Hey! Ten 1ste :Iedere vrouw is anders, de 1 ken de pijn beter hebben als de ander! Ten 2de: Je krijgt er zo iets moois voor terug! Dat kun je je nu nog niet voorstelle, kon ik ook niet als mensen dat tegen mij zeiden! Maar het is echt zo!!!! Als je kindje op je borst wordt gelegd, dan ken de hele wereld je gestolen worden! Serieus! Ten 3de: Ik vond de weeen in mijn buik, als menstruatiebuikpijn, alleen dan 50x erger ongeveer Ten 4de: De pijn hoe je daar mee om ken gaan... dat doet iedereen denk ik toch op ze eigen manier. Maar wat ik ontdekte, is dat je de pijn niet moet proberen toe te laten..daar bedoel ik mee, door de pijn wil je in paniek raken omdat het pijn doet! Maar je moet proberen goed je hoofd erbij te houden,je gedachte.. denk aan dat iedere wee die je hebt gehad, die komt nooooiit meer terug! Vetrouw op jezelf dat je het aan kunt! Bevallen is topsport voor een vrouw! Maar het is ook zo iets moois, want dat wij dat als vrouw gewoon aan kunnen, super toch!!! En mijn bevalling was pittig...dinsdag opgenomen ingeleid,met van alles en nog wat! Vrijdags is onze zoon pas geboren! Met weeen opwekkers! Heb rugweeen gehad! En ben 1,5liter bloed verloren! Maar heb het er allemaal voor over gehad! Want terwijl ik dit typ,heb ik het mooiste manneke van de wereld in mijn armen,onze zoon! En bevallen...zou het zo weer doen! Wat een ervaring! ( Ondanks de pijn..) Meid,laat het op je af komen! Het komt goed, geloof me! Succes!!! Liefs, xxx Diamaria
Wat mij heel erg van mijn bevallingsangst afgeholpen heeft is het volgende. Bevallen duurt een paar uur en daarna heb je een prachtig kindje in je armen. Waarom zou je je 9 maanden lang druk maken over iets wat je toch niet in de hand hebt en wat als het zover is een paar uur duurt. Eigenlijk laat je de bevalling nu veel langer duren dan nodig is door je er nu al druk over te maken. Probeer je pas druk te maken als het zover is en geloof me, dan maak je je niet zo druk meer hoor, het enige wat je wilt is je kindje eruit werken en vast kunnen houden op dat moment.
en als je kindje er eenmaal is vergeet je echt snel de pijn(geloofde ik eerst ook nooit haha) en voel je jezelf echt trots dat je het voorelkaar hebt gekregen en een tijdje later begin je toch weer aan een tweede te denken. Terwijl je eerst zegt dit nooit meer haha
hier wel ervaring met koliek nou meid ik beval liever als dat ik dat heb hoor. weer wat anders dus bij koliek gaat het tot overgeven van de pijn en gil ik het uit met de bevalling was ik tot dat ik pers drang kreeg de rust zelve. (kwam overigens meer door dat vriend niet geloofde dat ik persdrang had. de gyn had gezegt dat we waarschijnlijk pas de volgende dag een kleintje in onze armen hadden. dus toen ik 2,5 uur later riep dat ik persweeën had. zei hij dood leuk "dat kan niet want de gyn heeft morgen" achteraf kunnen we er wel om lachen maar op dat moment )
Ik weet wat die koliekpijnen zijn...verschrikkelijk. Ik kan alleen niet zeggen wat ik liever heb, bevallen of koliekpijn. Ik ben nl maar tot 6 cm ontsluiting gekomen toen de arts besloot om een keizersnede te doen. Maar ik heb toch liever weer die weeen dan die koliekpijn hoor. Bij die laatste lag ik schreeuwend van de pijn op de spoed en moesten ze me met medicijnen rustig krijgen. Ik kreeg geen eens adem meer, zo in paniek was ik. Tijdens die weeen was ik al die tijd heel rustig ondanks dat het heel lang duurde en het infuus voluit stond. De pijn van de weeen kon ik heel makkelijk accepteren. Het moet nou eenmaal wil je je kindje op de wereld kunnen zetten. En de pijn bouwt zich op en bij elke wee verlegde ik mn grens weer iets. Maar het persen kan ik echt niets van zeggen.
Weet je wat het is, bij een bevalling groei je ernaar toe op den duur ben je er echt klaar mee en wil je zelfs graag de pijn haha (om je kindje te mogen zien) het begint ook niet meteen HEAVY het bouwt op. Ik zeg dat ik hele erge diarree (ik heb salmonella gehad) erger vond/vind als bevallen (dat je helemaal wit wegtrekt en voelt alsof je flauw gaat vallen van de pijn buikpijn) dat is erger want ten eerste; je werkt naar niets toe (ja haha een flinke poepbui) ten tweede is het niet zo opbouwend en ineens heel heftig.. Ik beval liever als dat ik naar de tandarts toegaat, natuurlijk doet het pijn maar is niet onoverkombaar ofzo, miljoenen vrouwen leven nog steeds en krijgen nog steeds kids erna (dus zo erg kan het niet zijn denk ik dan) de sleutel zit hem in het rustig blijven en toegeven aan de pijn (vechten maakt het erger namelijk!) het is nu eenmaal zo en je moet eraan toegeven dat je daar doorheen moet om je kindje te mogen ontmoeten, en heel cliche, zodra je kindje op je borst ligt dan denk je er al niet meer aan. Wat dat betreft vind ik de nasleep vervelender, het bloeden, naweeen, ik had helaas veel hechtingen en kon slecht liggen. DAT vind ik vervelender zelfs na een ingeleide lange bevalling met op 1 steek na totaalruptuur, dus dat zegt denk ik wel wat als ik zeg dat het wel meevalt, het gaat allemaal om hoe je er zelf in gaat en staat..
@isademi niet bij iedereen bouwt het op nadat mijn vliezen gebroken waren had ik meteen een heftige weeenstorm Maar ik was net als jij onwijs bang voor de bevalling, jankte elke week wel een keer...(oke dat is miss overdreven maar ik was echt panisch)Totdat ik rond de 34 weken was, toen wilde ik graag bevallen en mn kindje zien!! Toen hij er eenmaal uit was, was ik zoooo blij!! Je doet het ergens voor, dat is zoo mooi, ik zou dat moment zo graag nog eens mee maken. Nu denk ik als ik echt erge pijn heb van k*t dit doe ik nergens voor krijg er niks voor terug hahaha bij de bevalling wel. Bespreek je angst enz ook bij je vk laat duidelijk merken wat je wensen en angsten zijn. Dat kan ook al heel erg helpen en praat er veel over met je man/vriend.
Erg leuk stukje om te lezen. Ik kan me helemaal voorstellen dat je een vergelijking wilt maken met pijn. Maar dat is juist zo lastig, omdat het denk ik niet gaat. Elke bevalling is zo anders. Voor ik ging bevallen was ik daar ook wel mee bezig, maar op het moment zelf liet ik het gewoon over me heen komen, je moet het ervaren. Maar als ik voor mezelf mag spreken.. Ik heb een keer flinke oorontsteking gehad, dat was zo'n scherpe felle pijn, dat ik dat bijna erger vond. Ook omdat je dan de pijn in je hoofd hebt. Met pijn in mijn buik kon ik veel beter omgaan. Succes meid, zet hem op, je kunt het!!!
Ik ben ingeleid en dus ook met weeenstorm maar zelfs dat vond ik wel meevallen eigenlijk, maar goed ik had al 8 weken elke nacht wakker gelegen van de voorweeen dus was allang blij dat ik pijn had (en dus ging bevallen haha)
Wat iedereen al zegt, het is per vrouw verschillend. Er wordt ook veel gezegd: de een kan de pijn beter aan dan de ander. Maar ik denk dat het vooral ook zo is dat het gewoon niet bij iedereen even veel pijn doet. Ik kan van mezelf zeggen dat ik een behoorlijk hoge pijngrens heb en dat ik ook gewend ben om met veel pijn om te gaan. Maar de bevalling vond ik nauwelijks te doen. Ik heb een keer eerder zo veel pijn gehad en dat was toen ik een wortelpuntontsteking had. Maar weet je, als het echt ondragelijk zou zijn... dan had elke vrouw maar een kind denk ik. En inderdaad.... je vergeet de pijn ook weer.
Oh dat is idd wel minder ja ik had die weeenstorm en wist neit waar ik het zoeken moest, mijn voorweeen waren dan ook niet zo erg. Ben toen wel in een uur bevallen ook niet echt fijn hoor! En dat van de pijn vergeten is denk ik ook per persoon verschillend want een maand nadat ik bevallen was wist ik nog precies hoe het voelde
Daarom noemde ik ook geen termijn.. ik heb ook nog tijden geroepen: noooooooit meer!!!!!! Meer op een gegeven moment vervaagde dat wel.
Ja idd was bij mij ook wel zo maar je leest hier zoooooo vaak dat iedereen maar zegt als je de baby op je buik hebt vergeet je de pijn, dat vind ik zo een onzin!! Ik was het helemaal niet vergeten. Maarrr ik wilde wel nog een keer hahah omdat het zo snel ging ik was bang dat het wel 10 uur zou duren.