Pfff ik weet nog even niet zo goed wat ik hier mee moet. Naast ons woont een stel met 2 kinderen, van 2+4 jaar geloof ik. Voor de buitenwereld waarschijnlijk een heeel normaal stel.. Het is écht elke dag raak.. Vaak begint het 's ochtends vroeg en stopt het pas na de kinderen in bed liggen. Het is meestal hard schreeuwen (ouders tegen de kinderen) en soms gaat er dan natuurlijk een kind wel hard huilen, maar dat is maar heel soms! Het zijn meer de ouders. Je kunt ze dan letterlijk verstaan en het gaat echt om de meest onbenullige dingen. Nu heb ik echt het idee dat ze soms hun geduld helemaal verliezen en dan hoor je ze echt zo'n kind de trap op sleuren. Ook heb ik ze laatst duidelijk horen schreeuwen "en nu kop dicht anders krijg je nog een tik op je billen"... Ik had zelf al de neiging om een soort opvoedingsboek door hun brievenbus te gooien.. Ik begin me er ook steeds meer aan te 'irriteren' en er boos over te maken. Soms zit ik gewoon met tranen in mn ogen (tsja zwanger he) te luisteren hoe ze tekeer gaan tegen die ukkies. Ik probeer al rekening te houden met Jayro in bed leggen, want als zij daarna nog tekeer gaan wordt Jayro ook wel eens wakker... Pas als hij echt goed slaapt maakt het niet uit, maar soms dus nog wel... En dan kan ik dus ook echt boos worden hoor, dat mijn schatje door hun geschreeuw weer wakker wordt.. Dan hoor ik het ook letterlijk door de babyfoon. Vind ik voor Jayro ook geen leuk gehoor. Maar ik ben niet iemand die er snel op af stapt...Misschien zou ik dat wel eens moeten doen... Ik spreek ze ook nooit ofzo. Wat kan/moet ik hier nou mee? Ik kan wel een melding kindermishandeling gaan maken, maar dat is misschien weer overdreven?
mmm moeilijk, een melding maken is idd wel heftig. Misschien roepen ze alleen en doen ze niks. Het blijft wel zielig voor die kinderen en vervelend voor jullie. Heb je toevallig heel goed contact met andere mensen uit de straat, de andere buren misschien, dat je het er voorzichtig over kunt hebben?
Hier een beetje hetzelfde meegemaakt (de buren van mijn moeder). Maar dan 1 kind en die ouders gillen harder dan haar, maar echt het idee dat ze ook geslagen wordt. Dus ik had het AMK gebeld maar die zeiden doodleuk: Bel de politie als het weer zover is! Mijn moeder gebeld, zelfde verhaal ook de politie bellen! Nu is die man vertrokken en het is een stuk rustiger in huis... Die moeder die het hardste schreeuwde tegen het kind is ook rustiger geworden! Ik heb geen advies, maar wou mijn ervaring delen!
Ik zou een melding maken, gewoon proberen! Is heus niet zo dat ze de kinderen meteen uit huis plaatsen ofzo, maar dan heb je in ieder geval kans dat het even onderzocht wordt en dat de ouders in ieder geval hulp krijgen bij de opvoeding.. Of bel gewoon even aan om te zeggen dat jullie zoontje regelmatig wakker wordt van hun geschreeuw?
Oja, voor overlast kan je trouwens de politie bellen en dan kan je ook meteen zeggen dat je het daar niet helemaal vertrouwd wat betreft de omgang met de kinderen!
Mmm moeilijk, misschien inderdaad eens kijken of andere buren hetzelfde idee hebben. Vanaf hier natuurlijk moeilijk oordelen, maar als je het echt niet vertrouwd zou ik een melding maken. Je kan het ook eerst gewoon even uitleggen en zeggen dat je niet zo goed weet wat je er mee aan moet.
Ik vind het overdreven...Zou eerder daarheen gaan en vragen of het minder mag en niks zeggen over de zogenaamde mishandeling want je hebt geen bewijs.
Ik vindt het niet overdreven. Zodra er kinderen in het spel zijn wie niet in staat zijn zijn om zichzelf te verdedigen... Het valt me wel op dat er steeds meer van dit soort topics worden geopend. Snap best dat het lastig is, zal ik ook vinden.. Maar ga eens een praatje maken, kinderen halen nu eenmaal vaak het bloed onder de nagels vandaan. Als je dit niet durft, bel dan gerust de politie of het AMK voor wat advies. Daar zijn deze mensen toch voor?! Arme kinderen ook, sterkte.
Ik vind het wel moeilijk hoor..Ik vind het ook mishandeling als ouders de hele dag tegen hun kinderen schreeuwen. Iedereen schreeuwt weleens, maar als het echt de hele dag is..dan denk ik toch dat die mensen hulp nodig hebben. Ik zou eerst eens proberen of je nog een buur vindt, die het ook hoort, en dan misschien samen eens bij de mensen langsgaan? Succes ermee.
Waarom neem je niet even contact op met een jeugdzorg instantie in de buurt? Dan leg je (zonder namen te noemen) even het verhaal voor, en meld je dat je er erg mee zit en het misschien zelfs niet helemaal vertrouwd. Wie weet voel jij je al een stuk fijner als je het idee hebt er IETS aan gedaan te hebben, en misschien kunnen hun er verder nog wel iets aan doen? Is niet meteen zo erg als kindermishandeling melding.... want daar moet je ECHT mee uit kijken hoor
Als het mij hoog zou zitten, zou ik bij ze aanbellen en rustig gesprek aangaan/vragen. Hier is overdags ook altijd een hok met herrie. Als ze bv. voor straf de gang op moeten, schreeuwen ze soms ook moord en brand alsof ze afgeslacht worden Ik schreeuw ook wel eens dat ze als de sodemieter moeten ophouden anders is het AU billen, niet dat het gebeurd maar het maakt wel indruk. Bij mijn buren hoor ik ook vaak hun jongste tijdlang krijsen etc. en geschreeuw maar denk er verder niks van. Soms lijken dingen erger dan het is. Het is moeilijk te beoordelen als je er niet bij bent, dus naar mijn idee is even langs gaan als eerste beter dan meteen instanties opbellen.
Het lijkt me dat je toch echt eerst eens een gesprek met ze aan moet gaan. Dat is toch ook normaal als je last hebt van je buren? Ik snap dat je dat niet leuk vind, dat vind niemand. Maar waarom als advies meteen allerlei instanties erbij halen (zelfs politie???) als je nog geeneens met hen hebt gepraat over de overlast die je van ze hebt? Ik zou behoorlijk over de zeik gaan als mijn buren de politie op me af zouden sturen, maar mij nooit geconfronteerd hadden met mijn irritante gedrag. Dit alles los van het feit of je zo om moet gaan met je kinderen, maar dat is echt een heel ander verhaal en niet te bepalen door ruzie door muren heen. Eerst maar eens een vriendelijk gesprek aangaan over de overlast. Succes!
Heel herkenbaar! Dit had ik ook kunnen typen. Vooral mijn jongste kan heel dramatisch doen als hij voor straf op de trap moet zitten. (misschien moet ik maar es met mijn buurvrouw praten) En ja ik verhef mijn stem ook weleens om een 'dreigement' te geven. Maar wat je zegt, het is meer om indruk te maken, en weten de kids ook welke grens ze bereikt hebben. Wat natuurlijk wel een verschil is met TS haar buren, het is niet dagelijks. Ik zou gewoon een gesprek aangaan. Ik snap nooit zo goed waarom mensen gelijk de neiging hebben om instanties erbij te halen, zonder eerst een gesprek aan te gaan.
ik vind het zoals hierboven al staat beschreven een beetje irritant worden dat veel mensen meteen de kinderbescherming erbij willen halen. we weten allemaal wel dat kinderen van 2, 3 en 4 jaar nu niet de gemakkelijkste in huis zijn. en goed sommige mensen schreeuwen wat harder dan anderen. maar zolang je niet zeker weet of ze ook echt regelmatig flink geslagen worden dan kun je weinig beginnen. je kunt vragen of het wat minder kan omdat je er last van hebt en je kleintje ook. maar om nu maar meteen meldingen te gaan maken vind ik wat ver gaan.je weet amper hoe het écht zit. en echte mishanedeling hoor je wel door de muren heen hoor. ik sluit me dus aan bij maria en gwen.
ik zou ook eerst naar de buren gaan en even persoonlijk navragen. als het over mij zou gaan zou ik behoorlijk pissed zijn als er meteen melding gemaakt zou worden bij AMK of politie ofzo. we zijn toch mensen en we kunnen toch praten. als ik nou constant blauwe plekken of wat dan ook zou zien, zou ik misschien anders handelen. bij onze buren trouwens hetzelfde... maandenlang geergerd en tijdens gesprekken het aan de orde gebracht. achteraf bleek dat het zoontje PDD NOS (vorm adhd/autisme) en sinds hij tabletten krijgt en zij therapie gaat het echt een stuk beter
Ik weet het niet hoor? Maar ik vind ouders die zo te keer gaan tegen een kind ook een vorm van mishandeling? Kindermishandeling is echt niet alleen mijn fysiek.....! Ik zou dus het AMK bellen (want daar zijn ze voor), eventueel om alleen advies in te winnen wat je zou kunnen doen.
Ik vind de enige oplossing is een gesprek aangaan. Een melding van kindermishandeling zou ik echt niet doen. Als iemand dat bij mij zou doen omdat ik zou schreeuwen tegen mijn kind wat weigert te luisteren, die zouden echt grote problemen hebben! Als er eenmaal een melding is gemaakt worden ze extreem in de gaten gehouden. Als er dan geen kindermishandeling aan de orde is dan is dat een HEL voor dat gezin. En dan ben jij de veroorzaker daarvan. Bedenk je dat heeeeeel goed. Gewoon een gesprek aangaan.
Helemaal eens. Idd wat Yinte ,ook al zegt. Het begint een beetje irritant te worden. De laatste tijd lees je om het minste geringste al dat er melding van kindermishandeling gemaakt moet worden.
De A van AMK staat voor ADVIES. Het is dus niet zo dat als je het AMK belt dat je dan gelijk een melding doet en er de volgende dag iemand met een knuppel voor de deur van de buren staat. Zeggen dat het AMK bellen overdreven is, vind ik dus weer overdreven. Ik vind wel dat je dingen in een bepaalde volgorde hoort te doen. En dat is inderdaad eerst met de buren bespreken dat je hun vaak goed kunt horen en dat jouw kleine er zelfs wakker van wordt. Ik verwacht niet dat ze gelijk hun hele opvoed-stijl aanpassen om jou een plezier te doen, maar ik zou het zeker bij ze aankaarten. Misschien gelijk eens vragen of ze ook wel eens geluiden uit jullie huis horen, omdat je het ook vervelend zou vinden als zij last van jullie hebben. Als het daarna niet beter wordt en je blijft er echt last van houden, kun je ook buurtbemiddeling proberen. Dat heb je in steeds meer woonwijken. Als je de wijkagent benadert, kan die je er meer over vertellen. Het bemiddelen wordt trouwens niet gedaan door een agent, maar door een vrijwilliger. Het is bij buurtbemiddeling wel belangrijk dat je een tijdlang bijhoudt wat je hoort en wanneer. Maar als je daarvoor kiest, zullen ze je dat wel uitleggen. Pas als buurtbemiddeling ook niet meer helpt, gaat de wijkagent zich ermee bemoeien. Je kunt het dan eventueel aan zijn / haar oordeel overlaten of het hier daadwerkelijk om kindermishandeling gaat.
ga een gesprek aan iedereen heeft zn eigen opvoedstijl, en eigen cultuur, en zoals idd al veel gezegt word kleine kinderen kunnen het bloed onder je nagels vandaan houden, op een gegeven moment word je dan ook wel moe om telkens op een normale toon tegen ze te praten, gaat de oudste niet naar school?? Mocht dat wel zo zijn dan zijn de leraren op school ook wel goed getraint om mishandeling vanuit huis op te kunnen merken en dan zullen zij ook wel stappen ondernemen.