Hoi, Mijn dochter is nu 3,5 maand en sliep s,nachts goed door van uurtje of 8 s,avonds tot een uurtje of 7 de volgende dag... Nu is ze s,nachts steeds om een uur of 3 uur wakker.. niet van de honger want als ik dr naast mij neerleg slaapt ze zo verder... ben bang dat ik haar hiermee verwen... speentje geven heb ik al geprobeert maar dan moet ik dr 10 keer per half uur uit met het gevolg dat ze dan nog niet slaapt... ze huilt ook niet is gewoon wakker en wil niet verder slapen in dr eigen bed terwijl ze dat voorheen wel deed.. dus de laatste paar nachten heb ik haar naast me gelegt en slaapt ze van een uur of 3 uur s'nacht gewoon tot de volgende morgen door... ze krijgt al een tijdje geen nachtvoeding meer... kan ik haar hier mee verwennen???? Of kan dit een sprongetje zijn?? want overdag is ze ook wat meer jengelig.. en ze heeft nu ook echt een voorkeur van mensen... sinds 2 dagen kan ze rollen naar de buik.. alleen terug lukt nog niet... ervaringen?? tips?? hoor ze graag!!!
Kan zeker een sprongetje zijn. Gewoon aan toegeven is mijn advies. Voor je het weet, slaapt ze weer lekker door in haar eigen bedje. Mijn beide zoontjes (oudste 2 jaar, jongste 6 maanden) hebben allebei periodes gehad dat ze niet in hun eigen bedje wilden slapen (en dat was wel met huilen). We hebben ze toen bij ons laten slapen, en na een paar dagen/weken sliepen ze weer gewoon in hun eigen bedje. Doorslapen is hier een ander verhaal, maar jouw meisje sliep al door dus dat zal vast wel weer gebeuren als ze zich weer wat beter in haar vel voelt. Groetjes, Poppy
sprongetje!!! Fenne wilde alleen maar knuffelen, en tegen gezongen worden.. en tsja, als het dan 4 uur snachts is, wat maakt het uit? hier zit ze in de volgende sprong, en ja hoor, vannacht, 4.15 stond ik weer, poesje mauw.... zucht... gewoon even aan toegeven, t gaat vanzelf weer over. echt verwennen lukt niet op deze leeftijd. die sprongetjes zijn voor de kleintjes erg heftig (niet alleen voor ons ), en ze willen vaak alleen getroost of gerustgesteld worden.
ik zou trouwens niet terug gaan naar een nachtvoeding, niet zolang ze niet huilt van de honger in ieder geval. echt verwennen lukt niet, maar wennen wel! mocht ze na de sprong nog steeds snachts wakker worden en honger hebben, kun je overwegen om vast voedsel te gaan geven, (snachts wakker worden van honger is een teken dat ze toe zijn aan vast voedsel) maar overleg dat even met je cb als je dat voor 6 mnd doet.
Als ze alleen wakker is en niet huilt zou je haar ook gewoon een keer kunnen laten liggen, misschien dat ze dan alsnog vanzelf wel in slaap valt. Slaapt ze bij jullie op de kamer?
volgens mij kun je ze niet VERwennen tot 6 maanden, maar wel Gewennen. Dat is ook de reden dat wij hier begonnen zijn met het in slaap vallen in eigen bedje. Ik liet Tycho ook nooit huilen. En altijd viel ie bij mij in slaap in mijn amren en dan legde ik hem in bed. Vaak werd ie dan weer wakker en begon het hele wiegverhaal weer opnieuw. en nu sinds twee weken baker ik hem in en hij huilt ff 5-10minuutjes en is dan in dromenland. Dat ging niet meteen de eerste dag goed en het heeft me een hoop moeite gekost niet bij elk huiltje omhoog te rennen maar de tijd die ik nu over heb om weer dingen voor mezelf te doen en het huishouden is ook en hoop waard! Soms lag Tycho boven te huilen in zn bedje en ik beneden op de bank omdat ik het zo zielig vond! Dus indd missch even laten huilen, kijken hoe ze reageert. Ik ging om de 10minuten even naar boven en legde een hand op zn buikje en susde hem met ssst. Ik maakte geen oogcontact en zei verder niks en als ie dan weer rustig was ging ik weer weg en dan 10minuten later weer enz. Dit kun je natuurlijk ook opbouwen, eerst 10 minuten dan 15 enz. Nu hoef ik geeneens meer naar boven omdat ik weet dat hij snel in slaap valt. Alleen als we een drukkere dag gehad hebben duurt het wat langer. Zn huilen is ook verandert, niet meer hysterisch maar meer een jengelhuiltje omdat ie moe is. Ik laat er nu ook iets langer tussen dan 10minuten omdat ik denk dat Tycho weer nieuwe prikkels krijgt van mij als ik kom ook al zeg ik niks. Succes!! xx
VERwennen kun je haar nog niet maar WENNEN doen ze wel al heel snel ergens aan! Als ze niet huilt zou ik haar gewoon in haar eigen bed laten liggen, ook een beetje jengelen is niet erg, zo went ze eraan om in haar eigen bed in slaap te vallen. Als het krijsen is, is het natuurlijk wat anders. Wat sassie25 hierboven beschrijft hebben wij ook zo ongeveer gedaan, en dat werkt heel erg goed. Irem jengelt vaak als ze naar bed gaat, maar dat is in de regel altijd binnen 5 minuten over en dan slaapt ze lekker. Is het echt krijsen, dan ga ik er naartoe en dan is er ook vaak wat (boertje, vieze luier). Dan weer troosten, maar op de slaapkamer blijven en zodra ze weer rustig is toch weer in bed en 9 van de 10 keer valt ze dan alsnog in slaap, zeker nu ze hier aan gewend is.
Jij noemt uit bed halen verwennen, ik noem in bed laten negeren. Een kindje van 3,5 maand kan niet praten. En is niet zomaar wakker. Dan zou ik toegeven aan de behoefte, en een huiltje is een huiltje. Soms huilen ze om honger, dan geef je ze eten. Soms huilen ze omdat ze bij mama wil zijn, dan ben je er voor ze. Ik vind geen oogcontact maken en niets zeggen een beetje lullig zeker als je kind om aandacht vraagt.
Maar een huiltje kan ook heel goed zijn 'ik wil niet slaaaaaaaaaaaaapen' terwijl ze hartstikke moe zijn. Irem is daardoor oververmoeid en overprikkeld geraakt; wij lieten haar ook nooit huilen, met als gevolg dat ze op een gegeven moment hele dag aan het huilen was. Nou daar wordt al helemaal niemand gelukkiger van. Je leert vanzelf herkennen wat voor soort huiltje het is. Ik hoor precies of Irem aan het jengelen is en binnen 5 minuten in slaap valt, of dat er echt iets is. Bij het laatste huiltje ga ik er vanzelfsprekend meteen naartoe, bij een ik-val-bijna-in-slaap-huiltje wacht ik even en is het altijd binnen 5 minuten stil. Sommige baby's hebben het nu eenmaal nodig even te huilen voor ze gaan slapen, het is ook een manier om hun indrukken te verwerken
Kenji slaapt al vanaf het begin bij ons in bed. Hij start de nacht in eigen bed, maar als hij wakker wordt, komt hij gewoon naast ons liggen. Wij hebben er helemaal geen problemen mee. Een baby verwen je niet op deze leeftijd, je geeft hem waar hij behoefte aan heeft. Zo'n klein kindje is niet met een uurwerk geboren, dat hij weet wanneer hij wel bij mama en papa mag zijn en wanneer niet. Een baby wordt geboren met bepaalde verwachtingen, het is dan aan jou als ouder, of je zijn verwachtingen beantwoord of niet. Als je er zelf geen probleem mee hebt, dat je kleintje bij je slaapt, dan zou ik het gewoon doen, ondanks wat anderen rondom je zeggen.
dank je wel voor jullie reakties!!! mijn dochter sliep al goed door.. zo opeens van de een op andere dag was het afgelopen...ikzelf heb er ook geen problemen mee als ik haar naast me leg maar me man zegt ik moet haar dat niet gaan aanleren... laten huilen is voor mij geen optie omdat ik dan alledrie de kinderen erbij wakker heb... zelf dacht ik aan een sprongetje.. ze is de laatste paar dagen gewoon anders als anders... vraagt meer aandacht... word beetje eenkennig naar sommige mensen toe en sinds een paar dagen kan ze ook rollen van rug naar buik... maar goed wil haar er natuurlijk ook niet aan laten wennen om elke nacht bij ons in bed te slapen dusss wat is wijsheid????
De 19 maanden sprong was hier ook heel heavy... Vanaf dat moment heeft hij een jaar lang niet meer doorgeslapen ik zou haar gewoon bij je nemen, vooral omdat je nog 2 andere kinderen rond hebt lopen... 10x op en neer in de nacht en 'gewoon even volhouden' is makkelijker gezegd dan gedaan en voor je het weet loop je op je tandvlees van vermoeidheid... Gewoon doen wat je hart je ingeeft en de manier waarop iedereen weer het snelst slaapt!
Wij hadden met 3weken zo'n overgeprikkeld kindje (of was het nou 4weken) de hele dag alleen maar huilen huilen huilen ! En wij maar in bedje, uit bedje, op de arm, van de arm in de box, uit de box, in de wipper, wandelen, wiegen en ga zo maar door. Toen hebben we onze kraamhulp gebeld ( een vriendin van ons geworden) en die adviseerde ons toch echt om het zo te doen want Tycho was echt overgeprikkeld en er was teveel mee gesjouwd. Dus haar advies: laten huilen en elke 5min even naar boven en sussen zonder teveel nieuwe prikkels te geven. Het heeft even geduurd, maar Tycho is toen heerlijk in slaap gevallen. Dus hier nog een kindje wat dit regelmaat en deze methode gewoon echt nodig heeft anders zitten we weer met een overprikkeld kindje. VOor ons niet leuk en voor Tycho al helemaal niet! En indd wat eylem al zegt: het huilen herken ik inmiddels wel, het in- slaap-val-huiltje is anders dan het ik-wil-bij-mama-zijn huiltje. En in dat laatste geval laat ik Tychoo ook niet boven liggen huilen hoor! Als hij zo huilt, dan kan ik het niet over mn hart verkrijgen om hem te laten liggen hoor!
Ik heb met hetzelfde gezeten en het 2x anders aangepakt. Ok, nu zijn alle kindjes ook verschillend, maar toch. Als Jelle wakker werdhaalde we hem niet van zijn kamertje af, ik (of mijn man) troostte hem in bed of eventueel op de arm. Met als gevolg dat je midden in de nacht in een redelijk frisse kamer (want zelf uit een warm bed gekomen en inmiddels oktober) met een kind zit wat niet wil slapen. En dan slaapt hij eindelijk, lig je goed en wel in bed, is hij weer wakker. Hoe ik het ooit volgehouden heb... Pffft... Uiteindelijk hebben we hem laten huilen en idd, na een paar dagen sliep hij door. Maar of dat nou was omdat het sprongetje over was of dat hij gewoon de moed opgegeven had (als in: Ze komen toch niet, laat mij maar lekker alleen huilen en dat hij dan helemaal eenzaam en alleen was. Jeetje, ik moet bijna huilen als ik het zo opschrijf, ik vind het met terugwerkende kracht zielig. ) zal ik nooit weten, maar ik hoop bij God niet dat het het laatste is. Bij Jitte was het sowieso al anders, zij kreeg bv. (Jelle heeft maar 6 weken gehad) en inmiddels was ik wat beter ingelezen over de behoeftes van een baby. Jitte kreeg bv op verzoek, dus ook 's nachts. Zij lag dan ook regelmatig bij ons in bed, omdat ik geen zin had om op een koude kamer te voeden. En na het voeden viel ik zo makkelijk in slaap dat ik haar gewoon vergat terug te leggen. Ik was allang blij dat ik kon slapen, bij Jelle kon ik nog eens een slaapje meepikken, maar nu ging dat natuurlijk niet meer. Nadat Jitte geen bv meer kreeg (9,5 mnd) is ze niet 1x wakker geweest 's nachts. *klopt af* En schiet mij maar lek: Jitte is tot op de dag van vandaag een veel betere slaper als Jelle. Jelle is meerdere keren per avond/nacht wakker (maar valt nu zelf weer in slaap) en Jitte knort overal doorheen. Als ze al een keer huilt, is er echt iets aan de hand. Ik denk persoonlijk dat dit echt te maken heeft met het feit dat ik beter in Jitte's behoeftes voorzien heb dan in die van Jelle. Door te reageren op iedere kik van Jitte heb ik haar het vertrouwen gegeven dat ik wel kom als er iets is. Jelle heeft dat minder al gaat dat nu ook beter, we zijn aan het inhalen zeg maar en hij heeft de leeftijd dat ik hem dingen uit kan leggen, dat scheelt een hoop. In elk geval: Om een lang verhaal kort te maken, gewoon oppakken en je kind op zie manier leren dat ze op je kan vertrouwen. Vooral als ze zo klein zijn is dat belangrijk omdat ze het nog niet op een andere manier aan kan even dan te huilen. In ons geval hadden we er dus alleen maar baat bij om haar op te pakken/mee in bed te nemen. Succes ermee, ik weet hoe zwaar het kan zijn als je op je laatste benen loopt...
Ik denk ook echt een sprongetje hoor. Bij Sven ging het precies zo. Je merkte ook echt dat hij toen ging proberen naar zn buik te draaien. Volgens mij vanaf dat hij een week of 15 was begon het. En heeft wel een paar weken geduurd. Nu merken we alweer dat de 26 weken sprong eraan komt. Jengelig, 's nachts minder goed slapen, soms gilt hij in een keer heel hard. Eergisteren vloog ik 's nachts mn bed uit van angst, maar hij deed het in zn slaap. Ik laat m wel altijd in zn bedje liggen. 1 keer tijdens de 19 weken sprong was hij echt niet te troosten, echt hongerig ook, toen heb ik m wel dr uitgehaald en wat melk gegeven. Daarna sliep hij weer zo een paar uur door.
Bluesky heeft het verwoord zoals ik ook denk dat het is... mijn zoontje slaapt nu sinds een maand of 3 pas echt goed (wordt regelmatig toch nog wel 1 á 2 keer per nacht wakker) maar voorheen was dit elk uur dag en nacht!
Doen wat je hart je in geeft. Hier is ze soms wakker en soms wil ze wat drinken en is ze daarna nog moe, En leg ik er vaak lekker naast me ze ziet me en pakt haar knuffels pup en denk het is goed zo draaid er om en valt zo lekker in slaap en soms wil ze mama gewoon even voelen prima. Laten huilen heb het met beide kinderen niet gedaan. Wel in het begin de rrr.s toe passen maar dat werkte niet voor mij en niet voor haar. En langzaam aan zijn we in een ritmetje gekomen. Gewoon op ons gemak. Niks dwingen enz. En ook ik ga niet graag snachts me bed uit en denk grrr. Maar ja ooit gaat het weer over. Met zoon lief is een ander verhaal wat wist ik toen van baby.s niks, En toen hadden we zwpagina nog niet. Heel verschil maar ook hem heb ik nooit laten huilen, En ook lekker bij me genomen. En als me dochter dat ook wil prima. zoon lief heeft tot de geboorte van zijn zusje nu vijf maanden gelden altijd bij me gelegen en dat voelde vertrouwd en knus en soms duikt hij er nog naast als ze zusje in haar bedje ligt wat meestal nog zo is. Kortom nooit moeilijk over gedaan.
Mooi gezegd! Alleen al het feit dat het voor een mama zo moeilijk is om haar kindje alleen te laten, wijst erop dat het tegennatuurlijk is! Zeker als het dan nog eens huilt... Het lijkt zo vaak vergeten te worden dat huilen écht wel een functie heeft en als er al aan gedacht wordt, lijkt er precies alleen maar aan de lichamelijke behoeften gedacht te worden. (luier, honger,...) Een kindje heeft soms ook gewoon nood aan een knuffel, lief woordje,... Dit is MINSTENS even belangrijk! Dus meid, als jullie je er goed bij voelen, neem dan je kleintje gewoon lekker bij je!