Thxs...! I no..... Ik probeer altijd toch in de liefde te blijven reageren, maar het doet soms echt venijnig pijn.... ach, ze zijn niet anders... en ik leg me er maar bij neer. Vandaar ook datr ik het niet zo moeilijk zou vinden om naar het buitenland te vertrekken begrijp je... en dat terwijl ik echt wel een familie mens ben van mezelf... Ach, je leert dingen af he haha!
mag je niets iets hebben tegen het spugen meis... lijkt me vermoeiend zo... we hebben nog minnstens 1 1/2 maand te gaan... beterschap meis...
Oh meiden ik wil ook weer !!!! Maar ik vind het voor mezelf nog een beetje vroeg alweer spulletjes te gaan kopen voor de bevalling .. eerst maar even de babykamer afmaken!
Nou ... Hijvandehoek is beter in het klaar leggen van spullen dan ik hoor. Ik wil nog wel eens wat vergeten (ik ben van de lijstjes en afwerken).
Begrijpelijk dat het de stap naar het buitenland ietsje makkelijker maakt. Toch heel jammer dat het zo loopt he met je fam. Idd weinig aan te doen, dan kiezen voor jezelf en een goed gevoel en mensen om je heen, die WEL geïnteresseerd zijn. Dikke knuffel van mij en van ons allen denk ik zo
Thxs, ja dat is echt soms heel erg verdrietig, vooral als je geconfronteerd wordt met familieleden die wel heerlijk in het zonnetje gezet worden en aandacht krijgen zoals het behoort. Maargoed, ik leer er wel mee omgaan, maar leuk is anders natuurlijk! Knuf terug!!!!
dan lijkt het voor mij ook een makkelijke keuze om naar het buitenland te gaan...als je al geen aandacht,liefde en verzorging van jouw kant krijgt... waarom moet je dan nog aan hun denken als ze dat zelf niet doen... op een gegeven moment leer je er mee te leven... ik heb al weer 7 jaar geen contact met mijn kant van de familie, aan de ene kant ben ik er helemaal niet blij mee want wil een fijne familie hebben waar je op bezoek kan, dingen kan delen, feestdagen kan vieren etc. etc... het is nu rustig, geen rottigheid tussen hun en mijn gezin... maar na 7 jaar proberen ze nog steeds mijn gezin uit elkaar te halen door leugens te vertellen, ons uit te schelden voor de ergste dingen, dat alles mijn mans schuld is dat het zo is gegaan, dat mijn man mijn heeft ontvoerd en mij dwingt zo te leven zoals we nu leven... kan geen normaal contact hebben met mijn zusjes, de ene sheld me verrot toen ik nog contact had 4 jaar terug en de andere begrijpt het allemaal wel een beetje maar mijn ouders beinvloed haar ook zo erg dat ze nu ook tegen mij is voor het contact... wat is het belangrijkste in je leven, je kind is gelukkig, is getrouwd, krijgt een 2e kind (weet niet eens of ze dat wel weten) heeft alles wat haar hartje begeerd dan moet een ouder toch ook gelukkig zijn ookal is je zoon of kind niet getrouwd met de partner die jullie willen, leeft ze heel anders dan je zelf... toch? of ben ik nou gek... mis op heel veel momenten het contact met mijn ouders, bruiloft feest, geboorte van mijn eerste kind, winkelen voor de baby etc. etc... maar contact met hun gaat gewoon niet... wij leven heel anders dan hun, onze waarden en normen zijn anders en ze accepterern ons niet omdat ik met iemands ben getrouwd dan dat hun wilde en ven huis ben gelopen dus hun ego is beschadigd volgens hun... ik heb het volgens mij zwaarder dan hun maargoed alles is mijn schuld... kreeg een kaart van mijn oma (moeders moeders) want mijn zoontje was gisteren jarig... heb al 2 jaar geen contact meer met haar omdat het niet meer ging en ik eigenlijk alleen naar haar ging omdat ze al op leeftijd was en haar niet alleen wilde laten.. ze schreef dat ze blijft hope ndat het goed komt tussen ons... ik denk dan... als je alleen een kaartje stuurt, verder niets doet en ons niet accepteerd dan kan het nog lang duren... genoeg gezeur van mijn kant...
Bedankt meis, jullie allemaal.. zo heeft ieder huis zijn kruis he.... Maargoed we zijn gelukkig omringd door veel mensen die echt om ons geven en wij om hen en waarop je kan bouwen, dat scheelt enorm he!!! Nou, ik ga me klaarmaken en dan op weg naar mijn ouders...! Tot vanavond of morgen ergens weer!! Fijnde dag all! Knuf, Hadassa en humpie dumpie!
Jeetje wat een verhaal! Komt dit vanwege het geloof? Hadden zij een andere partner voor je ingedachte? Ik bedoel jullie zijn toch allebei van turkse afkomst? Wat is dan het probleem? Jeetje meid heftig hoor.. Ik lees zoveel van dit soort verhalen hier op het forum! Ik prijs mezelf gelukkig met een fijne familie en schoonfamilie en bij ons is er heus ook wel eens wat maar niet te vergelijken met de problemen die jullie kennen met families. Dikke knuffel van mij
berichtje van mij... heb vannacht goed geslapen...het was totaal niet benauwd of heet in de slaapkamers... met de plaspause was de baby ook wakker en ging tekeer in mijn buik... vanochtend ook... heerlijk... ga dat schoppen missen... volgende week vrijdag gaat manlief voor 2 weken naar tukriye...ga heb echt missen en hou me hart vast... gelukkig heb ik 2 goede buren die me kunnen helpen als er iets gebeurd met mij of de baby... maar toch... ik heb liever mijn man naast me dan iemand anders... een buik foto van vorige week...niet de mooiste maar mijn man heeft die genomen... http://i31.tinypic.com/17ac5c.jpg en het bedje... http://i28.tinypic.com/2iuff4g.jpg http://i31.tinypic.com/33nknm8.jpg
Tja Karagoz, ik wist dat jouw situatie er zo voorstond idd. Dus jij weet heel goed hoe dat voelt. Het is heel naar, pijnlijk en verdrietig, maar ja, als we nou eens met elkaar zouden leren elkaar te accepteren in liefde met al onze goede dingen, fouten en gebreken, niet zouden oordelen of kwaad spreken, dan zou de wereld er al zo heeo anders uitzien, en een zoveel te betere plaats zijn voor onze kinderen. Jij ook veel sterkte ermee lieverd, je praat er nonchalant op de kARAGOZ manier over, maar van binnen knaagt het altijd wel en doet het gewoon pijn dat alles zo is als het is! Bij ons staat het geloof er ook wel tussen trouwens, mijn fam. is van de "zwarte kousen kerk" als ik dat zo kan zeggen, met eerbied en zonder bijbedoeling, en wij zijn meer evangelisch, wat totaal niet kan in hun ogen. Maargoed, dat willen ze nog wel met de mond accepteren, maar ze zullen echt niet komen als wij ons zo gewenste, geliefde en langverwachte kindje zullen laten "opdragen".... Ach ja, misschien maar beter ook, ik zou me er niet prettig bij voelen, onmdat ze met een vreselijk oordeel daar zullen zitten, dat maakt me onzeker en doet teveel pijn. Wonden uit het verleden bieden geen garantie voor heling in de toekomst, daarmee bedoel ik dat als zij die wonden niet in willen zien die er door mede hun toedoen zijn geslagen, ze ook niet zullen weten hoe ze die wonden met liefde moeten behandelen en verzorgen zodat er genezing kan plaatsvinden... Beetje vreemd omschreven misschien, maar wel realiteit. Gelukkig ben ik niet afhankelijk van mijn familie en hoef ik mijn zekerheid en geluk niet aan hen te ontlenen. Het zou alleen zo geweldig zijn als zij er deell van konden uitmaken begrijpen jullie.... Nou girls, ik ga nu echt hoor hahaha!! TOEDELOE!
Hallo meiden, ik heb weer is niks bijgelezen... ben te moe om dat te doen .. heb samen met zoonlief tot half 11 in bed gelegen .. haha hij wou lekker bij mama liggen tv kijken en pap drinken nou oke is goed dus we hebben lekker liggen kroelen .. maar ja ineens was ik het zat ik wou er wel uit gelukkig zoonlief ook hhahaha.. Volgende week donderdag komt eindelijk de babykamer.. pff kan bijna niet wachten .. Me moeder is vandaag naar het ziekenhuis een gesprek over de operatie die vrijdag al is.. wat is die tijd snel gegaan ineens .. Maar ja als ik straks meer weet dan horen jullie het ook ik ga even nu maar een broodje eten en dan wassen en aankleden enzo en dan boodschapjes doen .. pff heb er helemaal geen puf voor maar ja het moet he dikke kus xxx ohja ik ben 29 weken vandaag.. pff moet nog zolang..