Hoi, Vandaag is mijn kleine meid 8 maanden oud. Wij hebben haar (bijna) nooit laten huilen. Dus huilen is gelijk bij haar komen, met haar spelen, oppakken, eten/ drinken geven, naar bed enz. Kan het zijn dat ze daarom nog nauwelijks kan rollen, helemaal niet tijgert of kruipt? Mijn conclusie is dus: Wij laten Julia nooit huilen, dus hoeft ze nergens moeite voor te doen. Baby's die niet gelijk krijgen wat ze willen, moeten het zelf maar regelen. Klopt dit bij jullie?
Als je bij elke jengel direct bij d'r bent, dan klopt je conclusie wel ja... Want je hebt natuurlijk laten huilen en laten huilen. Ik laat Thirza ook nooit huilen, maar dat betekent hier: als ze overstuur is, dan ben ik er om haar te troosten. Als ze wat jengelt, laat ik haar dus even, want vaak vogelt ze zelf dan wel weer iets en heeft ze een prima oplossing voor haar probleem Toevoeging: als je voortdurend direct naast je kindje staat als het begint te jengelen, omdat ze een 'probleem' heeft, (ze wil omdraaien bijv), dan geef je onbewust ook de boodschap dat ze het zelf niet kan he? Daar krijg je op den duur hele onzekere kindjes van, terwijl kids die je even de ruimte geeft om zelf even dingen uit te vogelen, veel meer zelfvertrouwen opbouwen...
Denk toch dat dit meer te maken heeft met het karakter. Ik heb een vrij ondernemend dametje wat snel driftig is. Ze wil, wil, wil, steeds maar meer als ze kan. Ik laat haar ook niet overdreven huilen en als ze huilt raakt ze alleen maar steeds verder van slag dat ze daardoor echt niet het omrollen oid eerder onder de knie heeft.
Wij laten haar nooit huilen en hebben haar nooit laten huilen, maar ze was erg snel in har ontwikkeling en liep bij 11mnd. Ik zou me dus niet druk maken hoor. Gewoon doen waar je je geod bij voelt - tijdens het spelen kun je wat stimuleren, maar uiteindelijk volgt een kindje het eigen tempo.
Ik weet niet of dat een directe link met elkaar heeft. Maar kan me wel voorstellen dat als je een beetje begint te huilen en papa of mama komt er meteen aan om 'te helpen', of om iets te pakken voor je dat je dan wat luier wordt zeg maar. Waarom moeite doen als papa of mama het wel voor je doet? Zelf onze dochter wel gewoon laten huilen als iets bijv. niet meteen lukte, haar aanmoedige het te pakken en het misschien iets dichterbij leggen, maar uiteindelijk moest ze toch zelf een poging ondernemen om het speeltje te pakken (is een vb.) Lukte het echt niet hielpen we natuurlijk wel, maar zelf wat moeite doen voor iets en leren dat niet alles meteen lukt, of je alles meteen krijgt als je een gil geeft tja dat vonden wij fijner. Rest van haar leven zal ook niet alles vanzelf gaan en kunnen wij ook niet altijd helpen. Zou persoonlijk dus haar wel iets meer moeite laten doen, is ook goed voor haar zelfstandigheid en daarmee zelfvertrouwen. Kindje dat leert dat het zelf iets kan, zal ook meer dingen gaan ondernemen. Maargoed, dat is mijn mening Je moet doen wat je fijn vindt.
Even boos worden is toch niet erg, dan gaan ze hun best doen. 5 minuten hysterisch huilen is natuurlijk niet oke. Maar mijn dochter maakte een beetje pissige jengelgeluiden toen ze 4 maanden was en ergens niet bij kon.
Hoi, Ik laat die van mij ook niet huilen hoor, ik denk dat t idd met karakter te maken heeft en met 8 maanden kroop die van mij nog echt niet hoor. Ik denk dat ze pas iets gaan doen als ze er klaar voor zijn, je kunt t wel stimuleren maar als ie nog niet wil dan wil die niet(was bij ons zo) dus nee ik denk dat t niets te maken heeft met niet laten huilen.
ben het er niet mee eens. Fenne huilt heel weinig, alleen als er echt iets is (bijv liggen draaien in bed, en zit vast met haar beentje tussen de spijlen), dus als ze huilt gaan wij wel meteen naar haar toe. maar ze rolde om met 3,5 maand, kruipt bijna (tijgeren en achteruit kruipen) en doet vrijwel alles zelf zoals speentje pakken etc. denk dat het meer aan karakter van het kind ligt. sommige kinderen worden sneller driftig als het niet lukt, anderen hebben wat meer geduld met zelf proberen,
Hier ook een erg vlot zoontje dat nooit (alleen) heeft moeten huilen. Als hij probeerde te rollen ofzo, word hij gewoon heel erg aangemoedigd (wat hij enorm lollig vindt!) maar als hij het beu is of begint te huilen, help ik hem gewoon. Ik geloof dat je een kindje zelfvertrouwen geeft door het te laten merken dat je er bent als hij je nodig heeft. Dit geeft hen een veilige basis om verder de wereld te ontdekken en dingen te ondernemen.
Ik denk als je haar bij elke kik meteen oppakt of helpt, dat dat wel een oorzaak zou kunnen. Maar echt laten huilen lijkt me niet nodig om iets te leren. Lisa is regelmatig aan het mopperen omdat ze ergens net in bij kan in de box, dan laat ik haar altijd, laat haar maar even boos worden, misschien lukt het dan . Bij Eva werkte dit wel zo, die maakte zich flink boos en dan lukte het wel (en soms hielpen we een beetje), Lisa geeft het snel op en gaat iets anders doen . Dus het ligt er ook erg aan hoe je kindje is. Eva is erg temperamentvol en was erg snel met alles, Lisa is echt een 'sulletje' en niet zo snel.
wij hebben onze zoon nooit expres laten huilen en hij doet alles prima. wel moet je de kans geven om te proberen te draaien enzo uiteraard dus als er daarom gehuild wordt even laten gaan.
Ben ik het niet mee eens... ik denk echt dat het aan het type kindje ligt! Hier ook nooit laten huilen etc. en mijn zoontje liep met 10 maanden, en praat nu al in volzinnen...
Ik moedig haar wel aan( niet overdreven). Toen ze geboren was tot ong. 6 maanden was ze erg schrikkerig(drukke spelletjes en harde geluiden) Ook heeft het lang geduurd voordat ze met de babygym ging spelen, dit vond ze ook erg.
Dit denk ik dus ook. Want toen ik je eerste zin las dacht ik, ok prima, ik laat mijn kinderen ook nooit huilen. Maar uit de rest begrijp ik dat jullie de kleine meteen oppakken en op schoot zetten/ dragen, als ze iets wil en het lukt niet, waardoor ze gaat huilen. Dan kan het inderdaad een oorzaak zijn vind ik. Want je geeft haar naar mijn mening geen eerlijke kans om te ontdekken wat ze kan met haar lichaam als ze maar even haar best doet. En je hoeft haar ook niet te laten huilen als haar iets niet lukt. Je kunt er ook naast haar zitten en aanmoedigen, of een klein beetje meehelpen. Bijvoorbeeld met omrollen: als het niet helemaal lukt, kun je met je vinger heel even haar heupen draaien zodat het wat beter gaat, maar zij wel het gevoel krijgt dat ze het 'zelf' heeft gedaan. Als ze eenmaal is omgerold, dan kun je helemaal uit je dak gaan van blijdschap, zodat ze trots wordt op wat ze kan met haar lichaam. Zo help je je kind veel meer dan contsant oppakken vind ik.
Rosalie is ook 8 maanden en wij laten haar ook nooit huilen. Nu moet ik zeggen, dat is eigenlijk ook nog nooit nodig geweest. Ze huilt gewoon bijna nooit. Alleen met die hittegolven van de laatste tijd had ze het zwaar, dat was echt zielig, maar verder dus niet.. Maar madam is een super-ondernemend typje en is overal vroeg mee. Vraag me af of het dan met laten huilen of niet te maken kan hebben... Maar ik ben verre van een expert
Zoals ik het lees bedoelen zij niet het laten huilen bij het slapen oid. Maar meer dat als de kleine iets probeert te doen en het lukt niet (en dus even gefrustreert wordt, gaat protesteren), dat ze haar meteen oppakken en mee gaan rondlopen en zo. Dat is iig wat ik uit de eerste post haalde.
Oww.. Nu je dat zo stelt, ja dat klinkt inderdaad heel logisch Nou dan is mijn reactie niet helemaal goed...