meid iedere bevalling is helemaal anders. de mijne verliep ook veeeel anders dan ik gedacht had. in totaal heeft mijn bevalling 36 uur geduurd met een spoed keizersnee want ik bleef hangen op 4 cm, wee opwekkers gehad, de weeen deden flink zeer wel het meest pijnlijke wat ik ooit heb gehad nee ik vond het geen pretje heb geschreeuwd om een ruggeprik, maar wat denk je die werkte niet! toen ben ik in een soort van roes gekomen zoveel pijn...werd er letterlijk helemaal misselijk van want ik spuugde op een gegeven moment alles onder. toen naar beneden voor een spoed ks dus en weer werkte de ruggeprik niet om me te verdoven dus moest ik helemaal onder narcose en zag 1,5 later mn kindje pas al gewassen, gevoed en aangekleed dit had ik me niet zo voorgesteld, maar als ik het zou moeten doen zou ik het net zo doen want ik heb er het meest mooie aan overgehouden een geweldig lieve zoon die alle pijn dubbel en dwars waard is geweest. en het is waar je vergeet de pijn wel.
Nouja, lang niet elke bevalling is ook even pijnlijk natuurlijk... Ik vond weeën het beste te vergelijken met zo'n kuitkramp. Echt zo'n heel vervelende en overheersende pijn waar je totaal niets tegen kunt doen, alleen wachten tot het weer weg is.
Ja het is te vergelijken met kramp, maar dan wel 100 keer intenser Maar dat is dus mijn ervaring. Met bijv. kramp in de kruit weet ik nog wel enigszins om te gaan, maar die weeën waren gewoon niet te harden... Bovendien heb ik tijdens de weeën gedacht dat ik dit noooooooit meer zou doen (maar toch ben ik weer zwanger ). Het is niet voor te stellen hoe het voelt vind ik, aangezien ik het me nu ook niet meer zo goed kan voorstellen. Maar toch doorsta je het en kun je het aan... Hoe pijnlijk ook. Ik denk dat de psychische pijn veel minder is dan de daadwerkelijke pijn, vanwege de geweldige werking van je lichaam (cq hormonen die vrij komen).
Overigens was de pijn bij mij vrijwel verdwenen tijdens het persen, omdat ik toen wat met die weeën kon. En de uitdrijving heb ik niet als pijnlijk ervaring. Ik voelde wel dat er een enorm kind door me heen ging Maar pijnlijk was het niet. Ook de knip heb ik niet gevoeld en de verdoving voor de hechtingen trouwens ook niet (daar las ik hiervoor iets over). Het hechten zelf voelde ik wel en op sommige plekken was het wel wat pijnlijk. Maar ze zijn erg lang bezig geweest en ik heb niet liggen kermen dus dat viel uiteindelijk ook wel mee
Ik was bij mijn eerste ook echt bang. Ik werd ingeleid dus dan komen de weeën gelijk best wel hevtig en het deed pijn maar op dat moment weet je dat je door moet en krijg je de kracht. toen die kleine er was had ik ook echt geen pijn meer die waren weg alleen voelde me buik zoraar en het plassen en verschonen was niet zo leuk. Bij de tweede wist ik wat er komen ging dit keer kreeg ik ze vanzelf het begon met harde buiken dat deed geen pijn alleen vervelend trekkent gevoel aan je huid. Maar me ontsluiting zette niet door dus me vliezen werden gebroken daar kwamen dezelfde buik weeën aan als bij de eerste vond het weer pijn doen maar hield het goed vol want ja je kan niet terug en wou ook geen medicatie ben er geen voorstander van snap het wel hoor als iemand het wil. Maar ja me oma zei vroeger had je het ook allemaal niet en moest je zonder doen dat is bij mijn blijven hangen maar ja makelijk praten voor mijn mischein alle 2 de bevallingen duurde maar 4 en een half uur tweede zelfs maar 4 uur begrijp best dat als je 28 uur ligt te puffen dat je toch wel om wat vraagt. Ik zoyu zeggen meis praat jezelf gewoonaan dat het verschikkelijk is maar als de kleine er is het voorbij is als je je op het ergste voorbereid valt het meestal wel mee hoop ik dan
Tja, het doet bruut veel pijn. Maar je kan het wel! Sowieso wil je aan het eind van je zwangerschap ook wel graag van die buik en opgezwollen voeten af, en ben je ontzettend nieuwsgierig naar je kindje. Ik zou graag weer zwanger worden al was mijn zwangerschap redelijk waardeloos. De eerste 20 weken misselijk, daarna een paar weken rust, daarna bekkenpijn en een nogal lang kind wat in mijn logen zat. En toch wil ik het graag weer doen. Dat vind ik ook wat betreft de bevalling. Het doet ontzettend veel pijn, maar daarna heb je zo'n hummeltje en dat maakt eigenlijk alles weer goed. Zeker als ik zie wat voor een fantastisch ventje ik nu heb, dan zou ik het zo weer allemaal overdoen!
Ik heb dat ook niet als pijnlijk ervaren. Vond het heel apart. Ik vond de geboorte van de placenta heel "flubberig" aanvoelen. Vond de geboorte van mijn dochter toch een stuk fijner aanvoelen. Ik heb tijdens de hele bevalling amper iets gezegd. Soms heel zacht in mijzelf op het laatst "au". Echt op fluister toon. Alleen tijdens de 2 hechtingen, heb ik 2x hard au geroepen
Ik ben vorige week, 4 weken te vroeg bevallen. Ik heb er in totaal 7 uur over gedaan van de eerste wee totdat ze er was, ging dus erg snel voor een eerste kindje. Ik wist in de nacht niet dat het weeen waren en had ook niet gedacht dat weeen zo zouden voelen (heb nooit buikkrampen eigenlijk). Ik ben om half 3 in de nacht begonnen en om 7 uur heb ik de verloskundige gebeld maar wist toen nog niet dat het weeen waren. Om half 8 was de VK er en toen vertelde ze dat ik aan het bevallen was en al 7 cm ontsluiting had. Om 9.35 is ze geboren. Het is dus gewoon een verrassing geweest hoe de weeen voelde en niet te omschrijven. Ik ben heel bang geweest voor de bevalling maar is met zeker 100% meegevallen. Ik ben ingescheurd en ook daar voel ik helemaal niets van. Ik zou het zo weer doen! en geloof me (wat ik ook niet deed) de pijn ben je vergeten zodra je kindje geboren is. groetjes Dorianne en suc6 straks met bevallen.
Als dfe pijn ondraagelijk wordt kan je ten alle tijden vragen om pijnmedicatie. Zowel ruggenprik of prik in de been (die laatste heb ik gehad en ze zeggen dat t 4 uur moet werken, nou bij mij was t na 1 uur uitgewerkt. Wat wel minder is dat je de bevalling minder goed mee maakt) Succes
Een mens lijdt het meest door het lijden dat men vreest. Voor mij geldt: Pijn? Ja. Vergelijkbaar met een pijn die je kent? Nee Zou je het weer doen? Ja, absoluut!! Het is niet "eerlijk" dat het woordje "pijn" bij bevallingsverhalen altijd de overhand lijkt te hebben. Pijn is slechts een kleine factor in het hele gebeuren. Waarom denk je anders dat zo'n beetje alle vrouwen eenmaal met een kleintje in hun armen roepen dat ze dat zo nog wel een keer doen. Bevallen, op welke manier dan ook, en met welke hulp of methode dan ook, is het meest intense dat je als vrouw (als mens misschien zelfs, jammer voor de mannen!) kunt beleven. Meid, laat het op je af komen, en geniet van deze mooie periode in je leven.
ik denk ik lees ook even mee maar weet niet of ik er gerust door ben geworden :S Vooral die verhalen van inknippen/uitscheuren en hechten geeft me redelijk angst. Pff
Als je bang bent voor pijn, uitscheuren, kweet niet wat allemaal, dan kun je beter niet op internet rondspeuren, want dat lees je ook alleen de enge en vervelende dingen. Je kijkt door een "angst-bril". Doe dat jezelf niet aan, helemaal niet nodig. Richt je meer op hoe je met je angst om moet gaan om het jezelf gemakkelijker te maken.
juist daarom kijk ik ook alleen op zp. Hier staan vaak wel de goede verhalen. Heb binnenkort ook een extra lange afspraak met de vk om mijn angst te bespreken
het ligt er vind ik helemaal aan wat voor weeen je hebt.. buikweeen, beenweeen, rugweeen... de ene vang je gewoon wat makkelijker op en doet daardoor ook minder pijn beenweeen vind ik vreselijk, je kan er nl nix mee en het is pijnlijker dan kuitkramp.. de wetenschap dat ze steeds terugkomen helpt natuurlijk ook niet mee. buikweeen vind ik vele malen pijnlijker dan menstruatiekramp.. maar had ze in weeenstorm dus geen momenten van pauze ertussen, althans, pauze was zo kort dat die niet eens opviel. maar ondanks dat het echt pijn deed.. is je lichaam in staat met die pijn om te gaan.. nee, ik behoor niet tot de vrouwen die na de bevalling de pijn zo vergeten is.. maar ik weet waar ik het voor doorsta en dat maakt dat ik het een 4e keer aandurf.
Dat is volgens mij precies het punt waar het om draait: Ik denk niet dat vrouwen de pijn vergeten, maar als ze eenmaal hun eigen kleine ukkie op de wereld hebben gezet, kunnen ze de bevalling zelf ineens in perspectief plaatsen. Dat maakt het delen van bevallingsverhalen tussen al-moeders en nog-niet-moeders eigenlijk niet eerlijk omdat onder pijn en moeilijk en lang en moeizaam iets heeeeel anders wordt verstaan ineens, in vergelijking met de nog-niet-moeders - het grote verschil is dat kleine grote wonder dat je op de wereld hebt gezet. Bevallen is geen eindpunt doordrenkt van pijn. Het is een hindernis, ja dat is het wel, maar vooral een verschrikkelijk indrukwekkend begin van iets nieuws.
Ik zou 10x liever 3x achter elkaar bevallen dan nog een x zwanger zijn, dat vond ik echt niet leuk! Dik worden en jezelf missen. Voor mij was het goed te doen, binnen 5 uurtjes klaar en zelf naar huis gereden 2 uur later. Geen scheurtje of schrammetje en was weer zo fit als voor de zwangerschap!
Als ik heel eerlijk bent dacht ik heel de bevalling is dit het nou...ik vond het niet erg leuk ofzo maar vreselijk pijnlijk nee...(Behalve toen de gyn er 2 enorme lepels in duwde en mijn koen er met de tang uit trok...) Maar de rest viel reuze mee, 2 dagen later zei ik tegen mn man ik wil wel een 2de hoor...Ik heb een enorme knip gehad en dus een tang verlossing en nu 2 maanden later wil ik nog steeds wel een 2de...
Ik doe liever mijn bevalling nog een keer over als de zwangerschap. De zwangerschap mag van mij overgeslagen worden , en meteen bevallen.