Carrierre en de kleintjes

mn omgeving vindt het over het algemeen wel veel om 4 dagen te werken, maar bij mijn omgeving is het toch vaak zo dat de man het meest verdient en die blijft alleen al om financiële redenen 5 dagen werken, en dan vinden de dames het ook wel best en die gaan dan gewoon een stuk minder werken. Bij mij is dat eigenlijk net andersom, ik verdien meer dan mn vriend... Op mn werk vinden bijna alle vrouwelijke collega's het wel veel om 4 dagen te werken. Veel gaan toch wel terug naar 2,5 of 3 dagen. Maar goed, bij mij op de afdeling werkt iedereen minimaal 4 dagen dus is het weer helemaal normaal om 4 dagen te werken. Mn ouders laten me lekker doen wat ik wil, stimuleren het niet, maar zwakken het ook niet af. Ik heb ook altijd gezegd dat als het niet gaat ik minder ga werken, maar dat is mn eer te na, ik zorg gewoon dat het lukt!

 

Mijn moeder vindt het vreselijk als ik meer zou werken dan 3 dagen per week. Maar dat gaat meer om het idee dat Renske dan ook vaker naar het kdv zou moeten. Ik wil in de toekomst wel 4 dagen werken maar ga die in 3,5 dag proppen, en mijn man hopelijk ook. Dan kunnen we een dag thuis verdelen. Helaas wonen de grootouders te ver weg... ik wil Renske namelijk ook echt niet meer dan 2 dagen per week op het kdv hebben. Niet nu ze nog zo jong is, als ze straks een peuter is en het leuk vindt, kan ze misschien een dag extra gaan, zodat de overgang naar kleuterschool weer daarna ook niet zo groot is.

De meesten van mijn vrienden hebben nog geen kinderen, en snappen mijn ambities dus heel goed. Gelukkig heb ik wel een paar collega-promovendi die zowat tegelijk met mij uitgerekend waren, dus dat is heel fijn! Toen ik net zwanger was waren er namelijk ook een heeeeleboel collega's die zoiets hadden van 'duh, waarom wacht je niet tot NA je proefschrift' (antwoord in mijn hoofd: omdat je dan heus niet meer tijd hebt, en wel weer een jaar of wat ouder bent... ).

 

@ Kiwi: wow, wat grappig! Staat straks directie met handen in het haar! Ah ja, er zijn altijd manieren om zakjes goed te regelen, en als de werkneemsters begrip en ondersteuning ivm moederschap krijgen, gaat het dubbel betalen. Ik merk trouwens dat sinds ik een kind heb, ben ik stukken efficienter geworden want zo veel tijd over heb jij niet meer !

@Judith: Ik kom van het gezin van 2 fulltime werkende ouders en ben bovenop een ambitieuse papakindje, daarom was het vanzelfsprekend dat ik blijf werken. Mijn ouders steunen me enorm (mama vindt alleen jammer dat ik ver van ze woon en ze niet kunnen ons vaak helpen met oppassen en dergelijke, zij vindt dat nu is het heel zwaar voor mij om allemaal zelf te regelen ).

In mijn vriendenkrijg zitten alleen maar werkende vrouwen en ook moeders die blijven 3-4 dagen werken en naar boven willen klimmen. Dat geeft toch rust en zaait geen gekke gedachten dat ik geen goede moeder ben (zoals het soms gebeurt nadat jij dit forum leest - buiten dit clubje natuurlijk! ).

Het is natuurlijk moeilijk als jouw ouders het raar vinden, dan moet jij tegen hun opboksen wat natuurlijk nergens voor nodig is....

We gaan trouwens op zaterdag ook 3 weken weg, daarom dames - iedereen alvast een fijne vakantie!

 

Alvast een fijne vakantie Anasthesie.

tja, wij komen uit een familie waar beide moeders huismoeder waren (mijn moeder is later wel gaan werken maar altijd parttime en als juf op onze school dus die zagen we gewoon altijd). Mijn man is van baan gewisseld omdat hij juist wat extra tijd met ons dochtertje wilde, hij werkte eerst 5 dagen (40 uur) en nu 4 (36 uur) maar daardoor moest ik ook wel gaan werken. En ik vind het gewoon echt prettig om een aantal dagen in de week weg te zijn.

 

Anasthesie, fijne vakantie!

 

Iedereen die op vakantie gaat: veel plezier!

Mijn ouders begonnen heel traditioneel: vader werkte om sentjes te verdienen, moeder was thuis bij ons (zusje en ik). Maar in de loop van de jaren hebben we alles meegemaakt: alleen vader werken, alleen moeder werken en vader als huisvader, beiden werken (doen ze nog steeds), vader en moeder samen een opleiding gedaan, alleen moeder opleiding gedaan (op haar 38ste een technische opleiding gedaan, stoer he?). Dus ouderwets kun je ze niet noemen. Ze hebben geen van beiden gestudeerd en lieten mij heel erg vrij om zelf te ontdekken wat bij me paste. Dus ben ik een alpha-studie gaan doen (ben historicus) waar geen droog brood in te verdienen was onder het mom dat ik van mijn ouders meekreeg: doe in godsnaam iets dat je leuk vindt want daar ben je ook goed in. Ze zijn zelf dus ook geen carrieretijgers. Ik zelf dus ook niet, ik ben het alleen in de laatste jaren wel steeds belangrijker gaan vinden om iets te doen waar ik mijn ei in kwijt kan, ook op intellectueel gebied. Daar ben ik nog zeker niet, maar ik heb er vertrouwen in dat dat gaat komen.

Ik werk nu trouwens voor de overheid, daar is alles wel echt goed geregeld voor zowel moeders als vaders. Ook vaders mogen bijvoorbeeld betaald ouderschapsverlof opnemen als ze dat willen en daar ben ik ook helemaal voor. De overheid probeert het te stimuleren en geeft het goede voorbeeld, maar weinig bedrijven kunnen of willen het betalen en dat is jammer.
Ik vind dat er aan de kant van de vaders ook wel het eea mag veranderen! (O ja, feminisme heb ik wél met de paplepel ingegoten gekregen, haha!)

 

Trouwens, ik zie ook voorbeelden om me heen van vrouwen die carriere hebben gemaakt maar daar altijd een schuldgevoel over hebben gehad naar hun kinderen.
Zo heb ik 1 vrouwelijke collega die kinderen heeft van 17 en 19 en die haar NU nog schuldgevoelens aanpraten over dat ze altijd werkte en er nooit was thuis met de thee en dat ze "altijd" naar het kdv moesten enzo. Ik kan me daar echt boos over maken want ik vind die meiden gemeen en kortzichtig. Tegelijkertijd denk ik: no way dat ik Mini ooit zo tegen mij zal laten praten! Die collega trekt het zich ook nog eens verschrikkelijk aan. Die zit dus al minstens 19 jaar met zichzelf in de knoop hierover denk ik dan. En ik begrijp het gewoon niet want ze is een hartstikke intelligente vrouw met een mooie carriere en ze kan nog verder komen in het leven want ze is pas 51.

Of een andere collega die iets zei over haar zoon van 20, hoe ze die weer op het goede spoor van een opleiding kan krijgen. Misschien ben ik naief hoor, maar ik vind dat mensen van 20 volwassen zijn en hun eigen keuzes moeten leren maken. Natuurlijk ben je betrokken maar die vrouwen blijven altijd zo de moeder die het beter weet, ik weet niet wat het is dat me zo tegenstaat aan zo'n houding... Ik ben iig zo totaal niet opgevoed en ben ook niet van plan dat bij Mini wel te doen. (en we spreken elkaar over 20 jaar wel weer he? )

 

Iets vertelt me dat die kinderen de moeder ook een schuldgevoel aan zouden praten als ze FT mama zou zijn geweest. Op zo'n puber leeftijd ben je gewoon een grote draak, kan ik me nog vaag herinneren Over het algemeen ga ik er altijd van uit dat als iemand me een schuldgevoel aan wil praten dat niet ligt aan het feit dat ik iets fout heb gedaan (want dat zouden ze ook normaal kunnen zeggen) maar aan een karakterfoutje van de ander

 

Anasteshie: Fijne vakantie!

Heb even heel globaal bijgelezen... heb na mijn werk de afgelopen dagen eigenlijk gewoon even genoten van een lange zomeravond. K. op bed en in de tuin met een wijntje. Moest dus behoorlijk bijlezen.

Even nog een re: (Geen idee of ze überhaupt nog meeleest, maar goed...)

Een keer promotie vind ik nog niet een carrière... dat is gewoon onvermijdelijke voor de werkgever als je al wat langer in dienst bent lijkt me.

Ik heb voor de rest nog wat gelezen over glazen wanden etc. Heb het nu nog niet gemerkt, onderling gunt men elkaar wel dingen... echter weinig respect voor bazen in mijn werk. Waardering is ver te zoeken, terwijl er toch veel buiten mijn functie op mijn bordje wordt geschoven... dingen die zeker niet bij mij horen te liggen als ondergeschikte. Maar goed, nee zeggen doe je ook niet. Mocht ik hier ooit na mijn studie verder in willen gaan is dat natuurlijk een strop voor mijn carrière.

Nu kleine frustratie: al dat wat ik heb gelezen over kinderopvang... K. verveelt zich iig niet meer. Als ze alleen maar thuis zou zijn heb ik denk ik echt een vervelend kind. Hulde aan de kinderopvang!
Raar dat het echter zo krom geregeld is met de toeslagen. En sommige politieke partijen maar zeuren over dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Nou, volgens mij doen ze dat al in het huidige systeem.

 

Wij betalen ook heel veel zelf aan de kinderopvang maar aangezien ik een rooie rakkert ben, vind ik dat ook terecht. Het is lang niet zo dat één van ons inkomen helemaal aan op gaat. En ik vind het óók belangrijk voor vrouwen die minder geld verdienen dat ze kunnen blijven werken en dus een grotere tegemoetkoming krijgen dan wij.

Ik wekr trouwens in een onderdeel van de overheid waar veel vrouwen werken. Maar je ziet dat de meeste hogere posities bekleed worden door mannen. De opperbaas is dan wel weer een vrouw en mijn directeur ook. En wat voor één.... Ik zou liever een man hebben hoor, zij is gewoon onvoorspelbaar, zet mensen te kakken tijdens vergaderingen en ik vind haar ook onbetrouwbaar. Maar goed... Niet echt een glazen plafond hier.

Ik denk weleens dat mannen verder komen dan vrouwen omdat ze beter en harder kunnen onderhandelen dan vrouwen. Wat vinden jullie daarvan?

 

Ikke niet, misschien dat ik daarom ook dat beeld heb...
Nee, het is niet alleen dát. Maar hoe kan het dat vrouwen nog altijd behoorlijk minder betaald krijgen voor hetzelfde werk?

 

Rooie, groene of blauwe rakkert of niet... ik kom ook veel mensen (vrouwen veelal) tegen voor wie het bijna aantrekkelijker wordt om niet te gaan werken. Manlief verdient eigenlijk wel genoeg en zij ook behoorlijk, maar alles bij elkaar opgeteld zouden ze er financieel dus op vooruit gaan als 1 stopt met werken. Stoppen met werken kan toch niet de bedoeling zijn van het systeem dat er gehanteerd wordt in NL? En helaas is dat toch vaak de vrouw omdat zij verhoudingsgewijs minder verdient. Met een brug naar de betere onderhandelaars of niet. Volgens mij krijgen mannen in eerste instantie gemiddeld een hoger salaris aangeboden. Uitzonderingen daargelaten.

 

Ik ben met je eens Kiwi, dat ons vrouw-zijn juist voordelen zou kunnen opleveren in onderhandelingssituaties alleen zie ik in mijn baan dat veel vrouwen daar geen gebruik van maken.

Ik kom veel vrouwen tegen die bijvoorbeeld een arbeidsovereenkomst aangeboden krijgen, en dat niet zien als "eerste bod" en het of afslaan, of integraal accepteren. Terwijl dat juist de gelegenheid is om extra salaris, meer vakantiedagen of flexibelere werktijden te vragen. Nee heb je....

Veel vrouwen lijken bang te zijn om te overvragen of om meteen als "niet aardig" te boek te staan. Door een tegenvoorstel te doen, denken sommige vrouwen (af en toe ook mannen) dat de arbeidsrelatie een slechte start maakt. Dat is echt zonde!

Dit geldt natuurlijk niet voor alle vrouwen, maar ik zou ze wel iets assertiever willen tegenkomen!

 

en toch denk ik niet dat mannen over het algemeen harder onderhandelen... ik heb het idee dat het toch nog steeds een soort vooroordeel is en dat vrouwen (voor dezelfde functie) toch een lager aanbod krijgen dan mannen, misschien toch ook wel met de achterliggende gedachte dat vrouwen toch minder efficient etc kunnen werken om voor de kinderen te zorgen... Niet dat ik dat terecht vind, maar toch werkt het nog steeds wel zo, in sommige branches misschien minder dan in andere...

 

Verschilt per situatie... overall natuurlijk niet en in hard bucks zeker niet. Maar ik hoor het wel redelijk veel in mijn omgeving als klaagzang.

 

Qua onderhandelen, je hoort vaak dat vrouwen bang zijn om niet leuk gevonden te worden en van nature niet vooraan staan. Maar onderhandelen is (een deel van) mijn vak, dus ik doe het zelf ook voor mezelf. En ik sta altijd vooraan met zeggen wat ik wil en wat mijn ambities zijn. Hoe moeten ze anders op het werk weten wat ik wil? Ik kan moeilijk in een hoekje gaan zitten mokken als ze me die droombaan niet aanbieden, als ik nooit duidelijk heb gemaakt dat dat voor mij een droombaan is. En ik heb het idee dat veel vrouwen niet zo op de voorgrond durven te treden.

Ik word dus ook niet slechter betaald dan mannen voor mijn werk. Sterker nog, ik heb promotie gemaakt en nu inzicht in de salarisstructuren en ik word het beste betaald Gewoon een kwestie van vragen.

 

Argh even wat anders. Vanavond weer een fikse discussie gehad met mijn man, hij kwam weer na zessen aankakken met onze dochter, omdat hij nog even wat klussen af had moeten maken op het werk. Dat betekent dus dat ik vanmorgen als eerste opstond, L. heb gewassn gevoederd aangekleed en naar de opvang heb gebracht. Vervolgens zelf een hele dag gewerkt. Thuiskomen, als een dolle gaan koken zodat L. nog een beetje op tijd haar avondeten krijgt en dan komt meneer doodleuk pas na zessen aanzetten! Geen enkel gevoel voor wat er verder allemaal nog bij komt kijken, en geen enkel benul dat er ook nog meer werk gedaan moet worden dan alleen maar werken voor de baas, en geen idee dat je dochter 's ochtends klaarmaken en naar de opvang brengen veel meer werk is dan haar alleen eventjes oppikken en dan verwachten dat de piepers geschild zijn!! :x:x:x:x:x:x:x