@Suenne, ik snap je helemaal. Het is ook het belangrijkste dat er nu een oplossing komt. Maar ik vind wel dat als je thuis situatie niet goed is, het natuurlijk niet erg slim is om dan zwanger te worden. Eerst de problemen oplossen...dan pas het volgende. Maar goed daar hebben we nu niks aan....maar laat het wel een les zijn voor iemand anders.
In de steek laten is een heel ruim begrip. Als ik de schoonmoeder zou zijn dan zou ik mijzelf ook echt wel teveel voelen. Dat wil je toch ook niet als schoonmoeder/moeder zijnde.. Ik vind dit echt een hele ongezonde situatie waar snel een einde aan moet komen. Jullie laten haar echt niet in de steek als ze op zichzelf gaat wonen toch. Ik zou dat nooit accepteren als mijn man zo deed met zijn moeder. Het is zij eruit of ik. Desnoods zou ik een tijdje apart gaan wonen/logeren ergens om te laten zien dat het menens is
ja precies.... Het juiste moment tja wanneer is dat, nee dan kun je beter nooit aan kinderen beginnen Maar als je van te voren al in precies deaelfe situatie zat waarom het dan niet eerst aanpakken? Maar goed dat was gewoon mijn mening en nu wordt er de hele tijd op doorgegaan, dat was niet mijn bedoeling idg.... Hoop voor TS dat ze een oplosing zal vinden maar zoals ik ook al zei, om nu gelijk je biezen te pakken?
Lekker makkelijk gezegd. Dat je niet al je problemen op hoeft te lossen vóór je aan kinderen begint. Tuurlijk kun je niet alles oplossen. Maar in dit geval vind ik het toch een ander verhaal.
Grrr ik zou ook koken van woede. Ik weet niet met wie ze gaan fietsen maar dat zou zeker niet met mijn kind zijn. Haha puh *edit* Sorry, ik moet erg wennen aan de nummering vd pagina's *bloos*. Het verhaal gaat blijkbaar nog 17 pag. verder. *gaat verder lezen*
Voordat ik naar usa kwam, was mijn man naar nl gekomen zodat we samen terugkonden vliegen. Hij bleef daar 1 maand met mij zodat ik alle zaken kon afronden in nl en dat we samen hiernaar toe konden vertrekken. En in die ene maand dat ik in nl was ben ik zwanger geraakt. Dus voordat ik naar usa kwam was ik al zwanger!
Maar wist je wel van te voren in welke situatie hij thuis zat, en ben je wel eerder daarnaartoe geweest om kennis te maken met zijn familie en zijn leefomgeving voordat je met hem bent getrouwd? (vraag ik me gewoon ff af)
Ik was zwanger geraakt in Nederland, dus VOORDAT ik in deze situatie zat. Toen ik in usa aankwam was ik al zwanger! En deze situatie waar we over hebben is net een paar weken aan de gang. Eerst was er helemaal niks aan de hand.
Wij kennen elkaar al jaren, en hij is al heel vaak naar nl geweest. En zijn moeder ook, maar ik was hier nog niet geweest, dat kon toen niet in verband met de immigratie zaken. En dat zijn moeder bij hem woont, ja dat wist ik wel.
En met mijn zwangerschap ben ik dolblij. Ik heb geen seconde spijt dat ik zwanger ben geraakt. Als ik het over kon doen dan had ik het zo weer gedaan. Onze baby is van harte welcome, ik en mijn man zijn er erg blij mee.
Van tevoren is het toch moeilijk inschatten hoe je in een bepaalde situatie reageert. Het had ook goed kunnen zijn dat A Star ontzettend goed met haar schoonmoeder kon opschieten. Helaas is dit niet zo. Ik heb verder geen advies voor je (ik heb gelukkig zelf een schat van een schoonmoeder, ze mag zo bij ons komen wonen als ze dat wil) maar ik wil je wel even veel sterkte wensen.
Dit vind ik een beetje zwart/wit gezegd. Het is in mijn ogen zinloos om iemand in een dergelijke situatie nu de oren te wassen. Ik vind dat ook een beetje verheven klinken, zo van 'ik had het beter gedaan'. Dat weet je eigenlijk nooit als buitenstaander. Ik denk altijd, wat jou vandaag overkomt, kan mij morgen overkomen. "Achteraf kijk je een koe in zn kont" Vorig jaar was er hier geen vuiltje aan de lucht, totdat van de ene op de andere dag de mestput hier ontplofte en mijn man de lucht in is gevlogen. Alles daarna was anders, ook onze relatie kreeg een optater. Je hebt het echt niet altijd allemaal zo voor het zeggen. Soms lopen dingen toch wel anders dan je verwacht. En betreft dit verhaal, ik weet er het fijne niet van, maar het helpt haar toch niet om haar nu te vertellen dat ze daar nooit aan had moeten beginnen zo? Wie zijn wij om die conclussie te trekken (komt het op neer), toch? Ik ben een vreemde voor jou en andersom. Hoe is het nou eigenlijk met dat kinderzitje afgelopen? Kan het niet meer terug vinden.
Gisteravond heb ik een hele goeie en fijne gesprek gehad met mijn man. Vandaag had hij vrij van zijn werk dus hebben de tijd genomen en rustig door gepraat. Ik heb hem alles verteld van a tot z, waar ik mee zit en hoe ik voel, ik heb hem alles verteld op een rustige manier. En niet als die andere keren dat ik dan gelijk tekeer ging en boos werd enzo. Ik bleef juist heel rustig dit keer. Hij ook. Hij heeft heel goed naar mij geluisterd en hij werd helemaal niet boos of wat dan ook. Hij begreep mij heel goed. En gaf mij gelijk. Toen hebben we ook met zijn moeder gepraat en haar alles uitgelegd, zij begreep het ook. Ze zij dat ze helemaal geen slechte intentie had met die dingen dat ze deed, ze wou mij alleen maar helpen omdat ik zwanger ben. Maar dat ze het niet meer zou doen. En dat alles waar ik mee zit, ik gewoon tegen haar kan zeggen. Ze vond het erg dat ik het had opgekropt. We hebben nou duidelijke afspraken gemaakt met elkaar. En gaan nou een tijdje kijken hoe dit gaat. En als het nog steeds niet gaat dan gaat zij ergens anders wonen.
Het is wel jammer voor je en je kindje dat de spanning zo hoog is opgelopen. Dat is gewoon niet goed. Ik las ergens dat als je daar bevalt, je kindje dan geen Nederlands paspoort heeft? Al koste het mn laatste snik, maar ik zou dat echt persé willen hebben, gewoon om ellende in de toekomst te voorkomen. Het klinkt onveilig en labiel waar je nu in zit, ik zou er niet op durven vertrouwen. Kan je daarna kijken of je binnen de USA een woonplek voor jezelf kan regelen, zodat je man bij jou in kan trekken. Of is dat te makkelijk gesproken?
Mijn man wil absoluut niet dat ik ongelukkig ben. Hij houd heel veel van mij. Ik weet dat door mijn verhaal op dit forum, mijn man en schoonmoeder als monsters overkomen maar dat zijn ze absoluut niet hoor. Het heeft ook een beetje met mezelf te maken. Ik zit momenteel in een dip, doordat ik heimwee heb, en hormonen enzo. Ik irriteer me aan alles. hahah, nou dat gaat echt niet gebeuren hoor
Voor zover ik weet kan ons kindje wel een nl paspoort krijgen hier. Want ik hou zelf ook mijn nl paspoort naast mijn amerikaanse paspoort.
Super dat jullie zo`n goed gesprek hebben gehad dan meid.....ik bedoelde het niet verkeerd hoor mijn opmerking, tja je kunt het nooit weten natuurlijk...maar een schoonmoeder in huis was niks voor mij hahaha... Maar ik ben blij dat jullie het nu uitgepraat hebben, waarschijnlijk wist ze het niet eens allemaal?