Chrissie, je hoeft niet perfect te zijn. Leg het uit aan je kinderen (voor zover als dat gaat) en vertel erbij dat het niet aan hun ligt. Sannie, ik zeg open gooien die boel. Nu juist wel vertellen aan je omgeving dat het niet zo lekker gaat. Geef er aan toe, want hoe langer je er tegen vecht, hoe langer en erger het proces duurt/wordt. Helaas welkom hier.
@prinses, heel mooi gedicht zeg, een verborgen talent!! Maar idd hoop blijven houden, houd je op de been. Hopen dat het nu beter gaat met je nek. probeer ook wel me rust te pakken, me man helpt me daar gelukkig goed bij, maar moet het dan wel zelf aangeven en dat is soms nog wel eens moeilijk, heb ook wel graag de touwtjes in eigen handen. @lovely, haha hier ook, zelfs de pc is oververhit hihi, zo warm en t wordt nog warmer..ble.. Ja valt niet mee een pdd-nosser in huis..ben ook blij dat ze naar me ma zijn hoor. Moet eerlijk zeggen HEERLIJK, maar mis ze best een beetje hoor. Fijn dat je goede dagen heb gehad..minder van je pa, niets ernstigs hoop ik? @chrissie, minder van die arbo weer zeg. maar idd wat je vriend zegt, proberen even van je af te zetten, is moeilijk, maar even kijken wat diegene zegt en idd wat niet gaat, gaat niet en ook gewoon aangeven daar. Jij bent belangrijk nu, de rest even niet. Jee heftig hoor, beide ouders weg..heb alleen me ma nog, ben ook pas me pa verloren, ben nog steeds rouwende..dat komt er dus ook nog eens bij..een plekje geven..het gemis, het waarom..zo oneerlijk idd en dan te bedenken dat jij beide niet meer hebt..verschrikkelijk.. Mijn moeder heeft zo haar kuren.. helaas, ze kan zo lief zijn en helpt dan waar ze kan, maar soms is ze zo raar, dat ik niet weet wat ik aan haar heb, zij heeft echt 2 persoonlijkheden en nu met het overlijden van me pa, is ze nog meer aan het veranderen... Minder dat het even wat minder gaat en idd zoals prinses zegt, laat je even gaan en bedenk dat je zeker geen slechte moeder bent, je geeft tenminste gelijk aan je kinderen toe dat je even fout zat en heb sorry gezegd. Leg het ze uit, ze begrijpen meer dan je denkt. vind het heel goed hoor. Wel jammer dat je niemand kan bellen. Mischien even bellen als 1 van je vriendinnen thuis is? Dat je in ieder geval je ei even kwijt kan. @Sannie, welkom hier meis.(helaas) mischien is het toch eens een idee om je te laten doorverwijzen? Schaam je zeker niet er zijn veel mensen die last hebben van burn-out klachten en mischien heb je er baat bij om toch eens erover te praten, vaak heeft het diepere redenen waarom jij je zo voelt.Ik heb zelf ook wel lang met dat gevoel gelopen, vooral ook dat ik het zelf wel kan oplossen, maar iedere keer komt er wel iets bij en je zakt dan steeds dieper weg. Ben blij met de hulp die ik heb gezocht. sterkte. En voel je vrij om toch hier je te uiten, vooral omdat het zo herkenbaar is. Nou hier heb ik volgens mij niet eens tijd om me klote te voelen, ben zo druk met dat verbouwen..ben het wel nu al zat, die zooi, kan dr zo slecht tegen..voel me altijd lekker bij een opgeruimd huis en alles ligt onder het stof en hier en daar staat zooi..en we moeten nog zo veel...maar goed heb weer ff gespuit.. Probeer me maar vast te houden aan het resultaat. liefs elies
Hoi meiden, Wat een hitte he, pff, was hier vanmorgen voor 8 uur al 24 graden. Dat belooft nog wat.. Vannacht wel een redelijke nacht gehad, maar mn hoofd is wel weer helemaal op hol. Ik probeer elke keer tegen mezelf te zeggen: rustig nu, diep inademen en aan leuke dingen denken, maar ow wat dwalen mn gedachten weer gauw af naar de 'moeilijke' dingen. Het vooruitzicht om weer hele dag alleen met de kids te zitten, en dat de komende dagen zo blijft, vind t zwaar. Heb t aangegeven aan mn man, maar die is ook verschrikkelijk druk en heeft dus ook geen tijd en mogelijkheid om me te ontlasten. En ik vang ergens bij hem op dat ie er wel een beetje klaar mee is, met mn negatieve gevoel en de daarbij behorende opmerkingen en vragen... Hij zegt t niet hard op, maar ik hoor wel de zachte zucht als ik er weer over begin. En dat maakt me verdrietig. Ik wil hem natuurlijk niet ook meesleuren met me.. @ Prinses. Hoe gaat het nu met je nek meis? Hopelijk iets beter, want nu ook nog veel last van lichamelijke klachten zorgen ervoor dat je alleen maar meer uitgeput en geprikkeld raakt. @ Sannie. Welkom! Meid, trek op tijd aan de bel. Ik heb het veeeeeeeel te lang genegeerd, precies als jij: ik stel me aan, gaat wel weer over etc etc. En soms krabbel je er ook wel weer uit, maar diep van binnen blijft het sluimeren. En als de bom dan uiteindelijk veel te laat barst is het veel moeilijker om er mee te handelen... Denk aan jezelf! @Elies. Mn vriendinnen 'snappen' niet helemaal hoe ik me voel. Ook daar een beetje het gevoel van heb je haar weer met dr gezeur. Ik weet wel dat echte vriendinnen er voor je zijn, maar ze hebben zelf ook genoeg aan hun hoofd en ik merk dat als ik er over begin, het onderwerp heel snel switcht naar wat anders. En ik kan me ook wel voorstellen dat elke keer hetzelfde verhaal ook niet leuk is om te horen.. Plus dat ze allemaal wat verder weg wonen. Ik heb helaas in het dorp waar ik woon niet zoveel vriendinnen. Ik merk wel dat ik dat mis hoor, de ongedwongenheid om zo maar bij iemand binnen te kunnen stappen voor kop koffie voor de gezelligheid. Maar ik ben nou eenmaal niet de makkelijkste en ik merk dat hoe ouder je wordt, hoe lastiger het is om nieuwe diepe vriendschappen op te bouwen.. Ik herken het gedrag van je moeder heel erg. Nadat mijn vader is overleden ging het met mn moeder ook met ups&downs. Zwaar is dat voor je! Want jij bent je papa al kwijt, dat moet je een plekje geven en dat kost tijd. En dan moet je ook nog met het gedrag van je moeder om kunnen gaan.. Succes met de verbouwing. Hoe lang is de planning dat jullie bezig zijn? Hou vast aan het resultaat, dat houdt je op de been. Knuf voor jullie allemaal!
hallo meiden, bedankt voor t warme welkom hier, voelt iig prettig om begrepen te worden, al merk ik nog wel aan mezelf dat ik t best lastig vind om weer een bericht te posten hier.... alsof je toch een drempel (hoge berg) over moet.....ik stel t de hele tijd uit...."eerst maar even dit doen, dan nog even dat doen....hmmm, ik weet niet wat ik moet vertellen, dus ik typ dalijk wel een reactie"enz enz @ chrissie, wat jij zegt over je man klinkt me bekend in de oren.....aan de ene kant ben je verdrietig/boos omdat je je niet begrepen voelt, maar tegelijk wil je hem niet teveel lastig vallen...mannen reageren over t algemeen toch anders dan vrouwen heb ik gemerkt, ze zijn toch wat meer oplossingsgericht en als ze dan merken dat ze het niet zomaar kunnen "oplossen" weten ze niet zo goed wat ze ermee aan moeten zo lijkt t soms @ prinses, hebben jouw nekklachten ook te maken met burn out? (sorry, heb niet het hele topic gelezen, je zal t vast al eerder verteld hebben) wat betreft "open gooien" tuurlijk weet ik dat je gewoon hartstikke gelijk hebt....alleen het idee wat er dan eventueel allemaal uit komt, maakt t behoorlijk lastig @ eliesja, ik lees dat jouw oudste pddnos/adhd heeft, zit hij ook op spec. ond toevallig? mijn zoon van 8 zit sinds een paar maanden namelijk op spec.ond voor adhders en autistische kids in r'dam zuid...wie weet zitten zitten ze wel bij elkaar op school dan zou wel toevallig zijn hihi kan me goed voorstellen dat je knetter wordt van de verbouwingstroep, elk stofje wat ronddwarrelt is eigenlijk al teveel hopelijk zit je niet te lang in de rotzooi en kan je snel genieten van het resultaat hier gaat t vandaag op zich redelijk, voel me een beetje vlak, lusteloos.....komt ook niet echt veel uit mn handen..maar ik dender gevoelsmatig iig niet van t ene uiterste in t andere uiterste gisteravond was wel behoorlijk k**.....vanaf dat mannetje thuis was, hebben we na eerst wat heen en weer gesnauw de rest van de avond in stilzwijgen doorgebracht....waardoor ik alleen maar kwaaier werd en me echt in de steek gelaten voelde....... uiteindelijk belde hij vanmorgen vanaf t werk en toen gaf ie toe dat ie bang was dat ik me zo voel omdat het aan hem ligt (wat helemaal niet t geval is) en dat ie niet zo goed weet wat ie "kan" doen en zich daardoor gaat terugtrekken..... pfff....lastig allemaal, alleen het feit al dat het zo lastig is om te omschrijven hoe en wat je voelt (of soms juist NIET voelt) nou ik ga hier weer even wat proberen te doen...eerst maar even een sigaretje roken....ben net een schoorsteen de laatste tijd knuffel vanuit hier, tot later
Ik kom later even uitgebreider reageren. Hier geen goede nacht. Zoon ziek. Gister naar de ha-post. Pseudokroep. gevolg: hele nacht niet slapen. vanochtend zou hij naar mijn ouders gaan, maar hij is dus thuis. Koorts. Gelukkig heeft hij vanochtend geslapen en heb ik liggen dommelen. Nu ligt hij er weer in, dus ik ga ook nog even rusten. Op zich gaat het nu wel, maar ik weet dat ik hier ergens in de komende dagen, hier een klap van ga krijgen. Tot overmaat van ramp, zak ik net door de tuinstoel. De welbekende druppel, lekker even gehuild nu. Tot later meiden. Hou je taai! X
Ik ben best een beetje trots op mezelf. Ik had nergens zin in, maar ben toch even de stad in geweest. En ik heb er best van genoten en dat is lang geleden. Nu ga ik even rusten en haal ik straks mijn zoon op. Die is namelijk bij oma, zodat ik wat bij kon komen. Ik heb het klokje rond geslapen van 11 tot 11. Maar ben nu toch nog wel moe. Komend weekend nog maar wat uitrusten. Verder heb ik de brief van de arbo gehad. De volgende afspraak is pas op 1 september. Tot die tijd ben ik in ieder geval 100 % arbeidsongeschikt. Dat is toch wel even slikken als je dat zwart op wit op papier ziet staan. Hopen dat de zomermaanden, zonder druk, me goed doen.
even een ego bericht hoor, heb gewoon geen tijd om jullie te steunen...maar wat ik wel weet is dat dit niet goed is een verbouwing als je burn-out hebt...kan als we klaar zijn, gelijk in een rusthuis...ben echt kapot!!! De kids slapen ook heel slecht, dus kan geen energie opdoen s'nachts..probeer er het positieve er nog een beetje van in te zien, dat als het klaar is, ik rust heb en het er mooi uitziet boven, met allemaal een eigen kamertje...zou het me lukken om nog even me hoofd boven water te houden??? liefs elies
Het is een aantal dagen erg goed gegaan. Gisteren alleen te veel gedaan en dus gisteravond total loss. Vanochtend ook weer wat gespannen, zere nek en hoofdpijn. Moedeloos word ik erva, alhoewel ik geen recht van klagen heb gezien de afgelopen dagen. Maar als je er dan eenmaal aan geroken hebt... Volgende week is mijn partner jarig. Daar kan ik nu al tegen opzien. Hoe hebben jullie dat gedaan? wel door laten gaan, heb je jezelf teruggetrokken,....?
He meiden, hier een paar vrij neutrale dagen gehad. Maak me nog steeds zenuwachtig voor de arbo arts (die dus NOG niet gebeld heeft) maar probeer het elke keer los te laten. En verder merk ik dat ik wel aardig op ben, in de zin van gammel door de warmte en toe aan tijd voor elkaar. Ik merk het aan de kids ook, allebei heel dwars naar papa toe. En papa dwars terug (soms denk ik echt dat ik 3 kinderen in huis heb...) Maar ook dat is dan wel weer erg vermoeiend voor mij, want dochterlief schreeuwt al als papa haar op wil pakken en wil dan alleen maar naar mij. En bovenal is ons meiske vrijdag ook nog jarig. En dat willen we natuurlijk wel leuk en gezellig vieren, dat verdient ze! Dus braaf boodschapjes gehaald, mensen uitgenodigd en morgen maar taart en cakejes bakken. Één 'geluk' er zijn er flink wat op vakantie, dus het wordt niet overdreven druk. En dat vind ik toch wel beetje lekker, want zie er wel tegenop om hele dag leuk en gezellig te moeten doen. @Prinses. Ik herken het, heb t dus met verjaardag dochter. Wat ik me voorgenomen heb (en hoop dat dat lukt) is als t niet wil ik me even terug trek. Iedereen kent mn situatie, dus ze moeten t maar snappen. Ik laat je weten of me dit gelukt is @Elies. Kopop meid, hou vol! Nog eventjes en dan ben je er vanaf en kun je er van genieten. En probeer tot die tijd even te relaxen met de kleine dingen die mogelijk zijn: kopje thee met een tijdschrift, of 's avonds voetjes in een bak met water! @ Sannie. Het is voor mannen ook lastig (sowieso voor anderen) want aan de buitenkant zie je niet wat er aan de hand is met ons. Wel naar dat het op snauwen en zwijgen uitdraait. Herken het wel hoor, hier van weekend aan t botsen geweest. Ik vraag of manlief wat wil doen, hij zegt ja maar vervolgens gebeurt er niets. En ik heb m echt wel tijd gegeven. Vervolgens doe ik t, krijg ik te horen dat ik niet moet zeuren. Geef ik aan dat van behalve het werk ik thuis ook knettergek wordt op deze manier, en helemaal van hem, krijg ik als antwoord: je zult wel het meeste last van jezelf hebben. Auw, dat deed zeer. Want weet je, het is zo. Door hoe ik me voel en gedraag, kan ik van anderen (en van hem dus) niets hebben waardoor ik chagrijnig, verdrietig, snauwerig en huilerig reageer.... Hou jullie taai! X Chris
En juist als je snauwerig en chagerijnig bent, heb je die knuffel zo hard nodig. Ik herken het, maar snap ook dat het dan niet aantrekkelijk is om een knuffel uit te delen. Ik voel me vandaag alleen. Een soort gat, ergens midden in mijn lijf. Leegte, en verdriet of zo.
Ja, klopt! Dan heb je echt zo behoefte aan een arm om je heen, warmte, liefde en begrip. Maar goed, kan me voorstellen dat je als man daar geen zin in hebt... Voor jou dikke digi knuf!!! Dat gevoel is niet fijn!!!!
Wilde me nog even laten horen... Ben op, maar het gaat redelijk, alles begint vorm te krijgen. Hopelijk nog weekje beuken en dan is het klaar. Hebben aankomend weekend geen oppas boor kids, dus kan ik niet veel doen. Af en toe me man aflossen. Heb straks nog een boel terug te lezen. Las wel globaal dat er goede dagen tussen zaten bij jullie. Fijn dat jullie toch even een goede dag hadden. Nu proberen vast te houden. Doet er van jullie mischien iemand aan reiki? Ik zelf namelijk wel en heb er ook wel baat bij. Nou plicht roept weer hier. Liefs elies
Ik lees ook al een poosje mee met jullie lief en leed. Ik weet niet of ik tegen een Burn-Out aanzit.Ik ben al tijden zo moe en kan niks hebben.Een paar weken terug hebben ze me van mijn werk gehaald waar ik last had van een zeer snelle hartslag,benauwdheid,pijn op de borst en hyperventilatie.Ik ben een week of 2 thuis geweest en daarna weer halve dagen gaan werken. Ik werk in de zorg en daar is dus totaal geen rustpunt te vinden.Nu al helemaal niet omdat het ook nog vakantie is en de warmte werkt ook niet mee.Ik zou weer volledig gaan werken(werk nog 36 uur maar ga minderen),maar dat zie ik dus echt niet zitten. Ik ben nu al stuk van de halve dagen. Slapen gaat gelukkig over het algemeen wel goed.Ik merk wel dat mijn lontje soms erg kort is en dar baal ik van.MAar ja.we proberen er het beste maar van te maken.Zoonlief begrijpt het natuurlijk nog niet dat mama moe is en die heeft tomeloze energie! Dit is een beetje de korte versie van mijn verhaal.Ik lees gewoon mee en zal mischien af en toe wat posten als ik daar behoefte aan heb.Ik wens jullie in ieder geval het beste toe en een dikke knuffel!!
Belinda, denk astjeblieft aan jezelf. Wees heel duidelijk op je werk en als halve dagen te veel is, dan moet je dat aangeven. Jij en je zoon staan op 1, werk is maar werk...... Knuff!
Hier vandaag de uitslag van mijn nekfoto. Het was niet verontrustend maar ik heb wel een lichte kromming in mijn nek. Toch was mijn reactie aan de telefoon heel rustig, maar inwendig was ik in paniek. Ik kan momenteel slecht relativeren, en merk dat ik moet leren op een andere manier met onprettige situaties om te gaan. Maar hoe leer je een automatische reactie af? Pfff! Verder gaat het wel aardig, alhoewel ik nog steeds last van nek en hoofdpijn heb, en toch weer enige spanning ervaar. Zo gek, dat ik dat dit weekend helemaal niet had, en dat het nu weer aanwezig is. Frustrerend ook! Ik ben er wel zoooooo klaar mee. Jullie ook?
Gelukkig dat er niks heftigs was prinses,alhoewel het voor jezelf soms beter is als er een probleem is waar je wat aan kunt doen.Nu blijft het zo in het midden hangen he. Ik heb redelijk geslapen maar ben nog steeds erg moe.Moet vanmiddag weer een halve dag werken.Ik zie er wel wat tegenop,maar daar moet ik doorheen.Verder heb ik gisteren mijn teamleidster gebeld dat ik het niet zag zitten om het weekend hele dagen te werken.Ik kon mezelf niet inhouden en schoot vol.(misschien maar goed ook).Het weekend mag ik zelf bekijken hoe het gaat en gaat het niet dan mag ik naar huis.Voor volgende week gaan we verder kijken maandag.Wordt vervolgd dus. Ze zijn hier aan de overkant met een cirkelzaag bezig en dat geeft behoorlijk lawaai.Normaal maakt me dat niet uit maar nu irriteert het me.Stom he,dat je je aan dingen irriteert die je anders niks doen.
Hi ladies, hier even kort berichtje van mij. Vandaag is mn meiske 1 geworden. En t was een pittige dag (voor mij dan) Wel erg leuk om mn meiske en ook mn kleine vent zo te zien genieten van alle gezelligheid, cadeaus en lekkers! Maar voor mama ook moeilijk, ook al heb ik dat naar de buitenwereld niet willen toegeven.. Ik heb me op sommige momenten proberen terug te trekken (lees: naar binnen gaan en wat afwas wegwerken ofzo (terwijl we een afwasmachine hebben) gewoon om even bij te komen) Maar merk wel dat de impact groot is. Bij manlief kan ik op moment niet terecht, die zit zelf zo vol met alles, vooral werk, dat praten/uithuilen/samenzijn moeilijk is en niet echt lukt. Ik weet dat ik op dit soort momenten ook moet proberen los te laten en even niets van hem te verlangen, maar das lastig. Ik heb mn uitlaatklep nodig, en dat was hij altijd... Met een beetje geluk ga ik maandag met vriendin uit eten, ik hoop dat ze kan! Vandaag over gehad, maar ze moest ff de agenda checken. Ik hoop t, gewoon ff weg en bijkletsen. Nu ga ik nog even een slaapmutsje nemen en dan bed in. Manlief ligt er al in (ook voor het eerst sinds lange tijd dat ik langer op ben dan hij...) En weet je, stiekem hoop ik dat hij slaapt, dan kan ik er zo naast kruipen en gaan slapen zonder nog wat te hoeven zeggen. Normaal kruip ik graag tegen hem aan en praat nog zachtjes wat, maar nu kan ik t niet meer hebben denk ik. Sorry meiden, beetje ego bericht, ik zal morgen ff lezen en reageren. Welterusten! X Chris