Wie vond de bevalling ook zo mooi?

Ik heb dat niet maar ja, ik ben nog niet natuurlijk bevallen. Maar bedankt voor je verhaal, dat geeft de hoogzwangere burger weer moed

 

hier hetzelfde, ik had een perfecte eerste bevalling en zei meteen dat ik nog wel een keer wilde en 4 maanden later was ik weer zwanger

de 2e bevalling ging ook super overigens!

 

1ste bevalling was vreselijk!
2de bevalling ook ingeleid maar dat was echt een droom!
Klinkt raar maar heb echt van elk moment genoten en naderhand ook vaak met veel plezier aan teruggedacht

 

Ik vond het ook geweldig. Mede omdat ik dan ook een makkelijke bevalling heb gehad. Ik kijk nu al weer uit naar de volgende bevalling die komen gaat wil niet zeggen dat het hetzelfde is als de eerste.

Denk dat dit voor mij de laatste zal zijn. Vriendlief wou er maar 1 eigenlijk. En ik het liefst ook 4 maar dat kan ik op me buik schrijven haha

 

Ik heb nou niet de meest ideale bevalling gehad, maar meteen erna riep ik al: ik zou het zo weer doen! En zo denk ik nog steeds.

 

Leuk om al die positieve ervaringen te lezen. Ook ik vond mijn bevallingen erg bijzonder en mooi. wel merkte ik dat ik zo vlak voor de bevalling van de tweede er toch wel erg tegenop begon te zien, maar toen het eenmaal zover was, ik me heel goed aan alles kon overgeven.

wat ik vooral erg bijzonder vind is dat ik me zo ontzettend kon afsluiten voor alles en iedereen en me daardoor erg goed kon ontspannen om de weeen op te kunnen vangen. ook apart dat je bijna automatisch een manier ontdekt hoe je de weeen het beste kan opvangen. ik lag eerst in bed namelijk en toen de eerste wee opkwam, heb ik de kruik van me af gegooid en ben ik uit bed gesprongen om continu hetzelfde rondje te lopen. heb toen een weeen storm van 1, 5 uur gehad en ben ben toen 20 minuten later bevallen.

 

Helemaal geweldig!! ..
Na een dag dacht ik oh wat wil ik graag weer.
En serieus het kriebelt echt, mischien daarom nog geen afspraak gemaakt voor een spiraaltje.(lol) ...

Het inleiden duurde even(10 dagen) maar ben zooooooo ontzettend dankbaar voor me kleine meisje..

 

@duches: meid!! je hebt 10 weken met weeen gelopen..geknipt, baby eruit getrokken, hechtingen HOE KUN JE DAT PRACHTIG VINDEN???

ik had een bevalling..kreeg na de eerste paar weetjes een slaapprikje om te kalmeren. nou..4 uur lang geslapen. toen ik wakker werd ineens 6 cm ontsl. vliezen doorgeprikt...daarna morfine gekregen..voordat ik mocht persen kreeg in nog een verdoving down under voor het geval dat er geknipt zou moeten worden. maar dat is niet gebeurd na 37 min persen kwam maddi..2 min later de placenta geen hechtingen. dus ik heb eingelikj helemaal niks gevoeld van de bevalling maar prachtig vond ik het niet. tjah wat ik ervoor kreeg wel.

 

Jaaa ook hier een hel van een bevalling, maar dat heb ik helemaal niet zo ervaren!
Ik vond het heerlijk, prachtig en zou het meteen weer doen.

Ik wilde thuis bevallen, daar is alles ook gestart en ging perfect, tot de persweeen.
Jaycen bleek met zn hoofd scheef te liggen en ik moest alsnog naar het ziekenhuis.
Ze ging de ambulance bellen, want ik kon de trap niet af met persweeen zei ze.
Meteen stond ik op van het bed om mn kleding aan te trekken en de trap af te lopen, ik wilde voor geen goud met de ambulance, gewoon met de auto, klaar.
Later stond ze hier nog van te kijken, maar ik kan dat uit zetten, door heel vaak in mezelf te keren en 1 te worden met mezelf heb ik geleerd pijn "uit te zetten".
Toen we in de auto zaten zei ze dat ik t moest zeggen als er een wee kwam, dan reed ze voorzichtig, waarop ik zei dat die niet meer zouden komen, ik had ze uitgezet.
Er zijn ook geen weeen meer gekomen en in het ziekenhuis hebben ze 4x de weeopwekkers moeten verhogen om ze terug te laten komen.
Daarna ging de rest van de bevalling met ontzettend veel pijn en moeite, kleine wilde er echt niet uit, uiteindelijk met een gigantische knip is ie toch nog zelf geboren.
Daarna wilde de placenta niet loslaten en kreeg ik spuiten en bleven ze maar duwen en trekken op mn buik en aan de placenta, dat mn moeder en man er bijna flauw van vielen, zoveel bloedverlies ook.
Toen ben ik van de wereld geraakt en begaf ik het ook letterlijk bijna door het bloedverlies, op dat moment 3,5 liter.
De placenta is er operatief uitgehaald, flinke lading hechtingen van de knip en zo duf als een konijn door de narcose.
Dag erna een fluxus, weer een hoop bloedverlies, maar ook daar zag ik de lol van in!
Alle alarmbellen gingen af, het gordijn werd dichtgetrokken en er werd maar gevraagd of ik er nog was en mn bed moest plat.
Ik riep nog, "niks aan de hand jongens, als ik dan toch naar het ziekenhuis moet, doe ik het gelijk goed..."

De dag daarna mocht ik naar huis als ik kon opstaan en plassen, waarna ik uiteraard 5 minuten later op de wc zat en geplast had en manlief belde om ons meteen te komen halen.
In het ziekenhuis hadden ze nog nooit zo'n halvegare meegemaakt die er toen nog serieus de lol van het bevallen in zag.

We zijn nu druk aan het klussen voor nummer 2 en ik kan niet wachten tot ik weer mag bevallen, het is echt een hele ervaring en echt superleuk

(en nee dit is niet sarcastisch bedoeld, maar echt, niet teveel aan die horrorverhalen hangen, dan had ik nu vast en zeker nooit en te nimmer meer een tweede gewild)

Groetjes Priscilla.

 

Ik vond mijn bevalling ook fantastisch! De ontsluitingsweeen waren niet ideaal maar toen het eenmaal aan persen toe was... wat een oerkracht!!! Ik was nog niet eens gehecht toen ik zei dat ik het nog wel een keer wilde. En het is dat ik geen tientallen kinderen wil maar anders zou ik wel voor de rest van mijn leven zwanger willen zijn, want ik voelde mij heel goed!

 

Mijn eerste bevalling was erg snel( 2uur en 3 kwartier) en kijk er dan ook met een heel heel goed gevoel op terug. Dat we uiteindelijk met spoed naar het zkh moesten vond ik niet eens zo erg. Ik voelde me super vrouwelijk en trots na de bevalling. Ik zie dan ook helemaal niet op tegen de naderende bevalling ( nu 37 weken zwanger van de 2e)

 

Ik vond het een prachtige ervaring.

Begon gezellig op de koffie bij mijn beste vriendin, had alleen niet door dat het echte weeen waren.
Eenmaal thuis heb ik omdat ik twijfelde gebeld en om 2 uur was de vk er om te toucheren.
Bleek al 6 cm te hebben en na vriend lief uit bed gebeld te hebben heb ik de weeen rustig op de wc tegen de koude muur opgevangen.
Een uur nadat de vk 6 cm had gevoeld had ik al 9 cm en toen mijn vriend er was mocht ik op bed om de vliezen te breken en te persen.
Persen duurde lang vanwege niet sterk hebbende weeen maar eenmaal geboren maakte dat niets meer uit.
Placenta was ook een moeilijkheid maar kwam toch zelf nog ter wereld.

Een uurtje na de bevalling lekker douchen, moeder bellen en nog even snel ontvangen en als laatste de vk en kraamzorg uitzwaaien.
Heb nog lekker geslapen toen om 11 uur mijn oma voor de deur stond die nog niets wist.

Zou zo graag alweer een tweede willen maar.....eerst een ander huis.
Toen lekker geslapen en

 

Ook hier een pracht van een bevalling! Ik kon me direct na de bevalling al niet meer herinneren dat het zeer had gedaan. Het is het allemaal zo waard!! Het was mijn eerste bevalling, weeen begonnen om 18:00 en om 0:10 is onze kleine meid geboren. Ik ging van 3 cm naar volledige ontsluiting in 2,5 uur. Ik heb het hele verhaal ook voor mijzelf op papier gezet en ben zo trots op de hele gebeurtenis en kom er ook nog met regelmaat op terug en vind het erg fijn om er over te praten. In de kraamweek ( vond ik niet echt leuk) zei ik nog doe mij maar een bevalling in plaats van kraamtranen!!

 

Hier ook iemand die er ondanks een keizersnede met een goed gevoel op terug kijkt.

Ik heb er 36 uur over gedaan en toen had ik nog maar 6 cm. Zeg wel eerlijk dat de eerste twaalf uur niks voorstelde. Zo af en toe een lichte wee, maar kon nog gewoon boodschappen doen enzo. Pas daarna werd het heftig en ondanks het infuus om de weeen krachtiger te maken, wou de ontsluiting niet vorderen.
Wat ik er zo mooi aan vond was dat ik zo in mezelf kon terugkeren en daardoor de pijn heel goed kon opvangen. Ook ging ik vanzelf mn grenzen wat pijn betreft verleggen. Ik kon steeds meer aan.
Jammer genoeg besloot de gyn tot een keizersnede en eigenlijk maar goed ook, want mijn zoons hoofdje was zo groot dat het niet gepast zou hebben. Ook was ik volgens iedereen al behoorlijk aan het eind van mijn latijn (heb ik zelf niet zo ervaren) dat het persen echt niet meer zou kunnen.

Als ik nog een kindje mag krijgen hoop ik echt dat deze kleiner is dan Sven, want alleen dan mag ik het van de gyn natuurlijk proberen. Ik kijk er nu al naar uit!

 

De avond na de bevalling dacht ik dat ik de meest verschrikkelijke bevalling van de wereld meegemaakt had(nu ik realistisch ben was het heftig, maar kan het veel erger)

Maar het is de mooiste dag uit mijn leven tot nu toe We hebben beelden van hoe Boaz net op mijn buik ligt en ik krijg nog tranen in mijn ogen wanneer ik dat zie.

 

Dames,
ik vind dit topic zo'n goed idee!!!
Ik lees altijd overal alleen de horrorverhalen. Nu lees je ook hoe je het op een positieve manier kan ervaren...ook al gaat niet vaak niet eens op een makkelijke manier..
Ondanks alle pijn en tegenslagen bij sommige bevallingen blijven er een hoop meiden positief!!
Ik vind dat zoo mooi en goed!!
je moet het kunnen maar als je het kan....goud!!

 

Ik vond het ook geweldig!!..
Tuurlijk doet het vreselijk veel pijn... maar het is zo bijzonder mooi om zelf je kindje met al je kracht op de wereld te zetten..
Ook de weeen vond ik zo erg nog niet... ben trots op mezelf hahah want het is toch een hele prestatie een bevalling
En zo heerlijk als je je kleine in je armen hebt liggen...
Als ik er aan denk voel ik nog dat vlinder gevoel van verliefdheid