@bosi333 van harte en geniet ervan! Heb met tranen in mijn ogen van het lachhen all verhalen hier gelezen. Gelukkig zijn daardoor de zenuwen voor de bevalling een beetje weg. Hoop snel hier ook mijn verhaal te kunnen achterlaten. Mij kennende zullen er vast wel wat leuke momenten tussen zitten, haha.
wilde jullie dit filmpje van Monty Python niet onthouden... Hopelijk gaat het in het echt natuurlijk niet zo! haha YouTube - Bevallen in het ziekenhuis (satire)
Haha leuk topic dit. Bij mijn bevalling toen ik in het ziekenhuis inkwam werd ik meteen aan het ctg gelegd en daarna getoucheerd en toen vliezen breken en daarna werd er zo een electrode aan het hoofdje vastgeprikt en toen kwamen ze met een kastje aan van zo ong 5bij 5 cm en het eerste wat ik vroeg was in paniek "'moet dat er ook in"' (hoefde gelukkig niet)
tranen gelachen geweldig!!!! bij mijn eerste(ik 17 man 19) kreeg ik een wee dus ik riep heel blij naar mijn moeder, mam ik heb een wee... zij heel droog ,nou gefeliciteerd! later vond ik de weeen niet zo leuk meer heb ook lekker alles onder gepoept bij de tweede braken zaterdag ochtend mijn vliezen,maar mocht van de vk nog gewoon lekker mijn ding doen. mijn schoonmoeder mocht erbij zijn en was er dan ook om kwart voor tien! wij nog naar de wibra (daar werkte mijn schoonmoeder toen) en zij maar zeggen tegen iedereen dat ik daar met gebroken vliezen rond liep...s'middags nog ff de hond van de buren uitgelaten maar me weeen waren nog goed te doen dus waarom niet..... de volgende dag om half 12 toch in het zh gekomen dit wilde ik dus niet!!! liep ik over de gallerij onderweg naar de auto kreeg ik een wee,staat mijn man aan mijn arm te trekken en zegt kom het regent...heb ik dus heel hard naar hem geschreeuwd dat me dat niet boeide en dat ik een wee had (was dit keer een stuk minder vriendelijk tegen hem..) eenmaal in de auto zegt hij doodleuk we moeten ff stoppe bij de pomp ik heb geen benzine en geen sigarette meer! ik: uhhhh sorry:x:x:x eenmaal dus aangekomen in het zh iedereen verrot gescholden dat ze van me af moesten blijven en op moesten rotten...(lees iedereen kwam om de 2 sec. iets bij me aansluiten of plakken of friemelen) waarna dus ook iedereen de kamer verliet.. om vervolgens 2 sec later weer terug te komen omdat ik moest persen. geen idee hoeveel cm ik had en iedereen bleef tegen de muur aan staan en dus ging ik maar persen... mijn schoonmoeder keek de hele tijd naar de mnitor waar mijn weeen op te zien waren tot er iemand zei dat als ze het wilde zien even naar mij moest kijken...had ze bijna toch de bevalling gemist naderhand wel netjes mijn excuus aangeboden oja bij de eerste was ik gedouched en weer omgekleed en ze lag in dat bakje...kijk ik me moeder aan, vraag ik op fluistertoon: mag ik haar vast houden hahahahaha
Wat een leuk topic! Ik was 's avonds bevallen en moest overnachten in het ziekenhuis. Ik dacht dat ik gelijk weer slank zou zijn zodra mijn zoontje was geboren en had dus een te strak hemdje aan na de bevalling. Het truitje kwam net over mijn borsten, maar de rest was bloot. Toen moest ik de gang oversteken om naar de douche te gaan in een veel te kort/strak truitje met een netbroekje aan (waar 2 mega maandverbanden inzaten) met opgedroogd bloed langs mijn benen, tijdens bezoekuur!!!!! Er moesten toch wat mensen naar mij (met mijn rode hoofd) kijken. De volgende keer zit er echt een ochtendjas in die tas!
Ik zou me ook kapot schamen dan Toen ik na de bevalling met de ambulance op de verloskamer kwam(moest naar het zkh voor een subtotaalruptuur en een fpp) stond ik tijdens het overstappen van brancard te soppen in m'n crocs van het bloed..m'n broek kon je ook letterlijk uitwringen
Geweldige verhalen het viel mee, afgezien van wat uitspraken; ik moest in het ziekenhuis bevallen en ik mocht zelf via een infuus morfine toedienen, en ze hielden mijn ademhaling in de gaten.. blijkbaar ademde ik niet goed genoeg want ze vertelde me om de paar seconden; je haalt helemaal geen adem, adem es diep in. waarop ik nogal sjaggie zei; dat doe ik, anders lag ik hier niet. toen ik hele erge rugweeën had vroeg ik; hebben jullie daar niet iets voor?! waarop de verpleegster zei; ik kan wel een warmtecompres voor je halen.. waarschijnlijk keek ik haar toen heel vernietigend aan want ze was zo weer weg en toen ik moest persen moest ik steeds zelf mn benen optillen (ze gaven ze wel aan, maar toch) totdat de verloskundige ineens met een andere verloskundige begon te bellen en tussendoor tegen mij zei; als je weer een wee hebt moet je persen hoor. Toen schreeuwde ik; ja geef mn been dan aan man! en ze ging vervolgens uitleggen dat het hoofdje een bocht moest maken enzenz, en ik zei; jaja prima als het er maar uitkomt.. ''ik krijg niet echt het idee dat je nu serieus luistert'' nee gek he, ik ben aan het bevallen mens en of ik de placenta ook mee naar huis wou nemen. Nee doe mij de baby maar
O, ja dat vroegen ze ook aan mij...op de operatiekamer(ks), komt er een operatie-assistente om het hoekje van het doek: "Wat wilt u met de placenta? Wilt u die mee naar huis of zullen we hem hier houden?" "Nou hou hem maar hier hoor?"
dat vroeg ik dus ook, maar het schijnt dat sommige mensen er een boom op planten? nou ik hoef dat vieze ding niet in de tuin
uhhh ok nou nee dank je en mij werd het gelukkig ook niet gevraagd misschien nu wel maar dan ben ik er in ieder geval op voorbereid
Nou ik zal je vertellen, dat wou mijn vriend dus ook doen hij had gehoord dat de hond de baby/het kind dan nooit wat zou aandoen. Toen heb ik hem maar even gezegd dat als hij dat echt van plan was, hij een klap voor de kop zou krijgen Wij hebben in de tuin 2 potten staan met 2 eikebomen erin, "gekweekt" van uit de eikels. mijn idee was om die bomen dan ergens te planten in de natuur als geboorteboom om zo ons steentje bij te dragen aan het milieu en de natuur. (goh wat was ik zweverig tijdens de zwangerschap, maar k vind het eigelijk nog steeds een goed idee )
hahaha geweldig dit... lach me echt ziek hoop alleen dat ik door het lachen de kleine niet uitpoep opeens....
Whoehahahahaha!!! geweldig al die verhalen!!! Ik had ook wat genante momentjes tijdens mijn bevalling.... Ik beviel in het ziekenhuis en zat samen met vriendlief in de verloskamer te wachten op de echte weeën. Op een gegeven moment gaat de deur open en komt er een co-assistent binnen om even te vragen hoe het gaat. Ik kreeg spontaan een knalrood hoofd en stamelde alleen maar "dat het allemaal prima ging". Wowww.... dat was dus écht een lekker ding, hihihihi! Na nog een praatje gemaakt te hebben vertrok hij weer en ik probeerde me weer te concentreren op mijn weeen. Toen begon het echte werk. Toen ik persweeen kreeg zag ik uit alle hoeken en gaten personeel vandaan komen: verloskundige, gyn, verpleegkundige, en...... de co-assistent! Terwijl ik bevangen was door de meest afschuwelijke persweeen bleef ik maar denken: ow nee!!!! NIET HIJ ERBIJ!!!! Maar het leed was al geschied.... hij stond daar bij mijn voeteneind recht tussen mijn benen te kijken, terwijl ik bij een nieuwe perswee een flinke bolus uitpers!!!! Hij moest het nog opruimen ook en ik schaaaaaaaaamde me diep! Ik was door de weeen nog maar half op de planeet aanwezig, maar DAT herinner ik me dus haarscherp! Het was ook een van de eerste bevallingen waar hij bij was, dus zo veel was hij waarschijnlijk ook nog niet gewend... Maar ach, achteraf kan ik er alleen maar om lachen!
Hahaha grappig allemaal! Hier een zh-bevalling, ik kon al 3 nachten niet slapen van de voorweeën in de benen en 0 cm ontsluiting, dus zou naar het ziekenhuis gaan om onder lichte verdoving even te kunnen slapen. Heb daar eerst groot drama gemaakt van de prik die ik in m'n been moest krijgen, (ben echt doodsbang voor naalden ) vriendlief wist dat wel maar had het nog nooit in de praktijk meegemaakt dus zat wel met opgetrokken wenkbrauwen. Daarna 4 uur geslapen waarna het hele spektakel losbarstte. Terwijl ik in m'n eentje onder de douche de boel stond weg te puffen kwam de slijmprop, ik vond het maar smerig en wist niet wat ik er mee moest dus heb hem maar met een voet door het putje geprakt. 3 uur later bleek ik opeens al op zo'n 7 cm te zitten en moest ik naar de verloskamer, gelukkig was m'n vriend er snel want die was net op weg naar z'n weg, hij had thuis geslapen. Ik had een weeënstorm en maakte enorm kabaal en heb heel vaak sorry daarvoor geroepen, en daarna sorry dat ik zo veel sorry zeg. stom he? Ze braken de vliezen en toen begonnen de persweeën opeens en had ik ook zo iets van 'en nou er uit!!' Toen de gyn zei dat ze wilde inknippen heb ik heel hard geroepen 'ECHT NIET!!' en ben toen extra hard gaan persen *bloos* Met als resultaat dat m'n zoontje er na 2 weeën was en ik een scheur van hier tot Tokyo had Verder heb ik me nog liggen ergeren aan een bel in het behang daar, ik had thuis net behangen en was daar nogal gefixeerd op (leuk he, nesteldrang) Al met al heeft het nog geen 4 uur geduurd en vond het ondanks de pijn alles waard, ik heb een pracht van een knul! En ben nu zwanger van de tweede
Ik had echt de gekste dingen verwacht van mezelf en mijn vriend. Maar was blijkbaar wel goed te doen, de vk en assistente kwamen me zelfs op het eind om beurten vertellen dat ik het echt heel erg goed deed Alleen jammer dat ze de weeen aan het meten waren via een buikband...en ik onderrug en onderbuik weeen had...en die kwamen dus op het scherm door als inieminie weetjes....dus huppa hormonen kraan omhoog. En toen binnenwaarts meten (jaja na het omhoog gooien) en er achter komen dat ik dus gewoon gigantische weeen had....alleen hadden ze dat dus niet door omdat ik: 1) Charlies Angels aan het kijken was op de laptop, en om de zoveel minuten dan even een wee weg zuchte. 2) de band mijn weeen dus niet goed aan nam. Nadat de hormonenzooi erin zat ging alles dus vreselijk snel, de weeen werden teveel en te hard. Dus enkele momenten: Ok...geef me maar iets...geef maar nu...ik wil het nu....NU....waar blijft het nou? (pruilend) Robert....ik wil nu wat hebben. Als ik niet NU wat krijg sta ik op en ga weg hoor. Waarop de assistente zei: aha...en jij denkt dat de weeen dan gewoon stoppen? Ikke: Nou en.... Ruggeprik...ow wat zalig....alleen had ik dus ook al 3 weeen aangegeven dat ik moest persen....dat hoefde niet. Ruggenprik zit erin....en hup een echte perswee en alles zo over de vloer heen. Dus ik: Daar gaat al mijn vruchtvleeswater. Dat waren mijn laatste woorden voor ik doodop tegen mijn vriend aan viel. En toen tegen vriend: hou me maar even vast... Tegen de Prikkenmeneer: dank je dank je dank je dank je... Tegen de assistente: sorry sorry sorry sorry sorry.... Op mijn rug, zegt de vk je hebt volledige ontsluiting dus ik aha....ze was nogal verbaasd want de ruggenprik zat er net 10 minuten in. Zegt de assistente: nou dat is dan ook zonde van je ruggenprik he. Ik kon haar wel schieten, eindelijk even rust en toen wou ze de kraan met vliegende vogeltjes dicht draaien! Verder geen echt gekke dingen dus gezegd...behalve de hele bevalling lang tegen mijn vriend: Hou asjeblieft je mond....asjeblieft hou je kop....hou nou asjeblieft je mond dicht...niet puffen asjeblieft....niet doen.... Ik heb hem echt gesmeekt om zijn mond te houden en me gewoon een hand te geven. Kwam die met wil je een nat washandje en NEE dat wou ik niet, ik wou helemaal niets, gewoon mijn hand vast houden en stil zijn. En ik weet nog dat de assistente zei: ervaar de wee...laat de wee over je heen komen. En ik dacht: heb mijn vriend er 9 maanden geleden overheen laten komen en kijk eens waar dat toe geleid heeft Heb ik gelukkig niet hardop gezegd, maar kreeg achteraf wel van mijn vriend te horen dat hij wist waarom ik op dat moment opeens begon te lachen. En tijdens het afvegen tussen mijn benen wiebelde ik alle kanten op, want het kriebelde zo
Wat een grappige verhalen allemaal. Ik zou met precies 37 weken worden ingeleid omdat ik hele erge BI had. Dus op de afgesproken tijd waren we in het ziekenhuis. Ik had al wel 1,5 cm ontsluiting en de vliezen zouden al gebroken kunnen worden, dat was 3 dagen eerder ook al zo vandaar de afspraak. Maar mijn eigen gyn had geen dienst die dag en de gyn die wel dienst had vond dat ze toch nog maar moesten proberen met gel de baarmoedermond weker te maken. Een paar uur later weer gel waarop ik vroeg of ze nog iets gingen doen of niet. Ik moest namelijk ook steeds aan zo'n monitor blijven liggen en als ik wilde bewegen moest ik het vragen omdat het anders niet meer goed registreerde. Nou dat is met BI echt geen pretje om te moeten blijven liggen en niet mogen bewegen. Langer als 10 min in dezelfde houding hield ik namelijk echt niet vol. Maar toen zei die gyn 's middags dat hij inleiden voor BI met 37 weken veel te vroeg vond en dat dus niet ging doen. Ik was behoorlijk pissig want ik had super veel pijn en dat had hij dan ook wel eens eerder mogen zeggen.:x Ik mocht toen wel van de kamer af en mocht gaan lopen. Ik mocht alleen niet naar huis omdat ze die gel hadden gebruikt en je dan in de gaten gingen houden. Maar dat kon me allemaal niks meer schelen, ik wilde echt weg daar, eerst zegt de ene gyn, we gaan je vliezen breken want dat is beter voor je gezondheid (ik had sinds 20 weken al zware BI en sliep hooguit 3 uur per nacht), dan zegt een andere onbekende, nee hoor doe ik niet. Mijn man heeft heel goed moeten zeuren dat ik toch echt in het ziekenhuis moest blijven. Toen kwamen er ook nog 4 vrienden die me ook probeerde te overtuigen om toch echt wel te blijven. Ik had belooft om te blijven, maar als ze de volgende dag weer niks gingen doen zou ik echt naar huis gaan. Dat had ik ook tegen de verpleging gezegd. Omdat ik pas aan het einde van de middag te horen kreeg dat ze niks gingen doen had ik de hele dag niks gegeten. Ik hoorde en las dat veel mensen moesten overgeven tijdens de bevalling en ik dacht, straks heb ik net gegeten en beginnen ze. Ik zou het zo stom vinden als alles er uit zou komen. Die vrienden wisten dat ook en kwamen om 23.00 uur nog chips en chocolade brengen, dat smaakte toen extra goed. De volgende dag kwam mijn eigen gyn kijken hoe het was. Ik legde haar het verhaal uit en ze snapte het ook niet. Weer een inwendig onderzoek en nu zouden ze toch echt de vliezen gaan breken. Alles werd klaar gezet en om 8.40 uur hebben ze de vliezen gebroken. De gyn zou 's middags nog wel even komen kijken hoe het ging want 's ochtends had ze spreekuur. Weer moest ik het steeds vragen als ik wilde bewegen, lekker irri. Ik vond het super genant maar ik moest echt eerst plassen en vlak daarna poepen, dus ik kreeg zo'n po stoel. Dat was rond 10.30 uur. Ik had zo'n vaste verpleegkundige die steeds kwam kijken hoe het ging. Om 11 uur had ze een bespreking van ongeveer een uur dus in die tussentijd zou er iemand anders komen. Ik had ondertussen zo veel pijn in mijn bekken dat ik toch maar een ruggeprik wilde, wat ik van te voren echt niet wilde maar nu wel. Daar zou ik nog tot ongeveer 12 uur op moeten wachten omdat ze bezig waren. Ze zeiden ook dat dat de beginnende weeen waren dus ik dacht, als dat echt zo is ga ik dat niet kunnen zonder pijnstilling. Ik bleef verder best rustig en probeerde de weeen op te vangen. Wel moest ik steeds een beetje mee persen maar ik dacht dat dat altijd zo was. Op de monitor kunnen ze zien wat je doet. Opeens kwamen de verpleegkundige (een andere dus) de verloskundige en een stagiar kijken omdat ze zagen dat ik aan t persen was. Ik zei, ja sorry ik denk dat ik alweer moet poepen. Eerst gingen ze kijken hoeveel ontsluiting ik had. Het was toen 11.35 uur. Ik had al volledige ontsluiting en ze konden het hoofde al zien. Toen werden ze opeens heel erg snel. Ik moest die (blijkbaar) persweeen nog even blijven opvangen en ondertussen legde ze alles klaar. De kleertjes moesten zelfs nog warm gemaakt worden. De vk zei dat ik precies moest doen wat ze zei want mijn kindje zou nu geboren worden. Ik zei, nee hoor dat kan nog niet, dat is veel te snel. Ze zei toen jawel ik zie het hoofdje al. Met twee persweeen was het hoofdje er uit. Ik zag het hoofdje eruit maar hoorde niks, ik helemaal in paniek omdat ze niet huilde en ik de navelstreng om haar hoofd zag zitten, de vk zei snel dat ze pas huilde als ze er helemaal uit was. Nog 1 keer persen en ze was geboren. Ons meisje was er dus in record tijd. Om 8.40 vliezen gebroken en om 11.45 uur is ze geboren met 5 min persen en 3 officiele persweeen. De ruggeprik heb ik dus niet meer gehad en de gyn en 'eigen' verpleegkundige waren te laat. Het enigste rare wat ik heb gezegd is dus dat ze nog niet kon komen omdat dat veel te snel was. Valt dus wel mee. En owja, niet gescheurd of geknipt, alleen een heel klein schaafwondje