mams136, sorry dat ik wat geprikkeld overkom, maar ik lees nu dat er een discussie is opgestart over het wel of niet luisteren van mijn zoon en over het wel of niet in de buggy willen. terwijl dat het probleem niet is. ik zou het idd een minder groot probleem vinden als hij constant in de buggy zou zitten, maar dat is niet reeel. (maar dan nog zou mijn bezorgdheid overgeersen denk ik)
ja, dan had ik ook even aan het idee kunnen wennen misschien. mijn vriend vindt het best dat ie met opa mee gaat, hij heeft er geen problemen mee.
het is niet zo dat ik mijn schoonvader niet vertrouw, hij is kei lief voor mijn zoontje. en nog 1 keer over die buggy, hij gaat echt wel in de buggy als het nodig is. wat moet dat moet. denk echt dat het probleem bij mij ligt en ik ga dat deze week rechtzetten met mijn schoonvader. zoals eerder werdt geschreven, ik mag het mijn schoonouders en zeker mijn zoontje niet ontnemen. weet nl zeker dat mijn zoon het kei leuk zou vinden.
ja, het klinkt indd een beetje raar, maar ik denk dat hij dat zo zei omdat hij het er met mijnvriend al een keer over had gehad en die zal wel gezegt hebben dat het goed is ofzo.
Hier zou ze gewoon meemogen met opa en oma (desnoods nadat we een instructie lijst hebben doorgenomen)
zou je zelf aan een tuigje willen hangen. je hoeft dan alleen nog maar te leren blaffen. verschrikkelijk die dingen.gewoon in de buggie met zulk soort drukke gelegenheden, of op de schouders van opa. nog veel leuker natuurlijk.
Ik snap je helemaal.Hier hebben we ook een super snel mannetje Wij hebben er voor gekozen om hem niet met andere mensen mee te laten gaan ook niet met mijn ouders.En natuurlijk hebben onze ouders ons ook groot gekregen maar toen waren ze zelf toch ook een stukje jonger.Wij lossen het op door zelf gewoon ook mee te gaan en een beetje op de achtergrond op te letten.Ik zou het gewoon eerlijk uitleggen en zeggen dat je er niet gerust op bent .En dat dat niets te maken heeft mat het feit dat je hem niet vertrouwt maar puur omdat je zoontje snel is en af en toe niet zo goed luistert(hoort bij de leeftijd word echt beter) Kortom spreek je angsten en bezorgdheden uit.
moet ze toch zelf weten? ik vind een tuigje een heel goed idee, mijn ouders zijn mij eens kwijtgeraakt op een festival terrein, ik was 2 jaar en ze hebben 3 uur naar me gezocht. kun je je voorstellen hoe je je voelt dan? on topic, als opa nog zo vitaal is, zou ik na een aantal afspraken er geen punt van maken. mijn ouders zouden het wel mogen, maar mijn schoonouders ook alleen als er anderen bij zijn omdat zij veel ouder zijn en bijv. niet kunnen rennen ofzo.
Heel goed bedacht hoor van moeder natuur, maar ik vind het wel heel jammer als opa`s en oma`s daardoor minder makkelijk de kans krijgen om een band met hun kleinkind aan te gaan. Ik bedoel er toch niks mooiers van hun dan trots met hun kleinkind rond te lopen. persoonlijk vind ik het echt te ver gaan om als een soort van havik continu om te kind heen te hangen en je opa en oma nooit de kans geeft om alleen met hun kleinkind te zijn. Als je (schoon)ouders hebt die te vertrouwen zijn moet er naar mijn idee niks in de weg staan om die band te versterken. Het is niet alleen fijn voor hun maar ook goed voor je kind om te ervaren dat er meerdere mensen net zoveel van hem houden als dat papa en mama dat doen. En juist die liefde die ze voelen zal er voor zorgen dat er echt niet zomaar wat gebeurt.
een andere invalshoek, ik zou mijn kind niet naar de kermis laten gaan (mijn dochter is 5 en nog nooit naar kermis of pretpark geweest, veel te druk en te veel prikkels,zij heeft heel erg veel last van harde geluiden) dus wel met opa mee, maar niet naar de kermis, ik doe mijn kinderen meer plezier met een picknick, een fietstocht, zwemmen in een waterplas, enz.
bedankt voor de reacties. ik zie nu in elk geval in dat ik nu hetzelfde doe als wat mijn moeder altijd bij mij heeft gedaan. en dat is idd als een havik op haar kinderen gaan zitten. ik mogt (schrijf je dat zo?) zelf ook altijd heel weinig, gewoon omdat ze te beschermend was (vooral naar mij toe) dat heeft mij echt belemmerd in mijn leven. ik zie nu dat ik dus hetzelfde doe terwijl ik met mezelf juist had afgesproken dat niet te doen. zo zie je maar. ik heb opa gebeld en hem uitgelegd dat het probleem niet bij hem lag, maar bij mij. hij komt donderdag mijn zoontje ophalen. ik kan ze dat allebei toch niet ontnemen. bedankt voor de reacties, nu zie ik het in. oja, ik heb wel een bandje gekocht waar ik zijn naam en mijn telefoonnummer op kan zetten. voor mijn eigen gevoel
Vind het een wijs besluit van je. Echt wel. En toch tof dat hij mee mag met opa. En wat zullen ze een lol hebben die twee. Misschien komt die wel ziek zwak en misselijk van de suikerspinnen terug. En zo als het spreek word luid. Vreemde ogen dwingen en meestal is dat gewoon waar. Wedden dat hij naar opa luisterd het is zo bizonder.
Goed van je Odet, denk dat opa ook erg blij was met je telefoontje. En nu maar hopen op een heleboel foto's
welk kind brult dan de hele dag? rayan wil ook lopen, maar helaas hij wil ook naar de draaimolen en daar hoort nu eenmaal bij dat hij tussen de atracties door in de buggy moet. niet in de buggy?? dan ook niks leuks doen. en je kinderen uitbesteden hoort er bij vind ik. mijn moeder (SLECHT TER BEEN IN EEN MOBISCOOTER) nam mijn oudste zoon die toen tussen de 1 en de 4 was ook overal mee naartoe.hij luisterde perfect naar haar. als ik had gezegd dat ze hem niet mee kreeg had ik denk ik oorlog gehad.
dat doe je goed Odet! wat goed dat je dingen van vroeger herkent en het om wilt buigen. mijn complimenten. zo'n bandje is een prima idee. ik ahd vroeger van die leger kettingkjes met zo'n naamplaatje voor dit soort gelegenheden. geen idee of je die nog ergens kunt laten maken want ik wil er voor de jongste eigenlijk wel weer 1. dat je hem laat gaan betekend nog niet dat het makkelijk zal zijn. maar je leert er mee omgaan de komende keren heb je er steeds wat meer vertrouwen in. je moet er ook ingroeien. loslaten is 1 van de meest moeilijke dingen van opvoeden vind ikzelf.
hier ben ik het helemaal mee eens... onze zoon hoorde amper tot een paar maanden geleden maar denk je nu echt niet dat opa en oma er als een havik boven hangen (net als mama, het is juist bewezen dat moeders minder goed opletten omdat het "dagelijks werk" is en opa en oma zijn vaak veel bezorgder en verwennen meer haha) het is heel goed voor zijn ontwikkeling om ook naar andere mensen te leren luisteren..
Ik denk dat het sterk afhankelijk is van de personen in kwestie. Mijn ouders zijn altijd overbezorgd geweest (wat ook niet altijd goed was), dus daar durf ik onze kleine jongen bij te laten. Maar veel mensen in onze omgeving zijn toch veel onbezorgerder en makkelijker. En daar gaat hij dan gewoon niet naartoe. Een ongeluk zit in een klein hoekje en zeker op de mega-drukke kermis. Met mijn ouders: ja. Met een vriendin die ook bezorgd en verantwoordelijk is en het gevaar ziet: ja. Maar met veel mensen niet. En dan wordt vaak gezegd: die mensen hebben zelf ook kinderen gehad. Dat vind ik zo'n kul-argument. Sommige mensen zijn nu gewoon te oud en beseffen dat zelf nog niet en andere mensen zijn onbezorg met hun kinderen omgegaan en toevallig is het daar goed gegaan. DAt wil niet zeggen dat ik mijn kind daaraan toevertrouw. En juist de oude generatie is bij ons heel erg aan het trekken om op te passen. Zeg maar tussen de 70 en 75 jaar. En ze vinden zichzelf nog héél geschikt. Terwijl ik zie dat ze niet meer zijn. groet, Jeanine