Wb het moment om aan kinderen te beginnen: ik denk dat voor beiden wel iets te zeggen is. Aan de ene kant lijkt het handig voor je loopbaan om jong kinderen te krijgen en als de kids naar school gaan (of daarvoor) "ongestoord" aan je carriere te werken. Maar aan de andere kant kun je ook zeggen dat zonder kinderen je niets in de weg staat om hard aan de weg te timmeren. Ik heb mijn zoon op mijn 30ste gekregen. Op dat moment had ik 5 jaar loopbaan achter de rug en heb in deze tijd best wat bereikt. Ik heb als het ware het succes al geproefd en in mijn geval weet ik niet of ik nog ambitieus zou zijn als ik eerst kinderen zou krijgen. Grappig eigenlijk, ik heb er nooit zo over nagedacht. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan waar ik zou staan als ik jong kinderen zou krijgen.......
Ik heb de mods gevraagd om dit topic te verplaatsen naar de clubs. Dus als het ineens verdwenen is, weten jullie waar het terecht is gekomen. Ik hoop dat wij daar massaal door gaan!
Zo, dat ging snel (het verplaatsen)! Ik denk inderdaad dat voor beide wat te zeggen valt Kiwi, jong of laat moeder worden mbt carriere maken. De keuze voor nummer 1 was in mijn geval ook meer afhankelijk van het feit dat manlief al wat ouder was en ik het wel zag zitten om toen al moeder te worden. Als ik zou wachten totdat ik zou zijn afgestudeerd, zou het weer niet uitkomen omdat ik dan net met een nieuwe baan zou zijn gestart. Nummer 2 is dus wel omwille van mijn carriere bewust tijdens mijn studie gepland. Ik zag allemaal beren op de weg als we wat langer zouden wachten en vond deze combi van studie en kind zo relaxed, dat ik die eerste hectische periode liever tijdens mijn studie wilde meemaken ipv tijdens een nieuwe baan. Maar ik denk wel dat hierdoor mijn carriere minder snel zal gaan dan wanneer ik eerst een paar jaar had gewerkt. Aan de andere kant hoef ik het dus niet te onderbreken na een aantal jaar.
Hee, we zijn een Club geworden! Hopelijk blijven we dan nu een beetje verschoond van oordelen over kdv's enzo, daar zijn weer andere topics voor! Ik ben een laatbloeiert, wat alles betreft hoor. De reden dat ik pas op mijn 35ste mijn eerste kindje heb gekregen heeft iig niks met carrière te maken maar meer met het pas op latere leeftijd ontmoeten van de man met wie ik überhaupt kinderen wilde. En ook wat betreft carriere willen maken, of in ieder geval vooruitkomen op mijn werk (ik ga nog wel voor promoties maar ben dan ook belachelijk laag ingeschaald) ben ik dus een laatbloeier, dat is echt iets van de laatste paar jaar...
@ miepie: enig idee wat je heeft gestimuleerd om nu wel carriere te willen maken? Puur een verschuiving van interesse?
Dat verplaatsen ging inderdaad razendsnel! Ik ben met het bovenstaande ook wel eens. Toen ik zwanger bleek te zijn, zag ik inderdaad ook wel veel beren op de weg. Hoe moet het dan met mijn werk? Heb ik hierna nog wel dezelfde kansen? Hoe ga ik dit aan mijn directeur vertellen? Dit is achteraf wel onterecht gebleken, maar dat had ook veel te maken met mijn werkgever die mij even serieus nam als voor mijn zwangerschap. Je hoort vaak zat ook andere verhalen. En uiteraard had het ook te maken met het feit dat ik wilde laten zien dat ik als moeder zijnde met minder contract-uren net zoveel waard ben als hiervoor. Ik moet wel bekennen dat ik dit nu weer een beetje heb nu wij klaar zijn voor nog een kindje. Natuurlijk ben ik er iets meer relaxter omdat het de eerste keer gehad hebt, maar toch bedruipt dat gevoel mij weer. Maar dat ligt volkomen aan mijzelf en zeker niet aan het bedrijf.
Het zal inderdaad heel erg per situatie verschillen. Zo kan ik me voorstellen dat een zwangerschap met ernstige zwangerschapssymptomen je erg kunnen remmen. En je kunt de pech hebben bij een kindonvriendelijk bedrijf te werken. Ik denk nu al regelmatig na hoe het straks tijdens sollicitatiegesprekken zal overkomen als ik vertel dat ik al 2 kinderen heb. Zullen ze me daarop afrekenen? Of juist niet? Wanneer en hoe moet ik het kenbaar maken? Maar goed, hier zat ik ook mee toen ik laatst mijn sollicitatiegesprek had voor mn stage en toen bleek mijn begeleidster zelf op jonge leeftijd kinderen te hebben gekregen (en toch een mooie carriere te hebben) Dat pakte dus juist goed uit
Yukl, het pakt vaker goed uit dan we denken. Elk weldenkend mens weet dat het om je kwaliteiten gaat en niet om je gezinssituatie. In mijn geval zit het gewoon tussen mijn oren, al zegt mij ratio dat dit onzin is. Ik hoop trouwens dat andere dames ons hier kunnen vinden!
Hoi meiden, leuk om hier wat te lezen over meiden die in dezelfde situatie zitten. Ik werk 4 dagen en mijn vriend ook. Dus we hebben het mooi verdeeld. Ik vind het op zich wel te doen, maar af en toe ook wel redelijk zwaar en dan ben ik weleens 'jaloers' op vriendinnen die 2 of 3 dagen per week werken. Maarja dat is toch te weinig om nog iets te bereiken! Nu zijn we in de leeftijd dat het eigenlijk moet gebeuren... Ik was altijd gewend om naast mijn fulltime baan ook nog werk mee naar huis te nemen en ik doe dat nog steeds, alleen kom ik iedere keer weer tot de conclusie dat ik er dan toch niet aan toe kom... Best frustrerend en het zorgt ergens ook voor extra druk. Zeker omdat ze dit op mijn werk toch eigenlijk wel van je verwachten. Als de kleine wakker is, kan ik eigenlijk niks doen, zeker niet iets waar ik me op moet concentreren, ze vraagt eigenlijk toch altijd wel veel aandacht, hoe lief ze ook is... Ze klimt overal op en zit overal aan haha. En als ze slaapt moet er toch ook nog wat anders in huis gebeuren... 's Avonds ben ik ook vaak afgedraaid, hebben jullie daar geen last van? Dan komt er ook weinig uit mn handen. Ja... lekker op mn laptop op de bank en een beetje tv kijken, maarja dat is ook niet echt productief natuurlijk! Het lijkt me leuk om hier mee te lezen en af en toe mee te kletsen...
Welkom! En heel herkenbaar, als L. er om 19:30 in ligt hangen wij alleen nog een beetje op de bank en liggen er zelf om 22:00 uur in.....jaja de tijden van op de bar staan zijn echt wel voorbij
Jeee, we zijn een club Ik zit even bij te komen van een lange dag, en ga bijna naar bed, maar toch nog eventjes... Ik vertel me zelf regelmatig dat het nu, met een makkelijke, blije baby van 4,5 mnd misschien wel een stuk makkelijker is dan straks. Nu ligt Renske vaak te spelen naast mij op de bank (we hebben een bank die je uitklapt zodat je een tweepersoonsbed hebt, ideaal. Dan kan ik lekker forummen of even mailen voor werk, werken vergt teveel om het echt te doen als ze wakker is en ze slaapt overdag te kort om echt iets te kunnen doen. Maar straks zal ik haar veel intensiever in de gaten moeten houden Dan zit ik denk ik 's avonds ook afgedraaid op de bank. Nu ook wel hoor, ik lig er ook over 10 minuten in omdat ik anders echt niks aan mezelf heb morgen. Ik zit nog met 2 nachtvoedingen dus tja.
Mwa, zo af en toe laat ik mij meeslepen naar zo'n bar. Je zal je verbazen hoeveel energie je ineens hebt Maar inderdaad, Bloemie: ben 9 van de 10 x redelijk afgedraaid. Werk mee naar huis nemen doe ik een tijdje niet meer (behalve de ene dag dat ik thuis werk, maar dan verspreid ik het over de hele week). Toen mijn zoon een baby was lukte het heel goed om thuis te werken. Met 9 maanden was het over. Ik probeer echt bewust op de momenten dat ik vrij ben ook echt vrij te zijn. Scheelt ook een heleboel druk in mijn hoofd. Ik kan gelukkig wel veel werk telefonisch afhandelen.
Ja haha als ze eenmaal gaan kruipen dan kan je je lol op Ik geef ook nog borstvoeding, alleen kolf ik alles. Mn dochter slaapt gelukkig wel door, dat scheelt toch wel heel wat energie! Ik wil blijven kolven totdat ze 1 jaar is. Dat geeft nu ook nog wel extra druk(te). Ik kolf nu nog maar 1 keer per dag en soms 2 keer als het zo uitkomt. Ze krijgt nu borstvoeding en als ik niet genoeg heb gekolfd nog wat uit de vriezervoorraad of volle melk. Maar over 2 weekjes (wow is ze alweer 1 jaar, niet te geloven!) ga ik daarmee stoppen en gaat ze over op gewone melk. Ben uiteraard heel blij dat het allemaal gelukt is en dat ze zolang heeft kunnen genieten van mama's melk... en tja op tijd naar bed gaan... dat lukt me dan ook weer nooit... (dom dom) misschien maar eens doen vanavond
Ja dat is het ook, die druk in je hoofd die het met zich meebrengt, als je werk mee naar huis neemt, wat het zo vermoeiend maakt en uiteindelijk ook frustrerend als het (weer) niet gelukt is. Dan voel ik me altijd zo'n 'moeke' die het weer allemaal niet voor elkaar krijgt omdat ze thuis met de kindjes zit...
Ha een club waarvan de titel me direct aansprak! Blijft een moeilijk onderwerp en carriere is voor iedereen natuurlijk weer anders. Maar ik zie mezelf wel als ambitieus, maar ook als mama. Ik heb een redelijk drukke baan als personeelsfunctionaris waarbij is me voornamelijk bezig hou met doorrekenen van beleidsvoornemens, arbeidsvoorwaarden en verzuim. Ik werk 24 uur op kantoor, maar ben nog veel thuis bezig. En dat is niet erg. Vaak hebben processen denktijd nodig en dat kan ik niet als ik op kantoor ben. Daarnaast mama van Evy. Echt een schatje en hopelijk krijgen we nog zo'n schatje. Ik ben gisteren 28 geworden, en ik kreeg Evy toen ik 26 was. Redelijk jong nog, maar het was echt zo'n oergevoel dat ik zwanger wilde worden. Ik had toen een paar jaar een hele goede internationale baan gehad en veel gereisd. Ik werk inmiddels ergens anders. Ik vind moederen heerlijk, maar ik moet er niet aan denken om de hele dag, 7 dagen per week thuis te zitten. Ik word dan denk ik gek. Het gaat hier goed. Het voelt allemaal in balans. Mijn vriend werkt 4x9 uur en is 1 dag thuis. Het loopt allemaal op rolletjes. Ik denk wel dat als je een zorgenkind hebt, dat het dan moeilijker is. Evy staat op # 1. Ze heeft vorig jaar in het ziekehuis gelegen en dan boeit de rest niet zoveel meer. Ik zou wel graag willen groeien qua carriere. Maar dan meer als specialist bv op arbeidsvoorwaarden dan leidinggeven. Leuk om jullie verhalen te horen. Ik kom ook veel jonge moeders tegen op mijn werk die met hetzelfde vraagstuk zitten. Iedereen kijkt er anders tegenaan.
Mijn man is ook postdoc (Habil. in Duitsland) en heeft geen vaste contracten omdat ze hier het systeem hanteren van 3 jaar habil. op de ene uni en 3 jaar op de andere. Hoewel hij nu waarschijnlijk een nieuw project heeft binnengekregen en dat is wel zo lekker want dan hoeven we voorlopig niet te verhuizen. Er zit zelfs een redelijke kans in dat we voor 2 jaar naar de VS vertrekken. Het is ook wel moeilijk om dan een carrière voor mezelf op te bouwen bij een bedrijf dus ik probeer het als ZZP'er. Uiteindelijk wil ik wel mijn eigen goedlopend vertaalbedrijfje hebben. Mijn man heeft 2 maanden vaderschapsverlof opgenomen (dan kan hier in Duitsland) en zal dat bij nummer 2 ook weer doen.
Gek genoeg moet ik zeggen dat het meevalt. Het scheelt dan wel dat L. zich erg goed alleen kan vermaken. Ik speel heus wel eens met haar, maar echt niet de hele dag door. Ze volg me wel overal en wil altijd zien wat ik aan het doen ben, maar als ik nog eventjes een uurtje wat moet doen kan dat meestal wel, dan speelt ze gewoon alleen. En de woonkamer is L.-proof, dus ik hoef niet al te erg op te letten