk je niet fulltime maar zorg je zelf voor de kinderen. Bovendien zijn onze regelingen en subsidies niet erg gericht op tweeverdieners (sterker nog, we subsidieren nog altijd het thuisblijven dmv de 'aanrechtsubsidie', al zijn ze dit aan het afbouwen - met uitzondering voor thuisblijvers met kinderen onder de 6 jaar), al is dit de laatste jaren wel iets verbeterd.
Dat de noodzaak er is dat is duidelijk, maar er is wel een verschil in cultuur. Het is in dat soort landen veel gebruikelijker om thuis te blijven voor de kinderen. Ik heb Spaanse roots en dat is wat ik aldoor zag. Maar ik heb geen cijfers, dus ik weet het uiteraard niet zeker. Het is alleen mijn beeldvorming.
Ik werkte tot 34 weken zwangerschap 40 uur in de week bij een vliegmaatschappij. Daarna ben ik een jaar thuis geweest (met dank aan de Duitse staat) en vervolgens ben ik aan de slag gegaan als zelfstandig vertaler. Ik werk nu ongeveer 20 tot 25 uur in de week in de avonduren. Overdag zorg ik voor mijn kind omdat hij niet naar het KDV gaat en als papa 's avonds thuis komt neemt hij de zorg over en ik ga aan het werk. In de toekomst wil ik zeker mijn activiteiten uitbreiden. Het ZZP'er zijn bevalt heel goed en met mijn talencombinaties (DU-NL/NL-DU/RUS-NL) is er redelijk veel werk. Ik wil mij dan ook gaan specialiseren in technische vertalingen en ik ga na de geboorte van nummer 2 na 2 maanden weer aan de slag en ik hoop dan ook een diploma in computergestuurd vertalen te halen. Telt dat enigszins mee als 'aan de carrière werken'?
Dit is nu een discussie over deeltijd werken geworden, maar volgens mij begonnen we met ambitie. Volgens mij kan je heel goed ambities hebben en niet 40+ uren werken per week. Ik heb naar mijn mening vrij grote ambities (wil graag UD worden na een traject van promotieonderzoek en postdocs), maar wil ook zelf voor mijn kinderen zorgen. Ik heb (mijn mening) geen kinderen om die vervolgens 5 dagen per week naar een kdv te brengen, zeker niet als ze zo klein zijn. Dus is het 3 dagen werken nu, en evt in de avonduren en op mamadagen thuis ook wat werken waar het kan. In de toekomst hoop ik op 32 uur over 3,5 dag te verdelen.
Je hebt gelijk, en helaas wordt het altijd zo'n discussie. Over en weer worden de standpunten uitgewisseld over hoe veel het acceptabel is om je kind weg te brengen, en vervolgens een beetje discussie. Daar krijg je natuurlijk nooit consensus over dus het wordt of ruzie, of het topic bloedt dood. Jammer. Ik zou het fijn vinden om een topic te hebben waar je het gewoon kunt hebben over de dagelijkse dingen die je tegen komt in je werk, en het combineren van de zorg/huishouden/relatie etc.
Je werkdag helemaal zelf in kunnen delen vind ik van belang om een goede balans te houden. Ik plan mijn afspraken nooit voor 9.30 uur in zodat ik thuis in alle rust met mijn gezin kan ontbijten, mijn zoontje rustig kan wegbrengen en ontspannen aan het werk kan gaan. Ik ben dus heel blij dat dit in mijn werk mogelijk is!
Het onderwerp deeltijd is gewoon heel nauw gerelateerd aan het onderwerp vrouwen en carriere. De discussie is toch nog verre van uit de hand gelopen in dit topic? Ik denk dat je zeker ambities kunt hebben en deze kunt bewerkstelligen in een deeltijd baan. Maar ik denk persoonlijk wel dat je daarvoor vooral in het begin van de carriere veelal toch 4 dagen per week moet werken. Carriere maken en een kleinere deeltijdbaan wordt in mijn omgeving als onmogelijk ervaren. Mijn stagebegeleidster (bijzonder hoogleraar en heeft een eigen adviesbureau) is om die reden altijd 4 dagen per week blijven werken en momenteel werkt ze fulltime (nu haar kinderen bijna gaan studeren). En wellicht is het wel mogelijk hoor, maar ik denk dat de mensen bij wie het lukt wel zwaar in de minderheid zijn. Ik merk overigens daarentegen ook aan de vrouwen in mijn omgeving die 4 dagen per week werken (en hun partner veelal 4 of 5 dagen), dat zij af en toe wel moeite hebben om een goede balans tussen werk en prive te vinden en te behouden. Maar tot nu toe is het niet dusdanig erg dat ze zijn afgehaakt van hun 32-urige werkweek.
Dat is inderdaad heerlijk. Ik ben blij dat in ieder geval mijn man die mogelijkheid heeft. Zo zie ik het voor me dat ik straks de kinderen 's ochtends naar de opvang breng en hij extra vroeg begint. Dan kan hij de kinderen op tijd ophalen en voor het eten zorgen zodat ik vervolgens weer wat later thuis kan komen. Dat is inderdaad een erg fijne regeling die bijdraagt aan een balans.
Ik heb ook flexibele tijden, heel fijn. Mijn man heeft dat ook, zolang we allebei in het academische werken, blijft dat zo, maar hebben we ook grotere onzekerheden dan daarbuiten qua contracten. Elk voordeel heeft zijn nadeel, zo lijkt het. Mijn begeleider (m) is UD en werkt 32 uur, dat geldt toch ook als deeltijd? Hij haalt bijna elke dag zijn kinderen uit school en is er een dag per week een halve dag (wo). Dat is natuurlijk niet altijd makkelijk te roosteren (onderwijsverplichtingen, etc), maar kan wel, gelukkig. Ik ben het er wel mee eens dat het moeilijk carierre maken is met minder dan 32 uur per week. Ik zit NU in die situatie, juist op het punt dat ik een vrij grote prestatie moet neerzetten, en vind het vrij lastig om in die drie dagen alles gedaan te krijgen. Maar dat heeft meer te maken met vermoeidheid door gebroken nachten, tussendoor kolven, ... dan met de duur en de 'potentie' van die dagen zelf. Ik hoop dat ik dus in de loop van dit jaar (tot dec) steeds meer uit die dagen kan halen, ik heb niet zoveel keuze
Ik denk (merk) dat er in NL een grote weerstand bestaat tegen het full time werken, je krijgt al heel snel reacties als "dan zien anderen je kind meer dan jij". Persoonlijk heb ik helemaal geen last van deze gevoelens. Onze Beeb gaat al bijna 10 maanden ´full time´ naar de creche en voor haar en ons werkt het goed. We hebben natuurlijk hard gezocht naar een ´goede´ creche, met vaste begeleidsters en een goed ´opvoedingsplan´. Ik heb absoluut niet het ideen dat Beeb er onder lijdt dat ze naar de crèche gaat: alle andere kindjes daar komen ook 5 dagen per week. Als we een paar dagen met haar thuis zijn (vakantie of lang weekend) dan ´verveelt´ ze zich ook echt. Mijn man zou ook graag een nanny hebben (vooral omdat die dan voor hem kan koken ), maar ik heb/had toch wat moeite met zo´n vrouw full time in je huis. Ik zie het bij veel van onze buren dat het toch wel een aantasting is van je privacy (en zo groot is ons huis niet). Bovendien mist je kind dan het contact met andere kinderen en ben je ook compleet afhankelijk van 1 persoon, terwijl er op de crèche indien nodig altijd vervangers zijn. Persoonlijk denk ik dat het ook met full time werken nog altijd moeilijk is om carriere te maken als moeder. Ik loop vaak genoeg tegen opmerkingen op als "oh, maar jij moet zeker om 17.00 al weer weg, of niet" of "dan ben jij er zeker al niet meer of wel". In de juridische sector is het toch nog vaak een kwestie van moeten/kunnen overwerken. Voor mezelf trek ik me dat niet echt meer aan: Ik weet dat ik veel efficienter werk in vergelijking met de tijd dat ik nog advocaat was. Ik zei al eerder dat we ini elke fase wel weer opnieuw moeten bezien wat goed is voor ons en Beeb, ik denk dan met name aan de lagere schooltijd, ik zou (nu) niet graag willen dat ze hele dagen bij de naschoolse opvang zit. Misschien dat ik tegen die tijd wel 70% ga werken.
Ik vind het helemaal niets om full time te werken, ik ben van mening dat je voor kinderen kiest en je daar ook voor moet zijn. OK parttime werken is te doen maar meer dan 24 uur vind ik wel heel veel. Ik werk zelf 2 dagen als oproepkracht in de week en vind dat meer dan genoeg. Ik vind het persoonlijk niet kunnen als je je kind 5 dagen per week naar een kdv brengt, waarom heb je dan voor kinderen gekozen ???!! met uitzondering van alleenstaande ouders die kunnen in sommige gevallen niet anders maar als je er voor kiest nee dat vind ik niet kunnen.
Misschien kun je het beter bij jezelf houden... Ieder z'n keuze nietwaar? Wie ben jij om daar over te oordelen? Jij vind het voor jou niet kunnen. Prima, moet je het ook niet doen. Voor mij is het ook geen optie maar er zijn genoeg mensen die daar een prima balans in kunnen vinden. En nee, dat zijn geen slechte ouders! Ik heb ook flexibele tijden.. voor mij is dat het een uitkomst! Onze dag begint pas om 7:30 en dan moet je natuurlijk niet vroeg op kantoor e.d. hoeven zijn Mijn beste vriendin werkt (meer dan) fulltime (bankier) en heeft een nanny (4 dagen in de week). Opa en oma komen één dag in de week. De oudste gaat inmiddels naar school en de ander is lekker thuis. Het zijn zulke leuke jongetjes! Ik geloof niet dat zij er ook maar één seconde onder lijden.. mama daarin tegen heeft het soms wel moeilijk! Ze trouwens ook nog het grootste deel van de maand alleen omdat manlief vlieger is en in de UK woont en daarvanuit werkt.
En daar is de discussie... om maar een cliche in het midden te gooien in dit eeuwenoude debat: waarom zou het de vrouw zijn die dan standaard voor de 24 uur gaat, en niet de man? In die combinatie zie je vaak 24 uur (v) plus 40 uur (m) = een gezamelijke werkweek van 64 uur. Wat WIJ gaan doen is 32 uur (ik) + 32 uur (hij) = ook 64 uur, met dus 2 dagen opvang. Dit topic was volgens mij bedoeld voor moeders die WEL het verlangen hebben om naast een gezin ook hard aan de weg te timmeren voor een carriere, en hoe dit te combineren en te balanceren, en hoe de partners naar in een rol spelen. Ik ben van mening dat je SAMEN voor kinderen kiest, en dus ook SAMEN moet zien hoe je het redt met carrierewensen. Dus werken wij beiden in dat schemergebied tussen deel en voltijd in (32 uur).
Ik geef toch ook aan dat het MIJN mening is, er wordt gevraagd wat iedereen er van vind. Dus ik geef mijn mening.
Ik vind het eigenlijk best knap dat dit topic het al 10 blz redt tot de eerste 'standaard' opmerking Ik vind het een heel interessant topic om te lezen. Ik heb eigenlijk nooit veel ambities gehad. Ik ben redelijk jong moeder geworden (24) en heb (helaas) mijn studie niet afgerond. Nu zit ik al een tijd fulltime thuis. Steeds vaker begin ik te dromen van een interessante, uitdagende baan. Mijn vriend en ik zullen nooit beiden fulltime werken, dat zou bij ons niet werken. Maar mijn vriend werkt momenteel al parttime (27 uur verdeeld over 4 dagen) en daarnaast als zzp'er vanuit huis. Ik denk dat hij zijn kantoorbaan maar wat graag op zou geven als ik een leuke (goed betaalde ) baan zou vinden. Maarrrr momenteel heb ik dus geen diploma (behalve mijn vwo-diploma). Ik zou dus eerst moeten gaan studeren, waarschijnlijk ga ik dat ook doen binnen nu en een paar jaar. Het lijkt mij ideaal om 32 uur te werken, liefst deels thuis. Mijn vriend kan dan vanuit huis blijven werken. Op die manier zullen we minimale opvang nodig hebben. Ik hoop dat dit topic nog een tijdje blijft lopen want ik vind het leuk om mee te lezen. Daar zal het ook bij blijven want ik heb zelf nog weinig toe te voegen