Hey dames! Hoe is het hier? Heb een paar pagina's terug gelezen, zie dat er hier en waar wat probs zijn met eten of slapen Hopelijk eten en slapen ze snel goed! Hoe zit het bij jullie met de zwangerschapskilo's? Ik heb er nog 5 tegaan... Ben alweer druk bezig met shaken en trainen Ik las op hyves dat er in september een meeting is!! Wij gaan ook proberen om van de partij te zijn (als we nog welkom zijn...) Liefs Kimonootje
net een flesje aangemaakt met 130 cc water en 3,5 schepje voeding en daar is denk ik zo'n 70 cc van opgedronken .................. dus nu zit ze op 220 cc dus nog een 400cc te gaan voor vandaag .....
Hoi mitenand! Vervelend, die eet en slaap troubles. Maar ik denk dat het inderdaad belangrijk is om te kijken of je kleintje goed groeit en genoeg plasluiers heeft.... Het slapen gaat hier super, dus daar kan ik niet over meepraten. Nu ligt ze ook alweer sinds 12.00 uur op bedje, vanochtend ook al een uur gelegen. Dat is trouwens wel apart, sinds een paar dagen drinkt ze de tweede fles niet leeg, gaat ze eerst een uur pitten en dan wil ze weer wat en daarna slaapt ze drie uur door ofzo.... Tja, ik had heel wat te melden dacht ik, maar nu schiet me niks te binnen.......dementie is nog niet voorbij....
Pip: Herken het helemaal. Hier ook zo een. En dan ook nog eens een dwarse peuter die alles doet wat niet mag Dus lekkere heftige dagen. Kimonootje: Natuurlijk ben je nog welkom. Gekkerd. Slapen s'nachts: Gaat hier gelukkig goed. Wij hebben nieuwe matrassen en slapen nu ook weer helemaal lekker. Ben ec ht aan het bijkomen. Van mijn bekken heb ik nu ook minder last Slapen overdag: Mike valt niet echt in een diepe slaap. Wordt overal wakker van. Prenatal: Wil even melden dat dit een super winkel is. Gisteren een nieuwe kolf gekocht, maar de pomp zat er dus niet in, dus ik vandaag terug en zonder gezeur een nieuwe gekregen.
borstvoedings mama's: Is er rond 3mnd weer dat ze meer vragen dan aangeboden wordt? Mijn borsten voelen leeg aan, mike komt om de 2 uur. Ben bang dat mijn productie aan het etrug lopen is. Hij drinkt 7 minuten goed ongeveer en wordt dan onrustig.
het zou kunnen doordat hij in aantallen minder voeding krijgt, per keer wel meer wilt. onrustg worden kan ook zijn dat er een boertje dwars zit. daarna kan het vaak weer goed gaan , bij vienne wel dan succes!
Gelukkig dat ik nog welkom ben Ben niet zo veel meer online, meestal effe mn maildoos en hyves checken en ben ik weer weg. Op hyves ben ik iets actiever dus Hebben jullie beebs trouens al inentingen gehad? Yaro wordt vrijdag platgespoten Vind het nu al zielig, ben bang dat hij ziek gaat worden.... (hoewel dat wel normaal schijnt te zijn...?) Linnie, hoe is het nu met Jordy? Is hij al geopereerd? liefs kimo
Zo hehe! Ik heb mijn bevallingsverhaal af! Ehhh, het is nogal lang geworden maar dat komt omdat het erg uitgebreid is.... deze versie wil ik echt bewaren voor mezelf namelijk! Anders moet ik een eigen versie maken en een versie voor hier.... pff Als jullie je nou echt vervelen dan kan je mijn verhaal lezen.... wellicht maak ik een hele pagina vol nu.... Komt ie dan!!! Ik kreeg al een melding dat je "maar" 10000 tekens kan plaatsen en de mijne 14387 is.... dus in twee keer plaatsen dan maar! Maandagavond (24-05-2010) kreeg ik wat krampjes, maar er zat nog niet echt een ritme in. Omdat het allemaal nieuw voor me was wist ik ook niet wat ik precies moest voelen. Ik ben toen lekker naar bed gegaan en dacht, we zien wel wat de nacht ons brengt. Dinsdag (25-05-2010) werd ik wakker met dezelfde krampen. Wel kwam het wat regelmatiger. Elke 10-15 minuten had ik wel een kramp of een steek. Wist zelf ook niet hoe ik het nou voelde. Ik had s middags om 13:00 uur een afspraak staan bij de verloskundige ter controle en besloot het dan meteen te vertellen. Ondertussen besloot ik op internet het verschil te gaan zoeken tussen voorweeën en weeën. Bij de verloskundige was de controle helemaal goed, mijn bloeddruk was 110/60, de hartslag van de baby was goed. Ik vertelde haar over mijn krampen en toen ik na de controle op de bank omhoog wilde komen kreeg ik er net last van. De verloskundige (Yvonne) zei dat het voorwerk was, maar dat dit niet het begin hoeft te zijn, het kan immers nog wel een week aanrommelen. Ze adviseerde mij wel om in bad te gaan. Als het echte weeën zullen zijn dan zet het door door het warme water en als het voorweeën zijn dan nemen deze af door het warme water. Er wordt een afspraak voor mij gemaakt in het ziekenhuis te Breda voor een CTG-scan, een echo en controle van het vruchtwater voor vrijdag (28-05-2010). Thuis aangekomen liet ik het bad vollopen. Ik heb een uur zitten denken, moet ik wel in bad gaan, ik heb in bad gaan nog nooit zo spannend gevonden. Uiteindelijk toch maar in bad gegaan. Na anderhalf uur (heb een film zitten kijken) eruit. Ik voelde me nog steeds hetzelfde.... niet meer weeën en niet minder. De rest van de dag had ik ze dus ook nog om de 10-15 minuten. S avonds om 21:00 uur besloot ik me nogmaals te verdiepen in weeën en voorweeën. Het voelde niet zoals in de folder die ik had ontvangen stond beschreven. Op internet las ik dat voorweeën onregelmatig komen en 20 tot 40 sec duren. Echte weeën kwamen wel regelmatig, uiteindelijk om de 3 minuten en duren 60-90 sec. Wat ik had was een combinatie van beide. Mijn weeën waren niet regelmatig maar duurde wel gemiddeld 75 sec. Joep besloot de verloskundige te bellen, we wilden toch wel wat zekerheid hebben. Joep belde het spoednummer en kreeg iemand van het ziekenhuis aan de telefoon. Hij vroeg of de dienstdoende verloskundige van praktijk De Moriaen terug kon bellen. Die mevrouw die hij aan te telefoon had vroeg nog of het om de partner ging. Waarschijnlijk had zij ook niet echt een helder moment, volgens mij is het nog steeds niet mogelijk dat een man zwanger is!!! Maar goed, binnen 5 minuten belde Elke van Corven terug. Zij was op dat moment de verloskundige die dienst had, stiekem hoopte ik dat zij mijn bevalling zou begeleiden. Aan de telefoon heb ik uitgelegd wat ik voelde en Elke dacht dat het voorwerk was maar nog niet echte weeën. Voor de zekerheid spraken we af dat ze even kwam kijken. Binnen 10 minuten was ze er en ging ze voelen of ik al ontsluiting had. En dat was ook zo, 2 centimeter. Elke besloot mijn vliezen te breken om de bevalling in gang te zetten. Het was op dat moment 22:15 uur. Ik had 2 centimeter ontsluiting ze schatte in dat ik in de ochtend rond 07:00 a 08:00 uur ons kindje geboren zou worden. Ze vertrok weer en zou om 00:00 uur terugkomen om te controleren hoeveel ontsluiting ik dan zou hebben. Joep liet haar uit en ik belde meteen Willemijn om het te vertellen. We hadden afgesproken dat zij mij zou begeleiden als puf-coach en mocht ik naar het ziekenhuis moeten dan zou zij rijden. Willemijn kwam een kwartier later binnen. Ik was zelf nog even aan het wennen aan het idee dat het nu toch echt zover was en dat er geen weg meer terug was. De bevalling is begonnen en over een aantal uur ben ik mama en Joep papa van een dochter....... ik vond het enorm spannend! Inmiddels nam de kracht van de wee toe. De kwamen iets sneller op elkaar maar het was goed te doen. Ik dacht nog, nou als dit weeën zijn dan red ik het wel! Maar zo rond 23:00 uur werden ze nog heftiger en om 23:30 uur had ik even moeite met het zoeken van een juiste houding om ze op te vangen. Ik moest deze echt goed weg zien te puffen. Om 00:15 uur was Elke bij ons om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. Dit was in 2 uur opgelopen naar 4 / kleine 5 cm. Volgens schema zei ze. Ze liet mij weten dat alles goed ging, dat ik het goed deed en dat ik lekker onder een warme douche moest gaan staan. Ze zou om 03:30 uur terugkomen en dan zou ze ook blijven. Als ik het niet zou redden dan kon ik altijd bellen. Ik moest mijn grenzen aangeven. Ik ging onder de douche staan en liet ook al mijn gene varen.... Willemijn zat naast mij op een stoel. Wat even onwennig was, poedelnaakt staan terwijl er iemand anders dan Joep in je buurt is. Maar wat was ik blij met haar aanwezigheid.... ze motiveerde me enorm door te zeggen dat ik het goed deed en doordat ze met me mee pufte! Natuurlijk stond Joep mij ook goed bij. Het voordeel van Willemijn was dat zij net zelf voor de tweede keer bevallen is en precies wist wat ik voelde. Als zij zegt dat ik moet doorzetten dan kon ik dat makkelijk accepteren en deed ik dat ook. Waarschijnlijk zou ik tegenover Joep gaan proberen uit te leggen wat ik voelde en dat het allemaal niet makkelijk was. Ik bleef ondanks de pijn van de weeën die inmiddels om de 30 sec kwamen rustig en raakte niet in paniek, waar ik wel een beetje bang voor was gezien de hyperventilatie waar ik soms last van heb. Ik denk dat ik ongeveer 45 minuten onder de douche heb gestaan. Daarna ben ik in de slaapkamer gaan staan om de weeën op te vangen. Ik leunde op het bed of op de schouders van Willemijn. Ineens was daar ook Wendy Langeweg. Zij is onze kraamverzorgster de komende dagen. Naakt stelde ik me aan haar voor. Mij maakte niets meer uit.... al stond ik naakt op straat! Wendy heeft mijn rug met een koud/nat washandje gedept. Was erg prettig. Ik had het bloedheet! Ik wilde naar de wc om te plassen en wachtte een wee af om snel de gang op te gaan en een sprint te trekken naar de wc. Toen ik daar was kon ik weer terug om de volgende wee op te vangen. Ik had echt zoveel pijn. Ik weet nog dat ik naar het gordijn keek en dacht, ik schuif het gordijn open, doe het raam open en stap gewoon naar buiten. Van mij hoefde het allemaal niet meer! Schiet mij maar neer!
Om ongeveer 01:00 uur trok ik het niet meer en wilde pijnstilling!! Maar ik was thuis en dan moest ik eerst in het ziekenhuis zien te komen! Hoe moet ik daar naartoe??? Ik kan niet zitten in de auto, niet liggen.... ik kan alleen maar staan en dat gaat niet in de auto. Misschien per ambulance dan?? Die zijn toch hoog genoeg om te staan?? Alles flitste door mijn hoofd! Willemijn zei steeds dat het erbij hoorde die pijn en dat ik rustig moest blijven maar dat ging niet meer.. ik dacht echt dat ik gek zou worden!! Ik wilde dat iemand even de pauze knop zou indrukken! Ik gilde naar Joep dat hij Elke moest bellen en dat ze meteen moest komen. Ik dacht nog heel naïef dat zij iets bij zich zou hebben wat bij de mij de pijn zou weg kunnen nemen..... ik wilde dat ze meteen kwam! Elke arriveerde omstreeks 01:30 uur. Ik moest op bed gaan liggen en ze zou voelen hoeveel ontsluiting ik had. Wat was ik bang dat ze zou zeggen dat ik pas 6 cm had. Ik raakte toen wel een beetje in paniek want of ik nou 6 cm of 10 cm had... ik wilde dit niet meer en sterker nog ik trok het ook niet meer. Ik wilde die baby eruit hebben..... Maar ze voelde vrijwel meteen dat ik het goed had aangevoeld...... er was 10 cm ontsluiting en ik mocht bijna gaan persen. Ik had ook het laatste kwartier al persdrang.... Elke ging alles klaarleggen en ik moest om mijn rug blijven liggen en alle komende persweeën wegpuffen. Ik mocht nog niet persen..... en dat was moeilijk! Dat voelde als een straf want ik kon ze gewoon niet wegpuffen..... ze waren zo intens. Het enige voordeel van de persweeën was dat er meer pauze tussen zat en ik even op adem kon komen. Bij de ontsluitingsweeën van het afgelopen uur zat er 20 tot 30 sec tussen dus kon ik gewoon niet bijkomen, het was zo intens die pijn. Het bleef maar komen en adempauzes waren er niet.... en dat ruim anderhalf uur lang! Want in een uur had ik bijna 6 cm ontsluiting weggewerkt. Joep was helemaal verbaasd want het was pas 01:30 uur en ik mocht gaan persen terwijl een aantal uur geleden werd verteld dat het zo rond 07:00 / 08:00 uur zou zijn! Ik verbaasde me nergens meer over en wilde alleen de baby eruit hebben! En daar was het startsein..... ik mocht alles op alles zetten om te persen! Maar dat was ook nog even wennen..... waar pers ik naartoe. Na een paar persweeën voelde ik het. Ik kreeg onwijs veel dorst en Willemijn gaf me steeds een slokje water aan. Zij stond aan mijn rechterkant en Joep zat op bed aan de linkerkant. Wendy stond naast Willemijn en Elke uiteraard aan mijn voeten. Als ik mocht persen moest ik mijn knieën en benen naar me toe trekken en mijn ellebogen naar buiten laten wijzen. Ik moest een hap lucht nemen, persen, een hap lucht, persen, een hap lucht en persen. Daarna mocht ik even op adem komen. Bij elke perswee ging dit zo. Na 20 / 25 minuten persen besloot elke mij te verdoven. Het zou erg gaan branden en ze wilde een knip zetten. Er was te weinig ruimte voor de baby om het geboortekanaal te verlaten. De spuit deed niet eens zoveel pijn. Ze verzachtte mijn huid ook met een warm washandje. Toen de volgende perswee op kwam zetten zou ze in de wee een knip zetten. Ik heb de schaar nog wel gezien maar was te druk met persen om deze te volgen. De knip deed eigenlijk helemaal geen pijn. Die wee was pijnlijker. Ik hoorde het wel, het is een raar geluid! Na nog een paar persweeën zag Joep iets.... een been? Uhh een been?? Nee, zei Elke dat is het hoofdje wat in elkaar zit, geen been! Ik schrok al.... ze zou goed liggen.. waar komt dan ineens een been vandaan! Maar het was dus het hoofdje en dat gaf me zoveel kracht dat ik dacht, daar doe ik het voor! Ik moet nog even doorzetten! Ik kan dit wel! Iemand vroeg aan me of ik een spiegel wilde hebben om het zelf te zien... ik schreeuwde NEEEEE... dat kind moet er gewoon uit, weg met spiegels! In een volgende wee voelde ik het hoofdje door het kanaal komen.... ik moest nu zo hard persen! Ik perste mijn ogen ook heel hard dicht en dit had ik achteraf niet moeten doen. Elke riep nog: ogen open houden en geen geluid maken! Maar dit laatste lukte me ook niet altijd! Ik kon het niet laten om af en toe eens lekker te schreeuwen.... letterlijk de pijn uit mijn lijf te schreeuwen!!! En ineens voelde ik een hele klots warm water tussen mijn benen stromen en een glibberige baby erbij! Elke zei kijk maar en pak je baby maar aan! Ik durfde niet te kijken en durfde haar ook niet aan te nemen..... ik was zo van de wereld! Ik was moe, echt helemaal op. Ik zat in een soort roes.... Toch strekte ik mijn armen en pakte haar aan, volgens mij keek ik naar het plafond.... ik weet nog dat ik mijn ogen opende, maar kan me niet herinneren dat ik mijn baby zag!!! Ineens voelde ik een warme en glibberige baby op mijn buik en pakte ik haar stevig vast.... ze was zo glibberig dat ze bijna weer van me af schoof! Ik kon eindelijk zuchten en het zat er op... ik was klaar! Ik vroeg aan Joep om te kijken onder het celstofmatje om te zien of het wel een meisje was..... en ja dat is ze! Ons meisje Julotte is geboren. Ze is geboren op woensdag 26 mei 2010 om 02:19. Na een paar minuutjes haalden ze Julotte bij me weg om haar na te kijken, de APGAR-score was oke en werd ze gewogen.... 3640 gram. Ook dat was een opluchting om te horen, ik had stiekem nog steeds het idee dat ze een kleine en lichte baby was, omdat ik tijdens de zwangerschap niet gestopt ben met roken, wel geminderd. Ondertussen werd ons meisje aangekleed en werd er door papa Joep druk gefotografeerd. Ik kon even bijkomen en probeerde mijn hevig trillende benen stil te houden met het oog op het hechten wat nog moest. Klaar was ik nog niet echt, omdat ik nog gehecht moest worden, douchen, baby aanleggen. Het hechten duurde ook nog best even en deed best zeer. Vooral die bovenlaag... het leek wel of er met naald en draad gespeeld werd zonder verdoving... pff! Maar goed, het moest toch gebeuren. Toen het hechten erop zat mocht Julotte voor het eerst aangelegd worden... wat ongelooflijk knap dat een baby dat al kan, ze hapte meteen aan en dronk goed! Ik moest een kop thee drinken en een beschuitje... Die thee had ik besteld met 2 zoetjes maar er leken er wel 20 in te zitten! Achteraf moest zit zo zoet zijn voor mijn suikerspiegel weer op peil te brengen. Daarna mocht ik douchen en zou Wendy mijn bed verschonen. Dit was ook wel nodig ook, leek wel of er iets of iemand geslacht was!! Douchen voelde als een hele onderneming, ik stond te wankelen op mijn benen en moest iets (muur, wasbak, douchewand) vasthouden om mezelf te verplaatsen. Het warme water voelde wel heel erg lekker.... Nadat ik klaar was en het me ook duidelijk was geworden waarom die kraamverbanden zo dik waren (!) mocht ik lekker op bed gaan liggen en bijkomen van alles wat er in de laatste uurtjes is gebeurd en genieten van mijn gezin. Ik heb nu een gezin!! Om 06:00 uur ging Wendy als laatste weg en zouden we gaan slapen. Maar hoe kan je slapen als er een baby naast je ligt.... Ik zou over een uur a 2 uur gaan bevallen maar het zat er al op! Ik was mama van een heel lief klein meisje wat naast me lag! Ik kon ook niet slapen, de adrenaline gierde door mijn lijf! Ik was MAMA!!! Meteen wilde ik mijn mobieltje hebben om iedereen te smsen!! Joep had inmiddels al de ouders en familie gebeld en die komen vandaag allemaal binnen lopen om te kijken naar de nieuwe telg van de familie! Ik ben in slaap gevallen om vervolgens een uur later wakker te worden van een geluid waar ik snel aan gewend ben geraakt! Een huilende Julotte! Wat een vervelend geluid soms maar ook mooi want ze is er gewoon, mijn kleine meisje!
Ahum het is wel erg lang als ik het hier zie staan...... hihi! SORRY als er wat heftige details in voor kwamen Ik ga de kleine eten geven...
ONs meissie is helemaal in de ban van haar handen en wat ze ermee vast kan pakken heb haar net met de camera een kwartier zitten filmen haha
ahhhh nathalie, mooi verhaal he. het overviel je wel he. bij tweede was dat bij mij niet minder geniet maar van je meisje
nathalie, wat een verhaal Blijft toch iets moois en aangrijpends he?? Hoewel je het op dat moment van de weeen niet zo mooi vind haha
Nathalie mooi verhaal egt super mooi haha moet er togh weer bij huilen Marjon ze pakt me haar al een poosje alleen nu egt hard trekken en niet meer los late
KImonootje. Ik heb heel mijn bevalling niet erg gevonden vond het zo byzonder heb heel intens van elk moment genoten (ben nogal zweverig haha) zelfs van de pijn want ik wist elke wee brengt me dichterbij ik genoot zelfs van me laatst keer overgeven omdat ik toen wist dat niet lang meer duurde als ik eraan trug denk heb ik zoveel mazzel gehad voor een eerste bevalling