Als we het nou delen dus dat gevoel 50/50 over de papa's haha dan voel jij je niet meer zo gehandicapt en voel ik me geen duizend poot meer hihi
Heb hem net weer een site gestuurd over 'papa worden' kijken of hij me dan een keer geloofd dat een zwangerschap energie rovend is..
Logisch hoor. Ik werk gemiddeld tussen de 20 en 30 uur en ga binnenkort zo rond de 20 werken. Dus jij met je fulltime baan: niet gek dat je moet bent. Kun of wil je niet minder werken dan nu of straks?
nou ik hoop dat je bij die van jou een beetje door dringt. ik vind het heel moeilijk in ieder geval. meestal als ik er boos over word eindigt het weer in een huilbui (stomme hormonen, ik wil gewoon boos zijn niet huilen). meestal heeft ie dan iets meer begrip de dagen erna maar na een week zitten we weer op hetzelfde punt. succes ermee zoiezo. ik weet helaas hoe frustrerend het is! groetjes
gelukkig ken ik zelf het probleem niet me vriend doet echt alles voor me en leg me echt in de watten.... maar misschien moet je hem ff voor een dagje zwanger maken een zware kussen onder ze shirt doen en dan een keertje de hond uitlaten en huishouden doen ken die tenminsten wel zien dat een buik ook aardig in de weg kan zitten... en met de pijn jha als die dan bezig is met dat soort dingen zal ik hem gewoon ff trap onder ze kont geven en zeggen zo de baby is weer ff bezig ...... anders moet je je man dit gewoon allemaal laten lezen....
ohja heel veel begrip NOT. Net nog een flink potje staan janken omdat hij altijd schijnt te vergeten dat ik zwanger ben. Asshole!
Ik knijp in mn handjes met mijn mannetje. Nadat ik uit het ziekenhuis was wegens uitdroging mocht ik ook 3 weken niks doen. Maar ja, niets voor mij, dus toch stofzuigen, keuken afnemen, vaatwsser, afstoffen... en toen ging ik over mn nek op het moment dat hij thuis kwam. Meneer was boos... want ik moest rustig doen. Toen ook wel gedaan. Helaas zit mn mannetje in t gips, dus kan hij weinig tot niets, en het meerst fustrerende is het voor hem. Hij wil zo veel maar mag en kan niks. Wat hij vooral wil ik aan de slag met de babykamer ! Heel veel succes hiermee, hoop dat hij het op tijd in gaat zien...
ben het met mimi eens, je mag hem ook wel hier langssturen!! de eerste 12 weken was ik zo moe dat mijn man het hele huishouden van me overnam naast zijn fulltime baan. ik hoefde het niet eens te vragen! toen ik bi kreeg heeft hij me in een rolstoel rondgereden. Hij deed alles voor me, zonder klagen. en jeetje zeg, zo hoort het ook!!! ik zou het absoluut niet pikken als mijn man me een aansteller had gevonden zeg!!! maar je zult zien: na de bevalling piepen ze wel anders
Dames met vervelende mannen...: Be 8), en laat je niet gek maken...! Stelletje ##^^&*()O_*&^%$##$#$^*&%%^**##%% !!! Ik moest het even kwijt..!
Ik ben ongelooflijk egoistisch maar ik ga mijn lieve schat met niemand delen. Alleen ik geniet van zijn zorgzame karakter!! Ik weet dat zijn zorgzaamheid heel goed bedoeld is dus ik kan er begrip voor hebben.
Pff kan met je meepraten. Mijn vriend werkt niet en de afspraak is dat hij straks voor de kleine en het huishouden gaat zorgen.. Nou, zoals ik het nu inzie wordt dat nog wat. Enige wat hij tot nu toe gedaan heeft is 3x gekookt en dan nog ruimt ie niet alles op. Heb vanmorgen de hele huiskamer op ze kop gehad om te stofzuigen en dweilen, belt ie me op waarom ik het zo neergezet heb ( Meneer lag nog in z'n nest te stinken) Honden uitlaten doe ik meestal ook alleen, 3x per dag. Ben zo benieuwd als die kleine er straks is of hij dan inziet dat het niet alleen maar leuke dingen doen is maar dat ook het huis en de honden aandacht nodig hebben...:x
Mijn vriend neemt me wel serieus en toont wel begrip...maarrr alleen als ik in een rustig en verstandig gesprek uit leg wat er is en wat ik bedoel. Op de momenten dat ik echt even bij moet komen komt het hem geloof ik dan weer niet echt uit. We hebben hier hele lange gesprekken over gehad op momenten dat ik me goed voelde en heb ook tegen hem gezegd dat het niet zo werkt dat ik alleen even "minder" ben als het hem uit komt, dus niet alleen als zijn ouders om de hoek staan en kunnen zeggen ach kijk onze lieve jongen eens goed voor zijn zwangere vriendin zorgen. Gelukkig begreep hij dit wel. En moet eerlijk zeggen dat sinds mijn ziekenhuis in en uit hij het een stuk serieuzer is gaan nemen, hij is daar ook onder handen genomen door het verplegend personeel en die zijn geloof ik wel erg duidelijk geweest. Wat dan weer resulteert in traantjes bij mij als die lief en zorgzaam is. Ook meld ik hem extra veel hoe lief ik het vind dat hij zo goed voor ons zorgt, en daar is hij dan weer blij mee
Hier ook een vriend die echt alles voor me doet! Aan het begin van de zwangerschap was ik verschrikkelijk moe, maar als hij thuis kwam van z'n werk ging hij stofzuigen, hond uitlaten, wasjes draaien. Vorige week waren we ff wezen winkelen, thuisgekomen MOEST ik van hem lekker met m'n voeten omhoog gaan zitten, terwijl hij de vaatwasser deed en ging stofzuigen en me dan ook nog drinken kwam brengen.. Heb em al best vaak gemeld dat ik het allemaal zo onwijs lief vind, en dat ik me af en toe best nutteloos voel, maar hij vindt het allemaal geen probleem.
wat ben ik blij dat ik dat niet heb. mijn vriend vindt juist dat ik teveel doe en moet de heletijd van hem gaan zitten hij is juist te over bezorgt over me en doet net of ik dood ga. heel veel sterkte meid!! gr suuzie
Ergens herken ik het verhaal wel...Al is mijn man echt lief en vaak ook wel begripvol (dan moet ik juist van hem op de bank gaan liggen), hij 'klaagt'wel als ik niet uit wil gaan of ergens heen wil gaan...En als ik sommige dingen gewoon niet meer kan, geen fut ervoor heb! Ik sta wel het hele huis te schrobben (nog steeds met 34 weken) en ben dan echt bekaf (rugpijn enz) en hij doet wel wat in huis (vuilnis, kattenbak flessen wegbrengen) maar echt niet veel... Toen ik ziek was in de winter (griep 3 dagen) heeft hij NIET 1 KEER een sinaasappel uitgeperst voor me en stond ik dat nog te doen voor ons twee (zoals gewoonlijk heel de zwangerschap door)...en dan krijg ik nu te horen dat borstvoeding toch heel relaxt is?? je ligt dan toch gewoon op de bank, kost je toch geen energie??? Weet je, ik denk dat mannen echt vaak geeeeeeen idee hebben wat het inhoudt een zwangerschap/bevalling!! Mijn man heeft ook het idee: ik ben er voor je tijdens de bevalling. dus da's genoeg!maar dat ik hem nu met nog maar 6 weekjes te gaan echt ook nodig heb, dat komt dan niet in hem op... het heeft ons de nodige ruzies/conflicten opgeleverd maar het is het waard geweest want nu eindelijk begint meneer wel beter te begrijpen hoe of wat. gesprekken met vrienden die al kids hebben helpen. Misschien het lezen van een boek over wat het echt betekent voor een vrouw...?
denk dat dat het ook vaak is: het komt de mannen dan ff niet zo goed uit...moeten ze ineens echt verantwoordelijkheid nemen en dat valt voor sommigen niet mee!! Wij kunnen natuurlijk 9 maanden aan het ide wennen, een man gaat de deur uit en dan is de zwangerschap er 'even' niet,terwijl wij er de hele dag door mee geconfronteerd worden, of we willen of niet!!