Ken het...ik was 20 en vriend 21. Mensen vroegen aan mijn ouders of ze niet ontzettend geschrokken waren dat ik NU AL zwanger was!
gefeliciteerd met je zwangerschap! ik heb die vraag ook regelmatig gehad, ik ben 23 vriend 28, ik was met een opleiding bezig toen ik zwanger was en we zijn ook nog niet zo lang samen ( anderhalf jaar nu) en de kleine is een maand! maar bij ons was het gepland en als het niet zo was geweest waren we ook gelukkig geweest!
hmm heel dubbel hoor meid. Ik begrijp zeer zeker dat het voor jullie rot is om te horen, maar ik begrijp de vraag wel vanuit je directe omgeving. Ik wil ook dat mijn dochter eerst een studie afmaakt en zelfstandig haar boontjes (kan) dopt voor ze aan kinderen begint. Als mijn dochter op haar 19e aankomt dat ze zwanger is zal ik dus ook zeker deze vraag stellen. Betekent nl niet dat ik er niet voor haar ben. Je bent nog tiener en onder de 21 als je een kind krijgt. Zij hebben het beste met je voor. Stel dat je huwelijk misloopt en jij er alleen voor staat met de kleine. Jij zonder diploma. Nee ik begrijp de vraag zeker. Dat het een domper is, natuurlijk wel. Maar probeer hun kant ook te zien. Overigens vind ik dezelfde vraag van een wildvreemde hondsbrutaal. Daar zou ik net zo brutaal op reageren.
Pff wat kunnen mensen brutaal zijn zeg! Heb ook echt gemerkt dat mensen me raar aankijken als ik zeg dat de kleine wél gepland is en we er een half jaar voor bezig geweest zijn...
Ach meid, ze hebben altijd wel wat te zeuren. Ik was op mijn 33e zwanger en hier hebben ze járen gevraagd of het niet eens tijd werd om aan kinderen te beginnen. Heb ook vaker letterlijk tegen mensen gezegd: waar bemoei je je mee? want soms heb je echt geen zin om een ander uit te leggen waarom je nog niet aan kinderen 'begint'. En toen was ik zwanger (gepland en ook heel snel) en wat zeiden ze toen: nou, eindelijk zeg, was het wel echt gepland nu? Dus, of je nou vroeg of laat bent, of je nou 1, 2, 3 of 4 kinderen wil, anderen hebben altijd wel ongevraagd advies of domme vragen. Niks van aantrekken dus en lekker genieten, gefeliciteerd in ieder geval!
Niets van aantrekken.. Helaas denkt men dat ze deze vraag 'gewoon' maar even mogen stellen terwijl hun zaak helemaal niet is!! Vaak is het gewoon onschuldig en bedoelen mensen het helemaal niet rot. Net zoals de zin 'Willen jullie nog geen kinderen?' Deze vraag krijgt mijn beste vriendin regelmatig.. maar ze zijn al 4 jaar bezig zonder resultaat dus deze vraag, hoe onschuldig ook, komt heel hard aan bij hen!!
Gelukkig weten mijn ouders beter (mijn vader kwam onder andere met de vraag of het gepland was). Ook zo'n opmerking waar ik wurgneigingen van kan krijgen (sorry, niets tegen jou). Ik mag dan jong zijn, maar heb al een hoop meegemaakt. Bijna 6 jaar verkering gehad met mijn huidige man, al ruim 3 jaar op mezelf en kan dus prima mijn eigen boontjes doppen. Heb een geweldig huwelijk (we zijn nu dus 7 jaar samen), kunnen alles bij elkaar kwijt en zijn ontzettend open tegenover elkaar. We zijn niet getrouwd met de gedachte dat we ooit nog wel eens uit elkaar zouden kunnen gaan en we hebben dus zeker eerst goed nagedacht voor we gingen trouwen. We hebben elkaar beloofd om alles te geven in ons huwelijk en samen te blijven tot de dood ons scheidt en dat zal gebeuren (ben nog nooit een belofte niet nagekomen). En over geen diploma: Hoe kom je daarbij? Ik ga in september studeren (pedagogische wetenschappen op de universiteit utrecht), wil mijn diploma halen en gaan werken. Verschil met het beeld van tegenwoordig: Mijn gezin komt op 1, mijn studie en werk op 2. Om de simpele reden dat ik mijn gezin belangrijker én leuker vind dan al het andere. Geloof me, wij hebben onze zaakjes op orde. Mijn man een goede baan, we hebben een huis, een stel huisdieren, een goed huwelijk en we zijn ontzettend gelukkig. We hebben goed nagedacht over een kindje en we kunnen het alles geven wat het nodig heeft.
Dan heb je nu toch nog geen diploma???? Denk dat ze er zo bij komt heh!!!! Misschien niet gelijk zo aangevallen voelen! Ik ken het wel...ik was 25 toen ik ging vertellen dat ik zwanger was (en 8 jaar samen) en ook wij kregen de vraag (van mn schoonvader) of het gepland was...dus toen heb ik maar gezegd dat wij onze zaakjes wel voor elkaar hebben en niet net als zn dochter onverstanig doen! Vond het vreselijk dat ie dat vroeg...maar als ik nu zie hoe blij hij met Finn is ben ik dat al lang weer vergeten!
Je geeft in je bericht aan dat er vanuit je directe omgeving de vraag komt of het gepland is en dat je beter 4 jaar studie kan afmaken. Ondanks wat je allemaal al hebt meegemaakt, begrijp ik de vraag (die jezelf aangaf tot balen) vanuit je directe omgeving. En volgens mij is het bezorgdheid, niets meer. Je hoeft mij niet te overtuigen dat je alles op orde hebt en het een doordachte keuze is. Ik ben heel blij voor je, waarom niet?? Volgens mij begrijp je mijn reactie verkeerd. Overigens trouwt er volgens mij niemand met de gedachte om uit elkaar te gaan
Niemand trouwt met het idee om later, als er kinderen zijn, weer te gaan scheiden. Dat even voorop Verder zijn het oa jou en zijn ouders die er naar vragen. Het zijn je OUDERS, zelfs het beste is niet goed genoeg voor hun kind, daar ga jij nu zelf achter komen over 9 maanden. Jij bent nog relatief jong, dat kun je niet betwisten, en je ouders zullen achter je staan (denk ik) , alleen zijn ze misschien een beetje verbaasd? Verder heb zelf ik die vraag gehad, ik was 29 en zwanger na icsi
Hier net zo, ik was 23 toen ik zwanger raakte, en het was zeker niet een foutje! Zelfs toen ze er was, en ik met mijn moeder en dochter in de intratuin liep, kwam er een oud vrouwtje op me af, die keek naar mijn dochter en toen naar mij, en zei, mag ik even vragen hoe oud jij eigenlijk bent? Ik zei nou, zeg maar u hoor. Tjonge jonge.......
Ik heb bij Noah die vraag heel vaak gehad (ik vind hem impertinent en gaf standaard -enigszins cynisch- als antwoord dat we de agenda's naast elkaar hadden gelegd en besloten hadden dat ergens in juni ons wel schikte...), bij Hanne daarentegen helemaal niet...