Hoi iedereen, Ik weet echt niet wat ik hier mee aan moet dus ik wilde het graag hier even in de groep gooien. Afgelopen weekend is ons zoontje voor de eerste keer uit logeren gegaan bij mijn schoonmoeder. Hij is 5,5 maand en een super vrolijk mannetje alleen het in slaap komen blijft wat lastig voor 'm. Mijn schoonmoeder past al 1 dag in de week op en vandaar dat het (vooral mijn man) dus een goed idee leek om 'm daar uit logeren te doen omdat de omgeving en zijn oma bekend zijn. Ook hier ging het slapen dus niet van harte en toen we ons zoontje de volgende dag op kwamen halen noemde mijn schoonmoeder hem een boef. Om daar achteraan te zeggen dat ze maar niet zou herhalen wat ze hem net had genoemd. Een k*tkind dus, omdat ons zoontje 's ochtends flink aan het huilen was doordat ie slecht had geslapen etc. Wat moet ik hier nou mee? Mijn schoonmoeder heeft namelijk geen idee hoe erg ik dit vind om te horen, ze vroeg zelfs later aan mijn man of ze iets verkeerds had gezegd!!!! Ik ben in staat om te zeggen dat ze niet meer hoeft op te passen omdat ik zo gekwetst ben dat ze een baby van 5,5 maand zo noemt en nog wel d'r eerste en enige kleinzoon. Toen hij 3 maanden was is ze ook al een keer boos op 'm geworden omdat ie ontroostbaar was. Ik ga zowiezo de confrontatie met haar aan om duidelijk te vertellen dat wij hier absoluut niet van gediend zijn en dat ze dit ook niet nog een keer moet uithalen. Wat vinden jullie en hoe zouden jullie hier op reageren?
Poeh poeh, dat vind ik echt ongepast. Zo noem je een kind toch niet. En je kleinkind al helemaal niet. Mijn vertrouwen zou ook geschaad zijn hoor. Zeker als ze zelf niet eens doorheeft wat voor impact het heeft. Wat gaat dat worden als je straks groter is en hij doet wat fout, scheld ze dan ook? Ik zou het zeker tegen haar zeggen dat je daardoor twijfelt en zeker naar de toekomst toe. Wat vind je man ervan?
Ik zou mijn kind daar ook echt niet meer met een gerust hart naartoe laten gaan. Blijkbaar roept hij dan bij haar zoveel agressie en irritatie op dat ze hem zo noemt. Wat vindt je partner ervan?
Mijn man is er ook ontzettend verdrietig over, zeker omdat ie zelf ook geen makkelijke jeugd heeft gehad en ze hem naar mijn idee ook echt heeft gekwetst, en weet ik wat nog meer emotioneel, toen hij jong was. Ik had er al niet echt een geweldig gevoel over om haar op te laten passen maar ze is door de week echt super met 'm en dan gaat het ook hartstikke goed. Ik vertrouw d'r alleen niet meer en ben bang dat het van kwaad tot erger gaat. Zeker als tie straks groter is en echt kan gaan klieren of ongehoorzaam kan zijn. En het allerergste vind ik nog dat ze het tegen ons vertelt alsof het zo grappig is dat ze 'm zo heeft genoemd. Pfff...elke keer als ik er weer aan denk breekt m'n hart.
Ja, en het lastige is dat je er niet bij bent als ze oppast. En als je haar aanspreekt zegt ze het misschien niet meer tegen je als er zoiets gebeurd. Dus of dat vertrouwen nog terugkomt... moeilijk hoor. Als je kindje ouder is dan kan het zelf tegen je zeggen hoe het is bij oma, maar zo jong natuurlijk niet. Fijn dat je man in elk geval er hetzelfde over denkt, maar leuk is dat natuurlijk niet. Zeker als het hem herinnert aan zijn eigen jeugd.
Ja precies, als je er iets van zegt dat blijft ze het misschien doen maar dan stiekem. En als we er niets van zeggen lijkt het alsof we dat gedrag goed keuren....en morgen moet ie dus weer naar d'r toe Ik heb nu al een knoop in m'n maag.
ik zou ook behoorlijk gekwetst zijn. mijn schoonmoeder zegt af en toe dat onze dochter een tuttebel is. (op een irritante manier vind ik) omdat ze verlegen is. (dit duurt 5-10minuten en daarna is het over, ze moet gewoon even wennen, dat lijkt me redelijk normaal, ze heeft dit ook als ze bv bij vriend zijn opa en oma komt (komt ze geregeld) en daar kan ik me al lichtelijk kwaad over maken. ik vind het ook vreemd dat ze boos word omdat hij moet huilen, oke als hij nou heel de dag krijst en niet stil te krijgen is? (en dan moet je nog niet boos worden, maar dat je dat vervelend vind kan ik me voorstellen) maar het is een baby, die hoort toch te huilen? (af en toe dan) in ieder geval succes.
Ik zou toch even aan haar vragen of ze t wel leuk vind om op te passen. Misschien heeft ze ook heel weinig geduld. dan zou ik m zeker niet bij haar achter laten. Als ze nu al met dat soort woorden strooit, wat dan later..... (fysiek geweld, tikje ter correctie?)(dit moet je zeker wel rechtzetten en in de kiem smoren en anders een andere oplossing verzinnen als oppas.
mmmm, ik geloof dat dit de laatste keer was dat ik en mijn kind oma gezien hadden. Is ze nu helemaal belazerd!!!
Persoonlijk zou ik ervoor kiezen om helemaal naar een andere oppas te gaan. Geen idee of jullie financiën dat toestaan natuurlijk. Ik snap dat een huilende baby 'irritant' kan zijn. Misschien niet het goed woord, maar ik bedoel dat ik best snap dat je er doodmoe van kunt worden als een kindje maar blijft huilen. Maar om dat nu het kind kwalijk te nemen en zelfs het kind uit te schelden?? Ik zou hier geen vertrouwen meer in hebben, ondanks de keren dat het eerder goed is gegaan. (Wie weet heeft ze hem toen ook wel eens uitgescholden maar het niet aan jullie verteld. En zelfs als het de eerste keer was... ik geloof niet dat het de laatste keer zal zijn als je haar de kans geeft.) Ik vind dat ze hiermee heeft laten zien dat ze weinig zelfbeheersing heeft en TE weinig geduld om voor een kindje te zorgen. Daarom zou ik op zoek gaan naar iemand anders om op te passen. Dan kan zij gewoon oma zijn. En mocht er dan eens zoiets gebeuren terwijl jullie gewoon op bezoek zijn; dan pak je je kind op en ga je weg.
Als mijn (schoon)moeder mijn dochter een k*tkind zou noemen was dat dus per direct de laatste keer geweest dat ze heeft opgepast. Is ze helemaal van de pot gerukt ofzo?! Mafkees! Behalve dat ik het van de zotte vind dat ze dat heeft geroepen tegen je zoon zou ik haar ook echt niet meer vertrouwen. Nu was ze boos/geïrriteerd of weet ik veel wat en heeft ze k*tkind geroepen. Wie weet wat er de volgende keer gebeurt, misschien blijft het dan wel niet bij "alleen" iets roepen.... Nee, ik zou er echt helemaal klaar mee zijn!
Of iemand 5,5 maand, 5,5 jaar of 55 is maakt me geen bal uit.. dit is voor mij onacceptabele taal en zeker voor een opvoeder of een oppas. Helaas voor oma maar hier zou voor mij het echt ophouden.
Wat zou ik verdrietig en boos zijn om zoiets Succes met haar te vertellen dat het oppassen hiermee afgelopen is, maar zo te lezen vindt ze het misschien niet eens erg...
Leuke oma... Dat je t zelf zou zeggen( ik heb t wel eens gedaan..) is tot daar en toe maar dat zij t zegt.. Lekker... K**oma, wat dat betreft...bah maar wat je er nou verder mee moet... ik weet t eigenlijk niet...
K**tkind roepen tegen een kind van 5,5 maand....??? Nou, ik sluit me aan bij veel dames hier: wat mij betreft zou het ook de laatste keer zijn dat oma oppast. Nu is het nog verbaal (en dat is al erg genoeg), maar hoe gaat dat als hij straks ouder is...? Geeft ze hem dan een tik als ze haar geduld met hem verliest...? Brrrrr, nee hoor, alleen al het lezen van je verhaal roept bij mij een gevoel van gebrek aan veiligheid en vertrouwen op.
Jemig, wat ontzettend naar zeg! Het is naar mijn mening nog niet eens perse wat ze heeft gezegd (al zou ik het absoluut niet leuk vinden als mijn zoontje kutkind wordt genoemd), maar ik vind het nog zorgwekkender dat ze zich blijkbaar zo ontzettend ergert dat ze zulke taal gaat uiten. Is dat haar manier van troosten? Door te gaan mopperen op hem als ie aan het huilen is? Ik zou het hartverscheurend vinden om te weten dat mijn zoontje zo zou worden benaderd... Dus inderdaad, vertrouwen in het oppassen zou ik niet meer hebben!
ik vind vaak de racties naar opaasende oma's ongepast maar in dit geval vind ik het best wel erg wat oma gezegd heeft. Waarom zou je nou zoiets zeggen tegen een huilend kind? Ik zou toch wel proberen het gesprek aan te gaan en vragen waarom ze wil oppassen terwijl ze weet dat daar ook gehuil bij hoord
Ik ben het met de rest eens: dit lijkt me geen goeie oppas voor je kind. Waar ik het meeste van schrik is dat je man blijkbaar ook slechte herinneringen heeft aan zijn jeugd, en als ik de uitspraken van je sm zo hoor, dan is er niks veranderd. Ik zou mijn kind er niet aan willen blootstellen. Ook al geeft ze geen tik, emotionele schade moet je niet onderschatten. Helaas herken ik je verhaal, vandaar dat ik het niet kon laten te reageren. Vooral je moedergevoel volgen! Die knoop hoort er niet te zitten als je kind naar de oppas gaat. Veel sterkte, vreselijk rot voor je (