Ik heb pas al een onderwerp geopend over kinderen op de scooter. Ik ben er nu achter dat mijn ouders af en toe mijn dochter van 2 op de scooter meenemen. Wel heel veilig en een heel klein stukje. Maar ze weten dat wij dit eigenlijk niet willen. Als we het er over hebben krijgen we ook vaak ruzie. Maar mijn moeder past wel 1 dag per week op en ik wil rustig op mijn werk kunnen zitten. Mijn ouders zijn alles voor me en doen zoveel voor ons. Het steekt me dan ook dat ze wel iets doen waar wij niet achter staan. Hoe zeg ik nou netjes dat we het echt niet willen hebben, ook niet stiekem?
wat vervelend!! Ik zou een keer naar je ouders gaan voor een bak koffie, en dan geen kind meenemen. Rustig aangeven dat je het ergens met ze over wil hebben, en het dan zeggen. Dan kan je in alle rust met elkaar praten. Uit ervaring weet ik je er echt een goed gevoel bij moet hebben, anders werkt het niet, dan zit je heel onrustig op je werk!
Inderdaad. Als je dit namelijk niet doet, wordt het van kwaad tot erger vrees ik.. En wat misschien helpt, is dat je er niet als "dochter van je ouders" naar toe gaat, maar als de "moeder van je kind". Dan is je positie anders en is het makkelijk om het te bespreken. Vergeet niet te zeggen wat ze verder goed doen en als ze dit niet begrijpen, tja, dan is er misschien een groter probleem tussen je ouders je jullie dan je in eerste instantie dacht. Het is een lastige situatie, maar je eerste verantwoordelijkheid is je kind!
idd, dit heb ik ook gezegd. Ik zit hier als moeder, maar als dochter vind ik dit heel moeilijk te zeggen...
Wat goed van je! En ook dat je hebt benoemd dat je het moeilijk vond. Dat maakt het ook een stuk begrijpelijk voor je ouders. Zij snappen dan ook wat er met jou gebeurd en dat je het zelf ook lastig vind.
Maar dat maakt toch niet uit? Het gaat toch om wat jij als moeder vind? Mijn moeder wilde Dominique toen ze een baby was ook het liefst 40 winterjassen aantrekken als ze naar buiten ging. Nee mam, love you, maar dat gaan we niet doen. Mijn spelregels! Mijn kind! ( natuurlijk zo kort door de bocht) Maar waar ben je bang voor? Wat is het ergste wat zou kunnen gebeuren als je met ze in gesprek gaat?
wat voor mij een graadmeter was: als er wat gebeurd, vergeef ik het mijzelf nooit! Mn meisie zit inmiddels op het kdv, en de band met mn moeder is nog steeds goed. Ze is het er niet mee eens, maar snapt dat ik als moeder bezorgd ben. Man en ik zitten weer rustig op ons werk en we gaan wat vaker koffie drinken bij oma zodat ze elkaar genoeg zien! klinkt nu heel makkelijk, maar dat was het toen helemaal niet. Ik heb een paar dagen hyperventilatie gehad! Maar het was een goede beslissing!
O wat is 't toch moeilijk zulke discussies met je moeder te hebben. Ik dacht zelf dat ik gék werd in de tijd dat mijn moeder het verre van 'n briljant idee vond dat ik Hanne veel in mijn draagdoek vervoerde. Ruzies dat we erover gehad hebben! En mijn moeder is dan emotioneel behoorlijk, tsja, dwingend is het goede woord denk ik.. 'k Ben dol op d'r, maar da's een wat minder charmante karaktertrek. Toch heb ik heel duidelijk een lijn getrokken. Het hart in m'n keel kloppend en proberend rustig uit te leggen dat het MIJN kind was en ik zélf bepaalde wat ik goed vond of niet. Ik zou m'n stukken nog wel thuiskrijgen volgens m'n moeder (zucht) maar onze band is er niet minder om geworden. Vooral toen ze zag dat Hanne zich ontwikkelde tot een goedlachse, contact makende dame. (Ze was bang dat Hanne eenkennig zou worden door het dragen..) Nou is jouw verhaal natuurlijk van een andere orde. Jouw ouders doen iets tegen jouw zin in. Toch kun je bijna niet anders dan diep ademhalen en nog een keer rustig vertellen dat je dat echt niet wilt (en al helemáál niet stiekem!) en als zij niet van plan zijn dat te respecteren dat je je genoodzaakt ziet een andere vorm van oppas te gaan zoeken, hoe lief en behulpzaam ze verder ook zijn. Eventueel zou je het schriftelijk kunnen doen, niet om onder een gesprek uit te komen, maar om even goed na te kunnen denken wat je op welke manier wilt zeggen. Ik zou zelf al omkijken naar 'n andere vorm van oppas, om 't doodsimpele feit dat je dan ook daad bij het woord kunt voegen, zo gauw het weer mis gaat...
Tjaa, hier kan ik goed met mn moeder en schoonmoeder praten als er dingen niet gaan zoals ik het wil! Maar ze luisteren wel naar me.. Zo niet, is het simpel. Dan komt ze gewoon niet, dan mag ze pas weer komen als ze het wel op mijn manier doet of op een manier oid waar ik het wel mee eens ben! Het is MIJN kind..
wij hebben zoiets gehad met in de auto vervoeren zonder auto stoel. Geprobeerd netjes uit te leggen dat ons kind ons kostbaarste bezit is en dat wij er heel "zuinig"op zijn. Dat we dus liever geen onnodige risico's nemen. Ik had het idee dat het wel subtiel was. Maar inmiddels hebben we hierom al 5 maanden ruzie Maar goed ik blijf bij mijn standpunt. Veiligheid voor mijn kind voorop!
mijn oppas heeft een keer mijn zoontje zonder autostoel vervoerd. ze moest ineens weg en had geen andere optie. heb meteen de dag er op gezorgt voor een extra autostoel en die mag ze houden voor zulke noodsituaties. het gaat wel over de veiligheid van je kind en dan kun je nog zo voorzichtig rijden maar een ander kan ook bij jou op de fiets, brommer of auto knallen
Dit meen je niet zeg.. Dat die persoon uberhaupt nog boos DURFT te worden zeg. Je hebt groot gelijk hoor.. Je bent toch niet goed wijs om een kind zonder stoeltje te vervoeren.
Ja precies....Maar goed ruzie had het niet hoeven worden.. Maar als zij onze wensen niet accepteren dan hebben zij pech.
Ik zou het gewoon nogmaals eerlijk zeggen. Dat jullie er niet achter staan en dat je haar wel met een gerust gevoel wil kunnen achter laten. Souders hebben ook wel eens zo'n geintje gehad door even met de auto iets weg te brengen en Levi bijna 10 min. alleen in huis hebben gelaten.( hij lag op bed ) heb toen heel duidelijk gemaakt als er nog eens zoiets gebeurd, ze niet meer op hem hoeven te passen.
Ja ik denk ook misschien een mooie brief schrijven als het mondelijk niet lukt. wel ook complimenteus maar toch ook even duidelijk makend dat jou wil wet is in het geval van jou kind! mocht hun argument zijn dat ze het vroeger met jou ook deden en dat dat ook goed ging etc. kun je nog altijd zeggen dat de wegen nu een stuk drukker zijn als vroeger en scooters net als motoren worden nu eenmaal vaak over het hoofd gezien!
Nee idd. oma paste 'sochtends op en dan opa smiddags omdat oma moest werken. Was slecht weer en opa wou de auto houden,dus dacht ik breng oma wel even naar haar werk. Is dat mijn man en ik net thuis kwamen en hun samen in de auto zagen rijden ( terwijl het slaaptijd was ) dus ben bij het ophalen natuurlijk verhaal gaan halen.