mijs: dikke knuffel voor jou all: we gaan na 7 maanden niks doen, eindelijk weer beginnen! we gaan eindelijk voor de 1e echte kans op een wonder, ik kan niet wachten! volgende week de 1e FM alweer!!
Maria, Wij hebben het daar expres nooit over gehad. Ik dacht we zitten nu niet in die situatie. Dus dan kan je elkaar pijn doen om daar over te praten... of gewoon afwachten. En je moet niet vergeten dat jou man niet alleen de wens heeft om jou zwanger te krijgen maar ook een wens om een biologisch kindje te krijgen. Geef het de tijd en praat over dat soort dingen pas als de tijd er rijp voor is. Want jullie moeten hier als een team doorheen gaan.
Mijs, een knuffel voor jou!!! Shit man! Het wordt voor jou nu toch ook wel een keer tijd! Maar denk aan al die meiden die bij ICSI ec niet zwanger werden, maar van de eerste gestimuleerde poging wel! Maar nu eerst een fijne vakantie!
@Mijs: Sh*t zeg!! Dikke knuffel voor jou!! Probeer het tijdens je vakantie allemaal een beetje los te laten en te genieten van elkaar!! En dan na de vakantie vol goede moed blijven hopen...want zonder hoop (en proberen) ben je helemaal nergens. @Gaby: Ja!!! Jullie weer van start!!! Eindelijk meid!! Heel veel succes!! @Maria: Wij hebben het er van tevoren ook over gehad hoor...wat als... Al voordat we uberhaupt de mmm ingingen. Toen zei manlief...dat hij wel van een donor gebruik zou willen maken. Toen we eenmaal in de mmm zaten en bleek dat het idd 'aan hem lag' wilde hij het toch niet. Nu we eenmaal een kindje hebben zijn we allebei van mening dat het niet had uitgemaakt of het van donorzaad was geweest of niet. We weten dat het van onszelf is en zijn er dolgelukkig mee, maar toen ik manlief vroeg....stel nou voor dat het donorzaad was geweest of dat er uberhaupt een ander embryo was teruggeplaatst...zou je er dan minder van houden/ het allemaal anders beleefd hebben?? (de zwangerschap en nu ook).... maar we denken allebei dat we het hetzelfde beleefd zouden hebben omdat je alles samen ondergaat. Helemaal zeker kunnen we dit natuurlijk niet zeggen omdat het bij ons wel gelukt is. Maar ik denk wel écht dat we zéker niet minder van zo'n kindje gehouden zouden hebben!! Voor ons was het toen wel goed het er van tevoren over te hebben....hadden dan dus ook al wel besloten....als het niet lukt....dan dus samen verder. Maar goed....weet natuurlijk nooit wat het geworden zou zijn als je idd daadwerkelijk op zo'n punt komt. Misschien veranderd dan wel weer alles!! daarom vind ik de reactie van Kleintje ook misschien wel de beste oplossing. Niet erover hebben totdat het zover is. Maar....hopelijk komen jullie nooit voor die keuze te staan!!
wij hadden het van te voren ook over donorzaad gehad (in het alleraller begin) joey wilde dit toen eigenlijk niet.. maar naar mate het dichterbij kwam, was het aan joey de keuze wel of niet.. en hij zei meteen ja we gaan voor donor. die beslissing kun je denk ik pas maken als de optie's op zijn. en je eigenlijk geen keuze meer hebt. majo: thanks
lieve mijs knuffel van mij.. denk aan je .. hoe ishet hier verder dan... Hier gaat het goed moe.. en verder weinig last.. gelukkig.. Knuffelssss
Heeft niemand van jullie hierover gehoord? Als het echt zo vreselijk onbekend is, wil ik t misschien toch maar niet... http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/217850-cetro-trial-studie-wie-meer.html
MariaC, Bailey (lief dat je even langs komt piepen), Ingrid, Majo, Sikki, Yippie, dank jullie voor het meeleven en de knuffels. Ben dol op knuffels. Heb van 6 (vroeg geplast en getest) tot 8 in bed liggen huilen met een sippige Mijsman naast me. Daarna klaar met huilen, heb man en spullen bijeengeraapt en we zijn de hele dag lekker op pad gegaan. We hadden beide vrij geregeld voor deze dag. Bah. Ik ben er zat van me zo naar te voelen elke dag. Kindje waar ik zo van hou.. kom nou toch, ik zal de liefste mama voor je zijn!
MariaC, ik snap van jouw man dat ie het er niet over wil hebben zolang het nog niet aan de orde is. Ik snap ook heel goed van jou dat jij wel van hem wilt weten wat er gebeurt als ICSI niet lukt. Het heeft er ook inderdaad mee te maken dat de kinderwens van de 1 niet de kinderwens van de ander hoeft te zijn. Ik heb heel duidelijk een niet-biologische kinderwens, mijn man heel duidelijk wel. Ik wil hoe dan ook een kindje, maakt mij niet uit van wiens genen. Kon ik er morgen 1 ophalen bij de Kruidvat, dan lag ik voor openingstijd voor de deur, het is me willekeurig. Ik heb heel mijn leven al heel veel gehouden van de kindjes van vrienden, onze neefjes, mijn oppaskindjes. Altijd gedacht: 'als ik nu al zoveel van deze kinderen houd, dan is elke dag mogen zorgen voor mijn eigen kinderen vast nog 100 keer mooier.' Maar een voorstelling van kinderen die op mij of mijn man lijken, heb ik niet. En dus is mijn verlangen daarnaar niet zo heel sterk. Ik hou van elk kind waar ik voor mag zorgen. Mijn man heeft zijn hele leven uitgekeken naar kinderen die hij zou herkennen. Een kind dat op mij lijkt, op hem, op zijn familie. Zo zit zijn kinderwens in elkaar. Ik vind het dan ook heel erg voor hem dat bij hem het zaad niet goed is. Als ICSI over een jaar misschien definitief stopt voor ons, gaat hij een heftig rouwproces in: dat hij geen biologische kinderen gaat krijgen. Ik heb altijd open gestaan voor allerlei manieren van kinderen krijgen: adoptie, pleegzorg, donorzaad/eieren. Zou, als mijn kinderwens is vervuld ook best eitjes willen doneren. Mijn man vond bovengenoemde opties helemaal niks. Ik was compleet in paniek toen het zaad vorig jaar zo slecht bleek en hij aangaf dat hij toch echt wel biologische kinderen wilde. Ik moest en zou kinderen krijgen en heb wel wat te veel geforceerd bij mijn man. Ik kon niet leven met de onzekerheid of hij wel of niet voor wat anders zou willen gaan. Voor mijn gevoel raakten we toen wat van elkaar verwijderd, omdat de liefde voor mijn kinderen zo groot is dat ik dat niet opzij kan zetten. Ik vond het een verschrikkelijk moeilijke tijd. Inmiddels voelt mijn man het anders: hij wil toch ook wel heel graag vader worden, kinderen krijgen. Hoe dan ook. Dus hij sluit nu niks meer uit. Terwijl hij dat dus een jaar geleden nog wel deed. Het kan erg veranderen hoe je er over denkt en bij voelt. Ik ben er altijd over blijven praten met mijn man. Dat voelde voor mij goed. En hij trok het gelukkig. Maar het kan alleen vanuit hem komen dat hij er misschien anders over gaat denken. En dan nog, als het echt een keer zo ver is... We kunnen nu niet weten hoe we er dan tegenover staan. Majo, mooi hoe jij vertelt hoe het nu, met jullie dochter, voor jullie gevoel niet had uitgemaakt waar de genen vandaan waren gekomen. Hoor van andere ICSI-ouders dat ze toch ook wel heel blij zijn dat ze zichzelf/ hun partner herkennen in het ICSI-kindje. Ik gun het mijn man heel erg dat zijn specifieke kinderwens, zijn biologische kinderwens in vervulling gaat.
Jaaaaa, jij natuurlijk ook! Ik nog zo goed kijken, dus niet goed genoeg. Sorry lieve Gaab! Zeg, het gaat beginnen voor jullie! Heel veel geluk gewenst!
mijs: nee okeej dan is het goed hoor!! en jaa wij gaan ook weer beginnen.. over precies 1 week al naar dusseldorf toe!!
YIPPIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!! Wat leest mijn oog nu?!?!!??!! ZWANGER?!?!?! Van harte gefeliciteerd meid, wat een heerlijk nieuws! Geniet ervan en op naar de eerste echo! En dan over naar minder nieuws, Mijs...lieverd, ik vind het zo rot voor je!! Ik wilde dat ik vanaf deze kant iets kan doen, maar helaas kan ik niks! Alleen een hele dikke digiknuffel geven... Timon, wat klink je heerlijk positief! Super! Fijn dat je dat gevoel vast kan houden, ik denk dat het geluk brengt!! Zet hem op meid! Ingrid, hoest met jou?!!? Al bijgekomen van de bruiloft?! Hier wel hoor, dagelijks leventje gaat gewoon weer door he?! Saffie, fijne vakantie gehad?! Nu komen kletsen op het verlengde wachtbankje he!? Het is niet de bedoeling dat ie leegloopt! Rest...knuffel... Liefssssssssss
Oh ja, GABY, zet hem op in DD! Wie weet brengt het net zo'n wondertje als bij ons! Het is je supergegund! SMAK