Gisteren een test gedaan, en die was positief. Compleet in paniek geraakt. Vanochtend een tweede test gedaan, deze keer een digitale. En het staat er echt: "zwanger, 2-3 weken." Natuurlijk wist ik dat het kon gebeuren en natuurlijk is dit wat ik wilde, maar nu het echt zo is word ik ineens toch wel heel erg bang. Ik probeer er nu zo veel mogelijk over te lezen, maar word daar ook een beetje tureluurs van. Dus misschien dat dit topic helpt om de kleine, schijnbaar onbenullige vragen te beantwoorden . Zoals: - ik heb al een paar dagen buikpijn, is dat normaal? - kan ik blijven hardlopen? - kan ik in het beginstadium naar de sauna? - op welke lichaamstekenen moet ik nu gaan letten en wat betekent dan wat? Sorry, ben de schrik nog maar half te boven en hoop hier gewoon een virtueel 'luisterend oor' te vinden .
Buikpijn of menstruatiekrampen zijn normaal, alles in je baarmoeder is nu in beweging om je kleintje zo goed mogelijk te laten groeien Hardlopen kun je blijven doen, je mag zoiezo sporten. Lichaamstekenen, zijn voor iedereen verschillend. Meestal binnen nu en een paar weken kun je last krijgen van misselijkheid of moeheid oid.
Gefeliciteerd!! Ik moest even lachen om hoe je je voelt, onzekerheid is een heel normaal iets!! Buikpijn, je kan zeker menstruatie achtige krampen hebben, er gebeurt veel in je lijf. Dit is heel normaal. Ook zal straks je baarmoeder gaan groeien ( Over een paar weken ) en dan voel je ook wel het een en ander in je buik. Hoort er allemaal bij! Hardlopen kan en mag zolang als je je er prettig bij voelt. Op den duur - als je wat langer zwanger bent - zal je misschien eerder buiten adem zijn omdat je hart sneller moet pompen omdat je extra bloed aangemaakt hebt voor jou en je ukkepuk. Lichaamstekenen... Niets? Alles gaat vanzelf, zolang je je goed voelt, gewoon doen! En anders merk je het vanzelf, misselijkheid, moeheid, daar geef je je vanzelf aan toe maar daar heeft niet elke zwangere last van. Veel lezen is fijn, maar pas ook op dat je het niet te gek maakt, als je er onzeker van word, kan je het beter over je heen laten komen en niet teveel lezen...
Dank jullie wel! Mijn eerste reactie nadat de paniek een beetje was gezakt, was inderdaad om te gaan lezen, lezen, lezen. Maar daar word ik op dit moment alleen maar zenuwachtig van, vooral als het gaat om de 'zakelijke dingen' die worden genoemd. Ben ontzettend bang dat we het financieel niet gaan redden, hoewel ik met mijn verstand ook wel weet dat het goed moet komen. Als anderen het kunnen, kunnen wij het ook... En nu ik over de eerste schok heen ben, ben ik meteen bang voor alles wat mis kan gaan. Hoeveel vrouwen krijgen er niet een miskraam? Dat soort gedachten... Gelukkig blijkt die buikpijn dus een normaal iets... Ik weet dat ik er nu rustig onder moet worden en het gewoon moet laten gebeuren, maar pfffff, wat een wereldnieuws is het zeg!
Gefeliciteerd tenminste als het welkom is. In het begin kan je niet naar de sauna, de eerste drie maanden worden afgeraden ook als je een sauna ganger bent. Daarna kan het gewoon. Alleen op het einde mag je niet meer in bubbelbaden. Buikpijn hoort er wel een beetje bij, zolang je geen bloedverlies hebt. Verder in de gaten houden, je bent wat kwetsbaarder voor blaasontstekingen. Lichaamstekenen letten??? Gewoon genieten, en niet bang proberen te zijn, tuurlijk ga je een hele andere fase in maar daar groei je in mee. Hardlopen kan je volgens mij wel blijven doen maar niet te intensief, en je moet uitkijken voor je botten en banden ed. Alles gaat verweken en als je dan elke keer de dreun erop krijgt is dat niet goed. Gewoon lekker alles opschrijven en aan de verloskundige vragen.
O ja, het is welkom hoor! Dat was ik in alle stress even vergeten te zeggen . We hadden alleen niet gedacht dat het al zo 'snel' zover zou zijn, ik ben pas afgelopen april gestopt met anticonceptie en we hebben niet gelet op vruchtbare dagen of iets dergelijks. Vandaar dat het toch een beetje 'onverwacht' nieuws was, we waren er vanuit gegaan dat het minstens een half jaar zou duren ofzo. Ik vind het zo geruststellend om dingen te lezen van mensen die in dezelfde situatie zitten, dus dank je wel voor je antwoord! Ik wil eigenlijk deze week nog langs de huisarts, want dat is toch de bedoeling, of niet? (haha, had niet gedacht dat ik me zo'n beginneling zou voelen )
Hoi, Laat het lekker bezinken! Het duurt nog even hoor, gaat geleidelijk aan en je groeit er echt wel in. En voor alle praktische zaken komt er ook echt een oplossing. Probeer ook een beetje te dromen en genieten als de eerste schrik is verdwenen. En financieel: Je kunt het zo gek maken als je zelf wilt. Maar als je weinig te besteden hebt of het onzin vindt om er duizenden euro's aan uit te geven; via marktplaats, vrienden/kennissen, winkels met 'normalere' prijzen kun je ook hele leuke bruikbare en soms zelfs gratis spulletjes bij elkaar sparen. Dat loopt ook echt wel los! By the way; gefeliciteerd!
ook nog iets: huisarts moet wel op de hoogte worden gebracht, maar soms is telefonisch al voldoende, je moet wel een afspraak maken bij een verloskundige, zoek er een in je buurt (gouden gids, internet) en lees even na wanneer je kunt bellen voor je eerste afspraak. Meestal tussen de 8 en 12 weken. Tenzij er dingen zijn die je eerder wilt bespreken of waar je je ongerust over maakt.
Gefeliciteerd! Kan me voorstellen dat het even erg schrikken is, maar geen paniek je hebt sowieso nog 8 maanden om je in te lezen, dingen te gaan regelen, dingen te kopen etc....dat is echt nog een lange tijd! Komt helemaal goed meis! Dat hoeft niet hoor, hij krijgt als de termijn van de zwangerschap is vastgesteld een brief van de verloskundige en dat is voldoende.
O, ik ben zo blij met jullie reacties, zit hier nu gewoon te huilen... Gisteravond moest manlief nog bijkomen van de schrik, maar zojuist heeft hij al voor me opgezocht wat ik wel en niet mag eten, en zei hij dat ik vanaf nu de kattenbak niet meer mag schoonmaken enz. Ben zo blij dat hij er nu ook op een positieve manier mee bezig is, toen ik gisteren zijn gezicht zag was ik namelijk bang dat hij de schok niet meer te boven zou komen, haha. Zit me nu ineens af te vragen wanneer ik het nieuws aan m'n moeder ga vertellen. Want ik geloof niet dat ik het voor haar lang geheim kan houden, normaalgesproken bespreken we alles met elkaar.... Wanneer hebben jullie het aan je ouders verteld?
Mijn moeder was erbij toen ik de test deed dus die wist het meteen en verder hebben we gewacht tot de eerste echo zodat we zeker wisten dat het goed was
hihi herkenbaar! Wij hebben er 4 jaar over gedaan om zwanger te worden, maar wat was ik bang! Na de eerste echo met 6 weken was het ineens ECHT... Ook hier de bekende vraagstukken over het wel of niet redden met het geld en zullen we goede ouders zijn. Wat als er wat mis gaat en wat als .... Nu zijn we bijna 19 weken zwanger en genieten we van alles! Het komt echt wel goed! Gauw een afspraak maken met de verloskundige en dan heb je over een tijdje je eerste echo Heel veel geluk toegewenst! Liefs, Sam p.s. morgen hebben we de 20 weken echo en zelfs daarvoor maak je je nog zorgen Hoort er allemaal bij
Wij hebben het onze ouders - en een schoonzus die kort daarna gestorven is - 2 dagen na de test al verteld! Dus doe daarin wat je gevoel je ingeeft!! Wat betreft angst voor miskramen etc; ik lees heel bewust geen woord over miskramen en dat het fout kan gaan. Ik weet het al te goed van mensen uit mn omgeving ( meerdere mensen hebben laat in de zwangerschap een kindje verloren, ik moet er niet aan denken want dan word ik gek ) probeer jezelf maar een beetje te beschermen daarvoor; je weet dat het mis kan gaan, maar toch steek ik mn kop in 't zand en wil ik er niets over weten/lezen/horen...
Nou, dat wordt nog wat, ik ben een ongelofelijke piekeraar, maak me overal zorgen om, haha . Maar goed, dat heb ik van m'n moeder en die heeft het ook allemaal doorstaan zullen we maar zeggen. Ik denk dat ik het haar aan het eind van de week ga vertellen, langer kan ik het waarschijnlijk toch niet voor me houden. @ Suusjeuh: je hebt gelijk. In principe geldt dat voor alles: hoe meer je erover gaat lezen, hoe banger je van alles wordt. @ Sam: veel succes met de echo morgen, ik hoop dat het allemaal goed is! @ Sijke: net nog met manlief over gehad, maar wij vinden het inderdaad onzin om er duizenden euro's aan uit te geven. Marktplaats is een goede tip. Jeeeez, dat ik het hierover heb , ongelofelijk!